Birinci Dünya Savaşını takiben yıllar süren bağımsızlık savaşından sonra, Osmanlı İmparatorluğu enkazı üzerine, yine Mustafa Kemal Atatürk’ün önderliğinde, 80 yıl önce 29 Ekim 1923’te Turkiye Cumhuriyeti kuruldu. Cumhuriyetin ilanını Türk ulusunu geçmişin karanlıklarından 20. yuzyıla taşıyacak bir seri devrimler takip etti. Cumhuriyet ilanı ve Türk Devrimi, yalnız Türk ulusu için değil, yalnız geri birakılmış uluslar için de değil, bütünüyle uygar insanlık için dikkatle üzerinde durulmaya değer bir devrimdir. Türk Devrimi, Türkiye tarihinın en karanlık anında, Türk ulusuna, yepyeni bir yaşam ve umut getirdi; güç sağladı ve güven duygusunu verdi; Turk ulusunu, yalnız bağımsızlık yoluna değil, çok daha değerli, çok daha ender ve bağımsızlığın da gerçek guvencesi olan özgürlük yoluna sağlam bir biçimde soktu.
Mustafa Kemal olanları şöyle özetliyordu:
“Uçurumun kıyısında, yıkık bir ülke… Türlü duşmanlarla kanlı boğuşmalar… Yıllarca suren savaş… Ondan sonra, içerde ve dışarda saygı ile tanınan yeni yurt, yeni toplum, yeni devlet ve bunları başarmak için aralıksız devrimler… İşte Türk genel devriminin bir kısa anlatımı.”
“Bugüne değin kazandığımız başarı, bize ancak ilerleme ve uygarlığa doğru bir yol açmıştır. Yoksa ilerleme ve uygarlığa daha ulaşılmış değildir. Bize ve gelecek kuşaklara düşen ödev, bu yol üzerinde duraksamaksızın ilerlemektir.”
“Devrimin hedefini kavramış olanlar, onu korumayı her zaman başaracaklardır.”
Atatürk’ün Cumhuriyeti ilan edişinden 80 yıl sonra durum değerlendirmesi yaptığımızda kendi kendimize sormamız gereken bir soru var: Türkler bu güvene layik olabildiler mi? Atatürk’ün actığı yoldan onun sağladığı olanaklarla, Cumhuriyeti canları pahasına bize getiren atalarımızın aziz anılari önünde, alnımız açık, başımız yuksekte “Ben sizin bize verdiğiniz bu kutsal emaneti korumak, geliştirmek için elimden gelen herşeyi yaptım” diyebiliyor muyuz?
Ataturk’ü sevmek, O’nu tanımak ve anlamakla olur. Anlamak için de O’nun duşuncelerini, hayat gorüşünü, kişiliğinin belirgin özelliklerini, ilkelerini ve devrimlerini bilmek gerekir. Ayni şekilde, Cumhuriyetin değerini anlamak için, onun ne şartlarda, nelere rağmen ve ne pahasına getirildiğini bilmek gerekir. Öyle ki, Cumhuriyet tarihini ögrendikten ve devrimlerin öncesini, amaclarını ve getirdiklerini değerlendirdikten sonra, Turkiye’nin parcalanması için sahnelenen oyunlara, Turkiye’nin çıkarlarına karşı girişilen planlara karşı hiç bir Türk’ün seyirci duyarsız olacağı düşünülemez.
“Ey Türk Gençliği!
Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk Cumhuriyetini, ilelebed, muhafaza ve mudafaa etmektir.
Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegane temeli budur. Bu temel senin en kıymetli hazinendir. Istikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahili ve harici, bedhahların olacaktır. Bir gün, istiklal ve Cumhuriyeti mudafaa mecburiyetine duşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkan ve seraitini düşünmeyeceksin! Bu imkan ve şerait, çok namusait bir mahiyette tezahur edebilir. Istiklal ve Cumhuriyetine kastedecek duşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mumessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her koşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şeraitten daha elim ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahib olanlar gaflet ve delalet ve hatta hiyanet içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri şahsı menfaatlerini, mustevlilerin siyasi emelleriyle tevhidedebilirler. Millet, fakru zaruret içinde harap ve bitap düşmüş olabilir.
Ey Türk istikbalinin evladı!
Işte; bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifen: Türk istiklal ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damar-larindakı asil kanda mevcuttur!”
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Democraţia, libertatea, nediscriminarea, respectarea drepturilor omului, protecţia minoritarului şi a minorităţilor naţionale sunt valori majore, inestimabile ale societăţii europene şi nu numai. Transpunerea acestor valori în practică este proba tăriei, a solidităţii ei.
Protecţia şi promovarea identităţii etno-culturale, lingvistice şi religioase a persoanelor care fac parte din minorităţile naţionale şi a minorităţii ca atare, asociată cu loialitatea grupurilor minoritare şi înscrierea, integrarea lor, în viaţa politică, economică şi socială a ţării în care trăiesc şi acţionează este una din ideile de bază promovate de dreptul european şi internaţional.
Crearea acum zece ani a Consiliului Minorităţilor Naţionale ca structură specializată, funcţională, ca organ consultativ al Guvernului, a fost dovada pertinentă că România a făcut din recunoaşterea şi renaşterea culturală şi socială a etniilor, o problemă majoră, de interes naţional.
Uniunea Democrată Turcă din România, reprezentanta legitimă şi recunoscută, din 1990, a etnicilor turci, cetăţeni români, ca parte a C.M.N., apreciază paşii însemnaţi făcuţi de România post-revoluţionară în direcţia statului de drept, al protecţiei minorităţilor, al accesului la educaţie, cultură şi învăţământ al minorităţilor, al folosirii limbii materne, al schimbărilor pozitive în respectarea drepturilor şi libertăţilor cetăţeneşti.
Uniunea Democrată Turcă din Românie şi-a exprimat deschis, fără echivoc, susţinerea aderării României la Uniunea Europeană, sprijină eforturile şi măsurile Guvernului, ale autorităţilor române, de integrare a ţării în structurile europene şi euroatlantice.
Emblema etniei şi a confesiunii, a dat, dă, va da culoare şi relief, nobleţe şi frumuseţe etnicului turc, mereu demn, mereu iubitor de libertate, dreptate şi adevăr în ţara unde s-a născut şi în care trăieşte – România.
Ca etnici turci, suntem convinşi că orice om şi orice comunitate este potenţial o valoare şi un factor de creaţie culturală şi civilizatorie, că îşi are locul său, legitim, firesc, în societatea românească. Ştim că există minoritari, dar suntem convinşi că nu există culturi minoritare.
Credem în egalitatea şanselor şi în politica demnităţii. Avem conştiinţa că Europa unită este incompatibilă cu exploatarea economică, cu constrângerea administrativă, cu violenţa politică – militară, cu viziuni hegemoniste şi cu schisme religioase.
Pledăm pentru o Românie a bunăstării, a eficienţei economice, a respectului şi garantării proprietăţii, a libertăţii, a vieţii. C.M.N., din care U.D.T.R. este parte, poate fi promotoarea activă, a acestei filosofii de viaţă.
Uniunea Democrată Turcă din România, ca parte a C.M.N., îşi va aduce contribuţia, şi de acum înainte, la consolidarea sistemului politic şi a instituţiilor democratice din România, la promovarea unor relaţii interetnice bazate pe deplină înţelegere şi bună convieţuire, la imaginea României în lume.
Preşedinte U.D.T.R., Prof. univ. dr. Ibram Nuredin
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Clasele a VI-a – a VII-a
Disciplina Istoria şi tradiţiile minorităţii turce şi tătare îşi propune:
Elaborarea programei de Istoria şi tradiţiile minorităţii turce şi tătare a pornit de la următoarele premise:
În acest context, structura programei de faţă cuprinde: obiective cadru, urmărite pe parcursul celor doi ani de studiu; obiective de referinţă, exemple de activităţi de învăţare şi conţinuturi proiectate pentru fiecare dintre cele două clase.
În actuala prezentare, programa de Istoria şi tradiţiile minorităţii turce şi tătare apare ca un instrument util de lucru nu numai pentru profesorii care predau această disciplină, dar şi pentru colegii lor din aria curriculară Om şi societate care intră astfel în contact cu realităţi mai puţin abordate şi interesante prin încărcătura lor culturală.
Istoria şi tradiţiile minorităţii turce şi tătare, clasele a VI-a – a VII-a 4
CLASA A VI-A
OBIECTIVE DE REFERINŢĂ ŞI EXEMPLE DE ACTIVITĂŢI DE ÎNVĂŢARE
1. Cunoaşterea şi folosirea termenilor specifici istoriei şi civilizaţiei turce şi tătare
Obiective de referinţă
Exemple de activităţi de învăţare
Pe parcursul clasei a VI-a, se recomandă următoarele activităţi:
1.1 să recunoască termeni specifici istoriei şi civilizaţiei turce şi tătare
Istoria şi tradiţiile minorităţii turce şi tătare, clasele a VI-a – a VII-a 5
4. Participarea la activităţi de interes local care să valorizeze pozitiv relaţiile dintre minoritatea turcă şi tătară şi celelalte minorităţi şi populaţia majoritară
Obiective de referinţă
Exemple de activităţi de învăţare
Pe parcursul clasei a VI-a, se recomandă următoarele activităţi:
4.1 să relateze experienţe pozitive şi negative rezultate din contactul cu diferite comunităţi etnice
CONŢINUTURI
1. Introducere în studiul istoriei şi tradiţiilor minorităţilor turcă şi tătară
1.1 Termeni istorici, concepte, probleme de atins:
Istoria şi tradiţiile minorităţii turce şi tătare, clasele a VI-a – a VII-a 6
4. Etnogeneza tătarilor. Semnificaţia numelui de tătar
4.1 Termeni istorici, concepte, probleme de atins:
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ramazan ayı, Allah’ın kullarına ihsan ettiği önemli bir aydır. Faziletiyle ilgili yazılmış ve söylenmiş çok söz vardır. Ama ne olursa olsun asıl olan yaşanmasıdır. Aksi taktirde bildiğini yaşamayan insan konumuna düşülür ki, bu da Islâm’ın kabul etmediği bir gerçektir.
Ramazan gecelerinin ihyasıyla ilgili Ebu Hureyre’den mervî şu hadis dikkat çekici: “Rasulullah ramazan gecelerini ihya etmeye tesvik eder, fakat kesin olarak emretmezdi. Her kim inanarak ve karşılığını Allah’ tan bekleyerek ramazanı ihya ederse, geçmiş günahları bağışlanır.“Ramazanı ihya etmek…”ten maksat, namaz kılarak ihya etmektir, bu namaz da teravih namazıdır denmiş. Bir başka hadis-i şerifte de Peygamberimiz: “Şüphesiz Allah ramazan orucunu farz kıldı, ben de ramazan gecelerini ihya etmeyi sünnet kıldım. Her kim inanarak ve sevabını Allah’ tan bekleyerek ramazanı oruçla, gecelerini de namazla ihya ederse anasından doğduğu gibi günahlarından temizlenmiş olur.” buyuruyor. Görüldüğü gibi ramazan gecelerini ihya etmek, Müslüman için son derece menfaatli bir durum. Burada teravih namazı olarak zikredilmeye çalışılmışsa da, sadece buna hasretmek eksik olur. Asıl olan, bu geceleri en hayırlı bir şekilde değerlendirmektir. Kur’an-ı Kerim okumak, Peygamber hayatını okumak, tefekkür ve tezekkürle meşgul olmak, ramazan gecelerinde yapılması gereken işlerden olmalıdır. Ramazan ayı, Kur’ an ve ibadet ayı olduğundan, gündüzleri oruçlu insanların, gecelerini de malayani ile geçirmeden, gündüzki orucun sevabını yok edici davranışlarda bulunmaması gerekir. Onun için de insan, ramazan ayında her yönüyle kendini hesaba çekmeli. Yaptığı güzelliklere devam etmeli, yapmaması gerekip de yaptığı yanlışlardan da vazgeçip, nasuh tevbesi yapmalıdır. Deyim yerindeyse yeniden doğmak için ramazan ayını, kul fırsat bilmeli. Özellikle ramazan gecelerinin ihyasında en verimli iş teravih namazıdır. Şimdi de teravih namazının nasıl ve ne kadar kılınması gerektiği ile ilgili bilgileri size aktaralım.
Teravih, nefsin istirahat etmesi demektir. Ramazan ayı içinde kıldığmız teravih namazlarında her dört rekattan sonra dinlenildiği (dinlenmesi gerektiği) için bu şekilde adlandırılmıştır.
Tek ve cemaatle kılınabilen teravih namazının hükmü, Ahmet b. Hanbel, Safiî ve Ebu Hanife ile Malikîlerden bazılarına göre EFDALDİR. Bu hükme bu mezheplerden bazı müctehidler farklı görüsler de beyan etmişlerdir. Peygamberimizin teravih namazını devamlı cemaatle kılmadığından Islâm âlimlerinin bir kısmı evde kılmanın faziletli olduğu kanaatine varmışlar. Hz. Ömer devrinden sonra teravih namazı Islâm’ın siâri haline geldi ve Müslümanlar bunu devamlı olarak kıldılar. Bu sebeple alimler teravihi camilerde kılmanın efdal olduğu hususunda görüs birliğine vardılar ve bu konuda aşağıdaki delilleri zikrettiler:
Hz. Aişe (r.a.) diyor ki: “Hz. Peygamber mescitte namaz kılmıştı. Bir grup cemaat de O’na uyarak namaz kıldılar. Sonra ikinci gün yine kıldı. Bu sefer cemaat çoğaldı. Sonra üçüncü gün, yahut dördüncü gün cemaat yine toplandı. Fakat Hz. Peygamber onların yanına çıkmadı. Sabah olunca da şöyle buyurdu: “Yaptığınızı gördüm. Ancak size çıkmaktan beni alıkoyan şey, size bu namazın farz olmasından korkmamdır.”
Görüldüğü gibi Hz. Peygamber, teravih namazını cemaatle kılmıştır. O’nu cemaate devam etmekten “ümmetime farz kılınır” endişesi alıkoymuştur. Ebu Hureyre diyor ki: “Hz. Peygamber, ramazanda çıkıp baktı ki, bir grup cemaat mescidin bir köşesinde namaz kılıyor. “Bunlar nedir?” diye sordu. Dediler ki: “Bunlar Kur’an-ı Kerim okumayi bilmeyen bir topluluktur. Ubey b. Kâb namaz kılıyor, onlar da onun namazına uyarak kılıyorlar.” Bunun üzerine Hz. Peygamber buyurdu ki: “Doğru yapıyorlar. Yaptıkları şey ne güzeldir. Hz. Ömer (r.a.)’ın, cemaati Übey b. Kâb’ın arkasında topladığı belirtilir. Zikredilen bu deliller teravih namazının cemaatle kılınmasına delil teşkil etmektedir. Hz. Peygamber’in: “Farz olanı müstesna namazın efdali, kişinin evinde kıldığı namazdır.” sözünü alimler, teheccüd namazına hamletmişlerdir. Nitekim bayram namazları, küsuf ve istiska gibi cemaatle kılınması meşru olan bazı namazları umumdan istisna ettiler. Teravih namazı da böyledir. Bunun için Ömer b.el-Hattab, teravihin farz kılınması endişesi ortadan kalkınca, cemaatle camide kılmayi emretmiştir. Bu uygulama o zamandan günümüze kadar böylece devam edilmiş ve ramazan ayında teravih namazı kılmak, Islâm’ın siari olmuştur. Ancak teravihi camide cemaatle kılmayıp da evinde kılan kimse kötülenmez, ayıplanmaz.
Teravih namazı konusunda sahabe uygulamasına gelince Hz. Peygamber’ in vefatından sonra Ebu Bekir ve kısmen de Ömer döneminde teravih namazı münferiden, yani cemaat olmaksızın kılınmaktaydı. Bir ramazan öncesi Ömer mescide çıktığında, halkın dağınık bir şekilde teravih namazı kıldığını görmüş ve dağınık bir şekilde kılmak yerine insanları bir imamın arkasında toplayıp teravih namazının cemaatle daha derli toplu, düzenli bir şekilde kılınmasının uygun olacağını düşünmüş ve ertesi gün Ubey b. Kâb’i teravih imamı tayın etmiştir. Düzenli bir şekilde namazın kılındığını görünce de: “Bu ne de güzel bir yeniliktir (bidat).” diye memnuniyetini ifade etmiştir.
Bu konuda alimlerin üç görüşü vardır:
Bu görüş içinde muhtelif deliller mevcut. Yalnız üçüncü görüş konusundaki delil hayli zayıf. Birinci ve ikinci görüş konusunda oldukça kuvvetli deliller mevcut. Bu konuda delillerle sizlerin dikkatini dağıtmak istemiyorum. Fakat şunu ifade etmeyi de vazife addediyorum: Bu açıklamalara göre, teravih namazının sekiz rekatının Hz. Peygamberin sünneti, geri kalan on iki rekatının ise, teravihin yirmi rekat olduğuna dair, sahabenin sünneti ve Islâm ümmetinin ramazan ayını ihya gecesiyle yaşattığı geleneği olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu durumu birbirinden ayırmak için bazı Hanefîler teravih namazının ilk sekiz rekatının RATIBE sünnet, geri kalan on iki rekatının ise MÜSTEHAB olduğunu söylemişlerdir. Ramazan ayı Kur’an ayı, ramazan ayı ibadet ayı, bu aya erişen Mü’minler bunun kadrini, kıymetini iyi bilmeliler. Bir kudsî hadiste buyuruluyor ki: “Kulum bana nafile ibadetle yaklaşır, ben onun gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum.” Bizler de bu anlayış üzere hayatımızı idame etmek istiyorsak ibadetlerimize özen göstermeliyiz. Ister sekiz, ister yirmi, ister otuz altı kılalım, ister evde, ister mescid/camide kılalım mühim olan hakkıyla ve Allah’ın rızasına uygun olarak kılmaya çalışmamızdır. Allah’ a yakın olmaya çalışıp, Allah’a yaklaştırıcı ibadet etmeye gayret edelim.
Yazıyı tamamlamaya çalışırken bir hususu da izah etmek istiyorum. Zamanımızda kılınan teravih namazları adeta sürat yarışı şeklinde eda edilmeye çalışılıyor. Ne hikmetse böyle bir teamül mevcut. Oysa teravih namazının hızlı kılınacağına dair en ufak bir kaynak mevcut değil. Hal böyle olunca mü’minlerin bu konuya dikkat etmeleri gerekir. Oysa bizler biliyoruz ki, geç saatlere kadar teravih kılınırdı. Bu son derece mahzurlu. Sevaba ihtiyaç olan biz mü’minlerin böylesi hallerden uzak durması gerekir. Ne mutlu her şeyi Allah’ın rızasına uygun yapmaya çalışanlara!
Hazırlayan: Firdevs Veli
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Mübarek üç aylardan Şaban ayının on beşinci gecesi her yıl, biz müslümanlar tarafından mânevi bir coşkunlukla kutlanmaktadır. Çünkü bu gece, ifâde ettiği anlam ve taşıdığı değer itibariyle çok mübarek olan Berat Gecesi’dir.
Bu gece Islâm Alimleri tarafından “Mübarek, Berâet, Sak (Berat, Ferman, Rahmet)” gibi isimlerle anılagelmiştir. Bereketli, manen verimli, feyizli ve kutlu bir gece olduğu için “Mübarek”; iyi değerlendirildiği takdirde günahlardan arınma ve suçlardan temize çıkma imkânı Hakk Teâla tarafından Müslümanlar’a ihsan edildiği için “Beraat”; şânına uygun ameller yapıldığı takdirde Yüce Mevlâ’nın seçip beğendiği kullar arasına ayrıldığı için “Sak (Berat)”; esirgeyen, bağışlayan Cenâb-ı Hakk’ın ihsanına erişildiği için de “Rahmet” isimleri verilmiştir. Her bakımdan bereket dolu olan bu gece; “Berat Gecesi — Berat Kandili” terimleriyle anılmakta ve kutlanmaktadır.
Allahü Teâla Hazretleri Kur’ân-ı Kerim’in de Duhan Suresi’nin 1-3 âyetlerinde şöyle buyurmaktadır: “(Helâl ve haramı ve başka hükümleri) açıkça bildiren bu kitaba yemin ederim ki, hakikat biz onu mübarek bir gecede indirdik. Hakikat biz (O’nunla kâfirlerin uğrayacakları azabı) haber vericileriz. (O öyle bir gecedir ki,) her hikmetli iş, nezdimizden bir emir ile o zaman ayrılır”. Âyette geçen “Mübarek gece”yi bazı müfessirler “Kadir Gecesi”, bazıları da “Berat Gecesi” olarak yorumlamışlardır. Diğer bazı müfessirler ise iki görüşü şöyle birleştirmişlerdir: “Gecenin mübarek oluşu Kur’ân-ı Kerim’in indirilmesinden kaynaklanmaktadır. Kur’ân-ı Kerim Şa’ban’ın on beşinci gecesinde (Yani Berat Gecesinde) bir defada dünya semâsına indirilmiş. Kadir Gecesi’nde ise görevli kâtipler tarafından istinsahına ve Hz. Muhammed (sav) Efendimiz’e Cebrail Aleyhisselâm aracılığı ile kısım kısım indirilmeye başlanmıştır. Bu sebeple buradaki mübarek geceden Berat Gecesi’nin de kastolunmuş olması Kur’ân-ı Kerim’in Kadir Gecesi’nde indirilmeye başlandığına zıt düşmez”…
Bu Gecede Mevcut Olan Beş Haslet ve şefaat Meselesi:Efendimiz buyurur ki: “Şaban ayının yarısı oldu mu, o geceyi ibadetle ihya edin. Gündüzünde de oruç tutun. Çünkü Allah Teâla o akşam, gurup vakti dünyâ semâsına tecelli eder ve “Istiğfar eden var mı ki, affedeyim. Rızık isteyen var mı ki, ona rızık vereyim. Hastalığa uğramış var mı ki, ona âfiyet vereyim. Varmı ki, varmı ki”, diyerek sabaha kadar devam eder”.
Müslümanlar Için önemli Bir Fırsat:Görüldüğü gibi Hakk Teâla Hazretleri; kendi dergâhına boyun eğen, suçlarından tevbe ederek secdeye kapanan, hatalarına göz yaşı döken her kulunu affedeceğini; bereketi, feyzi, ihsanı ile Berat Gecesi’ni şenlendireceğini açıkça ilân buyuruyor. Kullarını huzur-i ilâhisinde nefs muhasebesine çağırıyor, öte yandan Peygamber Efendimiz, ümmetine şefaat için Cenâb-ı Hakk’a yalvarmış ve kendisine “Şefâat-i tâmme” verilmiştir, ümmetine fayda sağlamaya düşkün, ümmetinin acıları ile ağlayan o mübarek Peygamber elini açmış: “Yok mu şefa-atimden istifâde etmek isteyen?” derken, bu davete “Hayır” demek doğru olur mu? Bir Islâm âliminin benzetmesiyle: “Bu şefaatten mahrum olanlar: Cenâb-ı Hakk’ın rahmetinden, devenin ürküp kaçtığı gibi kaçanlar “dır. Islâm kaynaklarında belirtildiğine göre: “Büyücüler, kindarlar, içkiye düşkün olanlar, anaba-basını incitenler, zina etmekte ısrar edenler” bu gecenin bağışından, bereketinden ve şefâatinden yararlanamazlar. Müslümanlar genellikle bu gecenin feyzinden nasibini alırken bir kısım insanların bundan mahrum kalmaması için, içini dışını tasfiyeye tabi tutması, kendini hesaba çekmesi ve bu geceyi fırsat bilerek kalbini-zihnini bütün kötülüklerden arındırmaya yönelmesi gerekir. Bu gece “Artık ben günâh yığınına batmışım, benim için kurtuluş umudu kalmadı” diyenler için de bir fırsattır. Bunlar da bu gecede Hakk’ın dergâhına yüz sürsünler, camilere koşarak cemâate karışsınlar, ibâdet etsinler, Kur’ân dinlesinler, dua etsinler, ilâhî bağışa erişmek için yalvarıp yakarsınlar, kendilerini bu gecenin mânevi havasına bıraksınlar; göreceklerdir ki, sabaha; kındarlıktan, iftiradan, dedikodudan, anababalarını incitmekten, sarhoşluktan, kumardan, zinadan kısaca her çeşit hileden, yalandan, dolandan uzaklaşmaya azmetmiş, and vermiş, irade sahibi ve kararlı bir insan olarak ulaşacaklardır.
Hazırlayan: Firdevs Veli
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
KÜÇÜKÇOCUK, deniz kenarina oturmuş, gözlerini de ilerdeki bir noktaya dikmişti. Belki de bir saattir öylece duruyordu. Onun bu hâli, alışveriş için balıkçı sandallarının kıyıya dönmesini bekleyen bir ihtiyarın dikkatini çekti. Yaşlı adam, seke seke onun yanına gidip:
— Merhaba delikanlı!. dedi. Bu gün deniz çok harika değil mi?
Küçük çocuk, başını çevirmeden;
— Ama rüzgârlı, dedi. Topum denize düşünce sürükleyip götürdü.
Adam, çocuğun yanına oturup:
— Eğer biraz genç olsaydım, yüzüp onu alırdım!. dedi. Ama şimdi adım bile atamıyorum.
Küçük çocuk, ona cevap vermedi. Ve kıyıdan uzaklaşan topunu daha iyi görebilmek için, hemen yanındaki tümseğe çıktı. Yaşlı adam, sakin bir ses tonuyla:
— Ümidini hiçbir zaman kaybetme! dedi. Bence dua etsen çok iyi olur.
Çocuk, büyük bir sevinçle:
— Dua etsem topum geri gelir mi? diye sordu. Denize düştüğü yeri bilir mi?
— Allah isterse eğer, ona ögretir! dedi ihtiyar. Topun geri gelmese de, duaların sevabı sana yeter.
Küçük çocuk, yaşlı adamın sözlerini biraz düşündükten sonra, her okuduğunda dedesinden bahşiş kopardığı duaları ard arda sıraladı. Daha sonra da, topun dönmesi için Allah’tan yardım istedi. Ama üzüntüsü azalmamıştı. O topa bir sürü para harcamış, bayram parasını bile ona katmıştı. Şimdi artık tek şansı, bazen olduğu gibi, rüzgârın âniden yön değiştirmesiydi. Ama deniz çok büyüktü, topu ise küçücük.
Akşam üstü hava biraz daha sertleşti. Ve güneş batmak üzereyken sandallar döndü. Çocuk, eve gitmek istemiyordu. Bu yüzden de ihtiyarla birlikte oyalandı. Yaşlı adam, hep aynı balıkçıdan alışveriş yapardı. Sonunda onu bulup:
— Avınız inşallah iyi geçmiştir! dedi. Eğer varsa, birkaç kilo alabilirim.
Sandaldaki adam, bir kova içindeki balıkları gösterip:
— Zaten ancak o kadarcık tutmuştum, dedi. Denizde “av” diye bir şey kalmadı.
— Dua etmeyi denediniz mi? diye atıldı çocuk. Ümidinizi sakın kaybetmeyin!.
Balıkçı için her şey tesadüftü. Bunun için de “rasgele” derlerdi. Ama şimdi bir şey hatırlamıştı. Yıllar yılı unuttuğu bir şeyi.
Çocuğun yanaklarını okşarken:
— Dua ha!. diye mırıldandı. O zaman tutar mıyım?
— Tutamasanız bile, duaların sevabı size yeter, dedi çocuk. Bunu yeni öğrendim.
Balıkçı, böyle bir sözü ilk defa duyuyordu. Başını ağır ağır sallayarak:
— Ben de yeni öğrendim! diye gülümsedi. Üstelik de küçük bir öğretmenden.
Çocuk, bu sözlerden çok hoşlanmıştı. Artık topun gitmesine üzülmüyordu. Yanındaki yaşlı adam ona bir göz kırparken, balıkçı tekrar sandala yöneldi ve ağların üzerindeki eski örtüyü açtı. Bir top vardı orada. Henüz ıslak olduğundan, ışıl ışıl parıldayan bir futbol topu.
Balıkçı, onu çocuğa uzatıp:
— Ögretmenlerin hakkı hiç ödenmez! dedi. Bunu biraz önce denizde buldum!.
Küçük çocuk, rüyada olmalıydı. Hiç beklenmedik şeylerin yaşandığı bir rüya. Aceleyle sağa sola bakındı. Ama her şey gerçekti. Balıkçı da, sandal da, ihtiyar da… Topu ise, işte ellerindeydi. Ona sıkıca sarılıp:
— Bir daha benden izinsiz gezmek yok!. dedi. Ya dua etmeseydim ne olurdu?
Hazırlayan: Firdevs Veli
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Bugün dek yalnızca doğanın sunduğu orjinal bir tatlandırıcı olarak kabul edilen bal, güzellik iksiri ve sağlık deposu olarak yeniden keşfedildi. Glukoz, fruktoz, su ve emeğin birleşimi olan bal, bir güzellik ve sağlık iksiri olarak kabul ediliyor. Siz de ev yapımı güzellik reçetelerinden hoşlanıyorsanız, balı yanınızdan ayırmamalısınız. İster cildinizde ister saçlarınızda balın mucizevi etkisini görmek hem pratik hem de son derece ucuz.
Yüz temizleyicisi: 1 yemek kaşığı balı, 1 avuç ince çekilmiş badem ve ½ çay kaşığı limon suyuyla karıştırın. Karışımı yüzünüze sürüp bir süre ovalayın. Cildinize iyice nüfuz ettiğinden emin olduktan sonra bol suyla yüzünüzü yıkayın.
Sıkılaştırıcı yüz maskesi: 1 yemek kaşığı balı, 1 yumurta beyazını, 1 çay kaşığı gliserini mikserde çırpın. Karışımı yüzünüze ve boynunuza sürün. 10 dakika kadar bekledikten sonra ılık suyla yıkayın.
Saç kremi: ½ fincan balı ¼ fincan saf zeytinyağı ile karıştırın. Saçlarınız normal kuruluktaysa yalnızca 1 yemek kaşığı yağ katın. Karışımı saçlarınıza sürdükten sonra başınıza bir bone takıp yarım saat bekleyin. Saçlarınız şampuanla yıkadıktan sonra durulayın. Kuru saçlarınızın canlanıp parladığını göreceksiniz.
Tonik: 1 yemek kaşığı balı ve kabukları soyulmuş elmayı mutfak robotunda iyice ezin. Yüzünüze sürüp 15 dakika bekledikten sonra ılık suyla yüzünüzü durulayın.Saç parlatıcısı: 1 çay kaşığı balı, 4 bardak sıcak suda eritin. Saçlarınızı şampuanladıktan sonra hazırlamış olduğunuz suyu saçlarınızın dibine çok fazla değdirmeden uçlarına doğru uygulayın. Daha sonra durulama yapmadan saçlarınızı kurutun. Parlaklığı görünce şaşıracaksınız.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Hemen hemen hepimiz suyun ne kadar faydalı olduğunu biliriz. Her diyette 1,5-2 litre su önerilmektedir ancak nedense bu kurala uyanımız son derece azdır. İşte size suyun ne kadar önemli ve kilo vermede ne derece etkili olduğunu kanıtlayan bazı temel bilgiler:
Not: Susamak, vücudumuzdaki sıvı miktarının azaldığına işaret eder. Günde 0.7 litre maden suyu içerseniz, günlük sıvı miktarınızın yarısını karşılamış olursunuz. Eğer günde 1 saat spor yapıyorsanız, bu miktarı 1 litre arttırmanız gerekir. Genelde insanın 8 bardak (2 litre) suya ihtiyacı vardır. Ancak kilolu kişilerin metabolizmalarını hızlandırmaları için daha fazla su tüketmeleri gerekir. Uzmanlar bunu fazladan her 12 kilo için 1 bardak su olarak ifade etmektedir.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
2 kg patlıcan
2 kg havuç
10 adet kereviz dalı
1 adet kereviz kökü
15 diş sarmısak
1 yemek kaşığı kırmızı biber
1 lt sirke
1 kahve fincanı tuz
Turşuluk, küçük çekirdeksiz patlıcanları sıcak suya atarak iyice yumuşayıncaya kadar haşlayın. Sudan çıkardığınız patlıcanları süzerek bir tepsiye koyun. Küçük bir tepsinin üstüne ağırlık koyarak bastırın. Böylece acı sularının çıkmasını sağlayın. Bu durumda bütün bir gün bırakın. Ertesi gün, patlıcanları uzunlamasına karınlarını ayırın. Diğer bir yanda patlıcanların içine dolduracağınız malzemeyi hazırlayın. Sarmısakları dövün, kök kerevizi soyup haşlayın ve kereviz yapraklarıyla birlikte küçük küçük kıyın. Tüm bu malzemeleri pul biberle karıştırın ve hazırladığınız patlıcanların içine doldurun. Kereviz saplarını ince ince bölerek ip haline getirin ve bunlarla patlıcanları sarın. Dolma patlıcanları kavanoza istif ettikten sonra aralarına havuç dilimleri sıkıştırın. Üzerine ağırlık koyup, tuzlu sirke dökerek örtün. Gün aşırı turşuyu karıştırarak ekşimeye bırakın.
1,5 kg mantar
450 gr yeşil zeytin
5 diş sarmısak
1 tatlı kaşığı kekik
3 defne yaprağı
2 soğan
2 yemek kaşığı sirke
Tuz
Mantarları temizledikten sonra tuzlu suyun içinde 5 dakika kadar haşlayın ve suyunu süzün. Daha sonra bu suyu bir bardak su ile çoğaltın. Mantarları, zeytinleri, dilim dilim kesilmiş olan sarmısağı, kekik, defne yaprağı ve soğan dilimlerini kavanozlara doldurun. Sirkeyle de mantar suyunu karıştırın ve kaynatın. Bu karışımı daha sonra sıcak olarak mantarların üzerine dökün ve kavanozların ağzını sıkıca kapatın. Böylece 2 hafta kadar dinlendirin. Bu turşu altı aya kadar dayanır.
Sayfayı hazırlayan: Nurcan İbraim
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Tarih, Dimitri Kantemir’den daha çok ‘’Osmanlı’ya ihanet ederek Rus çarının hizmetine giren adam’’ olarak söz etse de o, Türk mûsikîsinin en önemli eserlerinin günümüze ulaşmasını sağladı. Kantemir’in bu misyonu ve paha biçilmez değerdeki eserleri, suçunun ‘kefareti’ sayılabiecek türden…
Tarihçi, müzikolog ve bestekar Kantemiroğlu (1673-1723), iki önemli etkinlikle anılıyor. Türk müziğinin ilk yazılı notalarından birinin yazarı olan ve Türk mûsikîsinin en önemli eserlerinin günümüze gelmesini sağlayan; ancak daha sonra da ‘’Osmanlı’ya ihanet ederek Rus çarının hizmetine giren’’ Dimitri Kantemir’in ilginç ve maceralarla dolu kişiliği, kendi eseri ve Kantemiroğlu Topluluğu’nun 29 Eylül’de vereceği konserle bugüne yansıyacak.
Türklerin ‘Kantemiroğlu’, Rumenlerin ‘’Dimitrie Cantemir’’, Batılıların ‘’Demetrius Canter’’ olarak tanıdıkları; Bogdan’ın sanata ve özellikle müziğe düşkün olan prensi Dimitri Kantemir’in iki ciltlik ‘Kitabu İlmi’l-Musıki ‘ala vechi’l-Hurufat’ yani ‘Musikîyi Harflerle Tespit ve İcra İlminin Kitabı’ adlı eseri, günümüz Türkçesiyle yayımlandı. Yalçın Tura’nın 25 yıllık çalışmasıyla yayın dünyasına kazandırılan eser, birçok bakımdan önemli. Ancak eserden önce Kantemiroğlu’nun hayatından kısaca söz etmekte fayda var.
‘Itrî’li yıllara eleştiri
1687’de, 14 yaşındayken babası tarafından İstanbul’a gönderilen ve 1691’e kadar İstanbul’da kalan Dimitri Kantemir, bu süre içerisinde, Enderun’a alınır ve burada eğitilir. Türk dilini, Türk mûsikîsini, Arapça ve Farsçayı öğrenerek İslâm kültürüyle tanışan Kantemir; ayrıca Rum Patrikhanesi’ndeki Akademi’ye de devam eder. Dimitri Kantemir’in bu yıllarda hazırladığı ve 1691’de tahta yeni çıkan Sultan II. Ahmed’e sunduğu eserin değeri daha sonraki yüzyıllarda anlaşılacaktır. Enderun’da iken edindiği mûsikî bilgisini geliştiren ve Türk mûsikîsinin nazariyâtını en ince ayrıntılarına kadar öğrenen Kantemir, aynı zamanda büyük bir ustalıkla tanbur ve ney çalmaktadır. Kısa bir sürede İstanbul’un en tanınmış hânende ve sâzendelerinin, mûsikî konusunda kendisine danıştıkları bir isim haline gelen Kantemir, Türk mûsikîşinaslarının nota kullanmamaları üzerine Arap harfleriyle yazdığı ve değerleri sayılarla gösterdiği Türk notasını icat eder. Ve dönemin en yetkili mûsikî meraklılarından Hazîne-i Hümâyûn Kethüdası İsmail Efendi ile Saray-ı Hümâyûn Hazînedarı Latîf Çelebi’nin dilekleri ve yüreklendirmeleri üzerine bu konuyu da içeren, Türkçe bir mûsikî kitabı da yazarak II. Sultan Ahmed’e sunar. Prens Kantemir, o asırda bilinen peşrev ve semâîlerin pek çoğunu kendi icadı olan nota ile yazarak bu kitapta toplamıştır. Türk müziğinin ilk yazılı notalarından biri olan bu eser, kendisinden önceki ve kendi dönemini ihtiva etmesi bakımından bir hazine değerindedir. Öyle ki Kantemir, bu eseri yazmasaydı bugün Osmanlı padişahı Beyazid’in oğlu Sultan Korkut’un bir bestekar olduğundan ve eserlerinin bulunduğundan kimsenin haberi olmayacaktı. Bu örnekleri daha da çoğaltmak mümkün; ancak Kantemir’in kaleme aldığı eserde dikkat çekici başka noktalar da var. Bunların en önemlisi Kantemir’in, yaşadığı dönemde yapılan müziği aslından uzaklaşmakla, müzik adamlarını da müziği yozlaştırmakla eleştirmiş olması. Dönemine bu tür eleştiriler getiren Kantemir’in yaşadığı yılların, aynı zamanda Türk müziğinin en büyük ismi Itri’nin de yaşadığı ve ölümsüz eserler verdiği zamanlara rastlaması; ‘Türk müziği o zamanlar yozsa, şimdi icra edilen müzik için acaba ne demek gere-kir?’ sorusunu akla getiriyor.
Kantemiroğlu, kendi adını taşıyan bir topluluk tarafından yine kendi besteleriyle bugünün müzikseverlerinin ilgisine sunuluyor. 29 Eylül Cumartesi günü saat 19.30’da Cemal Reşit Rey’de bir konser verecek olan Kantemir Topluluğu, bugün Kantemiroğlu’nun mûsikî anlayışının izinden giden müzisyenlerden oluşuyor. Vurmalı çalgılarda Hüseyin Tuncel, tanburda Murat Aydemir, kanunda Şefika Şehvar Beşiroğlu, rebab’da Cengiz Onural ve neyde Salih Bilgin’den oluşan Kantemir Topluluğu; ilk bölümde Kantemiroğlu’nun ‘’Bûselik Aşirân Peşrev’’, ‘’Büzürk Peşrev’’, ‘’Rast Peşrev’’, ‘’Sipihr Peşrev’’, ‘’Buselik Peşrev’’ gibi eserlerini seslendirirken, ikinci bölümde Rast Peşrev / Şerif, Pençgâh Semâi / Sahibi Meçhul, Nikriz Peşrev / Solakzâde, Irak Peşrev / Seyfü’l Mısrî, Kürdî Peşrev / Sultan Korkut, Hüseyni Peşrev / Ağa Rıza, Beyâti Peşrev / Nefîri Behram, Sünbüle Semâi / Sahibi Meçhul, Acem Semâi / Sahibi Meçhul gibi seçme eserlere yer verecek.
Hazırlayan G. Abdula
(ZAMAN gazetesi)
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Umumiyetle gerçek hayat hadiselerinden hareketle „hisse“ kapmayı hedef tutan ve temelinde az-çok nükte, mizah, tenkid ve hiciv unsuru bulunan sözlü, kısa, mensur hikayelere „fıkra“ adı verilir.
Fıkra kelime olarak: Omurga kemiği, bir makale veya yazının bütününden ayrılabilen parçası, ilmi ve fenni kitaplarla kanunlarda, yönetmeliklerde vb. fikirleri ard-arda sıralayan cümleler, bend, madde; Tanzimat’dan sonra batı tesirinde meydana getirilen tiyatro eserlerinde perdenin ayrıldığı bölümlerden biri ve Edebiyat-ı Cedıde devrinde „küçük hikaye“, „kronik“ manalarında kullanılmıştır.
Kaşgarlı Mahmud’un „küg“ deyimi ile karşıladığı fıkra Batı Türkçesinde „hikaye, masal, kıssa, nükte, mizah, latife“ gibi adlarla anılmaktadır. Kırım’da, Kazan’da, Türkmenistan’da, Özbekistan’da ve Uygurlar arasında
„latife“ sözü yaygındır. Kazaklar’da „ ertegi“, „anız“; Türkmenler’de ayrıca „yomak“, „değişme“ ve „şorta söz“ gibi deyimlere rastlanır.
Fıkraların konularını her türlü hayat hadiseleri teşkil eder. İnsan-cemiyet münasebetindeki düşünce ve davranış farklarından doğan çatışmalar, beşerı kusurlar ve gülünç vak’alar fıkrayı meydana getirir. Fıkra konuları başlıca; 1-idare edenlere idare edilenler arasında, 2- İnançlarla dinı adet ve merasimlerle yasaklara dair davranışlar üzerinde, 3- İçtimai, iktisadı ve sayısı görüş ayrılıklarından doğan çatışmalarda toplanabilir.
Başlangıçta ferdı karakter taşıyan ve zamanla anonimleşen fıkralar, sade, yaşayan dille, geçmiş zamanın hikayesi soru ve emir cümleleri ile anlatılırlar. Umumiyetle tek bir vak’aya dayanan, teferruat, tasvir ve tahkiye (hikaye etme) den kaçan fıkralar, başlangıç, gelişme ve sonuç bölümlerini iç-içe bulunduran hikayelerdir. Aklın kanunları içinde, hayali unsurlardan uzak olarak yaratılan bu hikayelerde vak’a veya düşünce ile ilgili bilgiler ilk basamağı teşkil eder. Tezle, karşı tezin bir bakıma çarpışmasını hazırlayan konuşma (tezad), münakaşa ve muhakeme, gelişmeyi hazırlar. Bu zemin üzerinde sonucu meydana getiren „hükm“e varılır. Fıkranın estetiği bu üç unsurun terkibinden doğar.
Fıkralarda aslı unsuru insan teşkil eder. İnsan, müsbet ve menfi olmak üzere aslı; dinleyici-seyirci tip ve grup olarak talı kolda sınıflandırılabilir. Aslı tipler bu mahsullerde sabit karakterlerini muhafaza ederler. Türk cemiyetindeki aslı tipler arasında, Nasreddin Hoca, İncili Çavuş, Bekrı Mustafa, Kemine, Esenpulat, Ahmed Akay ve Aldarköse en tanınmış olanlarıdır. Bunlara, mahdut fıkra örneklerine bakarak: Fatih Sultan Mehmed, Öküz Mehmed Paşa, Koca Ragıp Paşa, Fıtnat Hanım, Haşmet ve Namık Kemal’i zikredebiliriz. Ayrıca: a) „Mevlevı, Bektaşı, Yürük, Terekeme, Tahtacı, Köylü“ zümre; b) „Yahudi, Rum Ermeni“ azınlık; c) „Kayserili, Karadenizli“ bölge ve d) „Ana-baba, deli, bakkal, cimri, hakim“ gibi sınıflamalarda görüleceği gibi gündelik tipler fıkra repertuarını teşkil ederler.
Umumiyetle zamana ve mekana bağlı kalınmaksızın anlatılan fıkralar, toplantılarda konuşmalara canlılık ve renk katmak; ileri sürülen düşünceleri desteklemek amacına yönelik hikayelerdir. İnsanı güldürürken düşündüren ve terbiye eden fıkralardan halkın espirisini, zekasını, mantık ve muhakemesini, ortak hayat görüşünü yerinde ve zamanında anlatan hikayecinin söyleyiş biçimi muhteva ile ahenk teşkil ettiği nisbette değer kazanır. Masallarda olduğu gibi hususı fıkra anlatıcısı aramaklığımız bundandır.
Yirminci asır başlarına kadar letaifname (latifeler) ve fıkarat (fıkralar) adı verilen yazma ve basma kitaplarda tarihi şahsiyetlere, konulara ve tiplere göre sınıflandırılarak bugüne kadar gelen fıkralar, bütün Türk boylarında türlü ağız ve lehçelerde sözlü gelenekte, kısalığı sebebiyle hafızalarda kalma ve yayılma kudretini sürdüren eserlerdir.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Güzel bir yazda, güzel bir gün. Güneş rahatça parlıyor. Göküzünde hiçbir bulut yok. dışarda hemen otuz derece oluyor.
Tabiki karıncalar önlüklerini takıp minik kırıntıları topluyorlar, pesetmeden, çünkü kendileri hep yararlarına çalışıyorlar. Arkadaşları çekirge de hiç durmadan çalıyor. Karıncalar ona kızıyorlar çünkü onlar çabalarken, çekirge eyleniyor.
– Hey, orada tembel, tembel oturma! Çalış!
– Yarın çalışırım!
– Seni uyarıyoruz-diyor Karıncaların kraliçesi. Sana hiçbir kırıntı vermeyeceğiz! „Bugünkü işini yarına bırakma!“
Günler birbirini kovalıyorlardır ve Karıncalar Kraliçesi çekirgeği her gün uya-rıyordu ve çekirge aynı cevabı veriyordu.
Kış geldi. Toprak beyaz bir pelerin giğimişti. Göküzünde kara bulutlar birbirleriyle kapışıyorlardı. Hava çok soğuk idi.
Karıncalar kendi öbeklerinde eyleniyorlardı amma, çekirge ölüm ile savaşmak zorundaydı. Bir ışık gördü. Oraya gitti ve bir bakarsa karıncalar eylence düzenliyorlardı. Pencereye vurdu amma kimse işitmemişti, küçük bir karıncadan başka.
– Ne istiyorsun, yabancı?
– Bende ateşin önünde sizin gibi ısınmak istiyorum. Küçük karınca Kraliçeyi çağırdı.
– Dışarda bir çekirge var, efendimiz?
– Sal gitsin!
– Amma lütfen!
– Pek iyi geliyorum!
– Ne yüzle buraya geldin?
– Biliyorum hatalıyım, amma günahü benim boynuma! Lütfen! Çok açım ve üşüyorum. Afediniz beni, efendim!
Kraliçe düşünerek kaldı. Bunu görünce çekirge dedi ki:
– Hem sizin eylencenize biraz da olsa renk vermek istiyorum. Mesela, size bir şarkı çalabilirim.
– Tamam, amma bu son olsun!Gir!
– Teşekürler! Allah size çok uzun ömür versin!
Krıncalar çekirgeği içeri aldılar ve ona bir kırıntı verdiler. Bunun için oda onlara bir şarkı söyledi. Ve böylece çekirge ile karıncalar arkadaş oldular.
Sayfayı hazırlayan: Nurcan İbraim
MEMİŞ HAYAT, 24 no. okul Köstence VII. sınıf- öğretmen: Nurcan İbraim
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Veniţi în această ţară care se modernizează rapid, aflată fiind cu un picior în Europa şi celălalt în Orientul Mijlociu. Nu este doar splendoare orientală, mister, intrigă şi dervişi învârtitori, dar şi un vârtej condimentat de istorie care luptă cu prezentul, din prezent izbucnind de peste tot şi de viitor se face simţit între primele două. Turcia este un amestec în sine. De asemenea, este o minunată ţară de vizitat. Turcii sunt de cele mai multe ori copleşitor de prietenoşi cu vizitatorii, bucătăria este frecvent excelentă, în oraşe se înalţă clădiri vechi, majestoase, iar zona rurală merită o scurtă privire. Veţi găsi aici o varietate enormă de lucruri de făcut şi de văzut începând de la sporturi acvatice până la excursii pe munte, de la arheologie până la petreceri în cluburi de noapte şi de la river rafting până la a bea rakî. Indiferent dacă plecaţi din Turcia cu covoare magnifice, cu amulete pentru îndepărtarea răului, cu ponturi despre dansul din buric, cu aprecieri referitoare la istoria sa sau doar bronzaţi, cu siguranţă veţi dori să mai veniţi o dată aici.
Cunoscut în trecut ca Byzantium şi Constantinopole, străvechiul oraş Istanbul s-a dezvoltat în ultimele decenii devenind un oraş cosmopolit. Turcia a cunoscut o înflorire economică în anii 1980 care a dus la dezvoltarea turismului, şi înainte să spuneţi ‘Maşallah’, străzile Istanbulului s-au umplut de noi restaurante, hoteluri, cafenele şi instituţii de cultură. Optimismul şi sentimentul de bunăstare au dispărut în urma cutremurului devastator din 1999, dar oraşul şi-a refăcut temperamentul.
In cartierul Sultanahmet aflat în inima oraşului vechi puteţi rătăci pe lângă mocheele otomane sau vă puteţi imagina că sunteţi un sultan gata să investiţi în renovarea Topkapî Sarayî sau să vă plimbaţi pe marginea Bosforului. Istanbul îmbrăţişează două continente, un braţ fiind întins către Asia, celălalt către Europa. Bosforul străbate oraşul chiar prin centru, unind Marea Neagră, Marea Marmara şi Cornul de Aur. Fosta capitală a trei imperii succesive – imperiul Roman, imperiul Bizantin şi imperiul Otoman, Istanbulul onorează şi păstrează moştenirea trecutului său şi priveşte către viitorul său modern.
Intr-adevăr, varietatea Istanbulului este ceea ce îi fascinează pe vizitatori. Muzeele, 5 biserici, palate, moschee, bazare şi peisaje de frumuseţe naturală par inepuizabile.
Asezată în mijlocul unui peisaj format din contraste, Antalya, principala staţiune de vacanţă a Turciei, este un oraş atrăgător cu bulevarde mărginite de palmieri. Vechiul şi pitorescul cartier Kaleici este străbătut de străzi strâmte şi întortocheate şi are case vechi de lemn lângă zidurile antice ale oraşului.
De la construirea oraşului în secolul 2 i.Ch. de către regele Attalos II, un rege al Pergamon-ului care a numit oraşul Attaleia după numele său, Antalya a fost permanent locuită. Romanii, bizantinii şi seljuk-ii au ocupat succesiv oraşul, înainte ca acesta sa fie ocupat de otomani. Minaretul elegant şi suplu al moscheei Civli Minareli din centrul oraşului, construită de sultanul seljuk Aladdin Keykubat în secolul 13 a devenit simbolul Antaliei. Colegiul teologic Karatay Medrese se află în cartierul Kaleici, construit în aceeaşi perioadă, este exemplul perfect în ce priveşte măiestria seljuk-ilor în a sculpta în piatră. Cele două moschei importante ale oraşului sunt moscheea Murat Pasa, construită în secolul 16, remarcabilă pentru decoraţiunile sale de pe pereţi, şi moscheea Tekeli Mehmet Paşa, construită în secolul 18. Lângă port se află moscheea Iskele, construită la sfârşitul secolului 19, din piatră şi asezată pe stâlpi, deasupra unui izvor natural. Turnul Hidirlik Kulesi a fost, probabil, construit ca un far in secolul 2. Moscheea Kesik Minaret atestă lunga istorie a oraşului deoarece a fost renovată, succesiv, de către romani, bizantini, seljuki şi otomani.
Când împăratul Hadrian a vizitat Antalya în anul 130 d.Ch., a fost construită, în onoarea sa, o poartă cu trei arcade, în zidul oraşului. Lângă port încă se mai se pot admira cele două turnuri care flanchează poarta şi unele părţi din zid. Turnul cu ceas în piaţa Kalekapisi a facut parte, de asemenea, din vechile fortificaţii ale oraşului vechi. Vizitând parcurile Ataturk and KaraaIioglu, cu multicolore flori exotice, cu apele golfului în faţă şi cu munţii în spate, nu te mai poţi îndoi de ce Antalya a devenit o staţiune atât de populară. In parcul Aqua, pe coasta de est, se poate practica orice tip de sport nautic.
Kuşadasi, una dintre principalele staţiuni de vacanţă din Turcia, oferă un mediu excelent pentru a petrece un concediu de neuitat. Situată pe coasta de vest a Turciei, la 90 km de Izmir, Kuşadasi este cunoscută ca unul dintre cele mai atractive oraşe la Marea Egee, iar între siturile sale istorice se numără, alături de Efes, şi Didyma, Priene si Milet.
Numeroase plaje cu nisip fin şi ape calde şi curate, cu o atmosferă paşnică, oferă nenumarate posibilităţi turiştilor. Windsurfing, schi pe apă, plimbările cu barca şi voleiul pe plajă sunt doar câteva dintre aceste posibilităţi. După ce a făcut plajă în timpul zilei, oraşul aşteaptă superbul apus de soare. După ce a apus soarele, cafenelele şi restaurantele, aliniate de-a lungul bulevardelor mărginite de palmieri, se aglomerează. Este o adevarată plăcere să urmareşti yahturile şi navele venind si plecând, acompaniate fiind de panorama apusului de soare la un pahar înainte de cină. Restaurantele oferă bucate delicioase, o varietate de specialităţi marine proaspete şi de peşte din Marea Egeee. Dansând sau pur şi simplu distrându-va într-un bar animat sau într-o discotecă, poate fi un mod ideal de a încheia o zi în Kuşadasi.
In afara de monumentele istorice din jurul oraşului Kuşadasi, aici s-au păstrat şi clădirile superbe ale moscheelor otomane şi turceşti, localizate în centru. Moscheea Fortareaţă, construită de vizirul Okuz Mehmet Paşa în secolul 17, este cea mai impresionantă şi monumentală moschee din Kuşadasî. Construită pe o suprafaţă de 1800 metri pătraţi, moscheea are o capacitate de 550 persoane. Cea mai mare parte a moscheei este în formă pătrată şi este acoperită de un dom larg susţinut de 12 arcade. Partea interioară a domului este ornamentată cu motive geometrice şi florale. Uşa de la intrare este un produs al celor mai buni meşteri în lemn şi este decorată cu perle. Intre cele 16 ferestre cu vitralii se află pereţii pictaţi în ulei decoraţi cu coloane în stil ionic. Moscheea Hanîm a fost construită în 1658, în numele lui Haji Hatice Hatun, dar a fost distrusă în 1922. Moscheea a fost reconstruită de locuitorii din Kuşadasi între anii 1951-57. Pereţii fundaţiei minaretului, însă, sunt cei originali. Moscheea, simplu decorată, este înconjurată de un dom masiv. Moscheea Haji Ibrahim este exemplu de alt stil arhitectonic otoman din secolul 17. Acoperişul din lemn al moscheei în formă rectangulară este acoperit cu ţigle. Moscheea Turkmen şi moscheea Camiatik se află tot în centrul oraşului, dar în cartiere diferite.
Pagină realizată Gulten Abdulla
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Mărturii despre fenomene paranormale, şerpi uriaşi şi construcţii antiseismice din antichitate
Când vorbim de Dobrogea, primele lucruri care ne vin în minte sint verile toride, plaja aglomerată, fetele superbe şi zglobii, berea caldă şi ciorba rece, mirosul de hamsii prajiţi pe plită, chelnerii dornici să-i tragă pe sfoara pe turiştii străini, iar în Deltă, poveştile pescăreşti cu crapi cu ochi mari cât palma. Dincolo de vânzoleala estivală, Dobrogea ascunde adevărate miracole arheologice, legende nealterate, oameni ai locului veseli şi optimişti, pe care îi poţi face repede duşmani, dar şi mai rapid prieteni şi, mai presus de toate, peisaje unice si inconfundabile. Ar fi fost de mirare ca un asemenea loc, plin de coclauri greu accesibile, să nu ascundă şi mistere care, cel puţin în acest moment, nu-şi găsească o explicaţie plauzibilă.
Cetatea scufundată
Oraşul grecilor, sub Lacul Sinoe
Prin anul 657 i.Hr., grecii din Milet, aflaţi în expansiune datorită unei economii înfloritoare, s-au aşezat pe malul Pontului Euxin (Marea Neagră), au înfiinţat colonii prospere, porturi-cetăţi masive şi s-au dedicat comerţului, lucrul la care se pricepeau cel mai bine. Importurile şi exporturile greceşti au cunoscut un avânt care ar face să pălească şi cel mai de succes magnat al zilelor noastre. Aşa s-a născut Cetatea Histria, o adevarată metropolă a acelor timpuri străvechi (adăpostind 10-15.000 de suflete). Cu timpul, pe lângă port şi fortificaţii, au apărut templele, canalizarea, casele somptuoase cu încălzire centrală (!!!), cu tot confortul care, ulterior, a fost uitat, timp de mai multe secole.
După greci, au venit romanii (în sec. I î.Hr.) construind terme, palate cu facilităţi ce amintesc de confortul modern. Galerele încărcate de mărfuri preţioase soseau şi plecau necontenit, făcând din acest loc o veritabilă placă turnantă a antichităţii greco-romane.
Dar după şapte secole de prosperitate evidentă, mareaţa cetate avea să intre în agonie din cauza necruţătoarei naturi şi a violenţei umane barbare. Încetul cu încetul, aluviunile aduse de Dunăre au început să inchidă portul, formând o baltă, ce-i drept mai mare, care poartă acum numele de Lacul Sinoe. Iar ceea ce nu a distrus forţele naturii au reuşit oamenii. Istoricii au căzut de acord ca marile invazii avare din secolul al VII-lea au semnat certificatul de deces al impunătoarei cetăţi. Totul a intrat în uitare până când francezul Desjardins a redescoperit, în 1868, cetatea, lucrările sale fiind continuate strălucit de Vasile Pârvan. De-a lungul deceniilor au ieşit la iveală statui, clădiri, terme, palate, amfore şi tot ceea ce pentru un arheolog poate constitui un adevărat paradis.
Construcţii antiseismice la Histria?
Călătorul contemporan care parcurge şoseaua ce leagă Constanţa de Tulcea trebuie s-o ia la dreapta în apropierea localităţii Istria. Ajuns la cetate, chiar dacă totul e în ruine, îţi poţi da seama de măreţia de altădată. Histria este şi un fel de Atlantida: la capătul ei se vede o alee pavată ce duce în lac, iar în zilele calme se pot vedea sub apă fragmente de ziduri şi clădiri.
Dar Histria are şi enigme “la vedere”. Aproape de poarta de intrare, un zid de incintă are un aspect ciudat: peste mai multe coloane, aşezate orizontal, a fost construit zidul propriu-zis. O simplă fantezie de constructor? Greu de crezut, căci se cunoaşte apetenţa constructorilor antici spre rigoare şi un oarecare conservatorism. Atunci ce ar putea fi? Am arătat fotografia mai multor ingineri constructori şi proiectanţi. Răspunsul majorităţii ne-a umplut de mirare. Ei au recunoscut într-o asemenea structură un sistem antiseismic de construcţii, folosit mai ales în Japonia: pe role relativ flexibile se aşază construcţia pentru a atenua şocurile telurice. Cunoşteau grecii şi romanii această tehnică? Şi dacă da, distrugerea cetăţii şi depopularea ei nu se datorează numai avariilor, ci şi unor seisme de mari proporţii? Tot ce se poate… Cert este că ne aflăm din nou în faţa unei tehnologii străvechi pierdute pentru milenii şi regăsite abia în zilele noastre…
Şerpii-balauri, ultimii pitoni din Europa?
Nu se poate spune că şerpii sânt animale extrem de iubite. Când îi vedem, ni se face părul măciucă, iar pielea de găină, de se poate răzui pe ea şi un măr necopt. Dar, în mitologia populară, şarpele (identificat de multe ori cu biblica reptilă care a reuşit s-o seducă pe Eva) poate fi şi un animal benefic. În multe locuri din ţară, ţăranii adăpostesc sub pridvor şarpele casei, o reptilă aducatoare de bunăstare, pe care îl hrănesc cu lapte muls proaspăt.
Se spune că atunci când şarpele casei îşi părăseşte adăpostul, plecând spre locuri numai de el ştiute, acea casă va fi lovită de o nenorocire sau de moartea unor membri ai familiei. Pescarii din Deltă consideră că prin şuieraturile lor şerpii îi conduc spre locurile pline de peşte.
Nu lipsesc nici făpturile monstruoase cum ar fi Ştima apei (sau Vîlva apei), un şarpe gigantic monstruos, având cap de femeie, care prin cântece vrăjite de amor îi ademenesc pe pescarii dornici de aventuri erotice, pentru ca apoi să-i târască pe fundul apei şi să-i devoreze.
Nici nu e de mirare că în Dobrogea s-au născut numeroase legende despre şerpi; se poate afirma că este un loc predilect pentru majoritatea acestor reptile, care sânt de cele mai multe ori inofensive. Cel mai mare şarpe din România trăieşte în Podişul Dobrogean. Este şarpele-balaur, de culoare maroniu închis, care poate atinge o lungime de peste doi metri. I se mai spune şi “şarpele pufăitor”, căci atunci când este atacat, pentru a intimida, scoate un fel de fornăit sinistru. Atunci de unde poveştile despre şerpi uriaşi? Este vorba despre o simplă fantezie sau ascunde ceva real?
Când vorbim despre şerpi uriaşi, gândul ne duce spre junglele africane, sud-americane sau asiatice. Dar nu-i exclus, afirmă unii criptozoologi, că limita nordică a arealului de supravieţuire a pitonului să fi fost Dobrogea (cel puţin în timpul romanilor). Ar mai putea exista asemenea reptile gigantice, care cu uşurinţă pot atinge o lungime de 4-5 metri? Este o ipoteză care merită mai profund verificată şi analizată…
Reptile uriaşe şi statuia şarpelui Glykon
Pescarii din zona Gura Portiţei vorbesc despre un incident petrecut în anii ’60-’70. Un soldat grănicer care îşi făcea rondul noaptea, a auzit un zgomot suspect venind dinspre stufăriş. Ca orice brav ostaş al patriei sale, bine instruit, l-a somat pe intrus, după care a tras un foc de armă în aer. Nimic, foşnetul suspect a continuat. Cuprins de panică, soldatul a tras o rafală de pistol mitralieră în direcţia dubiosului intrus. A auzit ceva zvârcolindu-se în păpuriş, după care s-a aşternut liniştea. Desigur, s-a dat alarma. Abia spre dimineaţă s-a putut stabili identitatea presupusului transfug: era un şarpe lung de peste patru metri, gălbui cu pete roşiatice, gros cât un braţ de bărbat, care zăcea ciuruit în mlaştină. Cu toţii au răsuflat uşuraţi. Dar marea tâmpenie (spun localnicii) a venit din partea caporalului de schimb, care a ordonat ca hoitul să fie aruncat în lac.
Alte întâmplări cu şerpi uriaşi ne-au fost furnizate de foşti deţinuţi politici, care prin anii ’50 au fost duşi la muncă forţată la sinistrul şantier stalinist al Canalului Dunare-Marea Neagră. Ei povestesc că, în timpul lucrărilor, nu de puţine ori au ieşit din văgăuni şerpi uriaşi, de 3-4 metri, pe care îi omorau cu cazmalele. Nimeni nu a dat atenţie acestor arătări gigantice, gardienii şi politrucii fiind îndeobşte interesaţi de lichidarea elitei româneşti decât de nişte reptile pe cale de dispariţie.
Şi când vorbim despre şerpi uriaşi dobrogeni, nu se poate să nu ne vină în minte statuia şarpelui Glykon, aflat la muzeul constănţean. Glykon era un zeu-şarpe, cu rol benefic din credinţa greacă târzie, având o coamă de leu şi un aspect destul de sumbru, al cărui cult a fost introdus de pseudoprofetul Alexandros din Abunetheihos în secolul al II-lea.
Privind cu atenţie, această remarcabilă statuie din marmură este imposibil să nu facem o conexiune cu aspectul pitonilor sau al unui alt şarpe constrictor uriaş. Modelul Glykon a fost unul de “import” sau a fost reprezentarea unui animal autohton? La fel ca şi în cazul frescelor bucovinene (cum este cea de la Suceviţa, care redă un şarpe uriaş), întrebarea nu poate găsi un răspuns… Insă poate că într-o zi, cineva va purcede într-o expediţie pe urmele ultimului piton din Europa, aciuat prin coclaurile Dobrogei, până nu va fi prea târziu şi expansiunea tehnologică şi umană nu vor stinge şi aceste ultime “vlăstare” ale unor vremuri apuse.
Fenomene paranormale în Delta Dunării
Când vorbim despre Delta, automat gândul ne duce la peşte şi la miile de pescari amatori. Acum câţiva ani, un cercetător al fenomenelor exotice din Sfântu Gheorghe (Covasna), Ervin Keresztes, ne-a pus la dispoziţie o vastă documentaţie despre întâmplările incredibile trăite de un asemenea pescar amator. Dr. X este un medic apreciat şi recunoscut în zonă. Fiind un pescar pasionat, obişnuia să-şi petreacă concediile, sau chiar şi numai câteva zile libere in Deltă.
Întâmplările stranii au debutat pe 22 octombrie 1992, în apropierea kilometrului 22 al Braţului Sf. Gheorghe. Medicul, însoţit de cumnatul lui, au ieşit la pescuit cu barca, nu departe de locul de campare. Brusc, un nor negru, neobişnuit, împroşcând cu tunete şi fulgere violente, i-a ajuns din urmă. Aproape de ei, au văzut o străfulgerare şi, spre groaza lor, au fost “inghiţiţi” de o sferă luminoasă având un diametru de aproape 5 metri. Straniul fenomen a durat după parerea martorilor aproximativ 3 minute, după care a dispărut ca prin farmec. Fulger globular? Greu de crezut… Mai mult decât atât, la scurt timp după incident, i-au apărut pe faţă două cicatrice cu un diametru de aproximativ 4 cm, cu un contur bine delimitat, izbitor de asemanatoare cu urmele unei operaţii estetice. El a mai acuzat şi dureri acute în esofag. O intâlnire de gradul IV (răpire)? Sechelele au disparut, iar toată întâmplarea a fost data uitării. Doar până anul următor, însă când avea să continue seria de fenomene inexplicabile…
Altadată, prin aprilie 1993, doctorul X îşi petrecea cîteva zile libere în Deltă. In zona kilometrului 29 al aceluiaşi braţ dunărean, a avut o serie de vise stranii: au apărut nişte entităţi umanoide, cu capul mare şi ochii “aidoma unor pisici”, care îi comunicau prin intermediul unor caractere hieroglifice o serie de mesaje, care, potrivit martorului, “aveau o desfăşurare logică simplă”. Cu toate că a intuit înţelesul lor, la trezire nu-şi putea reaminti nimic. Aceste vise stereotipe s-au repetat pe toata durata şederii în acel loc.
Dematerializari, ziduri de apa, o bucata de metal ciudata
Fenomenele stranii aveau sa continue… Raminem tot in anul 1993, in timpul verii, cu acelasi protagonist: dr. X, care se afla impreuna cu mai multi doctori la kilometrul 74. Era o vreme inchisa. Totusi, au hotarit sa iasa cu barca la pescuit. Inainte de a urca in lotca, au infipt hirletul de campanie in milul de la mal. In fata a patru martori, hirletul s-a volatilizat, disparind in neant! O alta disparitie misterioasa s-a petrecut in acelasi loc: un cintar cu arc, cazut din neglijenta in apa limpede si putin adinca, nu a putut fi gasit, in ciuda tuturor incercarilor indelungate. Teleportari?
Cumnatul doctorului X, acelasi care a fost “inghitit” de sfera luminoasa, isi aminteste ca la kilometrul 35, acolo unde Dunarea are o latime de circa 800 de metri, a aparut din senin (in conditii meteo normale, cu cer senin) un veritabil zid de apa, pe toata latimea fluviului, inalt de circa 1,5 metri. “Era ca o fintina arteziana!”, isi aminteste martorul. Curiosi, s-au apropiat de ciudatul fenomen. Cind s-au apropiat de ciudatul zid, acesta a inceput sa se deplaseze cu viteza spre ei. Speriati, pescarii amatori s-au grabit sa ajunga la mal.
In posesia doctorului a ajuns si un obiect straniu. Tot in 1993, pescuind la kilometrul 84, a zarit in mil ceva stralucitor. Curios, s-a apropiat si l-a dezgropat. Era un obiect metalic cu o lungime de 11,3 cm, asemanator sisturilor cristaline, cu o greutate de 1,38 kg. Contrariat de prezenta acestuia, intr-un loc unde nu prea circula vase comerciale, l-a pastrat. O mostra din aceasta bucata a ajuns in posesia autorilor acestui material. O prima analiza s-a efectuat la Laboratorul de radiatii al Centrului de Medicina Preventiva Tg. Mures, pentru a decela o posibila radioactivitate. Rezultatul: negativ. Analiza structurala a fost efectuata la Laboratoarele Plasmaterm din Tg. Mures, prin spectrografie, cu un spectrograf Q 24 de o echipa de fizicieni. Rezultatele au fost extrem de interesante. Obiectul este din crom de mare puritate (99,9%), cu urme de vanadiu (0,02%) si urme foarte slab decelabile de mangan si siliciu. Este vorba de o bucata “pierduta” de un vapor? Sau are o provenienta mai… exotica? Dr. X isi aminteste ca i-a auzit pe pescari povestind despre explozia unui ciudat obiect aerian deasupra Deltei. Acea bucata de metal este oare un fragment al acestuia? Sau are o provenienta mult mai paminteana? Acestea sint doar citeva dintre enigmele Dobrogei, si multe dintre ele vor ramine de nedezlegat chiar si pentru o cercetare pragmatica si sistematica, insa asemenea studii ar putea ridica valul misterului macar de pe o parte din multele necunoscute pe care pulberea uitarii le acopera in acest colt al Romaniei.
Publicarea serialului “Misterele Romaniei” a fost posibila multumita Editurii Grai din Tirgu-Mures (grai@orizont.net), care are sub tipar o carte cu acelasi titlu. Autorii sint Mircea Aries – de profesie geolog, a fost intre 1991 si 1995 ziarist la “Romania libera” si Radio Europa Libera, dar si redactor la revista de ufologie RUFOR – si Peter Leb, ziarist independent, corespondent al postului Europa Libera si al “Evenimentului zilei”, realizator de emisiuni radio, scenarist, autor a trei carti, dar si, asa cum ii place sa spuna, “investigator al fenomenelor neconventionale”.
Material preluat din ziarul Evenimentul Zilei din data de 1 aprilie 2003
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
– Prof. univ. dr. Ibram Nuredin –
– DOSAR 8 Geamia Giuma
– hatip Iacub Zecheria – preceptor fiscal Nicolae Piţigoi
– 1 geamie construită 1841 din piatră tencuită cu nisip şi var acoperit cu olană, cu minaret lipit de geamie, cu o singură încăpere
– suprafaţă teren 2000 mp, suprafaţă clădită 74 mp teren dat de enoriaşi gratuit, fără act de proprietate
– 1 local şcoală muslmană, la distanţă de 30 m, construit 1895, cu chirpic şi acoperit cu olană, cu 3 încăperi
– suprafaţă teren cultură de 10 ha – împropriet a Statului din 1885, datîn folos geamiei şi personal ei, este la răsărit de via satului şi la apus de locul şcoalei.
– S. 5000 mp. pentru cimitir musulman. cimitirul ortodox are suprafaţa de 2 ha.
– suprafaţă teren cult. de 5 ha – împropriet Stat – 1930
Bunuri:
– 3 covoare, 4 preşuri, 1+ rogojini
Şcoala are 1 masă de brad, 1 scaun brad, 14 bănci de brad, 1 tablă de scris, 1 sobă de tablă, camera 2 are 2 căldări apă, 2 căni băut apă.
Printr-o adresă cu intrare din 24 mai 1950 la Muftiatul Cultutlui Musulman str. I.Gh. Duca nr. 21 Constanţa, se comunică de către Primăria Basarabi că Comunit. Musulmană din Cernavodă „nu mai posedă nici un fel de teren arabil, fâneaţă, izlaz … neproductiv etc., nu mai posedă nimic.“
– DOSAR 84-85 Geamia Giuma – Proces verbal 3 mai 1941
– hatip Regep I. Begali, primar Ioan Lerescu
– 1 imobil geamie, construit 1880, de tătari, din piatră, acoperit cu olană, 2 încăperi, suprafaţă 2000 mp, suprafaţă clădită 96 mp „stăpânit din timpuri vechi fără act de proprietate“, clădirea făcută din contribuţia benevolă a enoriaşilor
– suprafaţă teren cultură – 10 ha – împrop Stat, 5 ha se administrează de comunitate, 5 ha de personalul geamiei. Terenul a fost luat prin decizie minister din anul 1945 şi în 1949, fiind atribuit locuitorilor.
Bunuri:
– 3 preşuri de diferite dimensiuni
– 4 sfeşnice mici şi vechi
– 8 rogojini
– 2 catafalce de brad
– 1 tinişir de brad
– 1 mătură
– Proces verbal 29 aprilie 1941
– hatip Salim Geafar, preceptor fiscal Gh. Bârnat
– 1 imobil geamie construit 1870 din piatră, acoperit cu olană
– suprafaţă teren 460 mp, suprafaţă clădită 70 mp. Terenul şi clădirea sunt donaţie a lui Seit Halil Arifgean, fără a se face acte de donaţie sau de proprietate către comunitate
– geamia nu posedă nici un fel de alt teren
Bunuri: – covor 3 x 2
– preş vechi 4 x 3 m
– 8 buc. rogojini
– 2 taburete
– 3 Şemidan
– DOSAR 2 inventar 16
Geamia „Agigea“ din satul Agigea, proces verbal 26 aprilie 1941
– hatip Abdulamit Curtagi şi perceptor fiscal Mihail Ioan, primar Tudor Radu
Bunuriel comunităţii musulmane
– imobil geamie – 1894, chirpici, piatră, acoperit cu olană, cu o singură încăpere
– S. teren 900 mp (teren donat de primărie), S. clădire 298 mp.(clădirea din contribuţiii benevole).
– 1 imobil şcoală, construit 1904, 1 cameră şi 1 sală
S. teren 50 mp.
– 1 teren 3500 mp ptr. cimitir.
Bunuri:
– 1 lampă de tavan din alamă cu 20 lumini
– 2 lămpi de perete cu oglinzi de 11 lumini
– 2 sfeşnice de lemn ptr lumânare
– 2 sfeşnice micii de alamă
– 1 sfeşnic din … cu 3 braţe
– 1 covor lână imprimat 3/2 m
– 1 covor persan 1,20/0,60m.
– 5 rogojini
– 1 anvon din lemn de brad
– DOSAR 62 Geamia „Giuma“
– prin hotărârea Comisiei Judeţene, nr. 1537/23 august 1992, s-au dat 5 ha cf. Legii Fondului Funciar 18/1991 Comunităţii musulmane (geamiei)
Proces verbak din 3 mai 1941
– hatip Cadri I- Muratcea
– 1 imobil geamie – 1867, din piatră, acoperit cu olană, cu trei încăperi, supraf. teren 2484 mp, supraf. clădită 96 mp.
– suprafata teren de 10 ha – împropr. Stat 1884: 5 ha administrate de comunitate, 5 ha folos personal geamie.
– suprafaţă 6283 mp – cimitir
Bunuri geamie:
– 5 lămpi petrol
– 3 rogojini
– 2 covoare mici 2/1 m
1 covor mare 4/3 m
Bunuri şcoală:
– 6 bănci lemn de brad
– 1 tablă de scris 1,20/1,80 m
– 1 drapel tricolor
– 1 tablou MSR Mihai I
– în 1949 – funcţionar Cadri Muratcea – o altă inventariere
– DOSAR 15 Geamia „Giuma“, satul Carol I
Foaie inventar 33, PV 30 aprilie 1941
– imam Musalim Musa şi hatip al geamiei
– 1 imobil geamie – 1992, piatră şi chirpic, acoperit cu olană, două încăperi, minaret separat din contribuţia enoriaşilor., suprafaţă teren 2000 mp, suprafaţă clădită 78 mp, minaretul de 4 mp, teren donat de comună.
– 1 şcoală din 1912, pe acelaşi teren
– 1 cimitir împrejmuit de şanţ în suprafaţă de 5000 mp
– suprafaţa de 5 ha, teren cultuivat, situat pe mereaua comunei, adminiostrat de comunitate
– în 1950 terenul de 5 ha a fost luat de GAS N. Bălcescu
Bunuri:
– 3 covoare persane
– 8 rogojini
– 1 member din lemn de brad
– 1 teneşţr
– 5 sfeşnice
– 13 tablouri religioase
– Tablourile MS Regele Mihai I, MS Regina Mamă Elena şi Generalul Antonescu
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În data de 17 octombrie 2003, la Grădiniţa nr. 58 Bilingvă Româno-Turcă, într-un cadru festiv, s-a deschis Mini – Muzeul Etnografic Turco-Tătar, sub patronajul Fundaţiei Insanlîk – Omenia.
Mulşumim pe această cale D-nei Consul General al Republicii Turcia la Constanşa, D-na Serap Ataay, care a fost prezentă la asceastă manifestare, transmişându-ne mesajul său prin reprezentantele Domniei Sale: D-na Yıldız Keyükkaan şi D-ra Filiz Halil.
La această manifestare au participat reprezentanţi ai Fundaţiei, mass-mediei Constănţene, Uniunii Democrate Turce din România, Uniunii Democrate a Tătarilor Turco-Musulmani din România, ai Inspectoratului Şcolar Judeţean Constanţa, ai Fundaţiei TAIBA, nu în ultimul rând reprezentanţi ai autorităţilor locale, precum şi alţi membrii de seamă ai comunităţii turco-tătare din Constanţa.
Mediatorul manifestării a fost D-na Prof. Nedret Mahmut, profesor de literatură turcă la Colegiul de Institutori Kemal Ataturk din Constanţa.
Din partea Uniunii Democrate Turce din România a participat D-na Abdula Ghiulten, Preşedintele Comisiei de Cultură şi subsemnata, reprezentant al publicaţiilor Hakses şi Genc Nesil.
Sper ca imaginile alăturate să redea măcar o mică parte din emoţia trăită de vizitatori la deschiderea festivă a mini-muzeului, a cărui înfiinţare nu a fost posibilă decât cu ajutorul inimoaselor educatoare ale Grădiniţei Bilingve şi a directoarei, D-na Seidali Zulfie, precum şi a membrilor comunităţii care au donat acele exponate minunate.
După discursurile oaspeţilor, organizatorii au oferit acestora produse culinare tradiţionale turceşti şi tătăreşti, cafeaua turcească fiind şi ea nelipsită.
Sperăm cu toţii că acest soi de manifestări culturale se vor desfăşura din ce în ce mai des, dorinţa noastră, a tuturor, fiind aceea de a păstra intacte valorile morale şi culturale ale etniei noastre.
Minever B.