Vara reprezintă prin excelenţă anotimpul festivalurilor. În întreaga lume se organizează cu acest prilej diverse festivaluri. Majoritatea au ca temă muzica, dar nu numai.
Turcia este din acest punct de vedere un exemplu demn de urmat. Nu există săptămână în care să nu se organizeze festivaluri dintre cele mai diverse, de la muzică tradiţională până la festivalul… pepenului galben.
Festivalurile aduc comunitatea locală laolaltă, realizează punţi de legătură între oameni din diverse spaţii, din diferite culturi. Şi noi, membrii Uniunii Democrate Turce din România participăm şi organizăm cu bucurie astfel de festivaluri, unde stabilim prietenii, realizăm proiecte de viiitor.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Rep- Domnule secretar general Ervin Ibraim, în perioada 26-29 iunie a.c. aţi fost plecat împreună cu d-nul preşedinte al U.D.T.R. Osman Fedbi în Turcia la invitaţia TIKA (Agenţia Turcă pentru Dezvoltare şi Cooperare Internaţională). Ne puteţi spune în ce scop a avut loc vizita oficială ?
E.I.- Într-adevăr, în perioada 26-29 iunie, o delegaţie a U.D.T.R. formată din d-nul preşedinte Osman Fedbi şi eu împreună cu o delegaţie a U.D.T.T.M.R., formată din preşedinte d-nul Saladin Agiacai şi secretar general, d-nul Memet Faruc a participat la Ankara la o deplasare ce a avut drept scop demararea unor proiecte comune între această instituţie prestigioasă din Turcia (TIKA – Agenţia Turcă pentru Dezvoltare şi Cooperare Internaţională) şi comunitatea noastră.
Rep.- Cu cine v-aţi întâlnit şi ce fel de proiecte aţi propus?
E.I.- Am avut o serie de întâlniri la sediul TIKA din Ankara cu d-nul Hakan Fidan, preşedinte TIKA; cu d-nul Mustafa Şahin, vicepreşedinte TIKA; cu d-nul Abdullah Kavaklı, şeful Departamentului Financiar şi Afaceri Administrative, precum şi cu d-nul Ömer Çetin, expert TIKA.În legătură cu proiectele pot spune că TIKA ne-a promis sprijin în rezolvarea unor probleme cum ar fi: utilizarea laboratoarelor în care se studiază limba turcă drept limbă maternă cu calculatoare de ultimă generaţie, dvd-uri şi televizoare, costume tradiţionale pentru ansamblurile folclorice aparţinând U.D.T.R. Preşedintele TIKA şi-a arătat disponibilitatea pentru a finanţa un post de radio bilingv turco-român dar şi pentru proiecte culturale axate în principal pe protejarea vestigiilor istorice cum ar fi necropola otomană de la Hârşova şi geamia de la Babadag. În cdrul discuţiilor s-a abordat şi problema studenţilor cu mijloace materiale reduse, care studiază limba turcă la Universitatea „Ovidius” Constanţa şi posibilităţle de asigurare de burse precum şi finanţarea unor proiecte pentru tinerii turci din România. Primul proiect finanţat de TIKA în România va fi reabilitarea sau construcţia unor surse de alimentare cu apă potabilă în localităţile Făurei, Fântâna Mare, Babadag.
Rep.- Ce a mai cuprins vizita în Turcia?
E.I.- Am vizitat cu această ocazie mai multe instituţii de radio şi televiziune precum: TV Kanal A, Radyo O.D.T.Ü, Dünya Radyo şi bineînţeles că am adus un pios omagiu făuritorului Republicii Turcia M.K. Atatürk la mausoleul dedicat acestuia (Anıtkabir).
Rep.- Vă mulţumesc.
E.I.- Şi eu vă mulţumesc.
Subihan Iomer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Joi, 28 iunie, Aeroportul Mihail Kogălniceanu. Cer acoperit, puzderie de jurnalişti de presă scrisă şi televiziune pregătiţi să imortalizeze pentru public evenimentul aviatic programat să înceapă la ora 13.30, cu un ceremonial la sol. Jurnaliştii puneau la îndoială zborurile demonstrative ale americanilor deoarece condiţiile meteo erau nefavorabile. O ploaie torenţială s-a dezlănţuit cu numai 10 minute înainte să înceapă demonstraţia aeriană susţinută de “Thunderbirds”, escadronul de elită aparţinând Forţelor Aeriene Americane. Circa patru mii de spectatori fără umbrele căutau să se adăpostească de ploaie dar, nu se încumetau să plece fiind siguri că show-ul americanilor va începe. În sectorul vip-uri atmosfera era calmă. Invitaţii de onoare îşi savurau în linişte cocteilurile sau băuturile răcoritoare şi purtau discuţii pe teme politice, economice ori sociale, în aşteptarea începerii spectacolului aviatic. Adelin Petrişor, fostul meu coleg de la televiziunea naţională, actualmente reporter special la Antena 1 n-a pierdut ocazia să facă spectacol din ştire şi şi-a înregistrat “cap sincronul” fericit că spectatorii din întreaga ţară vor vedea cât de multă ploaie au putut să aducă “păsările tunetului” la Aeroportul Mihail Kogălniceanu.
Când ploaia s-a mai domolit, aşii zborului american şi-au început ceremonia la sol, cu saluturi specifice în faţa celor 8 avioane F16. După aproximativ 30 de minute de ceremonial, cu motoarele pornite, cele 6 aeronave au părăsit solul cu viteza sunetului şi au urcat în înaltul cerului executând zboruri în formaţie de câte patru, sau individuale. Manevrele au fost executate cu precizie de ceasornic, păstrând distanţe de aproximativ un metru, în formaţie după cum mi-a declarat mai târziu maiorul Chris Austin, unul dintre piloţii din stânga formaţiei. De la sol, oricum aveai senzaţia că este o distanţă mult mai mică de un metru între cele patru avioane care zboară în formaţie.
Numele de “Thunderbirds”, în traducere “Păsările tunetului” a fost adoptat de curând de maeştrii zborului american şi a fost influenţat în mare parte de cultura şi folclorul indian. Amero-indienii vorbesc despre “thunderbird” cu frică şi respect, confundându-l cu un vultur gigant ori cu un şoim care, atunci când zboară în înaltul cerului, cutremură pământul. Comparaţia este evidentă atunci când le priveşti zborul. Nu numai că se cutremură pământul dar simplul muritor care îi priveşte încearcă un sentiment de admiraţie amestecat cu unul de spaimă şi înfricoşare. Privind spre cer ai senzaţia că acele aeronave nu sunt conduse de oameni ci de “supraoameni” (vorba lui Nietzche), fiinţe care îşi depăşesc propriile limite, prin concentrare şi antrenament. Din escadronul de elită al Forţelor Armate aparţinând SUA fac parte 8 piloţi, 4 ofiţeri de sprijin logistic, 3 civili şi peste 130 de militari.
“Thunderbirds” au evoluat pentru prima dată în România, în 1996 la Timişoara. Anul acesta din escadron fac parte: prima femeie pilot de acrobaţie aeriană a Forţelor Aeriene ale SUA, maiorul Nicole Malachovski şi prima femeie pilot solo, în cadrul unei formaţii de acrobaţie aeriană, maiorul Samatha Weaks. Ofiţerii din cadrul escadronului semnează un contract pe unul sau doi ani după ce sunt supuşi unor teste psihologice şi de pregătire fizică severe. Colonelul John Ingham, şeful biroului pentru cooperare în domeniul Apărării din cadrul Ambasadei Statelor Unite ale Americii la Bucureşti îmi mărturisea că:” dintr-o sută de ofiţeri de aviaţie care se prezintă la teste pentru a intra în escadronul “thunderbirds” numai câţiva reuşesc să le treacă.” Tot colonelul Ingham a mai adăugat: “ofiţerii care au executat spectacolul de astăzi sunt înzestraţi cu calităţi psihice deosebite dar ceea ce-aţi văzut este rezultatul a 10-12 ore de pregătire complexă zilnică.” Escadronul susţine circa 88 de demonstraţii pe an din martie şi până în noiembrie.
La evenimentul aviatic de la Mihail Kogălniceanu au participat ambasadorul SUA la Bucureşti Nicholas Taubman, ataşatul cultural Kathleen Kavalec, coordonatorul American Corner Constanţa, Senia Babaiani, muftiul Cultului Musulman, Iusuf Muurat, oficialităţi locale şi iubitori ai sportului aviatic.
Sorina Asan
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Uniunea Democrată Turcă din România a demarat proiectul de reconstrucţie şi reabilitare a unor surse de alimentare cu apă potabilă, finanţat de Agenţia Turcă de Cooperare şi Dezvoltare Internaţională. Proiectul prevede ca în localităţile: Fântâna Mare, Văleni, Lespezi şi Făurei să se realizeze investiţii de peste 50.000 de euro în construcţia de surse de alimentare cu apă potabilă şi în reabilitarea celor existente. Astfel, la Fântâna Mare se va construi o cişmea în stil tradiţional turcesc, la Văleni trei cişmele, la Făurei una va fi reabilitată şi două fântâni noi vor fi construite iar la geamia Sara Saltuk Baba din Babadag cişmeaua va fi supraînălţată.
Preşedintele UDTR, ing. Osman Fedbi a declarat: “ este prima investiţie importantă pe care statul turc o realizează în judeţele Constanţa şi Tulcea. Am ales aceste localităţi deoarece există o pondere importantă de etnici turci care, nu numai că sunt lipsiţi de resurse financiare a-şi duce traiul de zi cu zi ci şi de apă potabilă. Experţii de la Agenţia Turcă de Cooperare şi Dezvoltare Internaţională au răspuns într-un timp extrem de scurt solicitărilor noastre în urma discuţiilor purtate la Ankara şi au trimis un inginer care va coordona lucrările”.
Primarii din Independenţa, Dobromir, Băneasa şi Babadag au întocmit devizele necesare lucrărilor şi acestea vor fi începute în curând. Agenţia Turcă de Cooperare şi Dezvoltare Internaţională este o instituţie guvernamentală aflată în subordinea directă a primului ministru. Din acest an, insituţia va avea un reprezentant permanent la Constanţa, care în parteneriat cu UDTR va realiza şi alte proiecte în sprijinul comunităţii turce din România.
Tinerii UDMR-işti au organizat în perioada 10-15 iulie, la Băile Tuşnad, “Tabăra UE” la care au fost invitaţi să participe şi tineri aparţinând minorităţilor naţionale din România. Uniunea Democrată Turcă din România a fost reprezentată de Meneveli Erghin.
Deschiderea oficială a taberei a fost făcută de preşedintele UDMR, Markó Béla. La festivitatea de deschidere au mai participat Korodi Attila, ministrul Mediului şi Dezvoltării Durabile şi Ujhelyi Istvan secretar de stat în Guvernul Ungariei. Socialistul ungar prezent la Băile Tuşnad a ţinut să precizeze că:” pentru maghiarii din Ardeal, integrarea europeană nu va însemna asimilare, cum se tem mulţi, ci, dimpotrivă, o şansă unică pentru păstrarea şi afirmarea şi mai puternică a identităţii lor ca maghiari”
În prima zi a taberei, dicuţiile s-au axat în principal pe relaţia dintre mass media şi sfera politică. Gasparik Attila, vicepreşedinte în cadrul Consiliului Naţional al Audiovizualului le-a vorbit tinerilor politicieni despre:” Cât de liberă este presa şi despre noile reglementări în mass media după aderare”. Ministrul Comunicaţiilor şi Tehnologiei Informaţiei a adus în discuţie nivelul de accesare a presei on-line în România, în timp ce deputatul UDMR Kelemen Hunor a vorbit depre rolul mijloacelor de comunicare de masă într-o campanie electorală. Tinerii participanţi la Tabăra UE au avut oportunitatea să pună întrebări candidaţilor UDMR la alegerile pentru Parlamentul European: Nagy Zsolt, Winkler Gyula, Korodi Attila, Sogor Csaba şi Biro Royalia.
Cea de-a doua zi a dezbaterilor a fost rezervată situaţiei economiei româneşti şi dezvoltării pieţei de muncă. Discuţiile s-au axat în principal pe teme precum:corupţia în administraţia publică, prezenţa produselor din România pe piaţa UE, gradul de pregătire a forţei de muncă din România din punctul de vedere al investitorilor străini.
Tinerii aparţinând minorităţilor naţionale din România au purtat discuţii libere cu femeile maghiare din viaţa politică românească precum şi cu deputaţii UDMR din Parlamentul României. Ultima zi a dezbaterilor a fost rezervată diferenţelor culturale de comunicare şi sprijinirii programelor culturale ale minorităţilor naţionale din România.
La finalul taberei, Erghin Meneveli a declarat:” a fost o experienţă deosebit de interesantă pentru mine personal, mai ales că am avut oportunitatea să cunosc tineri români de etnie maghiară,. Totodată programul taberei a fost deosebit de complex şi temele de dezbatere deosebit de interesante.În urma acestei tabere comisia de tineret din cadrul UDTR va dezbate în cadrul unei şedinţe extraodinare câteva din temele propuse de tinerii etnici maghiari la Băile Tuşnad.”
Sorina Asan
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
25 Temmuz tarihinde Romanya Demokrat Türk Birliği önemli bir misafiri ağarladı. Bu ziyaret bizim için çok önemliydi çünkü misafirimiz T. C. Köstence Başkonsolosluğu Din Hizmetleri Ataşesi Sn. Ahmet Erdem oldu. Sn. Ahmet Bey Romanya'da görevini bitirmiş bizlere veda etmek için geldi. Başkanımız Sn. Osman Fedbi kendilerine başarılarından ve güzel çalışmalarından dolayı bir plaket sundular. Herkesle ayrı ayrı veda ederek geleceğimiz için başarılar diledi. Ahmet Beyi üzülerek uğurladık. Kendileri ile geçirdiğimiz tatlı günleri, sohpetlerini ve tavsiyelerini devamlı hatırlayacağız. Ahmet Bey her zaman Birliğimizin yanında bulundu ve destekledi. Yapmış olduğum bir röportajda Birlik hakkında şunları ifade etmişti: ”Türk Birliği ile her zaman iyi diyalog içinde bulunduğuma inanıyorum. Birçok kültürel faaliyette beraber olduk. Ortak programlar yaptık. Zaman zaman Birliğin gazetesinde yazılar yazdım. Birliğin Başkan ve tüm çalışanlarından şahsen ben memnunum. Fakat Türk Birliği benden memnun mu bilmiyorum. Yeni geldiğimizde bazen Muavin Konsolos Murat Başar’la isimlerimizi karıştırdılarsa da güzel hatıralarımız olmuştur.”
Bir öğretmen olarak her zaman okulları ziyaret etti öğrencilere nasihat ve okulumuza destek verdiler. Sürpriz ziyaretleriyle hem bizleri hem öğrencileri heycanladırıyordu. Bu ziyaretler hepimize faydalı oldu ve eksiklerimizi nasihat ederek güzel bir usluple gidermeye çalıştı. Öğretmen ve öğrencilerimiz hakkında şunları söylemişti:
”Öğretmenliği severek yapmalıdırlar. Öğretmenlik çok kutsal bir görevdir. Karşılığı hiçbir zaman para ile ölçülemez. Ulu Önder M. Kemal Atatürk’ün öğretmenlere “genç nesil sizin eseriniz olacak” dediği gibi ben de soydaş öğretmenlerimize diyorum ki: “Buradaki Müslüman Türk çocuklarının kimliği sizin elinizde, eğer onlara sahip çıkarsanız kimliklerini kaybetmeyecekler ve onlar sizin eseriniz olacaktır. Eğitim için Romence’nin önemi tabii ki tartışılamaz. Ancak kültürümüzü, gelenek, görenek ve adetlerimizi, kısaca kimliğimizi koruyabilmemiz için de Türkçe de son derece önemlidir. Onun için lütfen evlerde çocuklarımızla Türkçe konuşalım. Türk TV programlarını izleyelim. Köstence Radyosundan Haftada bir saat da olsa Türkçe yayın yapılmakta, onu takip edelim. Okullarda Türkçe ve din dersleri konusunda gerekli duyarlılığı gösterelim. Taşıdığımız sorumluluğu asla unutmamalıyız.”
Romanya'dan gittiğiniz zaman en çok niye üzüleceksiniz sorusuna cevabı hepimizi duygulandırdı: ”Romanya’dan gittiğim zaman en çok soydaşlarımdan ayrılacağıma üzülürüm. Çünkü soydaşlarımızı çok sevdim. Onları her zaman ecdadımızın yadigarı olarak gördüm. Eksik ve hatalarına hiç kızamadım ve devamlı kendime şunu sordum. Acaba ben burada doğsaydım ve hiç ezan sesi duymasaydım, yaşadığım blok’ta tek Müslüman aile benim ailem olsaydı ve okulda sınıfımda tek Müslüman ben olsaydım, acaba nasıl olabilirdim? Onun için bir genci camide gördüğüm zaman, ismini sorduğum bir soydaş çocuğu Türkçe cevap verdiğinde onları candan kucaklamak istiyor ve ben onlar için ne yapabilirim diye kendime soruyorum.
Arzu ettiğimiz her şeyi dört yıl gibi kısa zamanda gerçekleştirmemiz zaten mümkün değildir. Çalışmalar bir ekip işidir. Başkonsolosumuz Sayın Haluk AĞCA başta olmak üzere Tüm Konsolosluk çalışanları, Türkiye’den gelen din görevlilerimiz ve öğretmenlerimiz, Müftü ve Müftülük personeli, faaliyetlerimizi maddi olarak destekleyen Türk İşadamları ve İki kardeş Birlik hep beraber çalıştık. Varsa bir başarı bu hepimizindir. Benden önce Din Hizmetleri Ataşeliği yapan Mustafa ÇALIŞKAN bey’e de hizmetlerinden dolayı teşekkür etmek istiyorum.
Görevi tamamlanan herkes gider fakat, iyi veya kötü hatıraları ile anılırlar. İnşallah arkamızdan iyi hatıralarla anılırız. Bu duygularla hepinizi Yüce Allah’a emanet ediyor, yarınlarınız daha iyi olsun diyorum.”
Firdevs Musledin
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
American Corner Constanţa a împlinit de curând, un an de activitate susţinută de promovare a culturii şi civilizaţiei americane, în oraşul de la ţărmul Mării Negre. Coordonatorul American Corner Constanţa, Senia Babaiani a organizat în această perioadă de numai un an de zile: seminare, prelegeri conferinţe, expoziţii, spectacole şi a transformat instituţia pe care o reprezintă într-un centru de informare şi documentare cu privire la viaţa culturală americană precum şi la oportunităţile de obţinere a burselor de studii în SUA.
Aflată în vizită oficială la Constanţa, cu prilejul spectacolului aviatic “Magie pe cer” prezentat de “Thunderbirds”, ataşatul cultural american Kathleen Kavalec s-a întâlnit la sediul din cadrul Universităţii, Ovidius, cu coordonatorul American Corner Constanţa. Cu această ocazie, a avut amabilitatea să răspundă în exclusivitate pentru Hakses, la câteva întrebări legate de proiectele culturale americane din România.
Reporter: Ce proiecte culturale va derula Centrul Cultural American prin American Corner Constanţa în viitorul apropiat?
K. Kavalec: Cel mai important proiect care va fi materializat curând îl constituie realizarea unui sistem de video conferinţă în sala care găzduieşte American Corner din Constanţa, care va fi conectat prin reţea la alte centre culturale americane din lume, astfel încât un număr tot mai mare de vorbitori să participe la video conferinţe. Astfel, printr-o video conferinţă putem organiza o dezbatere cu orice personalitate care se află la New York sau la Los Angeles, sau undeva în Europa. Suntem foarte mulţumiţi că am găsit fondurile necesare pentru a utila American Corner Constanţa cu aparatură pentru video conferinţă şi, astfel vom putea fi mai activi aici. Datorită faptului că oraşul Constanţa este la distanţă de Bucureşti şi proiectele importante se derulează acolo, nu există nici o posibilitate să derulăm proiecte săptămânal. Acum, prin acest sistem computerizat putem organiza conferinţe internaţionale la care să participe şi iubitorii de cultură americană din Constanţa.
În afara de aceasta dorim să organizăm în fiecare zi de luni a săptămânii, evenimente legate de diverse sărbători, cum ar fi de exemplu ziua naţională a SUA, pe 4 iulie sau alte manifestări culturale.
Reporter: Există proiecte culturale iniţiate de Centrul Cultural American care să implice comunitatea musulmană din România?
K. Kavalec:- Avem multe proiecte programate pentru luna septembrie dar cel mai important pentru comunitatea turcă din România este o conferinţă ţinută de un imam din Los Angeles care va vorbi despre cum se practică Islamul în SUA. Intenţionăm să organizăm prelegeri şi întâlniri cu credincioşii musulmani din Constanţa dar şi cu cei din localităţile apropiate unde există comunităţi mari de turci şi tătari.
Reporter: Cum apreciaţi activitatea desfăşurată de American Corner Constanţa?
K. Kavalec: Cred că este o activitate bună deoarece deşi a trecut numai un an de la înfiinţare, avem multe idei, multe proiecte împreună cu Senia Babaiani, coordonatorul American Corner Constanţa. Senia Babaiani este un coordonator activ şi propune întotdeauna proiecte interesante.
Sorina Asan
Primăria şi Consiliul Local Năvodari, în parteneriat cu Aldaco Film, a organizat în perioada 27-29 iulie, cea de-a III-a ediţie a Galei Topurilor şi Festivalurilor 2007. La manifestare au participat ansambluri folclorice din ţară şi de peste hotare – Turcia, Bulgaria, Republica Moldova.
Festivalul a debutat cu Parada Portului. Ultima zi a festivalului a fost dedicat minorităţilor, organizat de Comunitatea Ruşilor Lipoveni din România
Festivalul Interetnic al Cântecului, Dansului şi Obiceiurilor Minorităţilor Naţionale din România, a adunat minorităţile din Dobrogea într-un purpuriu de cântece şi dansuri. Uniunea Democrată Turcă din România a fost reprezentată de formaţia Fidanlar care a încântat publicul cu un purpuriu de dansuri. Din Turcia a participat formaţia de dansuri din Gemlik împreună cu o delegaţie de oficialităţi.
Serin Gafar
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ca în fiecare an şi anul acesta U.D.T.R. a organizat Tabăra cultural-educativă. În acest mod conducerea uniunii doreşte să stimuleze activitatea de peste an a celor mai activi membrii din filialele noastre. Alegerea locaţiei a fost mai dificilă având ca oferte mai multe locaţii, dar alegerea finală a fost Bulgaria. Relaţiile tot mai strânse din ultimii ani dintre comunităţile etnice ale turcilor din Bulgaria cât şi activităţile comune, au dus la alegerea locaţiei. Să-i cunoaştem pe fraţii noştrii turci din zona Caliacrei a fost pentru noi o provocare, un schimb de experienţă. Astfel pe data 9 iulie cu autocarul U.D.T.R. am pornit spre Russalka. Satul de vacanţă Russalka se situează în partea nordică a litoralului bulgăresc al Mării Negre, la aproximativ 16 km de oraşul Balcik. Aici ne-a întâmpinat Marea Neagră cu o altă frumuseţe pe care nici nu o bănuiam. Zona muntoasă a litoralului, pădurile din prejmă împletinduse-cu valurile înspumate ale Mării Negre, peisajele de vis ne făceau să credem că suntem pe ţărmul altei mări, nu la 50 km de ţara noastră. Spre surpriza noastră tot personalul angajat vorbea cursiv turceşte aflând pe urmă că numai la 5 km distanţă se alflă un sat de găgăuzi. Aici am împletit odihna cu activităţile cultural educative. În fiecare zi din cele 6 am avut un program de activităţi.
A doua zi am vizitat Balcikul, ştiind că între anii 1913-1940 toată zona a aparţinut României, înainte de aceasta fiind paşalâc turcesc. Am fost la cel mai important obiectiv turistic cu conotaţii istorice şi culturale şi anume Castelul Reginei Maria a României şi Grădina Botanică impresionantă de 35 ha, a doua ca gen, ca frumuseţe şi număr de specii de plante din Europa: peste 3000. Aici am fost impresionaţi de mulţimea hotelurilor noi ce s-au ridicat parcă peste noapte construcţii moderne şi confortabile unde majoritatea, ruşi şi nemţi preferă să-şi petreacă concediile. O geamie mică ce-şi ridica minaretul printre casele noi ne-au făcut să oprim autocarul şi să o vizităm. Aici bătrânul imam ne povesteşte cum şi ei, turcii din Bulgaria îşi perpetuează cu credinţă obiceiurile şi cultura de sute de ani.
În tabără totul ne era familiar. Ceilalţi turişti, majoritatea români, atraşi şi ei de frumuseţile locurilor cât şi de preţurile mici, ne făceau să ne simţim ca acasă. Seara s-a organizat un concurs de desene pe tricouri unde copiii uniunii noastre au obţinut premii realizând cele mai frumoase desene. Selin, Isabel, Tarkan, Erdal, au fost premiaţi pentru cele mai frumoase desene aplaudaţi şi apreciaţi.
În ziua următoare conducerea uniunii: d-nul preşedinte Osman Fedbi, prim-vicepreşedinte Iusein Gemal, d-nul deputat Ibram Iusein, d-nul secretar general Ibraim Ervin s-au întâlnit cu d-nul Bakî Solak, subprefect şi d-na Mecbure Efraimova preşedinta organizaţiei de femei turce din Bulgaria.
În cadrul acestei întâlniri s-au făcut planuri pentru anul viitor s-au creionat proiectele comune ce am dori să le realizăm pentru anul 2008.
A treia zi am avut ocazia să vizităm centrul cultural Dvoreca, unde copacii vechi de secole, flora sălbatică, pâraiele şi păsările, chiar şi morile de apă antice şi fântânile săpate în piatră seacă au avut un efect de vrajă asupra noastră. De asemenea, am descoperit Cap Kaliakra, care se întinde 2 km în mare şi este alcătuit din roci de piatră de var înalte de 60-70 de metri, inaccesibilitate care a reprezentat motivul principal pentru care aici s-a construit fortăreaţa antică Tirisis. Cap Kaliakra fiind poate cel mai frumos loc de pe ţărmul Mării Negre, peisajele sunt mirifice de-ţi taie respiraţia.
Împrietenindu-ne cu turişti ruşi, nemţi, bulgari, turci, s-a organizat un carnaval. Costumele multicolore purtate de tinerii noştrii au făcut ca numele ţării noastre să fie aplaudat şi apreciat că avem copiii atât de talentaţi. Preşedinta Comisiei de Învăţământ şi coordonatoarea taberei d-na Vildan Bormambet a făcut un program pentru cele 6 zile de tabără. Copii, tineri şi adulţi şi-au îmbunătăţit cunoştinţele legate de limba maternă. Cei mici au învăţat cântece şi poezii. Au muncit şi s-au distrat în acelaşi timp.
Serin Gafar
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Într-o zi călduroasă de vară, luna lui cuptor; 14 iulie 2007, comisia de femei a Uniunii Democrate Turce din România a vizitat filiala Tulcea. Activitatea a avut loc la invitaţia domnelor care au au participat la deplasarea organizată de Consulatul General al Republicii Turcia la Constanţa în perioada 25-30 iunie. Au participat d-nul consul general Haluk Ağca şi soţia acestuia d-na Derya Ağca, deputat U.D.T.R. d-nul Iusein Ibram, şef cabinet deputat d-na Melek Osman, preşedinta comisiei de femei a U.D.T.R. d-na Amet Melek, vicepreşedinte comisia de femei d-na Memiş Belghizar şi d-na Accoium Durie precum şi reprezentanţi ai administraţiei locale.
Distinsele doamne tulcene, cu sprijinul d-nului deputat Iusein Ibram au încântat musafirii cu specialităţi culinare turceşti şi nu numai. După ce au degustat din „bunătăţi“ doamnele au oferit un mini recital de cântece tradiţionale turceşti pe malul Dunării; şi pentru că alături de delegaţia constănţeană s-a aflat şi tânăra nostră poetă d-ra Memiş Hayat; aceasta a încântat auditoriul cu versuri din poeziile sale. În finalul întâlnirii doamnele participante la deplasarea în Istanbul i-au oferit d-nei consul un mic cadou în semn de mulţumire pentru programul oferit în Istanbul.
Aşa au ptrecut domnele o zi toridă de vară pe malurile Dunării. Noi redacţia ziarului Hakses le dorim viaţă lungă şi să organizeze astfel de întâlniri cât mai des pentru a cunoaşte şi a transmite mai departe cultura, tradiţia şi obiceiurilor etniei turce.
Ibraim Nurgean
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
De AHMET ALI (serial) IX
1934
În urma interdicţiunei continentale de către Napoleon în anul 1809-1813 a domnit aci o viaţă mai înfloritoare, mai vie, deoarece aici s-a desfăşurat întregul comerţ levantin.
După aceasta ţinutul a recăzut într-o adâncă amorţeală până la anul 1829, când pe temeliile cetăţii Orşovene, societatea de navigaţiune danubiană şi-a ridicat clădirile sale şi comerţul şi comunicaţiunea pe Dunărea de jos a început din nou a se exploata.
De la anul 1834-1846 s-a construit cu multă artă pe malul stâng al Dunării din partea Austro-Ungariei, calea Szechenyi cu suma de peste 300.000 fl. Care întinzându-se sub galeriile stâncoase suspendate deasupra ei, rivalizează cu calea romană de odinioară făcută de împăratul Traian, ale cărei urme şi astăzi se văd pe ţărmul drept al Dunărei în Serbia şi care ne dă dovadă în acelaşi timp, cum geniul uman a putut învinge cele mai puternice obstacole.
Demn de amintit este mai departe, Capela coroanei ungare, situată spre Est de calea ce duce la gara Orşova, în locul acela unde în noaptea de 23 spre 24 August 1849, coroana sfântului Ştefan, împreună cu celelalte ornamente de încoronare, pe care Kossuth le-a luat cu sine, au fost îngropate. El s-a predat Turcilor din Ada-Kaleh şi a fost trimis prin Dunăre la Vidin şi de acolo în interiorul Turciei condus de Mustafa Bego.
Abia după 4 ani, la 8 Septembrie 1853, după ce s-au făcut săpături sistematice, au fost regăsite lucrurile îngropate.
Spre amintirea acestui fericit eveniment, Majestatea Sa, împăratul Austriei, lăsă să se ridice Capela.
În mijlocul ei este o adâncitură îmbrăcată în plăci de marmoră, pe fundul căreia zac în imitaţii insigniile coroanei.
La începutul anului 1878, liniştita pace a deja uitatei insule turceşti Ada-Kaleh, fu iarăşi turburată.
La 2 Ianuarie a anului amintit vine vestea că Turcii construiesc pe malul drept al Dunărei, în faţa Verciorovei.
La 2 Martie, Ministerul de Război al monarhiei ordonă statului major al Brigadei 67 de Infanterie, Regimentul No. 78 de linie şi Divizionul 1 de Artilerie din regimentul de artilerie de câmp Nr. 13, să fie gata de marş cu misiunea de a ocupa Ada-Kaleh, a cărei evacuare în urma încheierii păcii de la San Ştefano între statele beligerante era iminentă, pentru a împiedica Serbia să pună stăpânire pe acest punct. Comandant al acestui detaşament fu hotărât generalul Albin Ritler de Gröbler.
Populaţiunea turcească a ănsulei s-a hotărât să rămână aici. L26 Mai ora 4 dimineaţa, Ada-Kaleh fu ocupată de trupele austriace fără nici o împotrivire, a cărei forificare consista din o cingătoare principală cu norage exterioare aproape în toată lungimea şi lăţimea insulei, apoi din mai multe întărituri la Vest şi una la Est.
Din această zi, dreptul de a ocupa milităreşte insula, revine iarăşi acelei puteri, care odinioară a contribuiit la forificarea ei cu aşa mari cheltuieli şi a cărei soldaţi au vărsat aci mult sânge luptând.
Deşi despre Români, datele tac şi nu amintesc nimic în aceste lupte, totuşi fără ei, multe succese ale trupelor austriace ar fi fost şi rămas dubioase. Românii au luptat cu multă credinţă şi devotament pentru familia imperială habsburgică în toate timpurile contra tuturor duşmanilor imperiului austriac, făcând din piepturile lor scutul şi pavăza monarhiei. Cordonul format de grănicerii Români, a fiinţat în partea în partea de răsărit a imperiului austriac până la anul 1867.
Detaşamentul întrebuinţat la ocuparea insulei Ada-Kaleh, în urma înaltului ordin imperial din 31 Mai 1878, se dislocă intrând iarăşi în garnizoana sa de pace, cu excepţiunea unui batalion de infanterie, a unei baterii de artilerie, a unei semibaterii de cetate, apoi o companiie de pioneri şi o secţie sanitară, care au rămas pe insulă
La 8 Iunie fu rechemat şi generalul de Gröler şi maiorul Tomasegovici, comandantul batalionului 1 din regimentul de infanterie Nr 78 fu numit comandant al insulei şi cetăţii.
Prin decizia ministerială (a Ministerului comun de război) Nr. 4676 din 2 Noiembrie 1885 s-a dispus ca de aci încolo, Ada-Kaleh în viitor să fie tratată ca garnizoană deschisă şi numită simplu „Ada-Kaleh“.
Majestatea Sa imperială şi regală cu Înalta Sa hotărâre a decis ca materialele de artilerie de odinioară ( de mai înainte) aflătoare încă pe insula Ada-Kaleh să se retragă şi întreţinerea mai departe în stare bună a fortificaţiilor insulei să fie abandonată.
De la acest timp ruinarea cetăţii a început şi astăzi e de nerecunoscut.
În legătură cu părăsirea cetăţii s-au redus şi trupele de ocupaţiune de pe insulă şi s-a hotărât ca efectiv total a detaşamentului ce rămâne aci, un ofiţer şi 22 soldaţi.
Deşi in starea de astăzi, Ada-Kaleh, ca cetatee şi-a pierdut aproape cu totul valoarea sa militară, totuşi în faţa defileului porţilor de fier ea rămâne totdeauna un punct interesant şi este chemat mai ales fortul de Est al acestuia în legătură cu măsurile ce se vor lua pe muntele Allion, să ajute într-un eventual conflict cu România sau Serbia la închiderea defileului Dunărei.
În fine să se noteze încă un episod, care s-a petrecut în anul 1886 la frontiera austro-ungaro-română, la punctul Vercirova-Balon.
Cu ocaziunea unei convorbiri private, căpitanul armatei regale romăne Lambru Gheorghe, comandant de companie la punctul Vercirova s-a exprimat la 20 Iulie a numitului an, că el, în urma constatării de diferenţă între direcţiunea şi trasarea frontierei române şi austroungare, are însărcinarea din partea guvernului său de a împinge înainte postul său şi a ocupa milităreşte terenul în litigiu în înălţime de 3000 paşi şi 150 lăţime.
Acest fapt s-a întâmplat la 1 August între orele 8 şi 9 seara. Totuşi după protestul ridicat din partea autorităţilor politice austriace, căpitanul Lambru a retras în ziua următoare la ora 7 dimineaţa patrulele trimise pe malul drept al râului Bahna, deoarece în acest interval de timp, a fost încunoştiinţat din partea guvernului român, că pentru fixarea graniţei s-au început tratative diplomatice
Notă: Textul este scris în 1934 cu ortografie specifică perioadei interbelice.
Pagină realizată de Sureia Şachir.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
De câţiva ani buni, cunoscând frumuseţea litoralului nordic al Bulgariei, dar şi semnificaţia micului oraş Balcic pentru mulţi dintre românii care preţuiesc adevăratele valori ale spiritualităţii noastre, ne puneam problema redeşteptării interesului acestor semeni ai noştrii pentru „Coasta de Argint”, denumirea românească a zonei Balcicului şi Capului Caliacra.
Balcicul adăposteşte Castelul Reginei Maria, ridicat aici pentru că suverana, căreia România Mare îi datorează atât de mult, a simţit, din primul moment când a pus piciorul la Balcic, o sărăcăcioasă şi umilă localitate de pescari, că se află pe un tărâm de vise, pe locul cel mai „înalt” de pe planetă în aspiraţia materiei către Divinitatate. Şi-a construit, în scurt timp, o reşedinţă, iar Balcicul a devenit un veritabil pol al artei şi literaturii româneşti. „Coasta de Argint”, cum au numit românii Balcicul şi împrejurimile sale, a fascinat întreaga intelectualitate română, cu reflexe pozitive şi asupra conlocuitorilor bulgari, turci şi tătari. Regina a iubit atât de mult aceste locuri încât, prin testament, a cerut ca, după moartea sa, INIMA să-i fie adăpostită, pentru eternitate, în Capela Castelului. Aşa s-a şi întâmplat. Dar, odată cu cedarea Cadrilaterului Bulgariei, în 1940, inima Reginei Maria, a plecat spre România. Unde? În celălat castel drag sufletului său, la Bran, mai întâi într-o firidă, apoi, în Capela „soră” cu cea de la Balcic, construită special în acest scop de Prinţesa Ileana. Astfel, inima Reginei Maria, a creeat, peste decenii, suportul reunirii spirituale a celor două aşezări şi a locuitorilor săi.
Regina Maria a României s-a născut la Eastwell Park în Kent, şi a fost iniţial o Prinţesă a Marii Britanii. A fost fiica ducelui Alfred de Edinburgh, cel de al doilea fiu al Reginei Victoria, mama sa a fost ducesa Maria Alexandrovna, unica fiică a Ţarului Alexandru II al Rusiei. În consecinţă, Prinţesa Maria este nepoată a Regelui Edward al VII-lea şi verişoară primară a Ţarului Nicolae al II-lea şi a Regelui George al V-lea. A fost supranumită de popor “Mama ranitilor”, “Regina-soldat”, pentru atitudinea ei de bravură din timpul Primului Război Mondial, când, alături de doamnele de la curte a lucrat direct pe front în spitale de campanie sau a coordonat activitatea unei fundaţii de caritate.
Maria Alexandra Victoria s-a logodit la 16 ani cu Prinţul Ferdinand de Hohenzollern, succesor al tronului României. Căsătoria a avut loc la 29 decembrie 1892. Unul dintre exponatele Muzeului Naţional al României,o cupă de argint oferită de municipalitatea Capitalei, aminteşte de acest eveniment, piesa are gravată inscripţia: „Bine ai venit mireasă de Dumnezeu aleasă spre a patriei cinstire. Ianuarie 1893".
Inima reginei a fost înmormântată din ordinul ei la Balcic, reşedinţa sa de pe malul Mării Negre. Regina Maria a Romaniei Mari, a avut o ultima dorinţă, trupul să-i fie înmormântat la mănăstirea Curtea de Argeş, iar inima la reşedinţa de la Balcic. După pierderea Cadrilaterului (1940), inima a fost adusă lângă castelul Bran, a doua reşedinţă a Reginei Maria. În anul 1968, comuniştii au spart sarcofagul de marmură cu răngile şi au luat casetele cu inima. Casetele au fost trecute in Tezaurul Istoric al Romaniei, iar inima reginei zace pe undeva prin Muzeul Naţional de Istorie. Oamenii din Bran au făcut numeroase apeluri ca inima reginei să fie readusă la locul ei.
Castelul din Balcic sau Palatul din Balcic este un castel din oraşul Balcic, Bulgaria. A fost construit la ordinul Reginei Maria, în timpul în care Cadrilaterul a aparţinut României. Complexul castelului cuprinde un parc botanic, mai multe vile rezidenţiale, o sală a fumatorilor, o pivniţă, o mănăstire, un izvor de apă şi diverse alte clădiri. Castelul, numit şi “Cuibul Linistit” (“Quiet Nest” sau “Tenha Juvah” în limba turcă) este de fapt o vilă cu pereţi albi şi acoperişuri de ţiglă roşie străjuite de un minaret. Este construit de-a lungul a trei terase şi combină elemente ale stilului maur, stilului mediteraneean cu cel al caselor bulgăreşti. Este foarte aproape de mare, fiind despărţit de aceasta doar de faleză. A fost locul preferat al Reginei Maria, în care aceasta a locuit, tocmai de aceea rămânându-i denumirea de “Castel”.
Nurgean Ibraim
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Osmanlı kaynaklan, tamamen ilahî takdirin bir tecellisi sonucunda, Osman Gazi’nin gördüğü bir rüya ve buna bağlı olarak evliliğinden bahsederler. Osmanlı kaynaklarında birbirine yakın ifadelerle anlatılan bu rüya, Hammer gibi Batı’lı yazarlar tarafından biraz da hayâl gücü ile süslenerek bir sahne oyunu gibi dramatize edilir.
Devrin, eğitim, din, kültür, sosyal, ekonomik ve hatta folklorik anlayışı hakkında fikir vermesi bakımından bu rüyayı değişik kaynaklardaki anlatılışlarını günümüz Türkçesine yakın bir ifade ile buraya almakla dönemin anlayış ve fikrî seviyesi bakımından bir değerlendirme yapmaya imkan vermiş olacağız.
“Osman Gazi biraz ağlayıp dua ve niyaz eder. Derken uykusu gelip uyur. Rüyasında kerameti açık ve belli olan bir şeyhin kendi halkı arasında bulunduğunu görür. Herkes bu şeyhe güvenirdi. Aslında onun dervişliği gizli idi. Öyle görünürdü. Dünyalığı, malı, mülkü ve koyunları çoktu. İlim sahibi bir kimse idi. Misafirhanesi devamlı herkese açıktı. Osman Gazi, bu dervişe konuk olurdu. Osman Gazi rüyasında bu azizin kuşağından bir ayın doğduğunu ve gelip kendi koynuna girdiğini görür. Bu ay, Osman Gazi’nin koynuna girince hemen onun göbeğinden bir ağaç biter ki gölgesi dünyayı tutar. Gölgesinin altında dağlar var, her dağin dibinden sular çıkar, o sulardan da kimileri içer, kimileri bahçe sular kimileri de çeşmeler yaptırır. Osman Gazi gelip bunu şeyhe haber verir. Bunun üzerine şeyh Osman’a “Oğul Osman, padişahlık sana ve senin nesline mübarek olsun ve benim kızım Malhun Hatun senin helalin oldu.” deyip hemen nikahını kıydı.
Âşıkpaşazâde, Osman Gazi’nin rüyasını yukarıdaki ifadelerle anlatırken Nesrî şu ifadelerle olayı nakl eder:
“Meğer Osman’ın halkı arasında aziz bir şeyh vardı. (Ona) Edebali derlerdi, gayet kemal sahiplerindendi. Veliliği, kerameti belli olmuştu. Halkın itikad ettiği kimse idi. Bütün illerde meşhur olmuştu. Rüya ilmini iyi bilirdi. Dünyalığı sonsuzdu. Fakat fakirmiş gibi görünürdü. Hatta (kendisine) derviş (fakir) lakabı ile hitab ederlerdi. O, bir zâviye yapıp gelene ve gidene hizmet ederdi. Zaman zaman Osman da onun zâviyesinde misafir olurdu. Bir gece Osman Gazi, rüyasında bu şeyhin koynundan bir ay çıkarak, gelip kendisinin koynuna girdiğini, hemen göbeğinden bir ağaç bittiğini, âlemi tuttuğunu, gölgesinde dağların bulunduğunu, bu dağlarin dibinden pınarların çıkıp aktığını, kiminin bahçesini suladığını, kiminin çeşmeler akıttığını görür. Osman Gazi, ertesi gün gelip bu düşünü o azize anlattı.
Şeyh ona “Ya Osman, müjdeler olsun. Hak Teâlâ sana ve senin evladına saltanat verdi. Bütün dünya evladının himayesi altında olacak, hem de kızım Mal Hatun sana helâl (eş) oldu” diyerek, hemen kızını Osman Gazi ile evlendirdi. Osman Gazi’nin düşünü yorduğu sırada, Şeyh’in Turgut adlı bir müridi de orada bulunuyordu. “Ya Osman, sana padişahlık verildi, şükrâne (olarak) bize ne verirsin?” dedi.
(Osman) “Sana bir şehir vereyim” dedi.
Derviş “Şu köyceğize de razıyım, bana bir nâme (yazılı kâgit, mektup, belge) ver” dedi.
Osman Gazi “Ben yazı yazmasını bilmem. Bir su kabı ile bir kılıcım var. (Onları) nisan olsun diye sana vereyim. Benim evladım anları senin elinde görüp ibka etsinler” dedi.
O su kabı ile kılıç onların elinde kaldı. Şimdi dahi padişah olanlar, onu (o köyü) görüp ziyaret ederler, o dervişin evladına nimetler (verirler) ve ihsanlar ederler.
Bu Edebali dediğimiz şeyh, yüz yirmi yaiında öldü. Ömründe, birini gençliğinde, diğerini de yaşlılığında (olmak üzere) sadece iki hatun aldı, ilk hatununun kızını Osman Gazi’ye verdi, sonraki hatunu Taceddin Kürd’ün kızı idi. Hayreddin Paşa ile bacanak oldular.
Bu menakib, Edabali oğlu Mehmed Paşa’dan nakledildi. Aynı rüya, Solakzâde tarafından da şu sekilde verilmektedir:
“Osman Han, merhum babasının yoluna devam ederek, Anadolu’daki kumandanlar arasında ve gaza meydanında kendini gösterdi. Âlimlere ve şeyhlere çok fazla itikadi vardı. O zamanin yüce makam sahibi, hal bilen şeyhi, Şeyh Edebali hizmetine devam ederek onun dua ve hürmetini rica ve istid’a ederdi. Bir gece âdeti olduğu üzre, Cenâb-i Allah’a münacatta bulunup hâcet dilerken, kendileri uykuya daldılar. Rüya âleminde, Şeyh Edebali’nin koynundan bir ayın doğup gelerek kendi koynuna girdiğini gördüler. Bu ay kendisinin göbeğinden nihayeti olmayan bir ağaç şeklinde biterek dalı ve budağı ile bütün dünyayı kuşatır. Cihan halkının bir kısmı boştan sular, bir kısmı ziraat yapar, bir kısmı seyran eder, bir kısmı da dolaşır.
Osman Gazi bu güzel yerden uzak kalınca sabah namazını eda edip şeyh hazretlerinin huzuruna varır. Gördüğü rüyayı bir bir anlatır. Şeyhin bu rüyayı tabir etmesini diler. Şeyh Edebali biraz kendi iç âlemine baktıktan sonra başını kaldırıp Osman Gazi’ye;
“Ey yiğit müjdeler olsun! Sana ve senin nesline padişahlık verildi. Rüyanda gördüğün o ay, koynumdan çıkıp senin koynuna girdi. Sen benim kızımı alıp bana damad olacaksın. Bundan çocukların ve soyun olacak. Kıyamete kadar yedi iklimde hüküm süreceklerdir” dedi.
Şeyh Edebali hemen orada bulunan Müslümanların huzurunda kızı Rabia’yı Osman Gazi’ye nikahladı. Orhan Gazi bundan dünyaya gelmiştir.
Daha önce de temas edildiği gibi Osmanlı kaynakları tarafından tamamen ilahî bir takdirin tecellisi gibi nakl edilen bu rüya, Hammer gibi Batılı yazarlarca değişik şekillerde verilir. Hammer, benzer rüyaların görüldüğüne dair haberlerin çok eskilere dayandığını ve hemen hemen birçok padişah, hükümdar ve hanedan için böyle rüyaların görüldüğüne dair nakillerin bulunduğunu ifade ile şöyle der:
“Büyük padişahların doğumundan önce gelecekte nail olacakları (ulaşacakları) güç, kudret ve kuvveti göstermek üzere bu neviden rüyaların nakli Şark (Doğu) tarihçilerinde zaman zaman görülen bir iştir. Bununla beraber bu âdet, sadece onlara has bir iş değildir. Benzer haberler, gerek çağdaş, gerekse eski Batı tarihçilerinde de görülür.”
Osman Gazi ile ilgili rüya hakkında böyle diyen Hammer, kendisi de aynı rüyayı değişik ifadelerle anlatmaktan geri kalmaz. Bu sebeple biz de Osmanlı kaynakları ile Hammer’in ifadesini karşılaştırmak isteyenlere bir kolaylık olsun diye onun verdiği bilgiyi de temel hususiyetlerini bozmadan özet halinde vermek istiyoruz:
Karamanın Adana şehrinde doğmuş olan Şeyh Edebali, Suriye’de (Şam’da) Fıkıh (İslâm Hukuku) tahsil ettikten sonra Eskişehir’e yakın İtburnu köyüne gelip yerleşmişti. Osman, zaman zaman oraya gelip şeyhle görüşürdü. Osman bir gece Edebali’nin kızı Malhatun’u görüp âşık oldu. Fakat şeyh, Osman’ın iyi niyetine tam olarak güvenemediği ve bu genç ile kızı arasında mevcud olan eşitsizliği göz önünde bulundurarak evlenmelerini uygun görmedi. Osman, derdini silah arkadaşlarına ve komşularına açar. Bunlardan biri olan Eskişehir beyi, Osman’ın anlatması üzerine Malhatuna gönül verir. Kızı kendisi için istedi. Fakat o da geri çevrildi. Edebali, Osman’dan çok Eskişehir Beyi’nin öc almasından korktuğu için, o beyin topraklarını terk ederek gelip Ertuğrul bölgesine yerleşti. Bu yer değişimi, iki bey arasında büyük bir düşmanlığa yol açtı.
Bir gün Osman, kardeşi Gündüzalp ile birlikte komşusu ve dostu olan İnönü beyinin evinde iken, Eskişehir beyinin müttefiki ve Harman Kaya hakimi olan Köse Mihal ile birdenbire çıkageldiği görülür. Bunlar, ellerinde silahla Osman’ın kendilerine teslim edilmesini istiyorlardı. İnönü beyi, gerçek misafirperverliğin bu şekilde bozulmasını kabul etmeyerek onları vermeyeceğini söyledi. Bu esnada Osman ile Gündüzalp ileri atılıp mücadeleye başladılar. Eskişehir beyi korkup kaçarken Köse Mihal esir alındı. Bunun üzerine Köse Mihal kendisini esir alan bu güçlü insana karşı bir sevgi duydu ve ona tabi oldu. Daha sonra Osman, babasının yerine geçince, Köse Mihal atalarının dinini bırakarak Müslüman oldu. O andan itibaren de Osman’ın yükselmekte olan gücünün sağlam dayanaklarından biri oldu.
Böylece Osman, Rumlar arasında bir dost kazanmış, ama henüz sevdiği insana kavuşamamıştı. Aradan iki yıl geçti. Bu iki sene zarfında kuşkular ve şüpheler onun yakasını bırakmıyordu. Ondan sonra Mal Hatun’un babası, Osman’ın sebatkârlığından duygulanarak ilahî bir işaret olarak gördüğü rüyayı onun lehinde yorar. Buna göre: Osman Gazi, Şeyh Edebali’ya misafir olarak gelir. Sabırla yatağına girip yatar. Uyuyunca şu rüyayı görür:
Ev sahibi yanında yatıyordu. Birdenbire ev sahibi Edebali’nin göğsünden bir hilâl çıktı. Gittikçe büyüyen hilâl tam bir dolunay şeklini alınca gelip kendi koynuna girer. Ondan sonra yanlarından bir ağaç belirir. Bu ağaç dallanıp budaklanıyor, gittikçe güzellik ve yeşilliği artıyordu. Dalların gölgesi, üç kıta ufuklarının nihayetlerine kadar karaları ve denizleri kaplayıverdi. Kafkas, Atlas, Toros ve Balkanlar gibi dört büyük sıradağ silsilesi, bu yapraklar çadırının dört desteği gibi görünüyordu. Ağacın kökünden deniz gibi gemilerle örtülmüş olarak Dicle, Firat, Nil ve Tuna fışkırıyordu. Kırlar, ekinlerle çevrilmişti. Dağlar ise sık ormanlarla taçlanmış bulunuyordu. Bu dağlardan çıkan bereketli sular, gül bahçeleri ve servilikler arasında dolaşa dolaşa akıyordu. Uzaktan kubbeler, ehramlar, dikili taşlar, sütunlar, hasmetli kulelerle süslü şehirler görünüyordu. Bütün bunların zirvelerinde birer hilâl parıldıyordu. Minarelerin serefelerinden ezanlar, mü’minleri namaza çağırıyordu. Tam bu sırada hızla esen bir rüzgâr çıkmıştı. Ağacın yapraklarını dünyanın bütün şehirleri üzerine, özellikle iki denizin birleştiği, iki karanın kucak açtığı iki dünyayı çeviren bir halkanın en değerli taşı niteliğindeı olan İstanbul’a doğru savuruyordu. Osman, halkayı (yüzüğü) parmağına geçirmek üzere iken uyandı.
Böylece, Osman ile Mal Hatun’un birleşmesinden doğacak olan soyun kuvvet ve kudretini tahmin ettirmekte olan bu rüyanın tabiri, genç savasçının Edebali’nin kızı ile evlenmesinde araya giren engelleri bertaraf ediverdi. Düğün şöleni, hükümdarların düğünü gibi değil, Peygamberin şeriatına ve gösterdiği örneğe uygun olarak yapıldı. İki sevgilinin nikâhını, Edebali’nin müridlerinden müttaki bir zat olan Turud (başka kaynaklarda Turgud) adındaki derviş kıydı.
Bu evlilik münasebetiyle olsa gerek ki, Osman Bey, zevcesine (eşi) Bileciğe bağli Kozağaç adındaki köyün gelirlerini paşmaklık olarak tahsis etmiştir. Bilahare o da bu hasilatı, tekkeye vakf etmiştir. Bu konuda 985 (1577) senesi tarihini taşıyan ve Bilecik kadısına gönderilen bir hükümde söyle denilmektedir:
“Bilecik kadısına hüküm ki, ecdad-ı izamımdan merhum Sultan Osman Han elayhi’rrahme ve’l-gufran, mesayih-i izâmdan Edebâli merhum’un kerimesin tezevvüc eylediklerinde kaza-i mezbūre tabi” Kozağaç nâm karyeyi paşmaklık ihsan etmeğin müsârun ileyha dahi karye-i mezbūrenin mahsūlun zâviyesine vakf edüp âyende ve revendeye sarf olunurken hâla karye-i mezkūrede sâkin olan…
Tarihlerde, Osman Bey’in zevcesi olarak gösterilen Mal Hatun veya Rabia Hatun, Şeyh Edebali’nin Osman’la evlendirdiği, Orhan ve Alaeddin’in annesi olarak belirtilmektedir. Halbuki Gazi Orhan Bey’in 724 (1324) tarihli vakfiyesinde “Mal Hatun bint Ömer” kaydının olması bu kadının Şeyh Edebali’nin değil, Ömer Bey’in kızı olduğunu göstermektedir. Aynı şekilde birçok tarihteki rivayetlere göre Mal Hatun ve babası Şeyh Edebali, Osman’ın vefatından üç ay önce Bilecik’te vefat etmişlerdir. Halbuki vakfiyede ismi geçen Mal Hatun, Osman Bey’in vefatından sonra hâla hayattadır.
Mal Hatun, herhalde Osman Bey’in oğlu Orhan’ın annesi idi. Osman Bey’in öbür zevcesi (eşi) ve Şeyh Edebah’nın kızı olan Bâlâ Hun (Bala Hatun) ise muhtemelen Osman Bey’in oğlu Alâeddin’in annesi idi.
Hazırlayan: Muhammed Faruk
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Pentru nuntă, mâncărurile se găteau, în principal, de câte două femei înrudite cu familia respectivă. Se tăiau oi şi berbeci. Se pregătea carnea. Cele mai importante mâncăruri erau: fasole albă, friptură, sarmale, pilaf, baclavale, orez cu lapte etc., în general, se seveau şapte feluri de mâncare. Aceste mâncăruri începeau să fie pregătite cu o zi înainte de nuntă şi continau pe tot parcursul nunţii. Existau şi mâncăruri specifice diferitelor regiuni şi localităţi. Dintre dulciuri se remarca aşa numitul gogurdak şi plăcinta cu smântână. Atât la turcii de origine anatoliană, cât şi la turcii tătari din Dobrogea, la nunţi se serveau mâncăruri diverse şi bogate.
Nuntaşii nu veneau la nuntă cu mâna goală. Pentru a ajuta la pregătirea miresei, ei aduceau daruri: dulciuri, iaurt, smântână, ulei, etc.
La nunţile dinainte de anul 1950, dacă cel care făcea nunta nu avea o situaţie materială bună, el pregătea doar carnea friptă. Celelalte mâncăruri erau aduse de către vecini. După anul 1950, cei care nu aveau o situaţie materială bună pregăteau pentru masa de nuntă doar dulciurile.
Înainte de anul 1930, mâncărurile se serveau pe nişte ştergare, apoi au început să fie servite direct la mese. Astfel se serveşte şi la nunţile din zilele noastre. Până în anul 1950, mai întâi se citea din Mevlid şi apoi se seveau mâncărurile.
În zilele noastre la mesele de nuntă sunt poftiţi să se aşeze şi să manânce toţi musafirii timp de trei zile şi trei nopţi, fie că ei sunt cunoscuţi sau nu.
Până în anul 1950, românii nu erau invitaţi la nunţile musulmane. Ei puteau doar să stea deoparte şi să privească nunta. Acum sunt invitaţi şi vecinii români cu care organizatorii sunt în relaţii bune. Adevărata invitaţie li se face apoi românilor pentru ceremonia numită „masa mare”.
În casa fetei cât şi în casa băiatului este, separat, câte o orchestră(çalgı). Dacă situaţia materială a familiei fetei nu permite, orchestra poate fi angajată pentru această ocazie ce către familia băiatului. Este posibil ca orchestra să fie prezentă doar la casa băiatului. Dacă nunta se face în acelaşi sat, poate fi angajată o singură orchestră. Cei care doresc pot să angajeze două orchestre în două locuri diferite. După caz, orchestra poate cânta o zi la casa băiatului şi o zi la casa fetei.
La nunţile dinainte de anul 1930, la petrecerile destinate femeilor, lăutarii stăteau fie în afara încăperii, fie în dosul unei perdele. În deceniile următoare, lăutarii erau poftiţi în încăperea unde se aflau nuntaşii.
Înainte de cel de al diolea război mondial, cei care aveau o situaţie materială bună, aduceau la nuntă instrumentişti renumiţi cu cobze şi viori. Cei săraci, aveau numai dairea şi clopoţei. Cei cu o stare materială mai bună, la nuntă tocmeau tobe şi goarne. Orchestra era adusă de la oraş.
Când sosea un musafir la nuntă, tobele şi goarnele interpretau „jocul musafirului“. Când sosea la nuntă un om bogat i se dădea o atenţie deosebită, tobele şi goarnele se întreceau în a-i celebra sosirea.
După anul 1950, la nunţile turceşti din Dobrogea, se foloseau, în continuare goarnele. După anul 1970, locul acestora a fost definitiv luat de orchestră.
În ultimii ani şi tinerii turci au început să formeze orchestre. Ei asigură acum muzica la nunţi. Lăutarii sunt plătiţi de către organizatorii nunţii. Ei cântă pe parcursul întregii nunţi, adică trei zile şi trei nopţi. După ce cântă pentru femei, seara ei se duc şi cântă pentru bărbaţi. În zilele noastre muzica este asigurată de orchestră(nu se mai fac improvaziţii). Orchestra cântă acum atât muzică turcească cât şi românească. Sunt urmărite şi preluate cântecele de muzică populară şi uşoară care se cântă în Turcia( inclusiv muzica în stil arăbesc). La nunţile din ultima vreme, vechile cântece populare sunt tot mai mult înlocuite cu altele noi.
Ibraim Nurgean
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
1 kap kuskus
2 ½ kap sıcak tavuk suyu
1 yk tereyağ
Tuz
Orta boy tencere içinde kuskusu yağ ile bir kaç dakika sote edin. Sıcak tavuk suyunu ve tuzu ilave edin, karıştırın. 10 dakika kadar kısık ateşte pişirin. Ocağın altını kapayın, tencerenin kapağını örtün, 20 dakika kadar kenarda demlendirin. Çatal ile karıştırıp servis yapın.
Her türlü et ve tavuk yemeklerinin yanında ikram edinç
1 kutu kuru fasulye, konserve (540 ml), yıkanmış, süzülmüş
150 gr kuzu, kuşbaşı doğranmış
½ yeşil biber, doğranmış
1 domates, kabukları soyulmuş, kub şeklinde doğranmış
2-3 taze soğan, doğranmış
1 yk ezilmiş domates, konserve
50 ml zeytinyağ
1 + ¾ kap sıcak su
Tuz
Karabiber
Önce kuzu etini kendi suyu ile pişirin. Sonra kuru fasulye hariç tum malzemeleri ve 1 kap sıcak suyu ilave edin, etler yumuşayana ve az miktar su kalana kadar kısık ateşte pişirin. Üzerine 3/4 kap sıcak suyu ve fasulyeleri ekleyin. Tencerenin kapağını yarım kapatın, orta ısıda 15 dakika pişirin. Eğer gerekirse çok az miktar daha sıcak su ilave edebilirsiniz.
400 gr yaprak, tek tek yıkanmış
1 kap pirinç, yıkanmış, süzülmüş
½ kap sızma zeytinyağ
5 yk toz seker
2 yk çam fıstığı
1 yk kuş üzümü
1 yk kuru nane
1 kap sıcak su
Tuz
Önce soğanı zeytinyağ ile birlikte 5 dakika kadar sote edin. Dikkat edin soğanlar yanmasın. Pirince ve tuzu ilave edin, karıştırın, tencerenin kapağını kapatın. Kısık ateşte pirinçler saydamlaşana kadar pişirin, sık sık karıştırın. Ţeker, çam fıstık, kuru üzüm, nane ve 1 kap sıcak suyu ilave edin. Tencerenin kapağını kapayın, pilav suyunu çekene kadar, arada karıştırarak kısık ateste pişirin. Ilınmaya bırakın.
Büyük boy bir tencereyi yarısına kadar su ile doldurun ve kaynatın. Yıkanmış yaprakların hepsini birden içine atın. 2-3 dakika kaynatın, kevgire boşaltip süzdürün. Sarmaya kullanmayacağınız bir yaprağı, yemeğin dibinin tutmasını önlemek için orta boy bir tencerenin altına yayın. Bıçak ile yaprakların sapını kesip atın. Yaprağin mat (parlak olmayan) kısmına iç malzemeyi koyucaksınız, bu kısmı üste gelecek şekilde tabağa yayın. İçine bir tatlı kaşığı malzemeden koyun, uzun bir şekilde yayın. Önce tepeyi aşağıya doğru katlayın, sonra iki yanları kapatın ve aşağıya doğru sarın. Sardıkça büyük boy bir tencerenin içine yanyana dizin. Arada boşluk bırakmayın.
Üzerine, yavaşça 1 1/2 kap sıcak suyu dökün. Yavaş ateşte, hemen hemen bütün suyunu çektirene kadar pişirin. Dibinde çok az miktar su kalabilir, ılınmaya bırakıldığında kalan suyu kendi çekicektir. Yeteri kadar soğuduktan sonra, servis tabağına dizin.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Süs ve sembolik unsurların ötesinde gündelik hayatlarında da altından yapılmış eşyalar kullanan Osmanlı sultanlarının hazineleri 400 yılı aşkın bir zamandır Topkapı Sarayı’nda korunuyor.
Altın, antik çağlardan beri hiçbir zaman ölümsüzlüğünü ve çekiciliğini yitirmeyen bir maden… Efsanelere, kralların, sultanların, firavunların ve serüvencilerin öykülerine konu olan, kimi zaman bir sanat eserinde, kimi zaman görkemli bir mücevherde hayat bulan, ölümcül olabilen bir tutku… İlk keşfedilen madenlerden biri olan altın her zaman güç ve iktidarın simgesi oldu. Türklerin tarihine bakıldığında da, Orta Asya’dan başlayıp Selçuklu, Memlūk ve Osmanlı geleneklerinden günümüze ulaşan bu altın tutkusunun izlerini birçok müzede görmek mümkün… Osmanlı İmparatorluğu döneminin en görkemli eserleri ise Topkapı Sarayı Müzesi Hazine Dairesi’nde korunuyor. Ana malzemesini altının oluşturduğu ya da tamamen altından yapılmış bu eserlerin arasında, başta Bayram Tahtı olmak üzere beşik, şamdan, matara, leğen, ibrik, kandil askısı, tatlı takımları, yazı çekmecesi, fincan zarfları, su tası, gülabdan-buhurdan, nargile, mum makasları gibi pek çok eşya var. Gerek gündelik yaşamda gerek cülūs, düğün, bayram, mevlit, doğum, sünnet gibi merasimlerde kullanılan bu eserlere ayna, yelpaze, mühür kesesi, tütün, enfiye, koku ve panzehir kutuları gibi örnekleri de ekleyebiliriz. Osmanlı ihtişamı denince ilk akla gelen, imparatorluğun gücünü yansıtan mücevherler de Hazine’nin paha biçilmezleri arasında… Tüm bu altın eserlerin birçoğunun üzeri mineli veya elmas, yakut, zümrüt, inci, firuze, yeşim ve necef gibi değerli taşlarla süslü.
Osmanlıların altın eşya kullandıklarına ilişkin en eski bilgilerden birine yine Osmanlı tarihinin en eski kaynaklarından Âşıkpaşazade Tarihi (Tevarih-i Âl-i Osman) adındaki ünlü eserde rastlıyoruz. Bu kayıtta Sultan I. Murad’ın (1362-1389) oğlu Yıldırım Bayezid’in (1389-1402) düğününde, Akıncı Beyi Evrenos Gazi’nin sunduğu hediyeler arasında altınla doldurulmuş onar adet altın ve gümüş tepsi, altın leğen-ibrik, altın ve gümüş kadehler olduğu belirtiliyor. Bu bilgi bize en azından önemli törenlerde altınla doldurulmuş altın ve gümüş kaplar sunmanın Türklerde çok eski bir gelenek olduğunu gösteriyor.
Özellikle 15. yüzyılda Balkanların fethinden sonra ele geçen zengin altın ve gümüş madenleri kuyum işleri için önemli bir kaynak oluşturmuş, imparatorluk içinde İstanbul, Trabzon, Diyarbakır, Prizren, Erzurum ve daha pek çok şehirde kuyumculuk bir hayli gelişmişti. Osmanlı Sarayı’nda mücevher ve değerli eşya kullanımı Fatih Sultan Mehmed’in (1451-1481) İstanbul’u fethinden sonra daha da artmıştı. Fatih Sultan Mehmed’in baş tüccarlarından biri olan Jacopo de Promontario, sultanın kilercibaşısının sorumluluğunda çok sayıda altın ve gümüş leğen, maşrapa, tas ve şamdanlar bulunduğunu kaydeder.
Sultan II. Bayezid (1481-1512) döneminde artmaya devam eden lüks eşya kullanımı, özellikle Yavuz Sultan Selim’in (1512-1520) İran ve Mısır seferlerinden sonra çok daha büyük boyutlara ulaşır. Özellikle 16. yüzyılın ikinci yarısından itibaren görebildiğimiz altın eşya ile ilgili kayıtlarda şu örneklere rastlıyoruz: Kanuni Sultan Süleyman’ın (1520-1566) Ţah Tahmasp’a hediye ettiği altından yapılmış tepsi, sürahi ve kemerler; Sultan I. Ahmed’in birçoğu altın kapaklı, bazısı ise tamamen altın sofra takımları; 1699’da Karlofça Antlaşması’nın imzalanması dolayısıyla Sultan II. Mustafa tarafından Poznan voyvodasına hediye edilen mücevherli altın tepsi ve yanında yeşim bir fincan…
17. yüzyılda Ortadoğu’ya yaptığı seyahatlerde Anadolu’nun çeşitli köşelerine de uğrayan Fransız gezgin Jean-Baptiste Tavernier de, ‘Topkapı Sarayı’nda Yaşam’ adlı eserinde, sultanların altın sofra takımlarının ve şamdanların çok ağır olduğundan, taşımak için iki kişi gerektiğinden söz eder.
Bu kadar zenginlik, kuşkusuz hem imparatorluğun sınırsız kaynakları, hem de sultan ve saray çevresinin sanat ve sanatçıya verdikleri destekle oluşmuştu. Kuyumculuk çok değer verilen bir sanat dalıydı, öyle ki Yavuz Sultan Selim ve Kanuni Sultan Süleyman, şehzadelikleri döneminde kuyumculuk öğrenmişlerdi. Saraydaki atölyelerde ve serbest çalışan ustalar içinde kuyumcu, kakmacı, altın ezen, iplik üreten, altın iplikle kumaş dokuyan, işleme yapan pek çok sanatkâr vardı. Bu atölyelerde kullanılan malzemenin denetimi Hazinedarbaşı’nın sorumluluğu altındaydı.
İmparatorluğun erken dönemlerinde Selçuklu, Bizans, Timurlu, Memlūk, Safevî etkileri taşıyan Osmanlı sanatı, 16. yüzyıl ortalarından itibaren kendi özgün üslubunu yaratmıştı. Diğer sanat kollarında olduğu gibi altın ve mücevher işçiliği de bu yönde gelişmişti. Daha sonraları Hint, Mughal kültürlerinden esinler de taşıyan Osmanlı kuyumculuğunun 18. yüzyıldan itibaren Batı sanatının etkisine girmeye başladığını görüyoruz. Yüzyılın ortalarından sonra bu etki daha da arttı, ama yine de geç dönem eserlerinde kendine özgü bir Osmanlı beğenisi de varolmaya devam etti.
Osmanlı hazineleri, bir yandan bağlı eyaletlerden toplanan vergi, haraçlar, işletilen toprak ve madenler, gümrüklerden elde edilen gelirler, ganimet, hediye gibi yollarla gelen servetlerle dolar, bir yandan da değişik amaçlar için yapılan harcamalarla boşalırdı. Özellikle 17. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak devletin ekonomik dar boğazlardan geçtiği dönemlerde birçok altın eşya bozdurulup para basımı için kullanılmıştı. Kimi mücevherler de gerektiğinde bozdurulup yeniden yaptırılmıştı. Ama ata yadigârı olan, üstün sanat eseri niteliğindeki birçok eşyaya dokunulmamıştı.
Hazineyi, hazine kethüdası korur, Yavuz Sultan Selim’e ait olan akik mühürle dış kapısını mühürlerdi. Sultan, bu mührün kullanılmasını şöyle vasiyet etmişti. “Benim altınla doldurduğum hazineyi bundan sonra gelenlerden her kim mangır ile doldurursa hazine anın mührüyle mühürlensin ve illa benim mührümle mühürlenmekte devam olunsun!” Topkapı Sarayı, Atatürk’ün emriyle 1924’te müzeye dönüştürülünceye kadar da Hazine onun mührüyle mühürlendi.
Yazı: EMİNE BİLİRGEN
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
|
Vineri, 13 iulie în oraşul Ovidiu a avut loc ceremonia de inaugurare a unui nou lăcaş de cult construit sub directa îndrumare a Muftiatului Cultului Musulman din România. Construcţia geamiei a început cu sprijinul primăriei oraşului şi Departamentul de Culte din Republica Turcia. Deschiderea a fost oficiată de muftiul Cultului Musulman d-nul Murat Iusuf, consulul general al Republicii Turcia d-nul Haluk Ağca şi primarul oraşului Ovidiu d-nul Ion Podaru. Programul a început cu recitarea unui pasaj din Coran de către imamul geamiei Hunchiar d-nul Rüştü Coşkun după care au luat cuvântul d-nul muftiu, d-nul consul general al Republicii Turcia, d-nul primar, deputatul U.D.T.T.M.R d-nul Amet Aledin, preşedintele U.D.T.T.M.R d-nul Agiacai Saladin, ataşatul pe probleme de religie al Consulatului General al Republicii Turcia d-nul Ahmet Erdem, muftiul general al Bulgariei d-nul Mustafa Haci. Din partea U.D.T.R. a participat preşedintele comisiei de religie d-nul Islam Remzi. Nelipsiţi au fost oamenii de afaceri turci care au sprijinit această acţiune şi au fost alături de enoriaşii din oraşul Ovidiu. Programul a luat sfârşit cu slujba şi rugăciunea de vineri. |
Cuma, 13 Temmuz 2007 tarihinde Romanya Müslümanlar Müftülüğün yönetim idaresi altında Ovidiu kasabasında inşa edilen yeni caminin acılış töreni gerçekleşti. Caminin inşaatı Ovidiu Belediyesi Türkiye Diyanet İşleri Başkanlığı ve Türk iş adamların desteği ile gerçekleşti. Caminin acılışını Romanya Müslümanlar Müftüsü Sn. Murat Iusuf, T.C Köstence Başkonsolosu Sn. Haluk Ağca ve Ovidiu Kasabasının Belediye Başkanı Sn.Ion Podaru yaptı. Program Hünkar caminin imamın okumuş olduğu Kurani Kerimden ayetlerle başladı. Program Sn. Müftünün, Sn. Başkonsolosun, Sn. Belediye başkanın konuşmalarıyla devam etti. Davetlilerin arasında Romanya Müslümanlar Tatar Türklerin Demokrat Birliğin Başkanı Sn. Agiacai Saladin ve Milletvekili Sn. Amet Aledin, T.C Köstence Başkonsolosu Din Hizmetleri Ataşesi Sn. Ahmet Erdem ve Bulgaristan Müftüsü Sn. Mustafa Hacı konuşmalarını gercekleştirdiler. Türk Birliğin tarafından Din Komisyonu başkanı Sn. İslam Remzi katıldılar. |
Firdevs Musledin
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Zaman diliminin en bereketli günleri olan, içerisinde kandiller zinciri bulunan ve bütün İslam aleminde “üç aylar” diye bilinen Recep, Şaban ve Ramazan aylarının ilki Recep ayına girmiş bulunmaktayız. Ramazan ayının yaklaştığını bildiren Recep ayının birinci günü, 16 Temmuz 2007 Pazartesi gününe tekabül etmektedir.
Recep ayının ilk Cuma gecesi Regaip kandili 26. gecesi Miraç Kandili, Şaban ayının 15. gecesi Berat Kandili ve Ramazan ayının 27. gecesi de Kadir Gecesidir. Bu mübarek gecelerin hepsi üç ayların içinde bulunmaktadır. Dolayısıyla rahmet, bereket ve huzur mevsimine bizleri kavuşturan Rabbimize hamdediyor ve O’nun kulu ve elçisi sevgili Peygamberimize de salat ve selam ediyoruz.
Bu aylar, imandan gelen bir heyecanla ibadet hayatımızın daha canlı tutulduğu feyizli ve bereketli aylardır. Bu aylarda, gücü yetenlerin pazartesi Perşembe günleri oruç tutmaları Yüce Peygamberimizin tavsiyesi ve Ramazana hazırlık açısından çok önemlidir.
Bu aylarda nefis muhasebesi yapılmalı, ana sermayemiz olan ömrümüzün nerede tüketildiği gözden geçirilmeli, amel defterimize neler yazıldığı, Mahşer günü kurulacak Büyük Mahkemenin tek Hakimi Yüce Allah’ın hakkımızda nasıl bir hüküm vereceği düşünülmelidir.
Ayrıca, Yüce Allah’a çokça dua edilmelidir. Nitekim Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), bu aylarda daha çok ibadet eder ve: “Allah’ım! Recep ve Ţâbânı hakkımızda mübarek kıl, bizi Ramazan’a kavuştur” diye dua ederdi. (1)
Bu aylar, duaların Allah’a arz edilmesi, pişmanlık gözyaşlarıyla günahların silinmesi, yapılan ibadetlere verilen sevabın katlanması bakımından büyük bir fırsattır. Çünkü Yüce Rabbimizin ikram ettiği bu dünya hayatını ibadet ve taatla değerlendirmeyenlerin o gün pişman olacaklarını ve: “Keşke bu hayatım için bir şeyler yapıp gönderseydim!” (2) diyeceklerini, Kur’an-ı Kerim bize haber veriyor.
Bir başka ayette ise, Yüce Allah, Ahiret için hazırlık yapmamızı emrederek şöyle buyuruyor: “ Ey iman edenler! Allah’tan korkun, herkes yarına ne hazırladığına baksın. Allah’a karşı gelmekten sakının, çünkü Allah yaptıklarınızdan haberdardır. Allah’ı unutan ve bu yüzden Allah’ın da onlara kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın. Onlar yoldan çıkan kimselerdir” (3)
Peygamber Efendimiz (a.s.), hastalık, mal-mülk edinme, yaşlılık, aniden gelen ölüm gibi durumla karşılaşılmadan, ibadet için eldeki fırsatların güzelce değerlendirilmesini arzu etmiş ve şöyle buyurmuştur:“ Yedi şey gelmeden önce, ibadetleri yerine getirmede acele ediniz! İnsana her şeyi unutturan fakirlik, taşkınlığa götüren zenginlik, sağlığı bozan hastalık, takati kesen yaşlılık, hayatı sona erdiren ölüm, beklenilen ve ne zaman çıkacağı fark edilmeyen büyük şer ve çok ürpertici ve çok acı bir gün olan Kıyamet” (4).
İdrak edeceğimiz üç aylar ve mübarek geceler, öncelikle Rabbimize, ailemize, milletimize ve ülkemize karşı görev ve sorumluluklarımızı hatırlatmalı, hatalarımızdan ve günahlarımızdan tövbe etmemize vesile olmalıdır. Nitekim Yüce Allah, engin rahmetine sığınıp, tövbe etmemizle ilgili olarak şöyle buyurmaktadır: “(Ey Muhammed!) De ki: Ey kendilerine kötülük edip aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin, doğrusu Allah günahların hepsini bağışlar. Çünkü O bağışlayandır, merhamet edendir.” (5)
Ayrıca bu aylarda büyüklerin gönülleri alınmalı, eş ve dostlarımızın hatırları sorulmalı, garipler aranmalı, sofralarımıza davet edilmeli, yetimler gözetilmeli, yardıma muhtaç kimselere yardım edilmelidir. Aramızdaki kırgınlıklar, dargınlıklar, şahsi çıkar hesapları bir tarafa bırakılmalı, hoşgörü, kardeşlik ve birlik-beraberlik içerisinde olunmalıdır.
Regaip gecesine mahsus olmak üzere, Peygamberimiz tarafından bizlere tavsiye edilmiş herhangi bir ibadet şekli yoktur. Bununla birlikte bu geceyi ibadetle geçirmek isteyen mü’minler; bol bol Kur’an-ı Kerim okumalı, varsa geçmiş namazlarını kaza etmeli, kaza namazları yoksa nafile namaz kılmalı tövbe ve istiğfarda bulunmlı, içten dua etmeli, gelecek günlerinin hayırlı olmasını dilemeli, yanlış ve hatalardan vazgeçerek bir daha aynı hatalara dönmemeye karar vermelidir.
19 Temmuz Perşembe gecesi Mübarek Regaip Kandilidir. Bu gecede Yüce Allah’a açılan eller boş çevrilmeyecektir. O’na yapılan dua ve niyazlar reddolunmayacaktır.
Bundan dolayı bu gecede kendimiz için, ana-baba ve çocuklarımız için, yoksul ve yetimler için, komşu ve akrabalarımız için, bütün Müslümanlar için dua etmeliyiz.
Bu duygu ve düşüncelerle, Romanya’da yaşayan vatandaş ve soydaşlarımızın Üç aylarını ve Regaip Kandillerini kutluyor, İslam Aleminin birlik-beraberlik ve mutluluğuna, bütün insanlığın barış ve huzuruna vesile olmasını Yüce Rabbimizden niyaz ediyorum.
[1] Ahmet b. Hanbel, Müsned, I, 259
[2] Fecr, 89/24
[3] Haşr, 59/18-19
[4] Tirmizi, Zühd, bab, 3, IV,552,H.No: 2306
[5] Zümer, 53
Ahmet ERDEM
Din Hizmetleri Ataşesi
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Selecţie, studiu introductiv, traducere şi note:
NEVZAT YUSUF SARIGÖL, NERMIN YUSUF, SELMA YUSUF
Ey neş’ et-ı hüsnı aşka te’ sîr kilan
Aşkıyla binâ-yı kevni ta’ mîr kılan
Leylî ser-i zülfıni girih-gîr kılan
Mecnun-i hazîn boynına zencîr kılan
Dutsam taleb-I hakîkate râh-I mecaz
Efsâne behânesiyle arz etsem râz
Leylî sebebiyle vasfun etsem âgâz
Mecnun dili ile etsem izhâr-I niyâz
Lutf’ile şeb-I ümmîdümi rüz eyle
İkbâlümi tevfîk ile fıruz eyle
Leylî kimi lafzumı dil-efruz eyle
Mecnun kimi nazmumı ciger-suz eyle
Tu, ce-ai dezvăluit frumuseţea iubirii, o Doamne!
Tu, ce-ai dat viaţă măreţiei universului, o Doamne!
Zulufi încreţiţi dăruit-ai pentru Leyla, o Doamne!
Lanţuri atârnat-ai de gâtul lui Mecnun, o Doamne1
În năzuinţa de-a zice adevărul, calea metaforei apucând,
Atunci când multe taine dezvălui-voi, a le povesti vrând,
Prin a Leylei mijlocire, însuşirile şi trasăturile-Ţi înşirând,
Prin graiul lui Mecnun ruga-mă-voi Ţie, vrerea-mi arătând.
Noaptea nădejdii în zi luminoasă s-o prefaci, rogu-Te!
Prin milostenia Ta, fericită soartă să-mi dăruieşti, rogu-Te!
Cuvântu-mi, ca şi-al Leylei, suflete să lumineze, rogu-Te!
Al meu poem şi stihurile lui Mecnun, inimi să ardă, rogu-Te!
Doamne! Atunci când taina adevărului despre Leyla va trebui dezvăluită din spatele vălului singurătăţii, ce-i împodobeşte chipul, mărindu-I frumuseţea şi atunci când duhul îl făcea pe Mecnun să rătăcească tulburat pe cărări nepăsătoare şi văzând razele strălucitoare ale acelei frumuseţi, scăpă din mâini frâiele voinţei; dacă grija âbâ-ı ulvî şi legătura cu ümmehâtî-süflî, neavând ştire de dragostea care uneşte inimile şi deschide sufletele, prin jocuri ce seamănă cu o povaţă şi şiretlicuri ce par sfaturi, ar pune în mişcare lanţurile ce sunt o piedică în calea regăsirii şi ar chibzui în veserea ruperii nodului regăsirii; se nădăjduieşte că această istorisire nu va fi un prilej de întârziere pentru ridicarea vălului ce-o acoperă pe Leyla, cea care împodobeşte lumea; şi nici pentru rătăcitorul prin lume Mecnun, aceste viclenii nu vor fi un prilej în a-I înlătura vederile asupra propriei persoane.
Şi dacă, maeştrii care aleargă după retorică şi literaţii care dau însemnătate elocvenţei, înşirând pe firul imaginii perlele tainei ascunse, şi înfăţişându-şi fructele meşteşugului pe copacul cuvântului şi scrierii, vor ridica pecetea misterului şi vălul neajunsului şi nesiguranţei; se nădăjduieşte ca, buna îngăduinţă şi sprijinnul binefăcător al Domnului vor ajuta la dezvăluirea clipei regăsirii cu a sa Leyla a lui Mecnun şi vor împiedica înrâurirea mustrărilor dispreţuitoare ale proştilor şi perfidia înfierării mărginiţilor (adică, cei care de-abia cunosc poezia şi dau vina pe cuvânt, se trezesc s-o defăimeze pe Leyla şi se străduiesc în zadar să pună piedici în calea lui Mecnun). Şi dacă acest sărman zăpăcit, bietul Fuzulî, aflându-se în ultimul grad de lipsire a cunoştinţelor, ajuns la capătul oricărei elocinţe, doreşte să intre în rândul cunoscătoriloradevărului, având îndrăzneala de a găsi printre cei care stăpânesc un spirit fin, se străduieşte să scrie povestea frumuseţii Leylei şi îşi dă silinţa în repararea ruinei iubirii lui Mecnun, ceea ce se aşteaptă este ca maniera scrierii şi modul compunerii, săvârşindu-se în cea mai frumoasă alcătuire, povestea Leylei să cuprindă lumea şi o iubire ca a lui Mecnun să ajungă la sfârşit… Domnul îmi vine în ajutor şi, în speranţa de a-I câştiga toată ocrotirea şi binecuvîntarea, încep…
Pagină realizată de Sureia Şachir
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Biz anneler sürekli olarak çocuklarımızı doğru ve yeterli besleyip besleyemediğimiz konusunda endişe duyarız. Bu endişe çevresel baskıların da etkisi ile bir çığ gibi büyür. Bir de bakmışsınız ki, yemek saatleri hem siz hem de çocuğunuz için işkenceye dönüşmüş. Bunu engellemek elimizde… Nasıl mı?
Dr. Sibel Özilgen’in, “Eğlenceli Beslenme Kitabı” adlı eseri, çocuklara, ailelere ve eğitimcilere aktivitelerle beslenme eğitimi kazanmaları için fırsat tanıyor. Kitabın ilk ölümünde beslenmenin ve beslenme eğitiminin temel unsurlarını, ikinci bölümünde bu bilgileri çocuğa aktarmakta kullanabileceğiniz katılımcı aktiviteleri, son bölümünde ise çoğunu çocuğunuzla birlikte yapabileceğiniz kolay ve sağlıklı yemek tariflerini buluyorsunuz… Kitaptan yola çıkarak, biz de okul öncesi dönemde beslenmenin temel ilkelerini doğru bilmenin ve bunları çocuklarımıza doğru metotlarla aktarabilmenin keyfini nasıl çıkarabileceğimizi Özilgen’den dinliyoruz…
Okul öncesi çağdaki çocuklar öğrenmeye açık ve istekli olurlar. Ve duyduklarından çok gördükleri, dokundukları, test edebildikleri şeyleri; kısacası birebir yaşadıklarını öğrenirler, hatırlarlar ve taklit ederler. Bu yaşlarda alınan eğitimin sonucunda geliştirilen alışkanlık ve davranışların büyük bölümü yetişkinlik dönemine de taşınır. Erken yaşlarda verilecek doğru beslenme eğitimi, çocukların sağlıklı ve dengeli beslenme alışkanlıkları edinmelerinde ve bunu hayatları boyunca uygulamalarında yardımcı olur.
Yapılması gereken en önemli şey, onlara daha çok küçükten doğru beslenme alışkanlıklarını kazandırmak… Çocuk, yetişkinlik yıllarına taşıyacağı beslenme davranışlarının büyük bir kısmını okul öncesi çağlarda geliştirir. Çocuğun doğru beslenme davranışı geliştirmesi kısa vadede yemek seçmesini, orta ve uzun vadede ise yanlış beslenmeye bağlı sağlık problemleri yaşamasını engeller. Peki, bunu nasıl yapacağız? İşte burada ayna bize doğru dönüyor. Çocuğun beslenme alışkanlıkları edinmesinde ailenin ve gittiği okul öncesi kurumdaki eğitmenlerin beslenme bilinç ve davranışları çok önemlidir. Çocukların doğru ve sağlıklı beslenme davranışları kazanmalarında benimsenmesi gereken temel unsurlar eğitim, olumlu yaklaşım, sabır ve zamandır.
Çocuğunuzun kısa vadede yemek seçme problemini hallederken, yetişkinliğine de taşıyacağı doğru beslenme davranışları geliştirmesini sağlayacak bazı kurallar vardır. Her şeyden önce çocukların model aldığı, iyisiyle kötüsüyle davranışlarını taklit ettiği ebeveynler ve eğitmenler doğru modeller olmalıdır. Kısacası, biz kendi beslenme alışkanlıklarımızı ve davranışlarımızı gözden geçireceğiz. Örneğin; biz yemek seçiyorsak, emin olun ki çocuğumuz da yemek seçecektir.
Evde ve okulda yemek saatlerini düzenli hale getirmeli, mümkün olduğu kadar öğün atlamamaya ve sofraya birlikte oturup birlikte kalmaya çalışmalıyız. Yemek yerken sakin ve huzurlu bir ortam yaratmalı, kesinlikle televizyon vb. seyretmemeliyiz. Kahvaltı çok önemli bir öğündür, mutlaka kahvaltı etmeye özen göstermeliyiz. Çocuğu eline tutuşturulmuş bir simitle okuluna yollamak yerine, sabah biraz erken kalkıp birlikte dengeli hazırlanmış kahvaltı etmeye çalışmalıyız. Yemeği ceza veya ödül konusu yapmamalıyız. Bir yemeği yedirebilmek için bir başka yiyeceği ödül olarak ortaya koymak; çocukta iyi yiyecek-kötü yiyecek kavramının gelişmesine neden olur. Çocuğu yeni tadlar denemeye teşvik etmeli ama asla zorlamamalıyız. Tatları mümkün olduğunca basit tutmalıyız. Yiyeceklere dokunmalarına izin vermeliyiz. Ona olan sevgimizi tehdit unsuru olarak kullanmamalıyız, yani “Yemeğini yemezsen seni sevmem” gibi cümleler kurmamaya özen göstermeliyiz. Çocuğa yiyebileceği kadar yemeği tabağına kendisinin almasını öğretebiliriz. Doyduğu halde yemeğini bitirmeye zorlamak çocuğun tepki vermesinin yanı sıra, zaman içinde porsiyonların büyümesine de neden olur. Yasaklar cazip kılar, hiçbir yiyeceği yasaklamamalı ancak eve sağlıklı yiyecekleri almaya özen göstermeli ve bunları çocukların ulaşabileceği yerlere koymalıyız. En etkin öğrenme yöntemi aktif katılımdır. Çocuklarımızla birlikte eğlenceli deneyler ve aktiviteler yapabilir, mutfakta bize yardım etmesine izin verebiliriz. Vee bütün bunları zorunluluk olarak değil, hayatın doğal akışı içinde yapmalıyız. Sakin ve sabırlı olmalıyız. Bunun bir süreç olduğunu ve zaman alacağını unutmamalıyız.
Çocuklar sağlıklı büyüyebilmek ve sağlıklı kalabilmek için gerekli besinleri ancak değişik yiyecek gruplarından alabilirler. Ne yazık ki, gerekli bütün besinlerin hepsini içinde barındıran tek bir yiyecek yoktur. Yiyecekler; tahıllar, sebze ve meyveler, süt ve süt ürünleri, et ürünleri ve baklagiller, yağ ve şekerler olmak üzere beş gruba ayrılırlar. Ve çocukların dengeli beslenmek için bu grupların hepsinden tüketmeleri gerekir. Tüketirken ise dikkat edilmesi gereken en önemli nokta, “gıda piramidi”nin en tepesinde bulunan şeker ve yağlardan en az, “gıda piramidi”nin tabanında bulunan tahıl gruplarından ise en fazla tüketilmesi gerektiğidir. Ayrıca, günlük tüketim miktarı fiziksel aktivite gözönünde bulundurularak ayarlanmalıdır. Doğru beslenmede önemli olan “ne kadar” değil, “neyi ne kadar” yediğimizdir. Hedefimiz doymak değil, doğru, yeterli ve sağlıklı beslenmektir. O nedenle de beslenmenin yetişkinler ve çocuklar tarafından, bir görev ve pazarlık konusu değil; stresten uzak, doğal bir eğlence olarak kabul edilmesi, hem yetişkinlerin hem de çocukların hayatını kolaylaştıracağı gibi, sağlıklı beslenme yönünde atılan önemli bir adımdır.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Grimm Kardeşler
Bir zamanlar Hansel ve Gretel adında iki kardeş varmış. Anneleri onlar daha bebekken ölmüş. Odunca olan babaları, anneleri öldükten birkaç yıl sonra tekrar evlenmiş.
Oduncunun yeni karısı hali vakti yerinde bir aileden geliyormuş. Ormanın kıyısında virane bir kulübede oturmaktan ve kıt kanaat yaşamaktan nefret ediyormuş. Üstelik üvey çocuklarını da hiç sevmiyormuş.
Hansel ve Gretel çok soğuk bir kış gecesi, yataklarına yatmış uyumaya hazırlanırken, üvey annelerinin babalarına, “Çok az yiyeceğimiz kaldı. Eğer bu çocuklardan kurtulmazsak, hepimiz açlıktan öleceğiz,” dediğini duymuşlar.
Babaları bağırarak karşı çıkmış. “Tartışmaya gerek yok,” demiş karısı. “Ben kararımı verdim. Yarın onları ormana götürüp bırakacağız.”
“Endişe etme,” diyerek kardeşini teselli etmiş Hansel. “Evin yolunu buluruz.” O gece Hansel geç saatlerde gizlice dışarı çıkmış ve cebine bir sürü çakıl doldurmuş.
Sabah olunca, ailece ormana doğru yürümeye başlamışlar. Yürürlerken Hansel cebindeki çakılları kimseye fark ettirmeden atıp, geçtikleri yolu işaretlemiş. Öğle üzeri babalarıyla üvey anneleri onlar için bir ateş yakmışlar ve hemen geri döneceklerini söyleyip ormanın içinde yok olmuşlar. Tabii geri dönmemişler.
Kurtlar etraflarında ulurken tir tir titreyen Hansel ve Gretel ay doğana kadar ateşin yanından ayrılmamış. Sonra ay ışığında parlayan çakılları izleyerek hemen evin yolunu bulmuşlar.
Babaları onları görünce sevinçten havalar uçmuş. Üvey anneleri de çok sevinmiş gibi davranmış ama aslında kararını değiştirmemiş. Üç gün sonra onlardan kurtulmayı tekrar denemek istemiş. Gece, çocukların odasının kapısını kilitlemiş. Bu sefer Hansel’in çakıl toplamasına izin vermemiş. Ama Hansel zeki bir çocukmuş. Sabah ormana doğru yürürlerken, akşam yemeğinde cebine sakladığı kuru ekmeğin kırıntılarını yere saçıp arkasında bir iz bırakmış.
Öğleye doğru üvey anneleriyle babaları çocukları yine bırakıp gitmişler. Onların geri dönmediklerini görünce, Hansel ve Gretel sabırla ayın doğup yollarını aydınlatmasını beklemişler. Ama bu sefer geride bıraktıkları izi bulamamışlar. Çünkü kuşlar bütün ekmek kırıntılarını yiyip bitirmişler.
Bu defa çocuklar gerçekten de kaybolmuşlar. Ormanda, üç gün üç gece, aç açına ve korkudan titreyerek dolanıp durmuşlar. Üçüncü gün, bir ağacın dalında kar beyazı bir kuş görmüşler. Kuş onlara güzel sesiyle şarkılar söylemiş. Onlar da açlıklarını unutup kuşun peşine düşmüşler. Kuş onları tuhaf bir evin önüne getirmiş. Bu evin duvarları ekmekten, çatısı pastadan ve pencereleri şekerdenmiş.
Çocuklar tüm sıkıntılarını unutmuşlar ve eve doğru koşmuşlar. Tam Hansel çatıdan, Gretel de pencereden bir parça yiyecekken içeriden bir ses duyulmuş: “Evimi kim kemiriyor bakiyim?” Bir bakmışlar kapıda dünya tatlısı yaşlı bir teyze. “Zavallıcıklarım benim,” demiş kadın, “girin içeri.” İçeri girmişler ve hayatlarında hiç yemedikleri yiyecekleri yemişler. O gece kuş tüyü yataklarda yatmışlar.
Fakat sabah her şey değişmiş. Yaşlı kadın dikkatsiz çocukları tuzağa düşürmek için evini ekmek ve pastadan yapmış bir cadıymış meğer. Hansel’i saçlarından tuttuğu gibi yataktan kaldırmış ve onu bir ahıra kilitlemiş. Sonra da Gretel’i sürüye sürüye mutfağa götürmüş.
“Kardeşin bir deri bir kemik!” demiş cırtlak bir sesle. “Ona yemekler pişir! Onu şişmanlat! Eti budu yerine gelince ağzıma layık bir yemek olacak! Ama sen hiçbir şey yemeyeceksin! Bütün yemekleri o yiyecek.” Gretel ağlamış, ağlamış, ama çaresiz cadının söylediklerini yapmış.
Neyse ki Hansel’in aklı hâlâ başındaymış. Gözleri pek iyi görmeyen cadıyı kandırmaya karar vermiş. Cadı şişmanlayıp şişmanlamadığını anlamak için her sabah Hansel’in parmağını yokluyormuş. Hansel de parmağı yerine bir tavuk kemiği uzatıyormuş ona. “Yok, olmaz. Yeterince şişman değil!” diye bağırıyormuş cadı. Sonra da mutfağa gidip Gretel’e daha fazla yemek yapmasını söylüyormuş.
Bu böyle bir ay sürmüş. Bir gün artık cadının sabrı taşmış. “Ţişman, zayıf fark etmez. Bugün Hansel böreği yapacağım!” diye haykırmış Gretel’e. “Fırına bak bakalım hamur kıvama gelmiş mi!” Korku içinde yaşamasına rağmen Gretel’in de Hansel gibi hâlâ aklı yerindeymiş. Cadının onu fırına iteceğini anlamış.
“Başımı fırına sokamıyorum! Hamuru göremiyorum!” diye sızlanmış. Cadı elinin tersiyle Gretel’i hızla kenara itmiş ve başını fırına sokmuş. Gretel bütün gücünü toplayıp yaşlı cadıyı fırının içine itmiş, sonra da arkasından kapağı kapamış.
Hansel böylece kurtulmuş, ama hâlâ eve nasıl gideceklerini bilmiyorlarmış. Tekrar ormana dalmışlar. Bir süre sonra karşılarına bir dere çıkmış. Bir ördek önce Hansel’i sonra da Gretel’i karşı kıyıya geçirmiş. Çocuklar birden bulundukları yeri tanımışlar. Hızla evlerine doğru koşmuşlar.
Onları karşısında gören babaları çok mutlu olmuş. Sevinç gözyaşları içinde, onları ormanda bıraktıktan kısa bir süre sonra o acımasız üvey annelerinin ailesinin yanına gittiğini söylemiş. Yaptıkları için üzüntüden nasıl kahrolduğunu anlatmış.
Babalarını bir sürpriz daha bekliyormuş. Hansel ceplerinden, Gretel de önlüğünün cebinden cadının evinde buldukları altın ve elmasları çıkartmışlar. Ailenin tüm sıkıntıları sona ermiş böylece. O günden sonra da ömürlerini mutluluk içinde sürdürmüşler.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Prof. dr. Mehmet Soysaldı
İnsan en güzel bir şekilde yaratmış olan Yüce Allah, ona akıl denen nimeti vererek onu bütün yaratıklardan üstün kılmıştır. İnsanın mükemmel bir şekilde yaratılıp, diğer varlıklarından üstün kılınarak dünyaya gönderilmesinin bir gayesi varsır. İşte insanın bu gayeyi bilip o doğrultuda bu dünyada yaşaması gerekir.
Allah’ a kulluk ve ibadetten sonra insanın ikinci olarak, Allah’ın yaratıklarına karşı olan görev ve sorumluluklarını yerine getirmesi gerekir. Yaratıklar içinde insana en çok yakın olan ve insan üzerinde en çok hakkı bulunan, anne ve babadır. Çünkü Allah Teălă, onları insanın var olması için sebep kılmıştır.
İnsan, anne ve babasına karşı ‘of’ bile demeyecek kadar saygılı ve hürmetkăr bir üslüp içersinde olmalıdır. Alabildiğine alçakgönüllü, anlayşlı ve onlara daima güzel söz söylemelidir. Onlar kendisini yetiştirip büyütürken nasıl emek verdilerse, yaşlılığa eriştiklrinde de kendisi onlara karşı aynı sabrı ve şefkati gösterebilmelidır.
Allah’ ın rızasını kazanmanın, cennete ulaşmanın en kestirme yolunun anaya hizmetten ve gereği gibi sevmekten geçtiğini bidirmşştir.
Anne sevgisi o sevgilerin en güzelidir. Anneler, ömür boyu sevgiye, saygıya, hizmete ve hürmete layk olan en yüce varlıklardır Anne, bağlılığın, fedakârlığın, cömertlığin, karşılık beklemeden vermenin ve sevmenin sembolüdür. Anne ilâhi rahmete benzer.
Hep verir, fakat karşılık beklemez.
Dinimizde anneye hizmet, babadan önce gelir. Cünkü anne çocuğunu nice güçlüklerle dokuz ay karnında, sonra kucağında taşımış, iki yıla yakın onu emzirmiş, uzun süre ona bakmıştır. Öyle ki, kimi bazı anneler yememiş yedirmiş, içmemiş içrmiş, giymemiş giydirmiştir. Eğer annesi ona böyle bakmasa, belki de canlıların en geç gelişeni olan zayf insanın güçlenmesi, kendisini yönetecek, koruyacak duruma gelmesi mümkün olamaz.
Anne hakkı o kadar büyüktür ki, kişi sırında annesini hacca götürse bile yine hakkını ödemesi mümkün değildir denir.
Dinimiz, Allah’a ibadetten sonra anne ve babamıza iyilik etmemizi, hayır dualarını almaya vesile olacak davranışlarda bulunmamızı emrediyor. Onlara yapacağımız hizmet Allah’ın rızasını kazanmamıza vesile olacaktır.
Ne mutlu, annelerini, lâyıkıyla sevenlere, onları her zaman hatırlayanlara, annelerine en güzel şekilde hürmet ve hizmet edenlere, annelerinin hayır dualarını alıp dünya ve âhiret mutluluğuna erebilenlere.
Hazırlayan Sureia Şachir
Doğum günü konuşmaları…
Söylenen: Sana layık değil ama…
Anlamı: Dünyanın parasını verdik, sen de unutmazsın inşallah…
Söylenen: Ne zahmet ettin, hatırlaman yeterdi…
Anlamı: Biz de sana almıştık… Ne var acaba içinde…
Söylenen: İyi ki doğdun, iyi ki varsın…
Anlamı: Varsın ama bize bir faydan yok…
Söylenen: Artık sen de ihtiyarladın ha…
Anlamı: Bak hem kutlayıp, hem de espri yapabiliyorum…
Söylenen: Hadi açsana hediyeni…
Anlamı: En iyisini benim aldığımı herkes görsün…
Söylenen: Mesaj atmıştım, gelmedi mi?…
Anlamı: Unuttuğumu söyleyecek kadar saf değilim…