Uniunea Europeană este a organizaţiei creată pentru a contribui (aşa cum o arată şi numele) la unitatea statelor şi cetăţenilor Europei.
Aderarea României şi Bulgariei la 1 ianuarie 2007 la U.E. a contribuit la refacerea unităţii şi a legăturilor între Vestul şi Estul Europei, legături fireşti întrerupte din cauze ce nu le aparţin după cea de a doua conflagraţie mondială. În sfârşit cetăţenii români şi bulgari inclusiv cei de naţionalitate turcă pot circula liberi în spaţiul Uniunii Europene doar pe baza actului de identitate.
Suntem convinşi însă că unitatea Europei nu s-a realizat pe deplin şi asta datorită opoziţiei unor state şi mai ales a unor lideri iresponsabili cu privire la aderarea Turciei la spaţiul european. Turcia reprezintă fără doar şi poate un stat european din toate punctele de vedere. Milioane de turci sunt cetăţeni ai Uniunii Europene iar acest fapt a contribuit la întărirea acesteia din punct de vedere economic, social, cultural etc. Toleranţa religioasă a turcilor demonstrată de-a lungul secolelor ar trebui să-i facă pe liderii europeni să accelereze aderarea Turciei la U.E., nu să creeze o stare de incertitudine şi teamă în rândul propriilor cetăţeni faţă de o aşa-zisă „invazie islamică“.
Cu mândrie putem spune că unul din cei mai activi suporteri ai aderării Turcia la U.E. este România. Comunitatea turcă din România poate fi un exemplu în privinţa a ceea ce va fi Turcia în U.E. Toleranţa, multiculturalitatea, interculturalitatea, devotamentul faţă de valorile europene, acestea caracterizează comunitatea turcă în activităţile ei de zi cu zi.
Sperăm că mai devreme sau mai târziu toţi liderii europeni vor realiza că numai cu aderarea Turciei se va desăvârşi adevărata Uniune Europeană.
Ervin Ibraim
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Dezvelirea bustului lui AtatürkÎn frumosul oraş de pe malul Dunării, în data de 23 februarie 2008 a avut loc ceremonialul de dezvelire a bustului marelui om politic Mustafa Kemal Atatürk. La iniţiativa Uniunii Democrate Turce din România şi a deputatului Ibram Iusein, cu sprijinul primăriei din Tulcea, a d-nului primar Hogea Constantin a putut fi posibilă realizarea acestui proiect. Serin Gafar |
Tulça'da Büst Örtü Açılması Töreni23 Şubat 2008 tarihinde, Tulça şehrinde, Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'ün büst örtü açılması töreni yer almıştır. Büyük katkısı olan Romanya Demokrat Türk Birliği, ayrıca milletvekilimiz İusein İbram bey, Bükreş ve Mecidiye'den sonra, Tulça'da büstün yer alması için çaba göstermişlerdir. Minever Omer |
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Güneydoğu Avrupa Gazeteciler Derneği (AGD) ile Kosova Türk Gazeteciler Derneği (KTGD) yöneticileri Kosova'nın başkenti Priştine'de bir araya gelerek Balkan Gazeteciler Federasyonu kuruluş çalışmalarını değerlendirdiler.
Kosova'nın "bağımsızlık günü" nedeniyle başkent Priştine'de bulunan SABAH Trakya Bölge Temsilcisi ve AGD Genel Sekreteri Murat Savaş, Kosova Türk Gazeteciler Derneği Başkanı İbrahim Arslan ve yönetim kurulu üyeleriyle, kuruluş çalışmaları son aşamaya gelen Balkan Gazeteciler Federasyonu çalışmalarını gözden geçirdi.
KTGD Başkanı İbrahim Arslan, medya çalışanlarının Balkanlar çapında örgütlenmesinin büyük önem taşıdığını belirterek "Biz AGD'nin öncülük ettiği Balkan Gazeteciler Federasyonu çalışmalarına destek veriyoruz ve federasyonun kurucu üyeleri arasında yer alacağız" dedi.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Primăria comunei Dobromir a demarat în luna februarie a.c. lucrări de consolidare la trei lăcaşe de cult din trei sate arondate unităţii administrativ-teritoriale Dobromir. Potrivit declaraţiilor primarului comunei, Visel Iusein, au intrat în reparaţii două biserici din Dobromir Deal şi respectiv, Pădureni, şi geamia din Dobromir Vale, pentru că prezentau fisuri şi necesitau reabilitări urgente comparativ cu celelalte biserici din satele arondate. „Facem reparaţii la acoperişuri, zugrăvim interiorul clădirilor şi schimbăm gemurile” a declarat Visel Iusein. Cea mai mare investiţie o reprezintă reabilitările la biserica din Dobromir Deal, a căror valoare ajunge la 7,9 miliarde de lei vechi, după care urmează lucrările la geamia din Dobromir Vale, estimate la 3,5 miliarde de lei vechi. Lucrările efectuate la biserica din Pădureni sînt evaluate la 2,8 miliarde de lei vechi. Lucrările de reabilitare sunt suportate din bugetul local Dobromir în proporţie de 25%, iar cu restul de fonduri – 75% – contribuie Consiliul Judeţean Constanţa, în calitate de cofinanţator.
Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
26 februarie este o dată importantă în istoria Şcolii nr. 12 „B. P. Haşdeu“ din Constanţa. An de an, elevi şi profesori sărbătoresc laolaltă ziua şcolii.
Cu acest prilej şi anul acesta s-au organizat activităţi cu caracter festiv. În preambulul programului elevii şcolilor 12 şi 27 s-au întrecut la întreceri sportive, continuând apoi cu un concurs literar intitulat sugestiv după numele patronului spiritual al instituţiei.
Manifestările dedicate sărbătoririi a 129 de ani de la înfiinţare s-au încheiat cu un spectacol artistic intitulat „Pe strada domnului Haşdeu“.
Începută cu imnul şcolii, festivitatea a continuat cu prezentările celor aflaţi în sală: foşti elevi, ajunşi oameni de marcă ai oraşului, reprezentanţi ai I.S.J. Constanţa, sponsori ai evenimentului, reprezentanţi ai administraţiei locale şi centrale, Muftiul Cultului Musulman din România, d-nul Murat Iusuf, reprezentanţi ai Arhiepiscopiei Tomisului şi ai altor culte. Ca oaspeţi de seamă s-au remarcat consulul general al Republicii Turcia la Constanţa, d-nul Haluk Ağca, soţia acestuia d-na Derya Ağca, ataşatul cu probleme de religie d-nul Ismail Özkan din cadrul Consulatului General al Republicii Turcia la Constanţa.
Programul a continuat cu mici momente artistice pregătite de elevi. Printre acestea s-au numărat momentele artistice pregătite de învăţătoarele claselor speciale de limba turcă a III-a şi a IV-a Anefi Icbal şi Salim Sibel.
Ca fost elev al şcolii, am fost bucuroasă să particip la acest eveniment şi în numele Uniunii Democrate Turce din România urez alături de toţi ceilalţi „La mulţi ani“ şi la cât mai multe aniversări şcolii unde ne-am format ca oameni.
Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Inaugurare sediu UDTR la CernavodăUniunea Democrată Turcă din România a inaugurat vineri, 22 februarie sediul din oraşul Cernavodă. Cernavodă, oraş cu peste 600 de etnici turci era singura localitate dobrogeană cu un număr mare de membri UDTR care nu deţinea un sediu propriu. Până la inaugurare, Filiala UDTR Cernavodă a funcţionat provizoriu, pe lângă geamia din centrul oraşului, un spaţiu impropriu pentru derularea de proiecte etnoculturale şi sociale. Sorina Asan |
Cernavoda şubesinin açılış töreni22 Şubat 2008 tarihinde Romanya Demokrat Türk Birliği Cernavoda şubesinin açılış töreni yer almıştır. Minever Omer |
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
La începutul lunii februarie, adjunctul şefului misiunii diplomatice americane în România, Mark Taplin a purtat două ore de discuţii pe tema alegerilor prezidenţiale din SUA, cu studenţii Facultăţii de Jurnalistică şi cu masteranzii de la Studii Americane, din cadrul Universităţii „Ovidius“. Întâlnirea diplomatului american cu studenţii se înscrie în suita de manifestări socio-culturale pe care ambasada SUA le derulează prin intermediul American Corner Constanţa, coordonat de Senia Babaiani şi Rodica Toma.
Alegerile prezidenţiale din SUA au trezit un viu interes în rândul studenţilor de la Jurnalistică dar şi în cel al profesorilor care au umplut aula Universitaţii Ovidius pentru a avea oportunitatea să dialogheze cu Mark Taplin. Mark Taplin este diplomat de carieră, cu rang de ministru consilier şi face parte din diplomaţia americană din 1980. In perioada 2002-2004, Mark Taplin a ocupat poziţia de Director pentru Ucraina, Moldova şi Belarus, în cadrul Departamentului de Stat al S.U.A. Mark Taplin a fost Director Adjunct al Biroului de Presă şi Diplomaţie Publică din cadrul Biroului Departamentului de Stat pentru Europa si Eurasia (2001-2002) şi Consilier pentru Presă şi Cultură în cadrul Ambasadei S.U.A. la Kiev, Ucraina (1999-2001). De asemenea, Mark Taplin a fost în misiuni diplomatice în Rusia, Brazilia, Haiti şi Mauritius. Mark Taplin este licenţiat în Ştiinte Umaniste şi Relaţii Internaţionale al Şcolii de Diplomaţie din cadrul Georgetown University, deţine diploma de master în studii strategice la University College of Wales (Aberystwyth). Mark Taplin este şi autorul cărţii Open Lands: Travels Through Russia's Once Forbidden Places (Imperiul deschis: călătorii prin locuri cândva interzise), (Steerforth Press, 1997).
Diplomatul american a declarat în cadrul dialogului cu studenţii că fiecare campanie prezidenţială este deosebit de importantă pentru amercani şi că atât candidatul democrat Barack Obama cât şi Hillary Clinton au şanse reale de a ajunge în fotoliul de la Casa Albă. Hilary Clinton are o susţinere puternică din partea electoratului de sex feminin în timp ce Obama, din partea alegătorilor de culoare. Desigur, pentru electorat „alegerea preşedintelui este o alegere subiectivă iar în luna aprilie vom şti sigur cine vor fi cei doi candidaţi care se vor lupta pentru scaunul prezidenţial" a mai declarat Mark Taplin.
Mark Taplin a mai subliniat că: „nu se poate cumpăra o campanie electorală, trebuie să apari în faţa oamenilor, să te confrunţi cu electoratul". Totuşi, campaniile electorale devin din ce în ce mai costisitoare datorită cheltuielilor pe care le ridică apariţiile televizate, internet-ul, transportul în diverse localităţi din ţară. Costul campaniei lui Obama de pildă, se cifrează la circa 100 de milioane de dolari.
După ce le-a prezentat studenţilor detalii despre alegerile prezidenţiale din SUA, Mark Talpin a răspuns tirului de întrebări venit din partea viitorilor jurnalişti constănţeni. Diplomatul american a fost plăcut impresionat de diversitatea întrebărilor la care a fost nevoit să răspundă şi de faptul că studenţii constănţeni nu au fost timizi ci, dimpotrivă au intrat în competiţie adresând întrebări. Întrebat dacă alegerile prezidenţiale din SUA vor aduce schimbări la baza NATO de la Mihail Kogălniceanu, Mark Taplin a declarat că: „ nu vor fi influenţate în nici un fel operaţiunile militare derulate la baza americană".
La finalul dicuţiilor cu studenţii, Mark Talpin s-a întâlnit şi cu secretarul general al Uniunii Democrate Turce din România, Ervin Ibraim cu care a dialogat despre proiectele pe care UDTR le va desfăşura în parteneriat cu Ambasada SUA în acest an.
Sorina Asan
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
O zi friguroasă de iarnă a anului 2008 repetă a altă zi friguroasă a anului 1913, când Grigore Maria de naţionalitate română, fata gospodarului Grigore Dumitru – dădea naştere primului născut în familia Cheazim Beizat, de naţionalitate turcă.
Zi geroasă, zi în care două familii, una creştină şi alta musulmană, mulţumeau lui Dumnezeu pentru naşterea primului băiat din familia mixtă, deşi după căsătorie Maria Grigore devine Miyrem, micul născut va purta de-a pururi numele de Grigore Kiazim.
Practicile timpului s-au şters, dar acea zi de februarie 1913 a rămas înscrisă pentru noi cu litere de aur, litere muzicale, ce ne vor face sufletul să cânte şi să plângă alături de muzica marelui rapsod.
Este imposibil să asculţi muzica lui Grigore Kiazim fără să nu simţi dorinţa de a te mişca în ritmul ei.
Cântă Grigore Kiazim, cântă sufletul tuturor dobrogenilor căci noi suntem „o arcă a lui Noe” plină cu multe seminţii.
Dumnezeu a dat măcinenilor un suflet cald, dărnicie şi bucuria de a trăi, dar şi talentul de a face să cânte şi să plângă strunele cobzei sau ale mandolinei. Pornind-o de la „Sârba ca la nuntă“, la „Şapte Văi“, la „Hora lui Marin“ sau „Anicuţa neichii dragă“, la „Tropca“, „Şchioapa“ sau „Stânga“, „Sârba din Măcin“, sufletul măcineanului cântă şi dansează.
Undeva în sufletul fiecărui măcinean român, turc sau de orice altă naţionalitate ar fi, o mărgică a sufletului dansează în pas de tropcă sau poate geampara sau poate Oyun havasî, Zeybek sau Aşk havasî.
Şi aşa într-o altă zi de februarie a anului 2008, a răsunat peste oraşul înfrigurat muzica marelui maestru încălzind sufletele măcinenilor, trezind la viaţă aduceri aminte despre cel ce a cântat, a plâns pe strune de mandolină dragostea dintre seminţiile Dobrogei.
Din dragoste s-a născut marele maestru, cu dragoste a cântat cântecele nastre, cu dragoste ne-a alinat sufletul şi a trezit natura din somnu-i de iarnă.
Iar noi, măcinenii, ne-am adunat la ceas de seară, în casa de cultură ce-i poartă numele, să-l omagiem, să-i ascultăm muzica împreună cu fraţii domniei sale, cu cetăţeni ai urbei noastre.
Era seara de vineri, 22 februarie 2008.
Aş dori şi ne-am dori, ca maestrul să cânte veşnic pentru noi măcinenii, iar aici, în piaţa civică, ar trebui să-şi găsească locul o statuie monument, care, să ne aducă aminte tuturor de cel ce a fost sufletul Dobrogei – Grigore Kiazim – turc şi român, musulman şi creştin, un îndrăgostit de muzica românească şi cea turcească, un virtuos şi singurul diamant dat de Munţii Măcinului.
Prof. Iordana Socobeanu
Director Casa de Cultura „Grigore Kiazim” Măcin
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ambasada Republicii Turcia la Bucureşti a găzduit pe 20 februarie şedinţa comisiei de învăţământ şi tineret a Consiliului Minorităţilor Naţionale. Discuţiile în cadrul şedinţei s-au axat în principal pe tema plurilingvismului în educaţia modernă şi a rolului acestuia în formarea unei culturi a dialogului şi comunicării între elevii din clasele gimnaziale precum şi între cei de liceu.
În cadrul şedinţei de lucru a comisiei de învăţământ a CMN, prof. dr Ion Nasta, cercetător ştiinţific la Institutul de Ştiinţe ale Educaţiei, membru al Biroului Centrului European de Limbi Moderne de la Graz a vorbit despre politicile de lucru şi instrumentele utilizate pe plan european şi naţional pentru promovarea plurilingvismului în educaţie.
Cadrele didactice din cadrul CMN au asistat la prezentarea Alianţei Civilizaţiilor, iniţiativă dezvoltată sub egida ONU la propunerea Spaniei şi Turciei la care participă mai mult de 80 de state ale lumii. Despre Alianţa Civilizaţiilor a vorbit şi excelenţa sa ambasadorul Ahmet Rıfat Ökçün.
Uniunea Democrată Turcă din România a fost reprezentată de profesor Vildan Bormambet, preşedinta comisiei de învăţământ din cadrul uniunii. Vildan Bormambet a declarat: „a fost o întâlnire de lucru interesantă la care am aflat noutăţi despre procesul educaţional european, despre politicile de lucru din învăţământ, în interiorul UE. Este important că UE acordă o atenţie deosebită plurilingvismului. Noi, în calitate de profesori de limba maternă ne informăm în permanenţă şi suntem capabili să derulăm proiecte educaţionale în parteneriat cu unităţi de învăţământ din ţări europene".
La încheierea discuţiilor, ambasadorul Republicii Turcia la Bucureşti a oferit o recepţie la care au participat alături de membrii CMN, diplomaţi şi jurnalişti.
Sorina Asan
Ministerul Culturii din Turcia a donat peste 1900 de cărţi în limba turcă, Bibliotecii „ I.N. Roman“. Donaţia a fost făcută prin intermediul consulului general al Republicii Turcia la Constanţa, Haluk Ağca. Publicaţiile vor fi puse la dispoziţia cititorilor din Constanţa dar şi a celor din Medgidia, prin intermediul bibliotecilor publice. Cititorii de limba turcă pot alege dintr-o largă paletă de cărţi de literatură, beletristică precum şi cu un conţinut istoric.
Liliana Lazia, Directorul Bibliotecii I.N. Roman a declarat: „intenţionăm să aşezăm cărţile într-un punct al bibliotecii unde pot fi consultate, le vom completa şi cu alte donaţii care vor mai veni. Noi avem o relaţie foarte bună cu Ministerul Culturii din Turcia, de la care am mai primit cărţi. Cărţile se adresează tuturor însă, în mod special comunităţilor turcă şi tătară care înţeleg limba în care sunt redactate.“
Donaţia de cărţi din partea Ministerului Culturii din Turcia se înscrie în cadrul proiectelor de dezvoltare a relaţiilor culturale interinstituţionalizate dintre România şi Turcia.
Sorina Asan
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
İrfan Ünver NASRATTINOĞLU
Balkan Ülkeleri içerisinde, folklor araştırmaları ve bu araştırmaların değerlendirilmesi bakımından en etkili ülke Makedonya’dır. Merkezi Üsküp’te bulunan Marko Çepenkov Folklor Enstitüsü, bu konuda son derece değerli çalışmalar yapmaktadır. Bu Enstitünün düzenlediği bir sempozyumda, kendileriyle ilgili folklor çalışmalarından söz etmemiz uygun görülmeyebilir. Ancak, bir kurum veya kuruluşu, kendilerinin değil, başkalarının, özellikle yabancıların methetmesi, ayrı bir önem ve değer taşımalıdır. İşte bu nedenle biz, bildirimizde bunu yapacağız.
Marko Çepenkov Folklor Enstitüsü ve Balkan Folklor Sempozyumu ile tanışmamız, 1977 yılında oldu. Geçen çeyrek yüzyıl içerisinde bu Enstitü, bir yandan, T.C. Kültür Bakanlığı’nın folklor çalışmaları ile ilgili birimleri (MFE, MİFAD, HAKAD, HAGEM), gerek Folklor Araştırmaları Kurumu ve gerekse Türkiye’deki çeşitli Üniversiteler ile yakın ve samimi işbirliği yapmıştır. Enstütü’de görevli değerli bilim adamları ve uzmanlar, sık sık Türkiye’deki bilimsel faaliyetlere katılmışlar, düzenledikleri bilimsel etkinliklere de Türkiye’deki folklor uzmanlarını davet etmişlerdir. Bu yıl 15.si düzenlenen Uluslar arası Balkan Folklor Sempozyumlarına (Makedonya’lı uzmanlar dışında) en çok Türk bilim adamları ve uzmanlar iştirak etmişlerdir.
Enstitü’ye adını veren Makedonyalı araştırmacı Makro Çepenkov’un ciltler dolusu külliyatı, Makedonya folklorunun en büyük hazinesidir. Bu hazine içerisinde, Makedonya Türk folklorunun çok önemli bir yeri vardır. Bu külliyat incelendiğinde görülecektir ki; Makedonya’da yaşayan ulus ve halklar arasında, büyük bir kültür alış-verişi olmuştur. Kuşkusuz, öteki bütün ulus ve halkları en çok etkilemiş olan ulus ise, Türkler’dir. Nitekim, uluslar arası bilimsel toplantılarda, Makedonyalı folklor uzmanları, Makedon ve Arnavut folkloruna, Türk folklorunun etkilerini belirten bildiriler sunmuşlar ve hatta kitaplar yayımlamışlardır.
1977 yılında katıldığımız ilk sempozyumda tanıştığımız ve eksilmeyen bir sevgi ve saygı ile, kültürel ilişkilerimizi sürdürdüğümüz Sayın Sevim Piliçkova, bilimsel basamakları adım adım çıkarak, Doktor ve Profesör olmuş ve nihayet, Marko Çepenkov Folklor Enstitüsü’nün Müdürlüğü makamına yükselmiştir. O’nun yönetiminde Enstitü’nün büyük aşamalar kaydedeceğine inanıyoruz. Ayrıca, Türkiye ile Makedonya arasındaki kültür ilişkilerinin de ivme kazanarak, daha da gelişeceğine inancımız tamdır.
Öte yandan, Makedonya’da, Türk folkloru ile ilgili önemli bazı etkinliklere dikkati çekmek isteriz.
Makedonya Cumhuriyeti, Ülkedeki Türk vatandaşlarına, her zaman eşit haklar ve özgürlükler vermiştir. Başta Üsküp olmak üzere, hemen hemen bütün kentlerde Türk Kültür ve Güzel sanat Dernekleri kurulmuştur. Üsküp’te Yeni Yol, Kalkandelen’de Yeni Hayat, Gostivar’da Güven, Resne’de Kardeşlik, Ohri’de Kardeşlik-Birlik, Valandova’ya bağlı Çalıklı Köyü’nde Bahar adlı Kültür ve Güzel sanat Dernekleri Makedonya Türk Halk Oyunları ve Halk Müziği konusunda yıllardır faaliyetlerde bulunmaktadır. Ayrıca, Merkezi Çalıklı Köyü’nde bulunan ve kısaca HID-BAH-ŞEN-FEST olarak tanımlanan, Dr.Şenol Tahir yönetimindeki bir örgüt 13 yıldır Hıdrellez Bahar Şenlikleri düzenlemektedir. Bu düzenlemenin önemli özelliği, Makedonya Türk folkloru ile ilgili bir dizi etkinlikleri de içermekte oluşudur. Bu etkinlikler ana başlıklar halinde şöyle özetlenebilir:
Makedonya Türk Folkloru ile ilgili olarak, Üsküp’teki Filoloji Fakültesi bünyesindeki Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde de bazı faaliyetler yapılmaktadır. Bu konuda yarım yüzyılı aşkın bir süre yayımlanmış olan Birlik Gazetesi ile bu gazete redaksiyonunda yayımlanan Sesler Dergisi’nin faaliyetlerini de belirtmek gerekir. Zira özellikle dergi içerisinde, folklor konulu pek çok yazılar yayımlanmıştır.
Günümüz dünyasındaki folklor faaliyetlerinde çağdaş bir süreç başlamıştır. Artık, uzmanların, istedikleri ülkede araştırma çalışması yapabilmesi mümkündür. Ayrıca, folklor derlemeleri ve değerlendirilmeleri hususunda çağdaş araç ve gereçler mevcuttur. Biz Balkanlı’lar olarak; bu çağdaş süreçte, daha sıkı bir işbirliğine girmeliyiz. Bugüne kadar çok şey yapılmış olsa da, yapılacak işlerin miktarı daha fazladır. El ve gönül birliği ile çalışıldığı takdirde, çok büyük aşamalar kaydedebileceğimiz muhakkaktır. Balkanlı folklorcular, bir yandan ikili ilişkiler kurup işbirliği yaparken; öte yandan Balkan Folklorcular Birliği’nin kurulması için adımı atmalıdırlar.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Sn. Ahmet Erdem Bey başarıyla görevini tamamlayarak Romanya'dan ayrıldı. Çalışmalarını ilerletmek için Sn. İsmail Özkan Bey Romanyaya geldi. Kendilerini tanıdık ve çok sıcak, çalışkan ve azimli bir karaktere sahip olduğunu düşündük. Sizlere kendilerini tanıtmak için bir röportaj hazırladık.
Reporter: Kendinizi okuyucularımıza tanıtır mısınız?
İsmail Özkan:Isparta İmam-Hatip Lisesi ve 9 Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi 1982 yılı mezunuyum.
Aydın-Söke Lisesinde Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni olarak görev yaptım. 1985 yılında Diyanet İşleri Başkanlığı Dış İlişkiler Dairesinde Eğitim Uzmanı olarak göreve başladım. 1990-1996 yılları arasında Almanya’nın Köln şehrinde din görevlisi olarak bulundum. Yurtdışı görevimden sonra yine Ankara’da Diyanet İşleri Başkanlığı merkezinde görevime devam ettim.
26 Kasım 2007 tarihinde Köstence Başkonsolosluğumuzda Din Hizmetleri Ataşesi olarak yeni görevime başladım.
Bu vesile ile bütün okurlarımıza ve Müslüman Türk soydaşlarımıza selam ve saygılarımı sunuyorum.
Rep: Romanya'ya tayininiz çıktığını duyunca ilk neler düşündünüz?
İ.Ö: Bu göreve talip olurken benden önce bu hizmeti deruhte etmiş meslektaşlarımın (Mustafa Çalışkan ve Ahmet Erdem) gerçekleştirmiş oldukları güzel hizmetleri daha ileriye nasıl taşıyabileceğimi düşündüm. Gerçekten önemli ve zor bir görevdi. Gerekli sınavlara girdim ve çok şükür başarıyla tamamladım. Buraya gelmeden önce bu görevde bulunmuş olan meslektaşlarımla defalarca görüşme imkanım oldu. Sağ olsunlar, bana aynı heyecanla buralardaki hizmetlerle ilgili bilgi ve birikimlerini aktardılar. Meslektaşlarıma bu güzel hizmet ve gayretlerinden dolayı bu vesileyle bir defa daha teşekkür ediyorum.
Rep: Romanya'daki müslümanları nasıl buldunuz?
İ.Ö:Daha önce Almanya’nın Köln bölgesinde 6 yıl din görevlisi olarak görev yaptım. Orada vatandaşlarımıza, burada ise daha çok soydaşlarımıza yönelik bir hizmet söz konusudur. Romanya ve özellikle Dobruca bölgesi tarihi ve kültürel mirasımızın yoğun olduğu bir ülke. Diğer taraftan Romanya AB içerisinde önemli bir ülkedir ve Türk ve Müslüman nüfusa sahiptir. Bu bağlamda İslam dininin doğru bilgi ve ahlaki dindarlık temeline dayalı olarak anlatılması ve tanıtılması büyük önem arz etmektedir. Türkiye, İslam anlayışı ve eğitim kurumları açısından köklü bir geleneğe ve birikime sahiptir. Buradaki soydaşlarımızın Türkiye’ye ve Diyanet İşleri Başkanlığımıza gönülden bağlı olduklarını görmek çok sevindirici ve mutluluk verici bir tablodur. Bizler “Dilde, fikirde, işte birlik” ruhunu düstur edinmiş bir milletin torunlarıyız.
Rep: Sn. Ahmet Erdem bey başarıyla bazı projeleri gerçekleştirdiğini gördük, bunları nasıl devam ettirmeye düşünüyorsunuz?
İ.Ö:Romanya’da 1990 yılından beri hizmet ve faaliyetlerini sürdürmekte olan Romanya Müslümanları Müftülüğü, Romanya’da İslam toplumuna yönelik din hizmetleri ve din eğitimi faaliyetleri alanında yetkili ve sorumludur.
Din Hizmetleri Ataşeliği olarak bizler, Türkiye’nin bu sahadaki bilgi, birikim ve kaynaklarını burada Romanya Müslümanları Müftülüğümüzle paylaşarak her türlü desteği severek veriyor ve vermeye de devam edeceğiz.
Bizler Türkiye olarak soydaşlarımızla olan tarihi ve kültürel bağlarımızı korumak ve geliştirmek istiyoruz. Bu bağlamda dini alanda güzel projeler üretebiliriz. Bölgede bugüne kadar tarihi ve kültürel alanda, cami, minare, okul, burs vs. bir çok hizmetin gerçekleştirilmiş olduğunu görmek son derece sevindirici ve mutluluk vericidir.
Burada yeri gelmişken anılan çalışmalarımıza maddi destek ve katkılarını hiçbir zaman esirgemeyen iş adamlarımıza gönülden teşekkür etmek istiyorum ve şükranlarımı sunuyorum.
2008 yılında Romanya Müslümanları Müftülüğü’nün özellikle soydaş imamlarımıza ve din dersi öğretmenlerine yönelik eğitim alanında sürdüreceği hizmetlere destek vermek istiyoruz. Bu desteğimiz bilgi, eleman ve Türkiye’nin bu alandaki mevcut imkanlarından faydalanma biçiminde olabilecektir. Din dersi öğretmenlerimiz ile soydaş imamlarımızın Türkiye’de düzenlenecek seminerlere iştirak ettirilmeleri, diğer taraftan okullardaki Türkçe ve din derslerine soydaş öğrencilerin daha çok katılmalarının teşvik ve temin edilmesi, Türkiye’deki İlahiyat Fakültelerinde dini yüksek öğrenim görmek üzere Türkiye’ye daha çok öğrenci gönderilmesi, hac, kurban ve benzeri birçok hizmet alanlarında işbirliği içerisinde olabileceğimizi söyleyebilirim.
2008 yılı içerisinde ağırlık vereceğimiz bir diğer önemli konu bazı yayınların Romence’ye tercüme edilmesi olacaktır. Benden önceki meslektaşımın başlatmış olduğu 3 eserin tercümesi tamamlanmıştır. Bunlar, Diyanet İşleri Başkanlığımızın Dinimi Öğreniyorum, Peygamberimi Öğreniyorum ve Kitabımı Öğreniyorum isimli yayınlarıdır. Tahmin ediyorum bu eserlerin önümüzdeki aylarda basımı gerçekleştirilmiş olacaktır. Bu kitapları öncelikle okullardaki soydaş çocuklarımıza ücretsiz olarak hemen dağıtacağız. Romanya Müslümanları Müftüsü Sayın Muurat Yusuf ile işbirliği içerisinde soydaşlarımıza yönelik ve bir de gayri müslimlere yönelik olmak üzere Romence iki eser daha hazırlamak istiyoruz.
Rep: Gençleri dine yakın tutmak için projeleriniz nedir?
İ.Ö: Bir diğer önemli konu, camilerde gençleri daha çok görmeyi arzu ediyoruz. Bunun için hep birlikte el ve gönül birliği ile çok çalışmamız gerekiyor. Gençlerimiz toplumun geleceğidir. Ancak, “ağaç yaş iken eğilir” atasözünü hiçbir zaman unutmamamız gerekiyor. Bilindiği üzere eğitim, aile ocağında başlamakta, okul, çevre ve toplumda devam etmektedir.
Bu konuda Kur’an-ı Kerim’de Lokman Suresinde geçen Lokman Aleyhisselam’ın oğluna olan öğütleri bütün anne babalar için en güzel örnektir.
Rep: Romanya Demokrat Türk Birliği ile birlikte tasarlamak istediğiniz projeleriniz var mı?
İ.Ö: Bir toplumda hizmet ve çalışma için birlik, beraberlik ve dayanışma şüphesiz çok önemlidir. Bu manada Romanya Demokrat Türk Birliği’nin ve diğer sivil kuruluşların gayret ve çalışmalarını takdirle izliyor ve destekliyoruz. Unutmayalım ki birlikten kuvvet doğar, işlerimiz daha bereketli olur.
Rep: Hocam bizlere zaman ayırdıdığınız için sizlere teşekkür ediyorum ve yeni görevinize başarılar dilerim.
İ.Ö: Bende sizlere teşekkür ederim.
Firdes Musledin
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Dobrogea, veche provincie istorică între Dunăre şi Marea Neagră, a fost locuită în timpuri străvechi de geto-daci şi sciţi. Altfel spus, sciţii au fost primul popor proto-turc, după cum precizează turcologul M. Guboglu.
Prima menţiune despre prezenţa sciţilor în Dobrogea se află în opera lui Herodot în „Istorii“ (în nouă cărţi) tradusă şi în România. O altă sursă în care se relatează despre prezenţa sciţilor în Dobrogea este „Getica. O preistorie a Daciei“ a renumitului arhelog român Vasile Pârvan.
Începând cu perioada romană, teritoriul dintre Dunăre şi Marea Neagră (Dobrogea) capătă denumirea latină de „Scythia Minor“. În secolul I după Cristos, acestă veche provincie istorică a fost ocupată de către romani (anul 46). Dobrogea a fost ultima provincie dunăreană pe care Imperiul Roman a părăsit-o, puţin după anul 600, sub presiunea avarilor şi slavilor. După scindarea Imperiului Roman (sfârşitul secolului al IV-lea) Dobrogea a revenit Imperiului Roman de Răsărit, devenit mai târziu Imperiul Bizantin.
Din secolul al II-lea Dobrogea a cunoscut invaziilor popoarelor migratoare, cum ar fi goţii, hunii, alanii, iar în secolul al VI-lea au apărut triburile slave. Hunii aprţineau popoarelor turcice, însă aceştia n-au lăsat urme vizibile în Dobrogea.
Un alt popor de origine turcă în Dobrogea veche au fost avarii. Aceştia migrând din Asia, invingându-i pe gepizi în anul 567 după Cristos, s-au aşezat în zona Dunării mijlocii. Prezenţa avarilor este semnalată atât în Bugeac (sudul Basarabiei) cât şi în Dobrogea. Începând cu secolul al IX-lea apar pe teritoriul Dobrogei primele popoare turceşti propriu-zise, pecenegii, cumanii, tătarii, turcii selgiuchizi, iar apoi turcii otomani (osmanlâi). Aceste grupuri de turci au sosit pe acest teritoriu din Asia Centrală, parcurgând distanţe mari prin nordul şi sudul Mării Negre. Pecenegii veniţi din extremitatea orientală a Europei ocupă încetul cu încetul câmpiile Tării Româneşti. Pecenegii se aşază în Moldova pe la sfârşitul secolului al IX- lea. La mijlocul secolului al XI-lea (1048) cu învoirea împăratului bizantin Constantin Monamahul, o parte dintre ei se stabilesc în Dobrogea, sub conducerea lui Kegenes (Heghen).
Triburile pecenege stabilite în Dobrogea primesc de la împăratul bizantin pamântul şi trei cetăţi în schimbul misiunii de a păzii frontiera dunăreană împotriva celorlalţi pecenegi rămaşi în nordul Dunării.
Pecenegii care au supravieţuit au fost asimilaţi de bizantini, cumani, români, unguri. Din lipsa de informaţii referitoare la limba lor, nu se poate şti dacă au lăsat urme în vocabularul românesc în afară de unele toponime ca „Pecineaga, Peceneaga, Picineagul, Pecenecica“
Uzii sunt cel de al doilea grup etnic turc propriu-zis stabilit în Dobrogea în anul 1064, venind din Asia Centrală. Cumanii sunt al treilea grup de populaţie turcă stabiliţi în Dobrogea. Există puţine date despre limba cumanilor:
Găgăuzii (denumire alternativă: Găgăuţii) sunt un popor turcic, o populaţie minoritară in Republica Moldova (în Găgăuzia) şi în sudul Basarabiei (Bugeac), ei numărând aproximativ 250.000 de persoane. Sunt probabil descendenţii turcilor oguz care s-au aşezat în această regiune în secolul al XI-lea şi care au adoptat creştinismul. De fapt, alături de ciuvaşi, popor din Rusia, sunt singurele grupuri etnice turcice care sunt in mod predominant creştine (şi ortodoxe).
De la pecenegi, uzi şi cumani au rămas în limba română numeroase toponime, hidronime şi alte urem. Uz, Oituz, Bugeac, Budac, Cerdac, Burnas, Bărăgan, Deliorman (Teleorman), Caraiman sunt numai câteva dintre ele.
Următorul grup de populaţie turcă stabilit în Dobrogea l-au constituit tătarii. Prezenţa organizată a tătarilor din sudul dunării a permis negustorilor din centrele româneşti să intre „în raporturile directe şi permanente cu lumea orientală“ deoarece stăpânirea hanilor Hoardei de Aur se întindea pe tot ţărmul Mării Negre, trecând şi în Asia. În acest timp porturile dunărene şi maritime din Dobrogea cunosc o reală dezvoltare şi prosperitate.
(va continua)
Bibliografie
M. Guboglu, „Romen ulusunun eski Türk Kavimleri ile ilişkileri hakkında“, Ankara, 1981
Mehmet Ali Ekrem, „Din istoria turcilor dobrogeni“, Editura Kriterion, Bucureşti, 1994
Radu Vulpe şi Ion Barnea, „Din istoria Dobrogei“, vol II, Bucureşti, 1964
Ion Penişoară, „Curs de limbă turcă contemporană“, Bucureşti, 1972
Subihan Iomer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În desemnarea elementelor geografice românii au folosit şi folosesc, în afara creaţiilor toponimice proprii, şi o serie de nume de locuri provenind de la vorbitorii de altă limbă decât limba română.
Existenţa unor astfel de toponime adaptate sistemului limbii române presupune fie contactul nemijlocit dintre români şi grupuri de vorbitori ai unei alte limbi. Este vorba de influenţa turcică şi nu turcească (turco-osmanlie), întrucât românii au venit în contact nemijlocit în timpuri şi locuri diferite cu populaţii care vorbeau sau vorbesc limbi aparţinând aceleiaşi familii, numite turcice.
Cel mai vechi este contactul cu pecenegii şi cumanii, populaţii turcice care aproape au dispărut de pe teritoriul românesc: de aici dificultatea de a decide care dintre elementele turcice ale limbii române sunt de origine pecenego-cumano-turcească.
În privinţa toponimiei, primul care a atras atenţia asupra unor nume de locuri probabil pecenego-cumane a fost Gustav Weigand. Cei care au emis pîreri pro şi contra originii pecenego-cumane au fost: A. Philippide şi I.A. Candrea.
Vocabularul cuman ne e cunoscut din faimosul Dicţionar cuman-latin din 1303 de Geza Kuun. Cuvintele cumane nedeosebindu-se mult de cele turceşti, originea cumană a unui cuvânt sau nume local românesc o indică numai rareori forma lui, ca în cazul lui Teleorman din cumanul Teli orman „pădure nebună“ (adică deasă) faţă de turcescul Deli orman (cu d corespunzând cumanului t).
Spre deosebire de influenţa pecenego-cumană (turanică), influenţa turco-osmanlie, mult mai puţin cercetată, deşi dificultăţile etimologice sunt mai mici, s-a manifestat într-un spaţiu geografic mult mai restrâns şi mai precis conturat. Este vorba de Dobrogea şi de unele zone de-a lungul Dunării, unde s-a realizat un contact nemijlocit între populaţia românească şi cea turcească (turcă şi tătară).
Alături de românii băştinaşi (dicieni) de-a lungul vremurilor s-au stabilit în Dobrogea şi români din Transilvania, Moldova şi Muntenia, unii din ei venind cu turmele de oi în cadrul transhumanţei.În pofida turcizării numelor de locuri, s-au menţinut totuşi numeroase toponime româneşti desemnând localităşi, lacuri, dealuri, grinduri, văi ş.a. Unele denumiri de aşezări fără nici un sens în limba turcă din registrele turceşti, din anii 1573 şi 1675-1676, referitoare la Dobrogea, sunt preluate aşa de către populaţia românească autohtonă, care a locuit înainte şi după cucerirea otomană în Dobrogea.
Câteva exemple sunt: Cochirleni, Dăieni, Galiţa, Gârliţa, Igliţa, Lipniţa, Luncaviţa, Măcin, Mîrleanu, Oltina, Parcheş, Peştera, Văcăreni etc.
Odată cu dobândirea independenţei şi eliberarea Dobrogei, au loc pe acest teritoriu mişcări de populaţii impuse de evenimente: plecarea unei părţi din populaţia turcă şi tătară, stabilirea în centrul şi sudul Dobrogei, în locurile (siliştile) unor sate distruse în timpul războaielor ruso-turce şi în alte locuri prielnice, a unei populaţii româneşti venite din nordul Dobrogei sau refugiate din sud, din Ardeal, Oltenia, Muntenia şi Moldova.
Nu trebuie scăpat din vedere faptul că în vatra unor vechi sate cu populaţie românească sau turcă şi tătară s-au aşezat români (mocani, muncitori agricoli, veterani, colonişti, refugiaţi) întărind aceste aşezări.
În satul Adâncata (fost Polucci), pe la 1881 s-au stabilit braşoveni şi sibieni, apoi mai târziu vlăscieni şi olteni.În satul Arsa (fost Capucci), între 1881-1884 au venit transilvăneni care, fiind împroprietăriţi, s-au stabilit aici.
La Castelu (fost Chiosteli), unde pe la 1855-1886 s-au aşezat 30 de familii româneşti.În satul Limanu (fost Caracicula) pe la 1894 s-au aşezat peste 80 de familii din judeţele Dolj şi Vlaşca. Localitatea Cumpăna (fost Hasiduluk) devine sat românesc, pe la 1880 venind mocani din părţile Braşovului şi apoi mai târziu circa 200 de familii de olteni colonizaţi ş.a.
Odată cu noua administraţie şi avându-se în vedere numărul mare de români care s-au concentrat în diferite sate ale Dobrogei, s-a pus problema schimbării unor nume de localităţi, cu atât mai mult cu cât acestea nu mai, oronime, oiconime). aveau nici o semnificaţie în limba majorităţii locuitorilor. Toponimia aşezărilor din Dobrogea începe să capete o altă înfăţişare.
Vom încerca să clasificăm numele de locuri de origine turcă pe baza materialelor culese. Numele topice de origine turcă şi tătară sunt răspândite mai ales în Dobrogea şi apar de la data ocupării Dobrogei de către turci şi tătari, la sfârşitul secolului al XIV-lea.
O astfel de clasificare a toponimelor este următoarea:
(va continua)
Subihan İomer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Tarihî kaynaklar, Osman Gazi'nin 1320 tarihinden itibaren faal hayattan çekildiğini ve idareyi oğlu Orhan'a bıraktığını kayd ederler. Yakalandığı Nikris hastalığı yüzünden fiilen harblere istirak edemeyen Osman Bey, asker gazileri ve ümerayi Yenişehir ovasında toplayarak herkesin huzurunda Bursa'nın fethi işi ile Orhan Bey'i görevlendirdi. Onun maiyetine de Köse Mihal, Turgud Alp, Seyh Mahmud Gazi, Seyh Edebali ve kardeşi Ahi Semseddin'in oğlu Ahi Hasan'ı tayin etti. Fakat daha önce, vaktiyle kardeşinin oğlu Aydogdu'yu şehid eden Etranos (Orhaneli) tekfurunun cezalandırılarak kalesinin alınmasını, bundan sonra Bursa'nın fethine teşebbüs edilmesini emretti. Osman Bey'in, idareyi oğluna bıraktıktan sonra ne kadar daha yaşadığı kesin olarak belli değildir. Hatta, Osman Bey'in ölümünden sonra mı Orhan'ın hükümdar olduğu, yoksa henüz o hayatta iken mi hükümdar kabul edildiği meselesi henüz kesinlik kazanmış değildir. Bununla birlikte onun vefatının 724 (1324) yılında olduğu kabul edilmektedir. Zira 1324 tarihli bir vesika ile Orhan'in bu tarihte hükümdar bulundugu ve ilk akçasinin tedkikinden de aynı senenin üçüncü ayında (724) Rebiülevvel = 1324 Şubat) Osmanlı Beyi olduğu anlaşılıyor. Uzunçarşılı, Belleten'deki makalesinde bu konuda farklı görüşleri de vererek şöyle der:
"Osman Bey'in vefatı senesi tarihimizde birbirine uymamaktadir. Halil-i Konevî ile Sükrullah'da, Osman Gazi'nin vefatı 710 (1310) senesinde, Idris-i Bitlisî'de 721 (1321), Lütfi Pasa'da 718 (1318), Gibbons'un (Osmanlı Imparatorluğu'nun Kuruluşu, s. 33) adlı eserinde 726 (1326) tarihinde gösterilmiş olup, Aşıkpaşazâde, Tâcu't-Tevârih, Hammer, Ali ve Meskükât katalogları hep bu sonuncu tarihi kabul ederler. Halbuki elimizdeki 724 (1324) tarihli vakıfnâme, Orhan'ın bu tarihte hükümdar olduğunu göstermektedir. Şu halde Osman Bey'in vefat tarihini 1324'ten evvel veya o tarih başlarında kabul etmek lazımdır. 723 Ramazan (1323 Eylül) tarihli Asporçe Hatun vakfiyesindeki kayda göre Osman Gazi'nin bu tarihte hayatta olduğu anlaşıldıgından vefatı 1323 Eylül ile 1324 senesi Mart'i arasında olmalıdır."
Gerek bu görüşler, gerekse Bursa'nin fethi ve Osman Gazi'nin cenazesinin oraya nakli meselesi gözönüne alındığı zaman, vefat tarihinin 1326 yılı olması icab eder. Bununla beraber Orhan Gazi'nin hükümdarlığının da 1324 yılında olduğu kabul edilebilir.
Solakzâde'nin, bize karayağız, yassi burunlu, orta boylu, değirmi çehreli, ela gözlü, seyrek sakallı ayakta durduğu zaman kollarının dizine kadar uzandığı, tatlı sözlü ve heybetli biri olarak tasvir ettiği Osman Gazi, iyi bir idare, keskin ve sağlam bir görüş, itidalli, yüksek kabiliyeti, rakiplerine kendisini sevdirmesi ve mücadelesinde planlı hareketi, sabırlı ve müsamahali olması ile etrafındaki asıretleri de nüfuzu altına almayı başaran bir kimsedir. "Fahrüddin" lakabını taşıyan Osman Bey, Bursa'nın fethi haberini ölüm döşeğinde almıştı. Orhan Bey gibi değerli ve hayırlı bir halef bıraktığı için gözü açık gitmeyecekti. Osman Bey, ölüm döşeğinde iken etrafına oğlu Orhan ile hükümetin büyükleri olarak kabul edilen gazilerden Turgut Alp, Seyh Ahi Semseddin, Ahi Hasan, Çandarlı Kara Halil ve Kara oğlan gibi devlet ricalini topladı. Onlara ve özellikle Orhan'a nasihatlarda bulunarak şöyle dedi: "Ben ölüyorum, ama esef edip üzülmüyorum. Çünkü senin gibi bir halef bırakıyorum. Adaletli ol, merhametli ol, iyi adam ol. Idare ettiğin halka karşı eşit muamele et, herkese karşı musavatlı olup onları himaye et. Islâm dininin nesrine çalış. Çünkü yeryüzündeki padişahların vazifesi budur. Ancak bu süretle Allah'ın lütfuna nail olursun. Bilmediğin şeyleri ulemaya danış. Bir şeyi iyice bilmeden harekete başlama. Sana muti (itaat edenleri) olanlan hoş tut. Beni Bursa'da Gümüşlü kubbeye (Gümüşlü Künbet) defn et." Buna göre Osman, oğlu Orhan'a Bursa'yı başkent yapma vasiyetinde de bulunmuş oluyordu. Üç ay kadar önce kayınbabası Seyh Edebali'yi, ondan hemen sonra da hanımı ve Edebali'nin kızı olan Mal Hatun (Malhun Hatun)u kayb eden Osman Bey, bizzat kendi eli ile anları Bilecik'te defn etmişti. Osman Gazi öldüğü zaman (doğum tarihinin farkh kabul edilmesine bağlı olarak) 66 veya 69 yaşında idi. Techiz ve tekfini ile Çandarlı Kara Halil ile imamı Yahsi Fakih mesgul olmuşlardı. Önce Söğüt'te muvakkaten defn edilen Osman Bey'in naşı daha sonra vasiyeti gereği Bursa'da Gümüşlü Künbed'deki türbesine nakl edildi. Bu türbede, XVUI. asır başlarına kadar Osman Gaziye ait olan ve ziyaretçilere gösterilen iri taneli bir tesbih ile büyük bir davulun kasnağı vardı. Rivayete göre bunlar, Sultan Alaeddin'in hediyeleri idi. Fakat ne yazık ki bu iki tarihî hediye XIX. asrın ortalarında Bursa'da çıkan bir yangında yok olmuşlardı.
Kaynakların verdiği bilgiye göre Osman Gazi, çok sade bir hayat yaşadı. Elbisesi, Islâm'in ilk muhariplerininki gibi sade idi. O, ne altın ne de gümüş bıraktı. Terekesi içinde fazla kıymetli bir şey yoktu. Kalan eşya Denizli bezinden yapılmış sarıklık bez, at için zirh takimi (yançuk), bir tuzluk, bir kaşıklık, bir çift çizme, Alasehir dokumasından kırmızı renkli sancaklar, sade bir kılıç (Ruhî ve Hammer'e göre iki uclu), bir tirkes, bir mizrak, bir kaç at, misafirlerine ikram için beslediği üç sürü koyun idi. Bunlardan başka iri taneli bir tesbih ile Selçuklu sultanı tarafindan Karacahisar'ın fethinden sonra kendisine hediye edilen davulun kasnağı da zikr edilir.
Kendi döneminde kara lakabı ile anılan Osman Gazi'ni saç, sakal ve bıyıkları da kara idi. Türkmenler arasında cesur kimseler için kullanılan bu lakab, ondan başka insanlar için de kullanılmıştır. Nitekim Karasi Bey, Kara Iskender, Kara Yülük, Kara Yusuf ve Karakoyunlu gibi isimlerle zikr edilen bu neviden lakablara tesadüf etmek mümkündür.
Daha önce de kısaca temas edildiği gibi Osman Bey, bir yöneticide bulunması gereken bütün vasıflan kendi sahsında toplamiştı. O, adaletle hareket etme ve halka karşı cömertçe davranma gibi özelliklere de sahipti. Akınlarından bizar duruma düşen Rum ahalî, onun himayesi altına girince her türlü taarruzdan masun ve mahfuz bulunuyordu. Bundan baska bütün hakları da teminat altına alınıyordu. Kendi tekfurlarından görmedikleri âdilâne muameleyi, Osman Gazi'ye tabi olunca hemen elde ediyorlardı. Bu hal, devletin ilk kuruluş yıllarında onun etrafinda toplanan cemiyeti kalabalıklaştıran ve senlendiren sebepler arasında sayılmaktadır. Beytülmalden hiç bir sey almadığı, kendi toprak ve sürülerinden elde edilen gelir ile geçindiği, tarihçilerin ittifakla söyledikleri gerçeklerdendir. Bu arada ganimetlerden kendi hissesine düşen miktar da onun varıdatının (gelirlerinin) bir kısmını teşkil ediyordu. Bir Germiyan'linin isteği üzerine halka tarh ettiği "Bac-i bazar" vergisi, reâyanin gönül hoşluğu ile ödedigi ve Bizans vergileri ile mukayese edilemeyecek kadar az ve adaletli bir vergi idi.
Osman Gazi'ye, kendi döneminde daha sonraki Osmanlı hükümdarları için kullanılan sah, padişah ve sultan gibi ünvanlar verilmemişti. Diğer bütün Türkmen beyleri gibi, baslangıçta sadece Osman Bey denildiği, istiklâlinden sonra da bazan "han" denildiği kabul edilmektedir.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Anunţarea publică a decesului, se face în diferite moduri: localnicii îşi transmit ştirea unul altuia, prin telefon rudelor şi prietenilor, la diverse adunări publice sau în zi de vineri la geamie.
Raportul medical şi autorizaţia de înmormântare sunt acte necesare fără de care nu poate avea loc înhumarea. După obţinerea acestor acte familia dispune să se sape şi să se pregătească mormântul.
Dacă persoana a murit după răsăritul soarelui, atunci se aşteaptă trecerea nopţii următoare pentru a fi înmormântat, dacă mortul are rude în alte localităţi se aşteaptă trecerea nopţii următoare pentru a fi înmormântat.
Dacă mortul este lăsat în casă în noaptea următoare decesului, are loc o ceremonie numită toprak mevlidi, care provine de la cuvântul Mevlit, titlul unui celebru poem despre naşterea profetului Muhammad. Ceremonia respectivă se mai numeşte şi ağırlık mevlidi.
Se face rugăciunea musulmană de seară şi apoi se citesc fragmente din Mevlit şi Coran. Comunitatea musulmană din localitatea respectivă se strânge la căpătâiul mortului şi-l veghează până a doua zi şi se citesc cu glas tare fragmente din Coran şi Mevlit. Toţi cei care participă la această ceremonie primesc de la gazde halva, pesmet şi şerbet.
Înainte de anul 1960, în satul Fântâna Mare, nu avea loc ceremonia mai sus amintită, ceremonia a început să fie practicată mai târziu, deoarece se considera că nu este bine să se citească din Coran înainte ca mortul să fie spălat.
La înmormântarea sunt necesare următoarele obiecte: sicriul, masa pentru spălarea mortului, giulgiul, scândurile pentru transportarea sicriului, pietrele de la cele două capete ale mormântului, voalurile şi ştergarele care se pun deasupra mortului, săpunul, arome, ligheanul sau găleata, ulcica, şorţul, ştergarul aşezat peste mort, mănuşile, spirtul (alcool medicinal).
Înainte ca mortu să fie spălat, se pregătesc toate obiectele enumerate mai sus. Scândura care se pune la capul mormântului se numeşte „gönder“.
Pentru transportul sicriului se folosesc două scânduri lungi de care se leagă câte două ştergare.
Dacă mortul este sărac sau nu are rude, se face o chetă în sate adunându-se bani pe o farfurie. Cu aceşti bani se cumpără giulgiul pentru mort. În satul Fântâna Mare, nu se fac cheltuieli pentru transportul mortului la cimitir şi pentru înmormântare. Cei care citesc din Coran, numai dacă cer bani, sunt plătiţi. În cele mai multe cazuri, nu se cer bani, considerând că se face o faptă bună, plăcută lui Allah.
Pentru spălarea mortului şi pentru cele necesare înmormântării, pentru citirea din Coran se dau bani hogei sau persoanei care citeşte din Coran. Prosoapele şi batistele care se împart la înmormântare sunt dăruite de cea mai apropiată rudă a mortului care organizează ceremonia. Tot aceasta dă şi banii care se împart la înmormântare ca pomană pentru sufletul mortului.
În Turcia, la înmormântări se dau bani imamului, muezinului, persaonei care varsă apă, bătrânilor şi groparilor. Se mai dau bani de pomană săracilor.
Bibliografie: Mehmet Naci Önal „Din Folclorul Turcilor Dobrogeni“
Nurgean Ibraim
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Atatürk 1881 yılında Selanik’te doğmuştur. Çocukluğunu geçirdiği bu tarihsel ev bugün müze olarak ziyaret için açıktır.
19. yüzyıl yapılarından olan bu üç katlı ve bahçeli ev, Selanik’te Türklerin yoğun olarak yaşadığı o zamanki Koca Kasım Paşa mahallesinin İslahane Caddesi üzerindeydi. Ev, şimdi Aghiou Dimitriou ve Apostolou Pavlou Caddelerinin kesiştiği noktada ve Türkiye Cumhuriyeti Başkonsolosluğuyla aynı bahçe içindedir.
Bugün müze olan ev ise Ali Riza Efendi (Mustafa Kemal Atatürk’ün babası) tarafından serbest ticaretle uğraştığı dönemlerdeki kazancıyla yaptırılmıştır.
Ev o zamanlar yüksek duvarlarla çevreli olup haremliği ve selamlığı olan üç katlı, tapu kayıtlarına göre klasik ve çıkartmalı bir evdi(„Bir bab fevkkani oda, bir çeşme, bir miktar avlu…“). Dış yüzü sıva üzerine pembe boyalı olup alt pencerelerinde demir, üst pencerelerinde ahşap kafesler bulunmaktaydı.
Atatürk’ün evi ile ilgili daha çok bilgi almak üzere sayın Melek Amet (Kadın Kolu Komisyonu Başkanı) hanımefendi ile bir mülakat hazırladık.
N.I.: İyi günler sayın Melek hanım!
M.A.: İyi günler!
N.I.: Az önce özel bir gezi gerçekleştirdiniz. Anladım kadarıyla Yunanistan’da Selanik şehrinde bir gün geçirdiniz. Doğru mu?
M.A.: Evet, doğrudur! Selanik şehrini ailem ile ziyaret ettim ve tabi ki oraya Atamızın doğudu evi görmek için gittim.
N.I.: Bu özel evi ziyaret etmek nasıl bir duygudur?
M.A.: Çok güzeldi. Böyle büyük bir devlet adamının doğudu evde bulunmak muhteşemdi. Odası, okuduğu kitapları, anne ve babasını odaları, misafırhaneleri, kahve fincanları, çay danlıklar, duvardaki resimler ve tablolar göz nuru döküldüğü halılar, masaları kaplayan örtüler hepsi amma hepsi gerçek ve güzeldi. Insanın gözüne canlı gibi geliyor herşey. Sanki atamız orada yaşıyor fakat bir gezideydi.
N.I: Sizi en çok ne etkiledi?
M.A: Kesinlikle evin kokusu. Bu evi ziyaret etmek küçüklüğümden beri hayalimdi. 20 sene önce ziyaret ettiğim Anıt Kabir’de hissettiğim kokunun aynısını burada hissettim. Tabi ki bu yirmi sene boyunca Anıt Kabir’i bir kaç defa ziyaret ettim, fakat atamızın doğudu evi bu günlere kısmet oldu. Bir de şu bir gerçek; Dolmabahçe sarayını gördüm, bildiğiniz gibi atamızın son günlerini geçirdiği evdir ve yaşamı boyunca kaldığı yerdi, Anıt Kabir Atatürk’ün ebedi istirahat yeridir amma benim istediğim doğudu evi görmekti ve bu gerçekleşti. Her iki yerde hissettiğim kokuyu burada da vardı ve bu beni çok etkiledi.
N.I: Biraz Selanik şehrinden bahsedebilir misiniz?
M.A: Tabi ki. Küçük amma cok güzel bir şehir. Sokaklar portakal, limon ve manolyalar ile süslü. Tarihi bir görünüşü var ve burada atamızın doğudu ev bulunmasından dolayı daha onu daha da güzel bir şehir yapıyor.
N.I: Sizleri tebrik ediyorum ve bizlere duygularınızı paylaştığınız için çok teşekkür ediyoruz!
M.A: Bende teşekkür ediyorum!
Nurgean İbraim
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ergenekon DestanıTürk illerinde Türk oku ötmeyen, Türk kolu yetmeyen, Türk'e boyun eğmeyen bir yer yoktu. Bu durum yabancı kavimleri kıskandırıyordu. Yabancı kavimler birleştiler, Türklerin üzerine yürüdüler. Bunun üzerine Türkler çadırlarını, sürülerini bir araya topladılar; çevresine hendek kazıp beklediler. Düşman gelince vuruşma da başladı. On gün savaştılar. Sonuçta Türkler üstün geldi. |
Legenda ErgenekonuluiCu sute de ani în urmă poporul turc era înfloritor. Celelalte triburi s-au unit şi au hotărât să pornească război împotriva turcilor. Zece zile şi zece nopţi s-au luptat, dar turcii au învins. Triburile adverse s-au unit şi au hotărât ca numai printr-un şiretlic îi pot învinge pe turci. Serin Gafar |
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Sn. E. Demirhan bay ile konuşuyoruz.
S.G. Kültür varlıklarına sahip çıkmak için neler yapabiliriz?
E.D. Zaman hızla geçiyor. Geçerken de birçok şey kaybediliyor, yok oluyor. Yerlerini yeni şeyler alıyor. Kaybedilenler çok olunca geride kalanları daha sık anar ve daha sahip çıkar oluyoruz. Böylece tarih bizi daha da kendisine çekiyor. Böyle anlarda, bizi biz yapan ve yok olmak üzere olan kültür varlıklarımıza da sahip çıkmamız gerekiyor. Geçmişten geleceğe uzanmamız sağlayan ve bizi birleştiren bu önemli eserler, fark edilecek günlerini bekliyorlar.
S.G. Kültür varlıklarımızı korumakla sadece geçmişimizi mi korumuş oluruzö yoksa gelecek için bize bir yararı olur mu?
E.D. Böyle bir düşünce doğrultusunda, Romanya Büyükelçimiz Sayın Ahmet Rifat Ökçun’ün başlattığı ‘’Kültürümüze ve Ata Yadigarlarına Sahip Çıkma’’ kampanyası çerçevesinde, Romanya’da faaliyet göstermekte olan SC Majore İnternationale SRL adı Türk firmasının sahibi, Kırıkkale’nin Hasandede kasabasından Ekrem Demirhan’ın oğulları Ertan ve Erkan Demirhan kardeşlerin büyük katkılarıyla yeniden yapılandırılan ‘’Sarı Saltuk Türbesi’nin restorasyonu tamamlandı.
S.G. Kültür varlığı deyince hangi eserleri düşünebiliriz, kültür varlıkları nelerdir?
E.D. Ata yadigarlarımıza sahip çıkma konusunda hassasiyet göstererek, tarihi eserlerimiz restore ettirerek yetkililere teslim eden, resmi kurumlarımızdan TİKA (Türk İşbirlği ve kalkınma İdaresi Başkanlığı), Türkiye Cumhuriyeti Diyanet İşleri Başkanlığı, Romanya Büyükelçiliğimiz ile Romanya Kültür bakanlığı „Centrul de Proiectare pentru Patrimoniul Cultural-National“ yetkililerine, bilim komisyonuna, müteahhit firma SC Conexif SRL ile değerli iş adamlarımıza şükran borçluyuz.
S.G. Tarıhimizi yaşatmak ve korumak sadece kültür varlıklarımızı korumakla mümkün olabilirmi, yoksa başka neler yapabiliriz?
Balkanlarda İslam ve Türklüğün yerleşmesinde Sarı Saltuk ile Otman Baba, Kedemli Baba, Harabatı Baba, Gül Baba gibi diğer dervişlerin katkısı çok büyüktür. Bu Türk dervişlerinde manevi fetih, ön planda olmuştur.
Günümuze gelinceye kadar pek çok kez tamir edilen, türbenin restorasyonu ile ilgili olarak, 5 Eylul 1995 tarihinde bir protokol imzalanır. Protokol gereğince, Tulça ili Babadağ kasabasındaki gazi Ali Paşa Camisi, Gazi Ali Paşa Türbesi, imam evi ile Sarı Saltuk Türbesi Türkiye Diyanet Vakfı tarafından restore ettirilecektir.
Ancak, Sarı Saltuk Türbesinin bulunduğu yerde arkeolojik kazı yapılacağı gerekçesiyle, Romanya Kültür Bakanlığı’nca izin verilmediğinden restorasyona başlanmaz. Daha sonra protokole göre Romen Hükümetince hazırlanacak olan türbe ile ilgili restorasyon projeleri zamanında hazırlanıp Türkiye Diyanet vakfına teslim edilmediği için çalışma 1998 yılına kadar erteledik.
Nihayetinde 27 Haziran 2006’da başlayıp Haziran 2007’de tamamlanan restorasyon, toplam 65.000 Avro’ya mal olmuştur. Ertan ve Erkan Demirhan kardeşler 28.500 Avro, TİKA 27.000 Avro, T.C. Diyanet İşleri Başkanlıği 10.000 Avro vererek, restorasyonun finansmanı sağlanmıştır.
Serin Gafar
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Yine sana yazıyorum,
Karanlıkta, görmeden,
Sigaramın aydınlattığı kağıda,
Yine sana yazıyorum…
Yine sana yazıyorum,
Gecenin siyahında,
Yalnızlığın eşliğinde,
Yine sana yazıyorum…
Yine sana yazıyorum,
Uykuya dalmadan,
Rüyama girmeden,
Yine sana yazıyorum…
Yine sana yazıyorum,
Aklımda bir şey var:
SENİ SEVİYORUM!
Ve… sadece sana yazıyorum…
Yine kar yağıyor
Her yılın bu gününde olduğu gibi…
Ve ben, yine bu saatte yine karın altında yürüyorum.
Her şey tamam, üstelik bir çift eldiven de yanımda.
Giymiyorum eldivenimi, veya giyemiyorum,
Çünkü birini sana vereceğim bir sen yoksun…
Ve kar yağıyor… yine bu gün, bu yolda,
Her yıl olduğu gibi….
Yalnız bu kez karın yağdığına üzülüyorum,
Çünkü senin üzerine düşen kar tanecikleri
Artık kaldırımlların soğuk bağrına düsüyor.
Şimdi kar yağıyor ama ben düşünüyorum…
Belki karla beraber geri dönersin diye
Her gün karın yağmasını bekliyorum.
Yine elimde bir çift eldiven,
Karın altında yürümeye hazırlanıyorum!
Kar, sana olan özlemim,
Eldiven, sana olan sevgim,
İçimde yanan hasret ise… onu sorma!
Açmaya kalkışsam, ben biterim!
Her kar tanesini
Sen olma ümidini seviyorum artık…
Kar yağdı, eldivenlerim tamam,
Tek başıma yürümeye hazırlanıyorum!
Buracai Techin
Mi-ai dăruit calde mângâieri,
În lungi şi chinuitoare seri
Mi-ai dat curajul de amerge înainte
Cu alese şi înţelepte cuvinte…
Mi-ai arătat lumea, aşa cum e ea
Rareori bună, mult prea des rea
Mi-ai învăţată să gândesc cu simţire
Şi să răspund la iubiri, cu iubire.
O draga mea zână, izvor de poveşti,
Măicuţă iubită, ce ştii să mă creşti,
Cu ochii în lacrimi, din suflet rostesc:
Bunica mea dragă, ce mult te iubesc!
Abduraman Deniz
Şcoala Ion Jalea, nr.24, Constanţa, Clasa a VII-a
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Timp de preparare:
2 h (complexitate redusă)
½ kg. linte, 1 morcov, 2 cepe, 1 pătrunjel, 1 căpăţână usturoi, 1 fir cimbru, sare
Lintea aleasă şi spălată se pune la fiert în apa rece. După primul clocot, se adaugă zarzavatul curăţat şi tăiat în patru, usturoiul întreg, sarea şi cimbrul. Când lintea este bine fiartă, se serveşte cu pătrunjel verde tocat. Se mai poate servi şi cu unt sau ulei.
Timp de preparare:
(complexitate redusă)
Se spală zarzavatul, se taie mărunt, se pune deoparte toate de oparte la 1 ½ bulgur se pune, se curaţă bine, se pune într-un vas deasupra se pune apa fiartă deasupra doar cât se acoperă bulguru se pune sare, se amestecă, se acoperă după 5 min vă uitaţi se umflă repede bulguru este gata, apa nu mai are şi este gata bulguru adaugaţi deasupra bulionul, piper negru, puţin ardei iute şi amestecaţi bine atunci când este fierbinte bulgurul după aceeia puneţi zarzavatul, ulei, zeama de lamâie.
Timp de preparare:
45 minute (complexitate redusă)
Se înmoaie boabele de năut într-un vas cu apă. Se pune apoi la fiert circa o oră. Când s-au înmuiat suficient, se scurg de apa în care au fiert, pâstrându-se însâ jumatate de pahar din această apă. Se pisează boabele de năut, se adaugă uleiul, sarea şi piperul după gust. După omogenizare, se adaugă treptat jumatatea de pahar cu apă, amestecându-se încontinuu, până ce se obţine o pastă.
SFAT: Se serveşte cu lipie.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
İç yüzeyi girintilli
Sert bir kabuk içindeyim
İki parçadan oluşmuş
Kıvrık kıvrık biçimdeyim.
Yüzde yirmi protein,
Bol potasyum ve kalsiyum
Maddeleri vardır bende
Demir, fosfor ve magnezyum.
Bazı vitaminler vardır,
C vitamini yanında,
Yağım etkili müshildir,
İyileştirir anında.
Pestilimi, sucuğumu
Yiyenler memnun kalırlar.
Şeker hastaları beni
İlaç yerine alırlar.
Garnitürü oluyorum
Tatlıların, pastaların,
Dükkanından eksik olmam
Kuru yemiş satanların.
İ. Hakkı Akçay
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Hoca kırda dolaşırken bir deli çobana rastlar. Çoban:
- "Sen Hoca mısın?" diye sorar. Hoca:
- "Evet," der.
- "Sana bir şey sorsam bilir misin?"
- "Bilirim sor!…" der.
- "Bilmezsen sormayayım. Zira kime sorduysam cevap veremedi."
- "Sor dedik ya…" der.
- "Her ay yeni ay çıkıyor, sonra incelip kayboluyor. Sonra yine yenisi çıkıyor. O eskilerini ne yapıyorlar?" Hoca söyle bir deliye bakar:
- "Bu kadarcık seyi bilemedin mi?… Bir kısmını kirpip kirpip yıldız yaparlar, gökyüzü onlarla dolu. Bir kısmını da uzatırlar şimşek yaparlar, yağmurlu ve fırtınalı günlerde kılıç gibi uzar, sen bunları hiç görmedin mi?" der. Çoban biraz düşünür ve daha sonra:
- "Aferin be sen gerçekten tam bir Hocaymışsın. Ben de öyle düşünüyordum."
Hocaya bir gün:
- "Adam olmanın yolu nedir?" diye sormuşlar. Hoca şu cevabı vermiş:
- "Bilenler söylerken, bilmeyenler can kulağıyla dinlemeli, bilmeyenler söylerken, susturmanın çaresine bakmalı. Kendi söylediği sözü yine kendi kulağı işitmeli!
Nastratin Hogea odată pe fiul său l-a-ntrebat
Niscaiva zaharicale vreodată d-a mâncat.
Copilul său îi răspunse că n-a mâncat nicidecum.
Hogea îl întreabă iarăşi: – Dar ce mănânci tu acum?
- Pâine uscată cu apă. Hogea zise: – Aşadar,
Socoteşti tu c-ar fi-n lume vrun alt mai dulce zahar
Ca astă pâine uscată ce o uzi şi o îmbuci,
Cu atâta gust şi foame cât ş-altui poftă aduci?
Nastratin Hogea-ntr-o seară la fereastră cum şedea
Îşi lungea nasul aiurea, p-alţii fără a-i vedea;
Trecând unul din prieteni: – Ce miroşi? l-a întrebat.
- Vecinul meu – el răspunse – găteşte scumpe mâncări,
Şi de-al lor miros mă satur, trăgându-l cu gust pe nări.
Unul, întâlnind pe Hogea, s-a oprit a-l întreba
De ş-a plătit datoria. Iar el îi răspunse: Ba!
- Dar ce umbli fără grijă, când te ştii că eşti dator?
- Grija – zise el – s-o poarte cel ce este creditor.