În cursul lunii iulie a.c., o delegaţie din Republica Azerbaidjan, stat turcofon situat în Caucaz, ne-a vizitat la sediul redacţiei.
Din delegaţie au făcut parte d-na Ferida Haceyeva, membru al Uniunii Scriitorilor din Azerbaidjan, d-na Nüşabe Sadýgova, profesor la Universitatea de Stat din Bakü şi d-na Benövse Izizova, preşedinte al Asociaţiei de Prietenie România – Azerbaidjan.
Oaspeţii au vizitat sediul redacţiei unde au avut discuţii cu d-l prof. Asan Murat, directorul celor două publicaţii ale Uniunii Democrate Turce din România, cu d-na Abdula Gulten, redactor coordonator al publicaţiei Hakses, cu d-l prof. Ervin Ibraim, redactor-şef al publicaţiei Genç Nesil precum şi cu membrii colectivelor redacţionale.
Oapeţii au rămas plăcut impresionaţi de primirea făcută declarând că e pentru prima dată în cadrul vizitei lor în Constanţa când sau simţit ca acasă.
Sperăm în dezvoltarea relaţiilor de colaborare între etnicii turci din România şi cetăţenii Republicii Azerbaidjan precum şi relaţiior dintre patria noastră România şi Republica Azerbaidjan având în vedere şi faptul că pentru prima dată la Bucureşti şi-a deschis porţile Ambasada Republicii Azerbaidjan.
Redacţia
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Între Forţele Armate din Turcia şi cele din România există o relaţie bazată pe stimă şi reciprocitate. Forţele Armate din Turcia sunt hotărâte să acorde tot sprijinul necesar Forţelor Armate din România în vederea integrării cât mai rapide în Alianţa Nord- Atlantică. „În situaţia actuală cooperarea în direcţia instruirii militare este la un nivel deosebit de activităţi dintre care 42 în România şi 46 în lume. Aceste activităţi au caracteristici diferite, de legături reciproce ale şefilor de Stat Major General ale celor două ţări şi până la instruirea în comun a personalului unităţilor militare. Pe lângă toate aceste s-au înregistrat progrese notabile şi în domeniul cooperării în sectorul industriei de apărare, în paralel cu programul de Cooperare B sunt organizate aplicaţii, seminarii şi alte acţiuni comune, al căror număr este aproape egal cu cel al ofiţeriilor români care participă în număr mare la acţiuni organizate de către Centrul de Pregătire al Academiilor de Război din Turcia şi Forţele Armate Turce sunt hotărâte să coopereze în continuare petru integrarea cât mai rapidă în NATO. In viitor, în locul cooperării în domeniul instruirii militare, se va pune accent şi pe dotarea cu echipament militar la standardele europene pentru forţele armate ale ambelor ţări."
La conturarea şi dezvoltarea acestui program care atrage după sine creşterea numărului de ofiţeri care vor ocupa funcţii importante în cadrul structurilor celor două ţări e necesară cunoaşterea celor două limbi; turcă şi română. În acest sens în cadrul Centrului de limbi orientale din cadrul Academiei de Înalte Studii Militare au fost iniţiate cursuri de limba turcă susţinute de doamna lector univ. dr. Ali Leman de un înalt profesionalism. La absolvire cursanţii au participat la o excursie de studiu, la Istanbul şi Bursa avînd posibilitatea să-şi dezvolte capacitatea de comunicare. De asemenea participarea Marinei Militare din Turcia la manevrele militare ce au loc în fiecare an la Constanţa cât şi a Aviaţiei Militare din Turcia la diferite aplicaţii militare şi manifestări de paradă militară au dovedit înalt profesionalism şi disciplină, o adevărată mândrie pentru Forţele Militare din această ţară.
Cu prilejul zilei de 30 August, dorim tuturor celor care deservesc armata turcă bucurii şi sănătate.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Aflat la ce-a de a VIII-a ediţie, Festivalul Grigore Kiazim continuă să fie un moment cultural emoţionant pentru toţi fiii oraşului Măcin. La fiecare ediţie vin artişti din ţară cât şi din străinătate. Frecvent o formaţie din Turcia participă la această sărbătoare a cântecului şi jocului popular. Anul acesta turcii din Măcin, Tulcea şi Isaccea s-au bucurat să-i aibă musafiri pe elevii Şcolii generale din Ankara, care au fost însoţiţi permanent de inimoasa doamnă Munever.
Festivalul este un omagiu adus atât omului, artistului instrumentist – Grigore Kiazim cât şi folclorului românesc pur, precum şi popoarelor din bazinul Dunării de Jos. Se ştie că acest fiu al Măcinului, care şi-a pus amprenta pe cele 8 ediţii, s-a născut la 12 februarie 1913 într-o familie mixtă, tatăl turc şi mama româncă. Dragostea pentru muzică şi pasiunea pentru instrumentul care l-a consacrat – mandolina – apar la vîrsta de 7 ani. La 18 ani se hotăreşte să părăsească familia plecând definitiv la Bucureşti – aici, lucrează timp de 50 de ani, în cadrul Radio şi Televiziunii Române. Aici el realizează un număr de 28 de discuri cuprinzând atât muzică românească cât şi muzică turcească autentică. A efectuat turnee în 15 ţări: China, Rusia, Vietnam, Coreea, Germania etc. Exponent a două culturi, Grigore Kiazim, singurul virtuos al banjoului şi mandolinei, a ţinut să valorifice şi să prezinte cu toată puritatea folclorului celor doi părinţi. Ascultând muzica populară turcească, cea autentică, simţim nostalgia comunitară adevărată a turcilor anatolieni, osmanlîi, care a existat odinioară şi care din păcate dispare treptat, locul fiind luat de muzică care nu ne reprezintă ca etnie.
Şi dacă Uniunea Democrată Turcă din România se implică financiar, iar banii daţi de guvern sunt pentru conservarea şi valorificarea folclorului, culturii, spiritualităţii fiecărei etnii, ar fi bine ca pe viitor să vedem şi o secţiune de preselecţie a interpreţilor de muzică populară turcă (rumeli) căreia îi aparţine.
Gulten Abdula
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
De vreo câţiva ani buni, la începutul lunii august, oraşul Tekirgol se îmbracă în haine de sărbătoare. Timp de trei zile străzile oraşului precum şi scena amenajată chiar pe malul apelor sărate, dar binefăcătoare ale lacului, răsună cîntecele şi se aud ritmurile dansurilor populare ale locului. Până acum aceste zile s-au bucurat de participatrea unor formaţii din zonă, dar suntem siguri că ele vor căpăta o amploare mult mai mare şi pot avea chiar un caracter internaţional, având în vedere că în fruntea oraşului există oameni inimoşi care doresc să schimbe din temelii imaginea locului.
După cum bine se ştie, oraşul este înfrăţit cu un oraş aproape similar ca nume, din Turcia, oraşul Tekirdag.
Anul acesta, primarul oraşului mai sus amintit, domnul Osman Tabak urmat de o delegaţie a consilierilor săi, a venit în vizită la domnul primar Petre Nicolae şi a ţinut să cunoască, atât cât i-a permis timpul, oraşul cu care este înfrăţit, oamenii şi puterea economică a locului.
În puţinul timp şi-a dat seama că se pot face multe în zonă şi cooperarea dintre cele două oraşe va fi benefică. De altfel domnul primar Osman Tabak are o stimă pentru prietenul său român, pentru cei din Primăria oraşului Tekirgol, considerându-i oameni modeşti dar bogaţi sufleteşte şi spiritual. Ar fi dorit să stea de vorbă cu membrii şi conducerea celor două comunităţi turcă şi tătară, dar programul încărcat şi treburile din Turcia (motiv pentru care a trebuit să plece repede) nu i-au permis să se întâlnească cu aceştia. Consilierii care au mai rămas o zi special pentru manifestările din Tekirgol au putut admira, tinerele talente ale tuturor etniilor din zonă, care s-au întrecut să-şi arate portul, dansul şi cântecul specific.
Uniunea Democrată Turcă din România – Tekirgol, a trăit cel mai frumos eveniment.
Conduşi de un suflet inimos în persoana doamnei………… şi a lui Asan Emghil, 20 de copii de etnie turcă, având între 7-15 ani au prezentat un program de o oră şi jumătate (în limba turcă; poezii, cântece şi dansuri turceşti). Oaspeţii turci i-au răsplătit cu vii aplauze, la urmă, dansând cu ei împreună. Costumele au fost făcute cu banii de la Primăria oraşului. Dacă vom păstra, pe viitor, folclorul autentic,fără alte influenţe, cu siguranţă, aceşti micuţi vor ajunge să fie mândria oraşului, a filialei UDTR – Tekirghiol şi de ce nu a întregii comunităţi turceşti din România. Avem cântece frumoase pe care trebuie doar să le căutăm, să le scoatem de la naftalină şi să le prezentăm publicului. Felicitări sincere pentru toţi care au şi-au pus sufletul la realizarea formaţiei, pe care Asan Emgil a botezat-o cu numele mamei sale, "Sureya". Felicitări domnului preşedinte de filială, Riza Gavazoglu, pentru implicare directă în realizarea acestei echipe.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
"Birinci Plevne Muharebesi’nde ilk yaralılar- hastaneye gelmeye başladı. Üçüncü Türk erine bakıyordum- bir şarapnel, karnını parçalamıştı; bir ayak uzunluğunda barsak parçası dışarı sarkıyordu. Vurulduğu yerden hastaneye kadar bu durumda getirilmişti. Dışarı sarkan barsağı yıkadım, yarayı açtım,barsağı yerine koyup karnı diktim. İki hafta sonra bu er iyi oldu, ayağa kalktı ve müdafaa hattındaki bölüğüne gitti…"
…"O sabah baktığım Türk yaralıları arasında, başından vurulmuş çok yakışıklı bir Türk eri vardı. Ruslar’ın kullandığı İngiliz yapısı Berdan tüfeğini konik mermisi, erentepe noktasından iki parmak kadar sağından kafa tasını sol yandan delerek girmiş, düz hat istikameti çizerek başın öte yanından çıkmıştı. Erin başındaki fesin iki yanında da merminin girip çıktığı iki delik görülüyordu. Mermi tabii beyin üst kısımında da delik açmıştı. Böyle olduğu ve kan kayıbından perişan bulunduğu halde Türk eri, muhakemesini hiç kaybetmemişti. Başındaki deliğe bir şırınga yaptım. Beynin parçalanmış kısımlarını karbolik mahlülü ile yıkadım. Sonra başı antiseptik yastık ve bağ ile sardım. 6 hafta sonra er iyi oldu, birliğine gitti, bir daha göremedim…"
…"İnsanoğlunun bazan ne derece büyük bir hayatiyet kuvveti gösterebileceğini anlatan bir olaya şahid oldum: İki er,genç bir Çerkes’i hastaneye getirip yere yatırdılar. Zira hastahanenin bütün yatakları dolu idi. Genç Çerkes, bir ölü gibi bembeyaz kesilmişti. Yanına gittim, göğsünde korkunç bir yara açılmıştı. Önce çok büyük bir şarapnel yarası sandım. Fakat yakından bakınca anladım; Delikanlının göğsündeki fişekliğe bir tüfek kurşunu isabet etmiş, fişeklikteki bir kaç mermeiyi patlatmıştı. Bu patlayış, Çerkes’in göğsünün büyük kısmını parçalamıştı. Kalb olduğu gibi açıkta idi ve hala attığı görülebiliriyordu. Göğüsteki boşluğu elimden geldiği kadar kapadım ve sardım. Yaralı hastanede 4 gün hiç şuurunu kaybetmeden yaşadı. Her gün muharebenin nasıl gittiğini candan bir merakla soruyordu. Beşinci gün bir fişek kovanının pirinç kısmının kalb adalelerinden birine gömülmüş olduğunu gördüm. Kovanı çıkarıp yarayı tekrar sardım. Fakat az sonra yaralı öldü…"
"Arabalar, kaldırım taşları üzerinde sarsıla sarsıla, devamlı yaralı getiriyordulardı. Bir an boş durmaksizinm ben ve diğer doktor arkadaşlarım vücüde sapşanmış kurşunları çıkarıyor, yaraları dikiyor, kırılmış kol ve bacakları birleştirip deyneklere sarıyorduk. Bazı arabalar avluya girdiği zaman, içindiklerin hangilerinin ölü, hangilerinin yaralı olduğu fark edilmiyordu. Birbirlerinin üstüne denecek şekilde sakışık düzende yerleştirilmişlerdi. Öğlenden sonra saat üçte hastahane başhekimi Dr. Hasıb Bey geldi, geçici hastahane haline getirilmiş başka bir yere gitmemi emretti. Burası hastahaneden çeyrek mil mesafede idi. Tuceniçe deresinin öbür kıyısında bir bina idi. Binaya girdim. Çoğu subay olmak üzere 100 kadar yaralı vardı. Sabahın erken saatlerinden beri orada bakımsız yatıyorlardı. Zira 20 kadar doktor, asıl hastahanede çalışıyor, bir an durmadığımız halde gene yetişemiyorduk. Bu geçici hastahanedeki yaralılara iki Türk operatörü ilk mühdahalede bulunduktan sonra, ortaya yatırmış, sonra acele muharebe hattına koşmuşlardı.
"Geçici hastahanede ilk baktığım yaralı, kurşunla iki çene kemiği de yaralanmış bir türk albayı idi. Kurşun dilin ta dibini kesip geçmişti. Onun için zavalı adam söz söyleyemiyordu. Ağzını alabildiğine açmıştı ve ağızdan kan akıyordu. Kırılmış çene kemiğinin parçalarını çıkararak çeneyi yerinde tutmak üzere yarayı sardım. Sonra başka bir subayın başına koştum. İki Türk operatör daha geldi. Onların yardımıyle geceye kadar çalıştım…"
"İkinci Plevne muharebesi, Türkler için, birincisinden çok daha büyük bir zafer olmakla beraber, çok daha kanlı idi. Başkumandan Müşir Osman Paşa’nın altında üç at vurulup ölmüştü. Varın diğer Türk askerlerinin durumunu düşünün. Üçüncü Plevne zaferi ise, ikincisini bile gölgede bıraktı. Rus ordusu perişan oldu. Ama Türkler de artık gayretlerinin sonuna yaklaşmışlardı. Üçüncü muharebede biz doktorlar,artık yaralılara yetişemiyorduk… Önüme bir er getirdiler ki, tek kurşundan tam altı yara almıştı. Kurşun, sağ kolunun dış tarafından dirsekle omuz arkasında bir noktadan vurmuş, koldan, göğsün etli kısmından, sol koldan geçerek altı ayrı delik açmıştı. Bunların hepsini yıkıp bağladım. Er çabucak iyi oldu. Hastahanede iki hafta kaldı, siperine döndü. Yiyecek de azalmıştı. Fakat çorba, süt ve peksimet hala boldu. Bu peksimetler çok yüksek kalite idi; ıslatınca çok gıdalı yiyecek oluyordu.
Rupert Furneaux, Plevne’ye harb muhabiri olarak katılan tarafsız devletlerin gazetecelerinin o zamanlar, gazetelerine gönderdikleri günü gününe haberlerle bir Plevne Müdafaası yazmıştır. Batılı gözüyle Türk ve Rus orduları için mühim müşahedeler vardır. bu kitaptan bazı parçaları alıyorum; 1877 yılındayız;
"Türk ve Rus orduları arasındaki en mühim fark silahlarındaydı. Türkler’in Krupp çeliğinden yapılmış 8 ve 9 santimlik topları, en son silahlardı. Hassasiyet, menzil ve hedef bakımlarından, Ruslar’ın tunç toplarından çok üstündü. küçük çaplı ateşli silahlarda da Türkler çok üstündü. Türk ordusunda 500.000 adet 45 kalibre Martini tüfeği vardı. Amerikan yapısı bu silahlar, 1877!nin en üstün tüfekleri idi. Mermi hızları saniyede 450 metreydi. Rus ordusunda ise iki tip tifek bulunuyordu: 60 kalibre Krenck tüfekleri ki hızları saniyede 300 metre idi, ve 42 kalibre Berdan tüfekleri ki saniyede hızları 480 metre idi. Her iki Rus ordusu tüfeğinin şarjörleri sık tutukluk yapan markalardı. Plevne’nin düşmesinden sonra General Skobelev, Türk ordusundan alınan Martini tifeklerini, birliklerine dağıttı. rus ordusunun şerefiyle mütenasib olmadığı iddiasyle çok tenkid edildi ama, türk ordusunun tüfeklerinin bariz üstünlüğünden de Plevne savaşlarında çok çekmişti ve martini’lerin değerini biliyordu. giyim kuşama gelince, her iki ordunun üniformalarından da gösterişten çok rahatlığa ve hareket serbestliğine ehemmiyet verilmişti. rus askeri mavi pantalon ve ceket, beyaz gölmek,dizlere kadar uzun çizme, kalın kaput, kulakları da örten başlık giyiyordu. türk askeri ise ipekli gölmek, işlemeli cebken, külot pantolon, tozluk, postal, sarık veya fes giyiyor, beline kalın ve uzun kuşak sarıyor, kuşağında tabanca ve bıçak taşıyordu. Binaenaleyh Türk askerinin ekserisinde yalnız üstün Amerikan Martini tüfeği değil, tabanca da vardı(1). Türk süvarisi, kısa Winchester tüfeği, tabanca,kılıç ve kama ile silahhıydı. Çerkes süvarilerinde ise, bu silahlardan başka bir ikinci tüfek daha vardı; bu, aileden kalma, kabzası gümüş kakmalı, fitilli, yerli malı tüfekti. türkler’in Çerkes ve Ruslar’ın Kazak süvarilerinin kılıkları, birbirine çok yakındı. İkisi de vahşi, merhametsiz, çapula düşkün kavimlerdi. İkisi de fişeklerini göğüslerine çaprazlama dizmişlerdi. Kafkasiya’daki ata yurdlarından kovan Ruslar’a diş biliyorlardı. Mutaassıb Müslümandırlar İş görüyorlardı, fakat türk generalleri
Çerkesler’den memnun değildi, bunlara "başbozuk" diyorlardı, aslında gönüllü idiler, asıl Türk askerinin disiplin ve tokgözlülüğünden yoksundurlar. Fakat Türk piyadesi kadar gözleri pakti. Türk piyadesi sivile asla dokunmadığı halde Çerkesler, Hıristiyan sivilleri hiç esirgemiyorlardı. Aynı başıbozukluk, rus Kazakları’nda da vardı…
"Rusya’dan yeni kuvvetler gelmedikçe yeni bir taarruza geçilmiyeceğinde bütün Rus subayları müttefikti. rusya’da yeniden 188.000 kişi silah altına alınıdı. Bunların bir kısmı olsun Tuna’ya geçmeden savaşa devama imkan yoktu. Bir çok Rus subayı, gerçekten dindaşları, kendileri gibi Ortodox ve Slav olan Bulgar’ı Müslüman Türkler’in zulmünden kurtarmak için heycanla Tuna’yı geçmiş ve savaşa girmiş, şimdi bütün heyecanlarını kaybetmişti. Zira gerçeği gözleriyle görmüşlerdi. Türkler’in "Tuna Vilayeti", Ruslar’ın Bulgaristan dedikleri topraklarda entelektüel Rus subayı, baskı altında, sefalet içinde, din hürriyetinden yoksun, mal, can ve ırz emniyetleri olıyan bulgar köy evleri, Rus mujik kulübelerinin yanında saray gibi kalıyordu. Dini hürriyete gelince, her yerde kilise vardı ve Türkler, kilisesine giden Bulgarlar’a yan gözle bakmak değil, ehemmiyet bile vermiyorlardı. Bu durumda bir çok Rus subayı için savaşan "Haçlı Seferi147 vasfı kalmamıştı. Fakat Plevnre, Rus ordusunun gurur ve şerefini kırmıştı. Bu uğursuz kasabayı mutlaka almak icab ediyordu. İkinci Plevne bozgunu, Rusya’da soğuk tesir yaptı ve vatanseverliği tahrik etti. Sürü sürü Rus, orduya katılmıya başladı. 22 Ağustos 1877’de, Moskova ile Urallar arasında, Volga kıyısında, Simbirsk (bugün Ulyanovsk) şehrinde, bir çocuk Türkler’e karşı Kutsal Savaş’a giden Rus askerlerini, kapısının önüne çıkmış seyrediyordu. O gün 7. yaş günü idi. Bu manzarayı hiç unutmıyacak ve ileride yazacaktır. Çocuğun adı Vladimir İliç idi, ilerde Lenin diye meşhur olacaktır…
(devam edecektir)
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Vineri, 15 iunie, ora 16.00, a avut loc expoziţia de icoane pictate pe lemn şi sticlă şi pictură tradiţională musulmană a elevilor clasei a VI-a D şi a-VI-a E, clasele d-lui profesor Petre Haderfai de la Liceul de Artă din Constanţa. Vernisajul a avut loc la Galeriile Uniunii Artiştilor Plastici din Constanţa.
În cele ce urmează, vă prezint interviul realizat cu micii artişti (Osman Sibel, Mustafa Alef şi Mujdaba Segel):
Iomer Subihan (rep.): – Osman Sibel, câte lucrări cuprinde expoziţia?
O.S.: – Numărul icoanelor pe lemn şi pe stică este aproximativ 50 iar numărul lucrărilor de tradiţie islamică pe lemn pe lemn şi pe sticlă este de 25.
Rep.: – Mustafa Alef, ce poţi să ne spui în ceea ce priveşte tehnica redactării lucrărilor? Este greu de realizat?
M.A.: – Tehnica nu este grea deloc. Începem cu şlefuirea plăcii pentru a putea fi gata de lucru. Se transpune desenul cu ajutorul pbombaginei şi începe a se zgâria conturul cu un act de zgâriat. Se dă cu şelac, iar după uscare se dă cu un baiţ. Se tufuieşte cu un burete şi se şterge cu ajutorul unei cârpe de finet se şterge baiţul lăsând umbre. La sfârşit se dă cu nitrolac.
Rep.: – Mujdaba Segel, poţi să ne prezinţi câteva din lucrările reprezentative ale expoziţiei?
M.S.: – Da, o lucrare reprezentativă este a colegei mele Mustafa Alef, care a realizat moscheea Sultan Ahmet din Istanbul; o altă lucrare ce poate fi amintită este a lui Osman Sibel, reprezentând Cornul de Aur din 1436 iar lucrarea mea, se numeşte Rugăciunea lui Sulus şi aş vrea să mai amintesc o lucrare, cea a colegei noastre Tartousi Vali; reprezentând Toiagul lui Mahomed.
În încheire, vrem să mulţumim, în numele colegilor noştri; în primul rând d-lui profesor Petre Hederfai, care ne-a sprijinit şi ne-a îndrumat în realizarea acestor lucrări şi d-nei Alice Dinculescu, care ne-a ajutat să expunem într-o galerie profesionistă precum şi d-nei Felicia Georgescu.
Subihan IOMER
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Kırım Türkleri lideri Milli Meclis Başkanı ve Ukrayna milletvekili Mustafa Cemiloğlu, İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi Hastanesi’nde prostat ameliyatı oldu. Prof. Dr. İsmet Nane tarafından ameliat edilen efsanevi önder Cemiloğlu, bir hafta bu hastanede tedavi olduktan sonra taburcu edildi. Kırım Türkleri yolbaşısı hastanede kaldığı müddetçe ziyaretçi akınına uğradı. Başta TBMM Meclis Başkanı Ömer İzgi olmak üzerek, çok sayıda parlamenter, vakıf, demek mensupları ve vatandaşlar bizzat ziyaretederek veya çiçek göndererek geçmiş olsun dileklerinde bulundu.
Daha 6 ay 5 günlük bir bebrek iken ailesiyle birlikte sürgüne gönderilen Cemiloğlu genç yaşta, vatan mücadelesine başladı. 15,5 yıl hapis yatan ve hayatı sürgünlerde geçen Cemiloğlu, özellikle 1975-76 yıllarında yaptığı 303 günlük açlık greviyle Kırım Türklerinin sesini dünyaya duyurdu. Hapishane hayatı bittikten sonra "Sürgünden Vatana" dönüş mücadelesi başlatan Cemiloğlu, yaklaşık 300 bin Kırım Türkünün vatana dönüşünü sağladı. Kırım da yeniden vatan kurmak için hayatını vakleden Cemiloğlu, 250 miliyonluk Türklük aleminde de büyük sevgi ve saygı kazandı. Daha sonra yardımcısı Rafet Çubar’la birlikte Ukrayna milletvekili seçilen Cemiloğlu, mücadelesini Ukrayna Parlamentosu’nda da sürdürüyor.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În zilele de13 şi 14 august a.c., a avut loc la Şcoala Nr.5 Medgidia, testarea suplinitorilor de limba turcă şi religie islamică. Acţiune de testare s-a desfăşurat ireproşabil sub îndrumarea d-nei lector univ. dr. Ali Leman, inspector de specialitate în cadrul Ministerului Educaţiei şi Cercetării, Direcţia Învăţământ în Limbile Minorităţilor Naţionale şi a d-nei prof. Gelal Firdes, inspector de specialitate în cadrul Inspectoratului Şcolar Judeţean Constanţa. La testare au participat pe lângă profesorii care au predat anul trecut cele două discipline şi absolvenţii Liceului Pedagogic şi Teologic Musulman „Kemal Ataturk" din Medgidia.
Testarea la limba turcă şi la religia islamică a fost atât scrisă cât şi orală. Un fapt şocant, menit a ne pune serios pe gânduri, rezultat dintr-o analiză fie ea şi succintă a rezultatelor (pe care de altfel le şi publicăm în facsimil) o constituie faptul că absolvenţii Liceului Pedagogic şi Teologic Musulman „Kemal Ataturk" din Medgidia care au obţinut note de 9 şi 10 la bacalaureat la proba de limba turcă, au obţinut la testare note de 2 (doi) şi 3 (trei).
Oricum noi le dorim succes încă de pe acum viitorilor profesori de limba turcă şi religie islamică.
Pe data de 16 iulie a.c., s-au susţinut examenele de titularizare în învăţământul preuniversitar.
Un fapt îmbucurător îl constituie vacantarea a 7 posturi de profesori de limba turcă în mun. Constanţa (3), mun. Medgidia (3) şi în Cobadin (1).
S-au prezentat la acest concurs 8 candidaţi dintre care 3 abolvenţi de facultate şi 5 absolvenţi de colegiu.
În urma mediilor obţinute candidaţii care au obţinut peste 7 au devenit titulari de limba turcă în mediul urban. Pentru Constanţa aceştia sunt: 1. Ervin Ibraim – media 9.50 – titular Constanţa Şc. 27 + Şc. 2, 2. Arif Aisel – media 9.00 – titular Constanţa Şc. 11 + 25, 3. Seit Emel media 8.50 – titular Constanţa Şc. 36 + 37. Alţi doi candidaţi au devenit titulari în mun. Medgidia.
Rezultatele au fost transmise de Universitatea Bucureşti.
Comisia de Învăţământ a U.D.T.R.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Millet deyince; aralarında dil, kültür, soy, tarih, ülkü (ideal) ve kader birliği ve ortaklığı bulunan ve bunun böyle olduğuna inanan, böylece bunun şuurunu taşıyan insan topluluğunu anlıyoruz. Buna inanmaları, bunu kavramaları ve anlamaları ile de milletler, kendilerine göre değerleri, kendilerine göre kanun ve yapıları olan birer birlik, birer bütünlük taşırlar. Bu anlayışta, her millet bir ferdiyettir (kişiliktir). Her milletin kendine göre bir kişiliği vardır. Nasıl ki kişileri birbirinden ayıran birtakım özellikleri ve karakter yapıları varsa, milletleri de diğer milletlerden ayıran özellikleri karakter yapıları vardır. Bu karakter de o milletin sanatında, müziğinde, edebiyatında, törelerinde, dünya ve olaylara bakış açılarında ve bariz olarak da dilinde kendini gösterir.
Hiç şüphesiz, milleti meydana getiren unsurların en önemlileri din ve dil’dir. Ünlü Çinli düşünür Konficius’a göre bir milleti ortadan kaldırmak istiyorsanız, onun dilini ortadan kaldırmak yeterlidir. Çünkü bir milleti millet yapan onun benliğini duyması, yaşaması, bunu ortaya koyup imkanlarını gerçekleştirmesi olduğuna göre, bu benliği en temiz, en saf şekliyle dilde bulabiliriz. Bir milletin dilinde, o milletin bütün bir hayatının özü saklıdır. Gelmiş-geçmiş nesiller, varlık karşısındaki duruşları, düşünce ve duygularını, yorumlamarını, değer ve mana vermelerini söz ve yazı ile dilde göstermişler, dondurup kalıplaştırmışlardır.
Biz, bugün Türkçe’yi kullanırken bizden önceki Türk nesillerinin işledikleri düşünce kalıplarının hazır olarak bunu kullanıyoruz, kullanırken de bunların içindeki mana ve değer vermeler bizim de düşüncemizi şekillendiriyor. Böylece dil, nesilleri birbirine bağlamak vazifesini yapıyor. Bu işi yapmakla, millet birliğini kuran baş faktör oluyor. Çünkü millet, sadece yaşayanların beraberliği, birliği değil; yaşamış olanların ve yaşaycakların da birliğidir. Nesiller arasındaki bağı kuran da, dil birliğidir. Bu dille ifade edilmiş destanlarda, masallarda, şiirlerde nesiller birleşir; birlikte gurur duyar, birlikte sevinir, birlikte üzülürler.
Ama, ne yazık ki Dobruca’da gençlerin bir çoğu kendi ana dilini konuşmuyorlar veya konuşamıyorlar. Bunun nedenini sorduğumuzda da, ya ana dilini kaba bulduklarını, ya da Romanya’da yaşadıklarını, bu sebeple Romence konuşmaları gerektiğini söylüyorlar.
Böyle düşünen genç arkadaşlarım, kendi ana dillerini çok iyi bilmediklerinden, Türkçe’deki ses uyumunun (armoni) ve ahenginin, akıcılığının farkına varamamışlardır.
Romanya’da yaşadıkları sebebine gelince… Romanya demokratik bir ülke ve hiç kimseye Romence konuşmadığı için baskı yapılmıyor. Romen’lerin bulunduğu bir ortamda Romence konuşulabilir; ama tamamen müslüman gençlerden oluşan bir ortamda, ana dil ile konuşulmalıdır. Çünkü dil, kimliğin (milliyetin) bir belgesidir. Dobruca’da yaşıyan Tatar Türkleri ve Türkler bir kominizm döneminden geçmişlerdir. Buna rağmen insanlar: "Ben Tatar’ım, ben Türk’üm, ben Müslümanım!" diyebiliyorlarsa, bunun tek sebebi, ana dillerini unutmamış olmalarıdır.
Ama gözlemlediğim bir gerçek var ki; gençler ve orta yaşlılar, Tatar Türkçesi’ni veya Türkçe’yi yaşlılar kadar bilmiyor. Bu ana dilini kaba bulma anlayışı devam edecek olursa, yeni nesil Tatarlığı veya Türklüğü kaba bulacak ve ileride, Allah korusun, Dobruca’da Tatarlık ve Türklük, dolayısıyla müslümanlık yok olacaktır.
İşte okulumuz Mecidiye "Kemal Atatürk" İlahiyat ve Pedagoji Lisesi, Dobruca’da ve Romanya’da Türklüğün ve İslamiyet’in devam etmesi gibi yüce bir maksatla açılmış bir okuldur ve mezunlarımız din ve dil eğitiminde "gönüllü ordusu" nun birer neferleridir.
MEHMET KIRMIZIGÜL
Türkçe öğretmeni
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Învăţământul superior la Constanţa a înregistrat evidente progrese atât pe planul lărgirii sferei de cuprindere a unor specializări, cât şi diversificării acestora, în sensul modernizării şi adaptării lor la cerinţele actuale şi de perspectivă a judeţului Constanţa, ale zonelor Dunării de Jos în general.
României, muzică, matematică şi informatică, Istoria culturii şi civilizaţiei acestora, în sensul modernizării şi adaptării lor la cerinţele actuale şi de Turcilor şi a Românilor, Istoria şi tradiţiile minorităţii turco- perspectivă a judeţului Constanţa, ale zonelor
Se constată o lipsă acută de cadre de specialitate institutori în domeniile limbii turce, teologiei musulmane şi a limbii române, în condiţiile în care legislaţia actuală pune noi şi deosebite exigenţe, mai ales în faţa învăţământului
Aceste două specializări de învăţământ superior, de lungă durată în limba maternă pentru minorităţile naţionale din ţara noastră, generate de (4 ani), acreditate formează cadre didactice pentru învăţământul principiile care stau la baza organizării acesteia, a descentralizării şi autonomiei.
Pe de altă parte, învăţământul tradiţional în limba maternă (turcă) din planurile de învăţământ sunt prevăzute şi disciplinele cu profil de limbă Dobrogea, întrerupt în anii ‘60, a cunoscut timp de 4 decenii o relativă limbă şi literatură turcă, care ar putea fi asigurate la un nivel corespunzător rămânere în urmă faţă de învăţământul în limba română, tocmai datorită lipsei numai de cadre ale catedrei de cadre ale catedrei de specialitate din unui învăţământ şi implicit a unor cadre de specialitate, nu dintre cele mai moderne la vremea respectivă. Din acest punct de vedere am putea concluziona că înfiinţarea la Constanţa a specializărilor Limba turcă – limba română şi Limba turcă – Limba engleză ar corespunde unor cerinţe actuale pentru dezvoltarea în perspectivă a învăţământului în limba maternă pentru minoritatea turco-tătară din această zonă a ţării. Printre obiectivele specializăriilor Limba turcă – Limba română şi Limba turcă – Limba engleză se numără:
În plus, cadrele specializărilor acreditate de limbă turcă, română, engleză, şi DPP ale Universităţii "Ovidius" care predau în egală măsură şi la specializările Limba turcă- Limba română şi Limba turcă- Limba engleză, cât şi cadrele didactice sosite din Republica Turcia asigură acoperirea disciplinelor cu caracter fundamental, obligatoriu şi opţional de pregătire de institutori din cadrul Colegiului de Institutori "Kemal Atatürk" – respectiv disciplinele Psihologie generală, Psihologie şcolară, Sociologia educaţiei, Introducere în pedagogie, Teoria evaluării şi Teoria educaţiei, Teoria şi metodologia instruirii, Limbile şi Literaturile română şi engleză, Metodici ale predării limbii, istoriei şi geografiei României, muzică, matematică şi informatică, Istoria culturii şi civilizaţiei Turcilor şi a Românilor, Istoria religiilor, Istoria şi tradiţiile minorităţii turco-tătare din România, Cultura şi literatura locală etc.
Totodată, în cadrul Universităţilor "Ovidius" Constanţa şi Bucureşti funcţionează specializările Limba turcă (în Bucureşti din anul 1957, iar la Constanţa din anul 1992).
Aceste două specializări de învăţământ superior, de lungă durată (4 ani), acreditate formează cadre didactice pentru învăţământul preuniversitar, la nivelul standardelor europene; pentru pregătirea lor, în planurile de învăţământ sunt prevăzute şi disciplinele cu profil de limbă şi literatură turcă, care ar putea fi asigurate la un nivel corespunzător numai de cadre ale catedrei de specialitate din Universitatea "Bucureşti"şi Universitatea "Ovidius", prin modalităţi specifice.
Integrarea progresivă a României în structurile europene necesită cu stringenţă formarea specialiştilor şi în domeniul învăţământului în limbile minorităţilor naţionale. De altfel, marea majoritate a minorităţii turco-tătare, ca primă minoritate majoritară (conform datelor neoficiale aproximativ 103.000 locuitori) locuiesc în Dobrogea (99%) în judeţele Constanţa (88%) şi Tulcea (11%)
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Birinci Dünya Savaşına itilaf devleteri tarafında katılan Türkiye; savaşın itilaf devletlerinin yenilgisi ile sonuçlanması nedeniyle işgale uğramış ve parçalanmanın eşiğine gelmişti. Anadolu işgal altında iken Mustafa Kemal ATATÜRK’ün önderliğinde 1919 – 1922 yılları arasında Kurtuluş Savaşı yapılmış ve İşgal Kuvvetleri Anadolu’dan çıkarılarak Türk milletinin bağımsızlığı ve egemenliği tekrar sağlanmıştır.
Türk Kurtuluş Savaşının sonucunu belirleyen ve işgal kuvvetlerinin Anadolu’dan çıkarılmasını sağlayan Büyük tarruz 26 AĞUSTOS 1922 tarihinde başlamış ve Afyon / Uşak dolaylarında yapılan muharebeler ile 30 Ağustos 1922 tarihinde kesin sonuç alınmış, düşman Başkomutanlık Meydan Savaşında yenilerek Anadolu’dan ayrılmaya karar vermiştir.
Başkomutanlık Meydan Savaşında kazanılan zaferi, bu günün Zafer Bayramı olarak kutlanması için vesile olmuştur. Kazanılan meydan savaşı bu tarihte güçlükler içerisinde olan Türk Ordusunun Başta Atatürk olmak üzere ehliyetli ve dirayetli Komutlanların komutası altında ne kadar güçlü olduğunun ve neler yapabileceğinin bir göstergesi olmuş, bundan dolayı 30 AĞUSTOS aynı zamanda Türk Silahlı Kuvvetler Günü olarak kutlanmaya başlamıştır.
Bugün Türk Silahlı kuvvetleri; yetenekli ve eğitilmiş personel gücü, son teknolojik yenilikleri bünyesinde bulunduran harp silah ve araçları ve üstün deneyimi ile Bölgede güçlü, dostlara güven ve hasımlara kuşku veren bir istikrar unsurudur.
30 AĞUSTOS Zaferinin 78 nci yılında Romanya Silahlı Kuvvetleri ve Türk Silahlı Kuvvetleri arasındaki ilişkilerin mükemmel seviyesi bölgemizde iyi bir örnek teşkil etmekte, Türk Silahlı Kuvvetleri Romen Silahlı Kuvvetlerinin NATO’ya girmesi için elindeki tüm imkanları ile destek sağlamaktadır.
Vatandaşlarımızın ve Soydaşlarımızın 30 AĞUSTOS Türk Silahlı Kuvvetleri Günü ve Zafer Bayramını kutlar, saygı ve sevgiler sunarım.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
"Zaferleri ve mazisi insanlık tarihi ile başlayan, her zaman zaferle beraber medeniyet nurları taşıyan kahraman Türk Ordusu… Memleketini en buhranlı ve müşkül anlarda zulümden, felaket ve musibetlerden ve düşman istilasından nasıl korumuş ve kurtarmış isen, Cumhuriyetin bugünkü feyizli devrinde de, askerlik tekniğinin bütün modern silah ve vasıtalarıyla mücehhez olduğun halde, vazifeni aynı bağlılıkla yapacağına hiç şuphem yoktur.
Türk vatanının ve Türk’lük camiasının şan ve şerefini, dahili ve harici her türlü tehlikelere karşı korumaktan ibaret olan vazifeni her an ifaya hazır ve amade olduğunu benim ve büyük Ulusumun tam bir inanç ve itimadımız vardır… Bu kanaatla Kara, Deniz, Hava Ordularımızın kahraman ve tecrübeli komutanları ile subay ve eratım selamlar ve tekdirlerimi; bütün ulus ve muvacehesinde, beyan ederim…"
"Ben bir Türk’üm" diyebilmesi için Türk tarihini ve kültürünü iyi tanımalıysın. İşte Türk tarimizde altın sayfaları yazdıran Ağustos ayı, Mukaddes Zafer Ayımız her sene gibi bu senede beraber kutlamaktayız.
Bu ay Türk tarihine en büyük zaferlerinden biri olan Başkumandanlık Meydan Muharebesi’ni kazanılması hiç kolay olmadı. Osmanlı Devleti’nin 1918 yılında imzalamak zorunda kaldığı Sevr Anlaşmas’ndan sonra düşman devletler tarafından işgal edilen Anadolu toprakları tam 4 yıl süren bir mücadelenin sonuncunda 30 Ağustos 1922’de tekrar bağımsızlığına kavuştu. Önce Balkan Harbi, sonra Çanakkale Savaşı ve ardından gelen Birinci Dünya Savaşı, insanları çaresizliğe itmiş. Sadece Çanakkale savaşın’da 250 bin insan şehit verilmişti. Evde erkeğini kaybeden Anadolu kadını, etim kalan yüzlerce Türk çocukları, Rumeli ve Anadolu çocukları, eşlerine,babalarına yardım etmişlerdir. Silahı olan silah, olmayan evde ne varsa; kılıç, bıçak, balta, kürek alarak cepheye koşmuştu ve bir büyük inaçla zafer kazanılmıştı.
Türk tarihimiz parlak zaferlele doludurö fakat Dumlupınar zaferi, Türk Cumhuriyeti’nin temeli sağlanmıştır. Vatan ve Bayrağı için Şehid olan Kahraman askerlerimizi şukranla anmalıyız.
Malazgirt’te, 1071, Ağustos ayının 26. günü bir avuç Türk askeri Anadolu’nun kapılarını açmış ve yeni sahibi olduğu belgelenirken,Dumlupınar’da bunun sonsuza dek olacağı ilan edildi.
Bu düşüncelerle 30 Ağustos Zafer Bayramı’nı kutluyorum.
Ulu Önder Atatürk ve silah arkadaşlarını rahmet ve şıkranla anıyor, Türk silahlı kuvetlerine ve Türk miletine sevgi ve saygılarımı iletiyorum.
Zafer Bayramımız Kutlu Olsun!
Gülten Abdula
Romanya Demokrat Türk Birliği – Kültür Başkanı
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Sakarya Meydan Muharebesinden önce Türk kuvvetlerinin geri çekilmeleri ile sonuçlanmış olan Kütahya – Eskişehir- Altıntaş muharebeleri, milli hareket için olumsuz etkilere yol açmıştı:
Sakarya Meydan Muharebesinden yararlanılarak durum tam bir açıklığa kavuşturulmuştur. Fransızlar ve İtalyanlar taraf olmaktan çıkmış. Enver Paşa tehdidi kalkmış, Rusya kesin durum almıştır.
Sakarya zaferinden sonra elde edilen politik sonuçlarla Yunanistan korktuğuna uğramış, Türkler karşısında İngiltere’nin maddi desteğinden ibaret yardımı ile yalnız kalmıştı.
Sonuç, 19 Mayıs 1919’da herkesin hasım olduğu bir ortamda, iç ve dış büyük güçlerin karşı koyacağı bir hedefi gerçekleştirmek için hareket edilmiş ve 26 ağustos 1922 günü Yunanistan İngiltere’nin desteğinde tek bir konumla karşı karşıya kalınmıştır.
Misaki Milli hudutları içerisinde, kayıtsız şartsız müstakil, milli iradeye dayalı bir Türkiye hedefini tespit eden İstiklal Harbi yöneticileri, bu hedefe ulaşmak için engel durumundaki diğer güçleri yeni olaylardan, ara başarılardan yararlanarak bölmüş ortak hareketlerini engellemiş ve kendi askeri gücümüzü savaş azmi kırılması gerekli en az güçle karşı karşıya getirimişlerdir.
Bu zamana kadar harp yönetiminin iki görevi vardı:
İstiklal Harbinin özelliği, barış şartlarında gerçekleştirilmesi gerekli bir kısım sorunları da harp içinde çözmlemek zorunluğunda kalışıdır. Askeri gücün hazırlanması, politik çalışmalarla tarafların teşekkül ettirilmesi esasta barış dönemi işlerindendir. Atatürk, bunları da harp içinde çözümlemek zorunda kalmıştır. bu sebeple, normal harp yönetiminden daha büyük güçlüklerle karşılaşmıştır. Anadolu hareketinin ikinci güçlüğü, milli egemenliği ve inkılaplara uygun ortamı aynı zamanda gerçekleştirmek zorunluğunda kalmış olmasıdır.
(Harp yönetimi ve Atatürk – Suat İlhan)
İnsan bu, su misali, kıvrım-kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbir yanda SAKARYA
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar, birinden kir.
Akışta bemetlenmiş, büyük, küçük, kainat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat.
Fakat SAKARYA başka, yokuşmu çıkıyor ne,
Kurşundan bir yük binmiş köpükten gövdesine;
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için
Hey SAKARYA, kim demiş suya vurulmaz perçin?
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
Sırtına Sakaryanın, Türk tarihi vurulur.
Eyvah, eyvah SAKARYAM sanamı düştü bu yük?
Bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük!…
Ne ağır imtihandır, başındakı, SAKARYA!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?
İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal:
Hamallık ki, sonunda ne rütbe var, ne de mal,
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aitan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan;
Şimdi dövün SAKARYA, dövünmek vakti bu an;
Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
Hanı ardına çil çil kubbeler serpen oldu?
Nerede kardeşlerin, Cömert Nil, Yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hala çarparmı tekbir?
Bulurmu deli rüzgar o sedayı: Allah bir!
Bütün bunlar sendedir, bu girift bimeceler;
SAKARYA, kandillere katran döktü geceler.
Vicdan azabına eş kayna kayna SAKARYA,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!
İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su
Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.
Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
Siz, hayat süren leşler, siz kim diriltecek?
Kafdağını assalar belki çeker de bir kıl!
Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!
SAKARYA, saf çocuğu masum Anadolunun,
Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!
Sen ve ben, gözyaşiyle islanmış hamurdanız;
Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!
Akrebim kıskasında yoğurmuş bizi kader;
Aldırma, böyle gelmiş bu dünya böyle gider!
Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
Sen kıvrıl, ben gideyim, Son Peygamber Kılavuz
Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, SAKARYA!…
Necip Fazil Kısakürek
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Çok eski çağalarda (devirlerde) insanlar, değişme (mübadele) usulüyle alış veriş ederlerdi:Yumurta verir, ekmek alır; koyun verir, giyecek alır; topladıkları meyveleri av araçlariyle (vasıtalariyle) değiştirirlerdi.
Değişme usulünün zorluğu yüzünden insanlar,daha kolay alış veriş yolları aradılar. Birçok denemelerden (tecrübelerden) sonra para ile alış veriş usünlü bulundu.
Bugün her devlet, madenden veya kağıttan paralar bastırmıştır, bastırmaktadır. Devletler, bu maden ve kağıt parçalarına bire değer (kıymet) biçmişlerdir. Her para devletin biçtiği değerle geçer. Devlet, her hangi bir sebeple, biçtiği değeri kaldırırsa para değersiz olur; sıfıra düşer.
Türk parasının birimi "kuruş" tur.
Beş kuruş, on kuruş, yirmi beş kuruş madenden yapılmıştır.
Bir lira yüz kuruştur. Liralar da madendir.
Iki buçük liraların maden olanı da,kağıt olanı da var.
Beş liralar kağıttır. On liraların bir kısmı madendir.
On liralardan sonraki büyük paralar kağıttır: Büyük kağıt paralar şunlardır: Ellilira, yüz lira, beş yüz lira. En büyük Türk parası bin liradır.
Ufak paraların bir yüzünde ay yıldız var. Etrafında "Türkiye Cumhuriyeti" yazılır.
Liraların ve liradan büyük paraların birer yüzünde Atatürk resimleri vardır.Öbür yüzlerinde değerli yazılır.
Yabancı paraları bankalar dağiştirir.Büyük paraları bozmak için de bankalara gidilir.
Türkçenin sessiz harfleri yirmi bir tanedir.
b c ç d f g ğ h i k l m n p r s ş t v y z.
Bunların dördü (b c d g) süreksiz yumuşaktır.
Bu dört harf iki yerde bulunmaz.
Sert harfler şunlardır: ç f h k p s ş t.
Bunlardan sonra gelen eklerin başlarındaki c-ç olur, g-k olur, d-t olur:
izci, evden, orada, vergi, koyundur, paradır…
işçi, etten, ağaçta, biçki, kuruştur, kağıttır…
Hazırlayan: Tahir Nejat Gencan / Istanbul Edebiyat Fakültesi Yayınları
Toplayan: Abdula Elvin Mahmut.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
A fi minoritar etnic în România nu înseamnă a trăi izolat de ceilalţi concetăţeni.
Aşa se explică faptul că la centenarul Şcolii Germane din Constanţa au participat toate comunităţile etnice din zonă. Destul de emoţionantă, prima parte a zilei, desfăşurată la Biblioteca Judeţeană din Constanţa a reunit germanii de azi(din Constanţa), cât şi germanii plecaţi în patria mamă, Germania. Este emoţionant să constaţi că fiecare etnic, de unde ar fi el este legat în egală măsură, sufleteşte, de ambele ţări (cea adoptivă şi cea naturală). Şi cum să nu te emoţionezi până la lacrimi, atumnci când vezi, departe,după atâţia ani, dorul de Dobrogea, de locul unde şi-au lăsat casa şi pritenii a fost o permanenţă vie. Cântecele vechi ca şi dansurile pe care aceşti germani veniţi la marea sărbătoare le-au prezentat în faţa noastră ne-au făcut să retrăim fiecare în parte aceaşi stare de spirit.
Conveţuirea frumoasă din Dobrogea, şcoala care a fost deschisă pentru toţi constănţenii indiferent de etnie a fost reliefată de mica sală expoziţională la care a participat fiecare comunitate etnică în parte şi masa rotundă care a scos în refief personalităţile marcante din cadrul fiecărei etnii.
In cadrul acestor manifestări au fost prezenţi domnul Asan Murat şi doamna Abdula Gulten, care au prezentat o frumoasă lucrare şi un colţ expoziţional cu aspectele cele mai veridice din cadrul UnUDTR.
Sărbătoarea s-a încheiat cu un frumos concert dat de predigioasa fanfară, Karpatin Show.
Imnul şi Drapelul unei ţări formează simbolul neatârnării ei.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Türk Boyları Kültür Şöleni önceki akşam muhteşem bir finalle sona erdi.
Yalova Foklor Derneği(YAFEM)’in davetlisi olarak Yalova’ya gelen çeşitli ülkelerden Türk boylarına mensup foklor grupları son defa Barış Manço Açık Hava Tiyatrosu’nda törenlerini sergilediler.
HABERCİ, 24 Temmuz 2001
4. Türk Boyları Kültür Festivali’ne katılan ekiplerin yöneticilerinin katıldığı basın toplantısında Türkçe konuşuldu. Konuk yöneticiler, „Bu kadar çok ülkeden insanın katıldığı bir toplantıda yalnızca Türkçe kullanılıyor ve herkes birbirini anlayabiliyor. Bundan güzel birşey olabilir mi?" dediler.
YAFEM Başkanı Özer Koyuncu’nun Festivale katılan ekiplerin yöneticileriyle birlikte düzenlediği basın toplantısı renkli ve duygulu dakikalara sahne oldu. YAFEM’in ve Yalovalıların kendilerine örnek olduğunu söyleyen konuk ekip yöneticileri yöneticileri Yalova’da olmaktan çok mutlu olduklarını söylediler.
Tarihten ve dilden gelen birlikte-liğin kültürel faaliyetlerle gelecek nesillere taşınmasının çok önemli olduğuna vurgulayan yöneticiler bu açıdan YAFEM’in ve Yalova’nın öne-minin yasınamayacağını söylediler. Birbirlerini ve özellikle YAFEM’i kendi ülkelerinde yapılacak olan festi-vallere davet eden yöneticilerin çoğunluğu yaşadıkları kentlerin Yalova ile kardeş şehir olmak istediğini dile getirdiler. Başta organizasyonu yapan YAFEM ‘e ve yöneticileri olmak üzere tüm Yalovalılara kendilerine gösterdikleri ilgi ve sevgiden dolayı teşekkür eden konuklar Türk Boyları Kültür Festivalinin daha fazla desteklenmesi ve uzun yıllar sürmesini dilediler.
YAFEM Başkanı Özer Koyuncu da katıldıkları için tüm ekiplere teşekkür etti. Uzun süren toplantı boyunca konuklar hiç tercümeye gerek duymadan birbirleriyle yalnızca Türkçe konuşarak anlaştılar. Şive farklılıkları olsada konuklar birbirlerini anlatmakta zorluk çekmediler.
Toplantının sonunda ise konuk ekipler ve YAFEM yöneticileri karşılıklı birbirlerine hediyeler verdiler.
YALOVA – 24 TEMMUZ 2001
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Balkanlarda Çağdaş Türk Şiiri konusu gerçekten önemlidir. Geçenlerde Hasan Mercan’ın hazırlamış olduğu, Talat S. Halmanın önsözüyle, T.C. Başbakanlık Basın-yayın ve Enformatif Genel Müdürlüğü tarafınca yayımlanan Balkanlarda Çağdaş Türk Şiiri Antolojisini okudum. Antolojide Çağdaş Yugoslavya – Kosova (45 şair), Çağdaş Makedonya (16 şair), Çağdaş Bulgaristan (28 şair), Çağdaş Yunanistan (21 şair), Çağdaş Romanya (7 şair) Türk Şiiri bölümleri vardır. Hepsi toplam 116 şairden şiirler içerilmiştir. En çok şair Kosovova şairleridir. Talat S.Halman yapmış olduğu önsözünde diğerleri arasında şunları da yazamaktadır: "Kosovalı şair Hasan Mercan dostumunun hazırladığı "Balkanlarda Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi" beş Balkan ülkesindeki Türk Şiirinin yaşantısını bir araya getiriyor. anadolunun o dahiyane deyişiyle " Beşi-bir-yerde"… Bu derlemede Balkan Türkçesinin ve Türk estetiğinin haysiyetini, özgün kişiliğini izliyoruz, sevinçleriyle üzüntüleriyle, sevgileriyle, ızdıraplarıyla…"
İsterdik ki Romanya Çağdaş Türk Şairlerimizin bölümü daha zengin olmalı. Belki başka kitapta görmek mümkün olacaktır.
Bir şey kuşkusuz. gerçekten bu antolojinin yayımlanması Balkanlarda Çağdaş Türk Şiirinin tanıtılması, değerini yansıtması konusundan önemli bir çalışmas olduğunu vurgulayabiliriz. antolojiyi hazırlayan Hasan Mercan’ı kutluyoruz ve nice kitaplara yetişmesini dua ediyoruz.
Gülten Abdulla
4. Türk Boyları Şenlik Festivalı’nı yine YAFEM tarafından kutlandı. Her yıl olduğu gibi bu yıl da değişik ülkelerden gelen folklor ekipleri, Yalova sokaklarında defile yürüyüşü yaptılar ve her gün değişik kasabalarda da konserler verdiler. Festival programı çerçevesinde, folklor oyunları ve sergiler sergilenmiştir. Romanya Demokrat Türk Birliğin tarafından iki grup katılmıştır. Birisi Fidanlar – çocuk grubu, diğeri ise Tulça – Genç folklor ekibi.
Açılış törende, Gülten Abdula’nın gönderilen mesaj okunmuştur ve büyük alkışlarla karşılanmıştır. Bu mesaj gazetelerde yayınlanmıştır ve bizim grubumuzun değerini yükseltmiştir.
Balkkan Türkleri, Bulgaristan, Makedonya ve Batı Trakya için yayınlanan makalelerde şöyle yazılıyordu: Osmanlı döneminden kalan otantik bir Türk folklorun günümüze kadar ayakta kalması ve ülkelerinde Osmanlı Türklerin aynası olarak, önümüze sergilemeleri en büyük mutluluk yaşatıyorlar. Malesef bazı ekiplerde bu otontik folklorumuzu başka bir şeye çevirmeye gayret ediyorlar. Bunlar için bir nasihatımız var. Mahale folklorunu, paviyon danslarından uzak dursunlar. Bunlar bizim folklorumuz değildir. Kendi folklorumuzu gerekliği kadarınca bilmeliğiz ve tanımalıyız. Sonunda şunu da söylemek isterim, ne yazık ki gün geçtikçe, kültür değerleri tanıtma nitelikli olan gösterilere, çok az ilgi gösteriliyor".
G.A.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Hz. MUHAMMED (II)
(geçen sayının devamı)
Fevzâ bütün afâkını sarmıştı zeminin,
Salgındı, bugün şark’ı yıkan tefrika derdi.
Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi !
Bir nefhada insanlığı kurtardı o masum,
Bir hamlede kayserleri, kisraları serdi !
Aczin ki ezilmekti bütün hakkı, verildi;
Zulmün ki, zeval aklına gelmezdi, geberdi!
Alemlere rahmetti evet şer’-i mübini,
Şehbalini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sahipse, onun vergisidir hep;
Medyun ona cemiyeti, medyun ona ferdi.
Medyundur o Masuma bütün bir beşeriyyet…
Ya Rab, bizi mahşerde bu ikrar ile haşret.
İşte böyle bir anda O, Kur’an’ın ifadesiyle, alemlere rahmet olarak gönderilmişti. Bu bakımdan sevgili peygamberimizin doğumu mutlu bir hadisedir.
Peygamberimizin; ona inanlar için eşsiz bir model ve ideal örnek olduğu gayet açıktır. Zaten peygamberlerin en önemli gönderiliş gayelerinden birisi de insanlığa örnek ve model olma konumlarıdır. Yüce Allah, Peygamberimize hitaben Kur’an-ı Kerim’de "Muhakkak sen çok yüce bir ahlak üzeresin" buyururken, Önsanlara hitaben de: "Gerçekten sizin için, Allah’a ve Ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok zikredenler için Allah’ın Resülü’nde çok güzel bir örnek vardır, buyurulmaktadır. Dolayısıyla Hz. Peygamber’i örnek almak, bir müslüman için öncelikli dini bir görev durumundadır.
Peygamberimizi örnek almayı, hayatından davranış modelleri çıkarmayı; O’nun sahip olduğu ahlaki faziletlerin hayata geçirilmesi, getirmiş olduğu dini zihniyetin benimsenmesi ve gelişen olaylar karşısında onun almış olduğu tavırlara benzer tavırların sergilenmesi şekilde anlamak daha doğru olur. Çünkü Hz. Peygamberin yaşantısı, ancak bu şekilde örnek alındığı takdirde, kendisinden onbeş asır sonra yaşayan bir insan için anlamlı hale gelebilir. İnsani ilişkiler açısından anlamlı ve önemli olan; kişinin onun gibi giyinip, onun gibi koku sürmesi değil, onun ahlakı niteliklerine sahip olmasıdır, yani önemli olan, onun gibi adaletli, onun gibi dürüst, onun gibi merhametli olmak, kısaca insani ilişkilerini, onun ahlaki ölçülerine uygun şekilde yürütmektir. Günümüz insanı, peygamberimizi örnek almayı, onun gibi eş, onun gibi baba, onun gibi komşu, onun gibi vatandaş, kısaca onun gibi insan ol mak şekilde anladığı ve bunu gerçekleştirmeye koyulduğu zaman, gündelik hayatı da dahil, toplum hayatında ne kadar büyük bir değişikliğin ve manevi zenginliğin meydana geldiğini kendiliğinden farkedecektir. İslam toplumlarının bugün karşı karşıya bulunduğu problemlerin çözümünde, ifade etmeye çalıştığımız bu örnek almanın çok büyük rolü olacaktır. Ancak, peygamberimizi örnek alma işinin söylendiği kadar kolay bir iş olma işinin söylendiği kadar kolay bir iş olmadığı da açıktır. Ama dindar insandan beklenen, öncelikle bu zora talip olması, onu gerçekleştirmek için çaba sarfetmesidir. Bunun gerçekleşmesi, öncelikle onun hayatının iyi öğrenilmesi ve doğru değerlendirilmesiyle mümkün olabilecek bir konudur. Çünkü bir şeyin örneğini, çıkarma işleminde olduğu gibi, bir insanı örnek alma hususunda da, örneği alınacak insanın doğru tanınması ve hakkında yeterli bilgi sahibi olunması zaruridir. Bu bilgilenme sürecinde müracaat edilebilecek oldukça çok kaynak vardır. Peygamberimizin hayatı kadar açık ve net bir şekilde bilinen, tarihi bir başka şahsiyet adeta yok gibidir.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În oraşul Bulgar din Republica Tataristan a fost sărbătorit într-un cadru festiv împlinirea a 1112 ani de existenţă islamică în această parte a continentului, a Rusiei, pentru prima oară la o asemenea sărbătoare religioasă a participat un preşedinte de stat rus, în persoana domnului Vladimir Putin. După ceremonialul religios, Preşedintele Rusiei Vladimir Putin a primit din partea musulmanilordin zonă, o miniatură realizată de pictorul turc din Turcia, Nusret Ciolp. Miniatura a fost înmânată din partea mîftiului sef Ţeyhüllslam Talgat Taceddin. Preşedintele Rusiei a mulţumit pentru darul primit şi a transmis tuturor musulmanilor dorinţa de toleranţă şi conveţuire religioasă între toate popoarele Rusiei şi a lumii.
Cafer Sadık Özlevent /Türkiye
İslam Dininin Rusya’da kabülünün 1112. Yılı Tataristan Bulgar şehrinde törenlerle kutlandı. 12 Haziran 2001 salı günü Rusya Federasyonu Tataristan Cumhiriyetindeki Bulgar şehrinde, İslamiyetin mesajının Bulgar Türklerine ulaşmasının 1112. yıldönümü dolayısıyla yapılan törenlere Rusya’nın çeşitli bölgelerinden binlerce müslüman katıldı.
Ufa şehrinde başlayan kutlamalara, Rusya devlet Başkanı Vladimir Putin de katıldı. Putin, Rusya Başmüftüsü Şeyhülislam Talgat Taceddin’i Lale- Tulban- Camiin de ziyaret etti.
Putin’in Lale- Tulban Camiine yaptığı bu ziyaret, Rusya tarihinde "devlet başkanı tarafından Müslümanların ibadethanelerine yapılan ilk ziyaret"olma özelliğini taşımaktadır.
Rusya Müftüler Konseyi toplantısı vesilesiyle Rusya Devlet Başkanı Vladimir Vladimireviç Putin’den başka, Başkırdistan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Mintimir Şerifoğlu Şaymiyev ve Putin’in İdil- Ural bölgesi temsilcisi Vladilin Krienks ziyarette hazır bulundular.
Ziyaret sırasında, törenlere katılan Türk heyetindeki Minyatür Sanatçısı Nusret Çolpan’ın hazırladığı Moskova Kremlin minyatürü Başmüftü Şeyhüllslam Talgat Taceddin tarafından Putin’e hediye edildi. Rusya Müslümanlarının Merkezi Dini Nezareti Başkanı Şeyhülislam Talgat Taceddin’in 20. Hizmet Yılı anısına, Rusya müslümanlarının Merkezi Dini Nezareti Türkiye temsilcisi Cafer Sadık Özlevent ve Minyatür Sanatçısı Nusret Çolpan tarafından hazırlanarak daha önce sunulmuş diğer iki ülkenin Cumhurbaşkanlarına da takdim edildi.
Şeyhülislam Talgat Taceddin’in olan minyatürden açıklamalarına büyük ilgi gösteren Putin, Başmüftülük tarafından yapılan ikramlardan sonra heyeti ile birlikte camiden ayrıldı.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
Ister kafir, ister mecusi, ister puta tapan ol yine gel,
Bizim dergahımız, umitsizlik dergahı değildir,
Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel…
Ben yaşadıkça Kur’an’ın bendesiyim
Ben Hz. Muhammed’in ayağının tozuyum
Biri benden bundan başkasını naklederse
Ondan da bizarım, o sözden de bizarım, şikayetçiyim…
Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız
Bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir…
Güneş olmak ve altin ışıklar halinde
Ummanlara ve çöllere saçılmak isterdim
Gece esen ve suçsuzların ahına karışan
Yüz rüzgarı olmak isterdim…
Aklın varsa bir başka akılla dost ol da, işerini danişarak yap…
Şu toprağa sevgiden başka bir tohum ekmeyiz
Şu tertemiz tarlaya başka bir tohum ekmeyiz biz…
Hayati sen aldıktan sonra ölmek, şeker gibi tatli şeydir
Seninle olduktan sonra ölüm, tatli candan daha tatlıdır…
Biz güzeliz, sen de güzelleş, beze kendini
Bizim huyumuzla huylan, bize aliş başkalarına değil…
Bir katre olma, kendini deniz haline getir
Madem ki denizi özlüyorsun, katreliği yok et gitsin…
Beri gel, beri ! Daha da beri ! Niceye şu yol vuruculuk ?
Madem ki sen bensin, ben de senim, niceye şu senlik benlik…
Ya olduğun gibi görün, ya göründügün gibi ol…
Bükreş, Braila ve Slobozia ile birlikte Romanya’da bulunan şehitlerimizin toplam sayısı 3182 dir.
Birinci Dünya Savaşında Romen toprağında düşmüş olan gönülü aziz şehitlerimiz T.C. İehitlikleri Genel Kurmay Başkanlığımızın yönetimindedir.
Bükreş’teki ve Braila’daki şehitlerin isimleri belirlenmiş 360 ve isimsiz 535 kahramanımız yatıyor. Slobozia’daki ise sadece kune numarası taşlar üzerinde geçilidir.
Aşağadaki fotoğraflar Bükreş, Slobozia, Braila’da bulunan şehitlikte çekilmiştir.
Onlar için, EL FATIHA!
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Fiecare peisaj din Turcia constituie o picătură care împreună cu contextul în care au loc evenimentele umplu stadiile vieţii de zi cu zi ale oamenilor. Poate că aspectul cel mai uimitor al călătoriei este ca să devi un participant activ în acest peisaj.
Aşa cum se întâmplă cu interacţiunea umană, regula de bază este parteneriatul egal, indiferent de rol: musafir sau gazdă. Acesta defineşte respectul şi un sens împărtăşit de reciprocitate deoarece principiul călăuzitor al aventurii implică părţi diferite în aspectul lor exterior şi în stilul lor de viaţă. Atunci când turcii au intrat pe piaţa turismului, nu cu multă vreme în urmă, ei erau înarmaţi doar cu tradiţionala lor ospitalitate şi mai puţin cu facilităţi sofisticate sau o mentalitate a serviciilor. Cu toate că Turcia are acum o excelentă infrastructură a turismului, motivaţia majorităţii turcilor rămâne sinceritatea şi curtoazia.
Dorinţa turcilor de a fi înţeleşi şi plăcuţi, de a comunica şi învăţa despre oameni de pe alte meleaguri şi de a fi pe acelaşi plan de egalitate cu cetăţenii lumii constituie o motivaţie mult mai puternică. Să încercăm să înţelegem această dorinţă de a interacţiona cu oamenii din această perspectivă. Lor le place să pună bazele unor prietenii solide, să petreacă timp împreuna, să facă schimb de adrese, scrisori şi daruri. Şi toate acestea fără a aştepta o răsplată bănească. Poate că această atitudine se va schimba datorită dezvoltării industriei turismulu în anii ce vor veni şi multe lucruri depind de vizitatori. Dar, deocamdată, "dulceaţa" turcilor este nealterată.
Iată câteva trucuri legate de comportamentul social care pot fi utile atunci când se interpretează ceea ce se întâmplă de jur împrejur şi care pot ajuta la sporirea bucuriei de a participa şi mai mult la acest peisaj.
Să începem cu începutul: saluturile care le implică pe cele de bun venit, strângerea mâinii, îmbrăţişatul, sărutatul pe ambii obraji, urmate de "Ce mai faceţi? Cum vă simţiţi? Ce mai face familia? Cum vă merg afacerile?…"sunt ritualuri importante. În timpul sărbătorilor religioase, saluturile sunt şi mai importante. Tinerii vizitează şi sărută mâna membrilor mai în vârstă ai familiei. Este vizitat fiecare prieten, fiecare membru al familiei, pentru a reânnoi legăturile sau prieteniile. Copiii primesc bani de buzunar şi daruri şi se îndeplinesc datoriile sociale către cei săraci. Ca oriunde în lume, acestea sunt momente de bucurie. Cu toate acestea sărbătorile subliniază aspectele sociale şi spirituale şi se aşteaptă din partea tuturor un plus de decor în acţiune şi de aparenţă.
La întrunirile sociale, chiar dacă toată lumea stă în aceeaşi cameră, se obişnuieşte ca femeile să înceapă discuţiile cu femeile şi în mod similar bărbaţii cu bărbaţii. Petrecerile unde oamenii stau unde vor şi se amestecă unii cu alţii nu sunt forme obişnuite de viaţă socială cu excepţia elitei din oraşe. O cină tipică este urmată de cafea, ceai, bomboane, fursecuri, produse de patiserie şi fructe. O invitaţie la cină este o onoare deosebită. La masă este ceva obişnuit din partea gazdei să roage invitaţii să mai servească din fiecare fel de mâncare şi chiar să insiste. Se aşteaptă din partea musafirului ca după câteva cereri repetate să accepte. Cinele sunt momente de destindere care trebuiesc savurate în tihnă, pe masură ce se servesc diferitele feluri de mâncăruri delicioase. Uneori, la asemenea ocazii, musafirii aduc flori sau dulciuri.
Atunci când este vorba de legături de afaceri, întregul moment se desfăşoară ca o ocazie socială, împreună cu saluturile de rigoare, cafea, ceai sau o masă în funcţie de importanţa afacerii. Chiar şi atunci când se fac cele mai obişnuite cumpărături, se face schimb de informaţii personale între vânzător şi client, stabilindu-se nivelul la care fiecare trebuie să îşi îndeplinească rolul în tranzacţie. A te tocmi nu este un joc simplu al negocierii între două părţi adverse. Ea face parte din viaţa socială şi "bârfa" prietenescă confirmă natura non-adversă a activităţii.
Există puţine subiecte care au nevoie de un tratament special. Acestea includ steagul, armata, patria şi religia. Deşi oamenilor le face o deosebită plăcere să răspundă întrebărilor legate de aceste subiecte, critica sau lipsa de respect, chiar şi printr-un simplu gest nu sunt acceptate uşor. Pe de altă parte politica este "jocul naţional" al turcilor. Nu există popor care să iubească mai mult să vorbească despre politică ca turcii.
Pentru a trage linia, un turist poate face un pas greşit, dar ceea ce contează este intenţia acestuia. Dacă sensul este de egalitate şi respect, pe care poporul turc îl va simţi imediat, totul va fi bine şi şederea va fi una plină de plăceri şi bucurii.
Bediha COCOI
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
O femeie mai în vârstă, care se află în camera nupţială, spune celor doi tineri să se ţină de mână. După ce îndeplineşte ritualul rugăciunii, tânărului i se permite să ridice voalul de pe faţa miresei şi astfel îi poate vedea faţa. Cei doi stau la masă şi mănâncă din mâncarea oferită de familia mirelui.
În comunităţile tradiţionale virginitatea este un element foarte important. Se caută un anumit semn. Absenţa lui poate duce la izgonirea tinerei. Femeia mai în vârstă care vine să strângă patul nupţial primeşte bani care sunt daţi de mire.
În unele regiuni în dimineaţa următoare nunţii, mireasa este îmbrăcată cu mare atenţie şi are loc o ceremonie la care partcipă numai femeile. Aceasta se numeşte "duvak" (voal), "gelin ertesi" (ziua miresei), "gelin sabahi" (dimineaţa miresei). La această ceremonie, tânăra trebuie să danseze, se prezintă semnul virginităţii ei celor care sunt prezenţi. Această tradiţie nu se mai practică în multe regiuni în zilele noastre.
Bediha Cocoi
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ceaiul este principala sursă de cofeină la turci. El este preparat într-un mod deosebit: se fierbe în aburi de apă şi se serveşte în pahare mici şi delicate din sticlă transparentă pentru a se putea admira culoarea şi a menţine ceaiul fierbinte.
Băutul ceaiului este ca un ritual în care nu sunt concepute întreruperi.
Se povesteşte că odată un leu a scăpat din Grădina Zoologică din Ankara şi s-a instalat în subsolul unei clădiri cu birouri. Aici a început să devoreze angajaţii şi conducerea şi chiar a mâncat câţiva miniştrii dar nimeni nu a luat atitudine. În momentul când a fost mâncat „omul-ceai", cel care se ocupa de aprovizionarea cu ceai proaspăt, s-au luat urgent măsuri pentru capturarea leului. Această mică povestire este creată pentru a scoate în evidenţă importanţa acordată acestui obicei.
În Turcia nu există parc sau terasă unde să nu se servească ceai. În locurile cu privelişte există case de ceai sau grădini speciale unde se serveşte ceai.
Pentru a prepara un ceai turcesc tradiţional este nevoie de un ceainic special numit çaydarelık. Acesta este alcătuit din două recipiente de dimensiuni diferite, aşezate unul peste celălalt. Recipientul de jos se umple cu apă, iar în cel de sus se pune la o ceaşcă de ceai 2 linguriţe de ceai amestecate cu câteva picături de apă.
În momentul în care fierbe apa din recipientul de jos, se toarnă jumătatea cantităţii de apă fiartă în cel de sus. Se lasă la odihnă 10 minute.
La servire se pune jumătate parte ceai concentrat şi jumătate parte apă fiartă. Se îndulceşte după gust.
Nilgün ASAN
Sunt preparate de consistenţă moale ce se obţin din plante şi organe de plante medicinale pulverizate şi amestecate cu apă până ce rezultă o pastă. Această pastă se pune între două bucăţi de pânză fină pentru a putea fi aplicată şi ridicată uşor de pe partea bolnavă. Cataplasma nu trebuie să fie nici prea consistentă, nici prea fluidă şi nici să nu depăşească prin suprafaţa ei locul bolnav.
Când se reânnoieşte aplicarea unei cataplasme se recomandă să se prepare mai întâi o nouă cataplasmă, apoi să se ridice cea veche ca să nu se răcească locul unde a fost aplicată.
Dintre cataplasme mai des folosite amintim cataplasma de făină de in cunoscută şi sub denumirea de cataplasma emolientă şi cataplasma de făină de muştar.
Se fierbe apa într-o oală, se atârnă deasupra o sită în care se introduc plante proaspete sau uscate şi se acoperă. Dupa câtva timp se iau plantele calde, muiate se pun într-o pânză cu ţesătură rară şi se aplică pe locul dureros. Totul este acoperit apoi cu un postav de lână şi legat strâns cu mai multe cârpe. Nu are voie să apară nici un fel de senzaţie de rece. Foarte eficiente sunt compresele cu aburi de coada calului. Compresele cu aburi sunt lăsate să-şi facă efectul timp de 2 ore sau chiar peste noapte.
Cataplasma de coada-calului: 2 mâini pline de coada-calului se pun într-o sită care se aşează peste un recipient cu apă clocotită. Când plantele sunt fierbinţi şi moi se învelesc într-o pânză de in şi se aplică pe locul suferind. A se împacheta neapărat la cald. A se lăsa să acţioneze mai multe ore sau peste noapte.
Cataplasma de muşeţel: 1/4 litru lapte în clocot este turnat peste 1 lingură (cu vârf) de muşeţel, se lasă să stea puţin, se strecoară şi se fac comprese calde.
Cataplasma cu frunze proaspete de patlagină: frunzele proaspete de patlagină sunt spălate şi zdrobite pe un fund de lemn cu un sucitor de tăiţei, până se formează un terci care se aplică local.
Cataplasma cu frunze proaspete de podbal: frunzele proaspete se zdrobesc şi se freacă până iese un terci care se aplică sub formă de comprese.
Bediha Cocoi
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Cu o săptămână înainte de începerea festivalului de la Yalova am fost anunţaţi că vom participa şi noi, grupul Fidanlar, cu cântece şi dansuri turceşti. A fost o săptămână încărcată de repetiţii zilnice pentru a ne prezenta cât mai bine la acest festival. În sfârşit a sosit şi ziua când a trebuit să plecăm. Am fost cu toţii foarte bucuroşi dar şi emoţionaţi în acelaşi timp, pentru că pentru unii din noi era prima ieşire peste graniţă.
După un drum lung cu autocarul, dimineaţa, am ajuns în Istanbul, iar de acolo am urcat pe feribot şi am traversat M. Marmara până la Yalova. Acolo am fost cazaţi la un camping, chiar pe plajă şi am stat în cameră cu Fenis, Erkan şi Selmin.
Cei din Yalova ne-au primit cu căldură şi au fost gazde minunate. Ziua făceam plajă, ne jucăm, ne plimbam, iar seara am avut spectacole în Yalova şi în localităţile: Taşhopru, Tavşanlı, Termal şi İnegöl.
Am defilat pe străzile din Yalova şi İnegöl şi am făcut fotografii cu grupuri de copii din alte ţări participante de festival şi cu grupurile de dansatori de la YAFEM.
Cele două săptămâni au trecut repede şi ne-am întristat când a trebuit să ne despărţim de cei care în tot acest timp au făcut ca noi să ne simţim minunat.
Izet Ersun
La acest festival am fost invitaţi să participăm şi noi, grupul Fidanlar de la UDTR, alături de grupurile de dansatori din alte ţări cum ar fi: Cipru, Macedonia, Bulgaria, Tataristan, Kayacstan, Georgia şi Cecenia.
După un drum lung cu autocarul, dar placut, am ajuns în Istanbul de unde am traversat Marea Marmara cu feribotul până la Yalova. Acolo am fost primiţi cu căldură de gazdele noastre, organizatorii festivalului, care erau de fapt şi dansatorii de la YAFEM. Toţi am fost cazaţi la un camping unde ne-am simţit foarte bine, am făcut plajă, ne-am jucat, ne-am plimbat prin împrejurimi, dar am şi repetat dansurile şi cântecele pe care urma să le prezentăm în serile în care aveam spectacole.Ele au avut loc în anfiteatrul din Yalova dar şi în alte localităţi cum ar fi: Termal, Tavşanli, Taşkopru şi Inegol. În staţiunea Termal am avut posibilitatea să ne plimbăm, să ne jucăm în piscina cu apă termală după care am făcut şi o baie caldă.
Zilele au trecut repede şi am fost foarte supărată când a venit clipa în care a trebuit să ne despărţim de celelalte grupuri şi de gazde. Ne-am luat la revedere sperând să ne revedem şi în anul 2002 la ediţia a V-a a festivalului.
Izet Nihal
"Unitate în limbă şi în spirit" este sloganul festivalului de folclor de la Yalova. Şi ce poate fi mai emoţionant decât să vezi oameni veniţi din diferite colturi ale lumii care în aparenţă nu au multe lucruri în comun. Dar acest lucru este numai de suprafaţă pentru că bunul cel mai de preţ pe care îl împărtăşesc aceşti oameni este limba turcă. M-a bucurat enorm faptul că bulgarii, macedonenii, kazacii, cei din Tataristan, georgienii şi ciprioţii au putut să se înţeleagă între ei nu cu ajutorul limbajului mâinilor ci al limbii comune. De fapt marele conducător al Turciei, Mustafa Kemal Atatürk, spunea că "podul de legătură între naţiuni trebuie să fie cultura." Într-adevăr acesta a fost şi scopul festivalului să stabilească punţi de legătură între oameni care ani de-a rândul nu au ştiut de existenţa semenilor lor din aceste ţări. Programele artistice prezentate au fost dintre cele mai bune şi ochiul spectatorului a fost desfătat de bogăţia folclorului şi al costumelor populare.
Ele au întărit încă o dată ideea unităţii în limbă şi în spirit. Acest lucru a fost remarcat şi de localnici care erau întotdeauna surprinşi în mod plăcut când constatau că puteam să dialogăm cu ei într-o turcă corectă. Când spun localnici mă gândesc şi la cei din Termal, Tavsanli, Taskopru şi Inegol, localităţi unde am susţinut spectacole. Toţi au înţeles că noi suntem fraţii şi surorile lor care au plecat din patria mamă cu sute de ani în urmă, dar care nu şi-au uitat niciodată rudele de sânge.
Ţin să mulţumesc încă o dată organizatorilor pentru că ne-au oferit această şansă unică de a ne întâlni şi cunoaşte cu turcii care se află răspândiţi în cele patru colţuri ale lumii.
Bediha Cocoi
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Türkiye, Yalova Türk folklor Festivaline, Fidanlar takımı olarak bizde katıldık. Arzumuz asil, cesaretli ve başarılı olmaktı. Şarkılarımız, marşlarımız ve oyunlarımız rakip arkadaşlarımızdan da başarılı söylemekteydi.
Öğretmenlerimiz bu yarışma için hazırladılar bizi,sonunda ikinciyi iakaladık. seircilerimiz bizi alkışlarla mutlu ettiler. bize hayran kaldıklarını anladık. ayrılırken rakiplerimizden veda ettik ve yeni dost kazanmış olduk.
După muncă multă, stres şi pregătiri îndelungate, a sosit şi clipa mult aşteptată. Startul spre meleaguri noi pe cît de cunoscute pe atît de misterioase. Doream să ajungem cît mai repede în Turcia s-o vedem, căci de auzit auzisem şi învăţasem multe. Călătoria a fost lungă şi obositoare. Era o nouă experienţă. Ne-am odihnit puţin, dar serile de spectacol, plaja şi atmosfera de prietenie era compensaţia pe care o dorisem. Oamenii ospitalieri de la Yalova, Bursa, termal şi alte locuri unde am dat spectacole ne-au primit cu multă afecţiune. Nu voi uita staţiunea Termal, unde ne-am scăldat în piscină ţi am gustărit ceva la umbra unui copac vechi de 2000 de ani. Munca noastră a fost răsplătită nu numai cu aplauze ci şi cu premiul II obţinut. Nu vom uita niciodată experienţa deposebită şi plăcută trăiată la Yalova.
Şerif Fenis
Büyük bir heycanla Türkiye yolunu tuttuk. İlk defa Türkiye’yi görecektik, ben ve arkadaşlarım. Yolumuz uzun oldu ama Yalova’daki yaşamış olan günler canızda ckaldı. Kamp evleri, Türk insanları, Festivala katılan Tüm Türk boyları bir masal dünyası yaratı.
yorgunluğu unuttuk ve güzel hatıralarla döndük. Türk dilimizi daha iyi öğrenmeye karar verdim.
Selmin Ömer
Yalova, Bursa, Termal’lerde verdiğimiz konserler beni mutlu etti. Türkiye’ye hayran kaldım. Belki önümüzdeki seneye de davet ederler ve daha hazırlıklı gideriz.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Çiftlik işlerinde Fatoş’un annesine yardım eden Ayşe teyze, Memoş’a, ormanda çok hoş ve avucunun içi kadar küçücük insancıklar olduğunu söyledi.
- Bunlar nasıl şeylerdir? diye sordu Memoş.
- Kızıl saçlı, büyük burunlu yaratıklar! diye yanıt verdi Ayşe teyze. Ve eğer onlardan birini görmek istiyorsan sabırlı olmalısın! dedi Memoş’a.
Memoş onlardan birini görmek için can atıyordu. Onları ne zaman görebileceğini sordu.
- Öğle vakti, güneşin en kızgın olduğu zaman! dedi Ayşe teyze.
Memoş, Ayşe teyzenin söylediklerinin gerçek olduğunu kanıtlamak içiçn ormana doğru yürümeye başladı.
Ormanda aüaçsız bir alana vardı. Gür otların üstüne uzandı ve rahatça güneşin gökte en yüksek noktaya çıkmasını bekledi.
Heyecandan kımıldamaya cesaret edemiyordu. Saat tam on iki olunca cüceleri beklemeye başladı. Güneşin ısısı o denli hoşuna gidiyordu ki Memoş az kalsın orada uyuya kalacaktı.
Aniden yaşillikler arasında bir şeyin kımıldadığını duydu. Gözlerini kocaman kocaman açtı; ancak gördüğü bir tarla faresinden başka bir şey değildi.
Beklemekten bıkmıştı ve dönmeye karar vermişti ki, iki adım ötede gerçek bir cüce belirdi. Üzerinde mavi bir ceketle siyah bir pantalon vardı.
Gözleri bir tesbih boncuğu kadar küçük, saçları uzun ve kızıl renkte idiler.
Ayşe teyze gerçeği söylemişti!
Önce cüce çocuğu görmedi, ama sonra onu farkedince, bir çekirge gibi havaya sıçıradı, sivri sesiyle çocuğu:
- Burada ne yapıyorsun? Dedi
- Bir cüce görmek istemiştim. Sen bir cüce değil mi? diye sordu Memoş.
- Tamam! dedi küçük yaratık. İşte beni gördün, artık koşarak evine dönebilirsin!
- Eve dönmek istemiyorum, istediüim tek şey arkadaşım Fatoş’un da görebilmesi içiçn, seni beraberimde götürmektir! dedi.
Cüce:
- Küçük çocuklar hoşuma gitmezler, çık git buradan!
- Arkadaşım Fatoş çok akıllı ve hoş bir kızdır! dedi Memoş.
Cüce küçücük kaşlarını çararak:
- Sana son kez çık git buradan diyorum! dedi.
Memoş başarısızlığını üstlenmek istemedi, hiçbir şey söylemeden, sevimsiz cüceyi avucuna alıp parmaklarını sıkıca kapadı ve onu cebinde saklayacağını söyledi.
Küçük yaratık bunu duyunca çok kızdı, minnacık ağzıyla Memoş’un elini kuvvetlice becerdi ve Memoş’a:
- Şimdi evine dön ve bir daha böyle olumsuz bir durumla karşılaşmamak için bizleri rahat bırak!
Memoş evine döndü. Yanaklarından yaşlar akıyordu. Annesi onun yaralı elini sargılarken, Memoşa, ormanda kocaman burunlu ve kızıl saçlı bir cüceye rastladığını anlatı ona. Annesi bunun gerçek olduğuna inanmadığını, hayal kurduğunu, bir böcek onu ısırmış olabileceğini ve böyle şeylere inanacak kadar aptal olmamasını önerdi ona.
Memoş ağlamaya devam ediyordu. Çok mutsuzdu…