Chiar dacă luna aprilie este patronată de Păcală vă promit că în acest număr al revistei veţi citi numai articole reale!
A fost o perioadă plină de activităţi atât ale uniunii cât şi ale partenerilor noştri.
În perioada 23-25 martie s-a desfăşurat a V-a ediţie a Festivalului “Primăvara Comunitară”, unde am avut plăcerea de a participa la discuţii despre obiceiuri de primăvară la: turci, tătari, greci, ruşi-lipoveni, găgăuzi şi evrei; dar am avut şi ocazia să vedem costume viu colorate şi dansuri specifice, care au fost o adevărată încântare pentru spectatorii care au umplut până la refuz sala. Veţi descoperi mai multe în paginile revistei noastre. Au urmat o serie de activităţi desfăşurate de elevii care studiază limba turcă, organizate cu diferite ocazii, la care a participat şi a consemnat pentru dumneavoastra colega mea Minever Omer.
Într-o zi frumoasă de primăvară am făcut o vizită fulger la Filiala Tulcea a U.D.T.R, unde împreună cu colegele mele am aflat pentru dumneavoastră o serie lucruri interesante despre viaţa comunităţii de aici, pe care o să le descoperiţi şi dumneavoastră.
Pe 11 aprilie viaţa noastră spirituală s-a îmbogăţit prin participarea la “Săptămâna naşterii Profetului“; cei care nu au putut participa au posibilitatea să afle amănunte de la Firdes Veli.
Vă întrebaţi dacă mai urmează ceva? Sigur, o să fie 23 aprilie “Ziua Internaţională a copilului în Turcia“. Această zi oferă ocazia Uniunii Democrate Turce din România, să arate încă o dată, importanţa acordată copiilor, care reprezintă viitorul nostru. Vrem să le oferim o zi de neuitat, o zi aşa cum o dorea însuşi marele M.K.Atatürk.
Dacă doriţi să fiţi cât mai bine informaţi despre viaţa comunităţii noastre, şi nu numai, fiţi cu ochii pe noi.
Nilgün Asan
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
23 Nisan, 1920 yılında – Türkiye Büyük Millet Meclisinin Anadolu’nun bağrında doğduğu, açıldığı gündür. 23 Nisan’da Türk milleti bağımsızlığına, hürriyetine, egemenliğine kavuşmuştur.
Birinci çıkan kanunla 23 Nisan 1921 tarihinde, Ulusal Bayram ilan edilmiş ve Büyük Önder Atatürk, 8 yıl sonra, bu bayramı çocuklara armağan etmiştir. Bu bayram Türk çocukları, tüm dünya çocuklarıyla paylaşıyor, coşkuyla kutlamaları sürdürüyorlar.
Bu vesile ile, Romanya Demokrat Türk Birliği, T.C. Köstence Başkonsolosluğu; Dobruca Türk İş Adamları Derneği; Romanya Müslüman Tatar Türklerinin Demokrat Birliği, Köstence İl Eğitim Müfettişliği ve “Aşağı Tuna“ Araştırma Merkezi ile ortaklaşa olarak, 27 Nisan tarihinde, 10,30 – 14,30 saatleri arasında, Köstence Çocuk Sarayında düzen-leyeceğimiz olan faaliyete davet ediyor.
Faaliyetin programı:
Herkesin eğlencesi için, gösteriye üç palyaço da katılacaktır.
Sizleri daha çok sürprizler bekliyor
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Pentru Republica Turcia, ziua de 23 aprilie are o însemnătate deosebită: la această dată, în anul 1920 s-a întrunit pentru prima dată Parlamentul Republicii Turcia, natiunea turcă dobândindu-şi astfel independenţa, suveranitatea şi libertatea.
După 8 ani, marele om de stat Mustafa Kemal Atatürk a dedicat această zi copiilor, ea fiind sărbătorită nu numai de copiii din Turcia, ci şi de copiii din întreaga lume.
Şi pentru că nimic nu este mai frumos decât zâmbetul unui copil într-o zi de primăvară, Uniunea Democrată Turcă din România ca iniţiator, avându-i parteneri pe: Consulatul General al Republicii Turcia la Constanţa, Asociaţia Oamenilor de Afaceri Turci Dobrogea, Inspectoratul Şcolar Judeţean Constanţa, Uniunea Democrată a Tătarilor Turco-Musulmani din România, Centrul de Dezvoltare, Educaţie, Cercetare şi Cultură „Dunărea de Jos“ vă invită la o amplă manifestare dedicată copiilor, ce va avea loc joi, 27 aprilie 2006, la Palatul Copiilor, între orele 10,30 – 14,30.
Programul manifestării este următorul:
Trei clovni vor completa tabloul acestei zile minunate a copiilor, cu umor şi veselie, iar pictori talentaţi vor desena pe feţele copiilor fluturaşi, iepuraşi, ursuleţi etc. Vă aşteaptă, de asemenea, multe alte surprize.
Întregul peisaj al acestei zile nu poate fi complet fără voi. Veniţi, vă aşteptăm!
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ajuns la cea de-a cincea ediţie, Festivalul Interetnic „Primăvara Comunitară“ şi-a deschis porţile şi anul acesta tuturor etniilor din Dobrogea, Bulgaria şi Moldova în perioada 23 şi 25 martie a.c.
Sosirea primăverii este sărbătorită deopotrivă de turci, tătari, lipoveni, greci, evrei, armeni, aromâni, italieni; acesta fiind motivul pentru care Uniunea Democrată Turcă din România continuă tradiţia organizării acestui Festival.
Festivalul a debutat cu lucrările simpozionului „Datini şi obiceiuri de primăvară la comunităţile etnice“, în aula Bibliotecii Judeţene din Constanţa. Au fost audiate peste 18 lucrări, participanţii având ocazia să afle lucruri interesante despre datinile şi obiceiurile legate de primăvară ale etniilor reprezentate.
Au prezentat comunicări următoarele persoane:
Reprezentantul Asociaţiei Liga Albanezilor din România, d-l Vlad Dumitru a prezentat o expoziţie de pictură. Artistul a oferit drept mulţumire reprezentanţilor U.D.T.R. un tablou reprezentând geamia Kral din Constanţa.
În ziua de 25 martie a avut loc spectacolul „Primăvara Comunitară“. Spectatorii care au umplut până la refuz sala s-au bucurat de un spectacol de culoare, muzică şi dansuri tradiţionale. Ne-au încântat privirile 19 ansambluri, printre care îi amintim pe: „Dobrogenii“ (Liceul de Artă Constanţa), „Sureyya“ (Techirghiol), „Fidanlar“, „Delikanlılar“, „Tuna“ şi „Mehtap“ (U.D.T.R.), „Zdunaiska Sici“ (ucrainieni – Tulcea), „Dor“ (aromâni – Tulcea), „Karadeniz“ şi „Karasu“ (U.D.T.T.M.R.), „Rapsodia Rromani“ (rromi – Constanţa), „Güneş“ şi „Impus“ (Bulgaria), ansamblul Casei de Cultură a localităţii Beş Elma.
În încheiere, grupul de copii „Classic Styles“ a electrizat sala cu cântecele şi cu gingăşia lor.
Partenerii noştri la această manifestare au fost: Departamentul pentru Relaţii Interetnice, Ministerul Culturii şi Cultelor prin Direcţia Cultura Minorităţilor, Prefectura Constanţa, Direcţia pentru Cultură, Culte, Patrimoniu Naţional Cultural Constanţa, Centrul de Cercetare, Dezvoltare, Educaţie şi Cultură „Dunărea de Jos“ Galaţi, Clubul Rotari Constanţa, cărora le mulţumim pe această cale pentru buna colaborare şi sperăm să fie alături de noi şi la alte manifestări.
Nilgün Asan, Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
ROMANYA DEMOKRAT TÜRK BİRLİĞİ tarafından hazırlanan ve büyük başarı ile gerçekleştirilen 23 – 25 Mart 2006 Köstence’de BAHAR ŞENLİKLERİNE Bulgaristanı temsilen iki grup katılmış bulunduk – Güneş Derneği folklor ekibi ve İmpuls modern bale grubu.
Mamaya Park Hotelinde unutulmaz anılar yaşadık. Programın birinci gününde sempozyumda, etnik grupların İlkbaharı nasıl kutladıklarını merakla dinledik ve böylece ne milleti olursa olsun, İlkbahar, doğanın yenilenmesi her zaman insanoğlu insana umut, sevinç ve neşe getirdiğini anladık.
Festival ise Baharın güzel bir demet çiçeğini andırmış oldu – farklı danslar, kıyafetler, fakat hep birlikte yaşadığımız güzellik, dostluk ve beraberlik duyguları ve unutulmaz anıları halen yaşıyoruz ve candan teşekkür ediyoruz.
İŞTE TÜRK BUDUR! SEVGİ VEREN, NEŞE VEREN, HUZUR VEREN!
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!
SAYGILARIMLA: MECBURE EFRAIMOVA, TİKİD “GÜNEŞ” BAŞKANI
28 mart 2006y. Ruse, Bulgaristan
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Centrul de Cercetare, Dezvoltare şi Cultură „Dunărea de jos” anunţă concursul de creaţie literară pe tema „Atatürk şi iubirea de pace”. Participanţii vor fi elevii claselor VIII- IX. Compoziţiile literare vor fi scrise în limba turcă şi vor fi trimise la Sediul Central al U.D.T.R., B-dul Tomis, nr.99, Bloc SO, ap. 3, U.D.T.T.M.R. şi la Centrul „Dunărea de Jos“ Galaţi, Micro 20, str. Oţelarilor, Bl. K, sc. 4, ap. 134, până în data de 1 mai 2006. Premiile vor fi acordate în data de 19 mai 2006 într-un cadru festiv la Constanţa.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Într-o frumoasă zi de primăvară, noi, fetele de la ziar, ne-am hotărât să facem o vizită fulger la una dintre filialele Uniunii noastre. Care putea fi mai potrivită? Pentru că este a doua mare filială şi pentru că aici întotdeauna ne-au întâmpinat căldura sufletească şi ospitalitatea, am ales Tulcea. Pentru a putea reflecta cât mai corect viaţa comunităţii, ne-am împărţit munca astfel: Firdes Veli s-a ocupat de viaţa spirituală, Minever Omer de învăţământul în limba maternă iar Nilgun Asan de activitatea comunităţii în general. În paginile următoare veţi descoperi, pe rând, articolele realizate. Noi am încercat şi sperăm să fi reuşit să redăm cât mai real, cu bune şi rele, ceea ce am văzut. Spre surprinderea noastră, odată ajunse la filială, am descoperit o activitate intensă. Într-una dintre încăperi se desfăşurau cursuri de Kur'an, la secretariat se lucra la editarea „Foii de Tulcea“, iar la bucătărie, un grup de femei gureşe preparau diferite feluri de peşte, spre bucuria noastră.
La o mică şuetă, am aflat de la doamnele prezente că acest tip de întâlniri au loc săptămânal, fiecare contribuind la prepararea diferitelor feluri de mâncare tradiţională turcească, savurate cel mai bine în familie. Pentru că oamenii de aici sunt o mare familie! În jurul mesei, se fac glume şi se povestesc diverse lucruri, aceasta fiind o bună modalitate de informare despre viaţa comunităţii.
Tot în sediul uniunii se desfăşoară săptămânal repetiţiile corului şi ansamblului de dansuri „Tuna“.
Într-un moment de respiro, am stat de vorbă cu preşedintele filialei, care, totodată, este şi deputatul U.D.T.R. în Parlamentul României. Vă redăm, pe scurt, discuţia purtată pe marginea activităţii filialei, dar şi a relaţiei cu conducerea uniunii.
„Ibram Iusein: Filiala are activităţi zilnice; la sediul filialei se şin cursuri de Kur'an la care participă două grupe de femei a câte 10-15 persoane. De obicei femeile, după ora de curs, îşi pregătesc diverse mâncăruri tradiţionale, aducându-şi de acasă ingredientele necesare, gătesc în sediu, mănâncă; întreg cursul de Kur'an ţine cam 4 ore pe zi. Acest fapt ne arată că filiala are şi foarte multe cheltuieli: energie termică, electrică… Momentan, nu ne facem probleme privind aspectul financiar; ca filială, suntem mulţumiţi de activitatea noastră. Avem activităţi culturale, întâlniri la două trei săptămâni cu celelalte minorităţi din judeţul Tulcea, judeţ unde există toată paleta de minorităţi din România. Nu există nici o minoritate lipsă, chiar aş vrea să menţionez că noi colaborăm foarte bine cu celelalte comunităţi: greci, ucrainieni, ruşi-lipoveni, evrei, germani, italieni, chiar avem şi câţiva maghiari cu care ne întâlnim. Minoritatea turcă de aici este cea mai prolifică în privinţa activităţilor culturale.
R.: Ce impact a avut asupra comunităţii înfiinţarea filialei U.D.T.T.M.R. aici în Tulcea?
I.I.: A fost o mişcare greşită a Uniunii tătare din Constanţa. În Tulcea nu a existat o diferenţiere între comunitatea turcă şi cea tătară. Noi am convieţuit aici împreună; după cum aţi văzut, la cursul de Kur'an, sunt şi turci şi tătari. Faptul că s-a înfiinţat o filială a Uniunii tătare, nu a dus decât la învrăjbirea anumitor persoane din cadrul comunităţii, persoane cu o educaţie sub medie, care înţeleg diferit noţiunea de turc şi de tătar. Această mişcare de fapt a urmărit doar anumite interese politice. Dar comunitatea în sine nu s-a dezbinat, pentru că Uniunea turcă este o uniune mai tolerantă, mai deschisă; de fapt oamenii din judeţul Tulcea sunt aşa. Consider că nu poate avea loc această scindare, deoarece majoritatea famiilor de aici sunt mixte.
R.: Cum a influenţat comunitatea faptul că în anul 2004 aţi fost ales deputat în Parlamentul României? Oamenii au alte aşteptări de la Dvs.?
I.I.: Din punctul meu de vedere, cred că în bine. În privinţa aşteptărilor, ele sunt mai mari. Dar acelaşi lucru vine şi din partea mea. Încerc să le ofer mai mult, dar şi cer mai mult. Adică o implicare numerică şi mai activă a oamenilor în activităţile filialei. De aceea, filiala noastră este deschisă în permanenţă. Nu există timpi morţi sau zile fără activitate.
Ca proiecte de viitor, aş vrea să amintesc de Hîdîrlez, care la noi este o sărbătoare a primăverii, nu cum este înţeleasă de anumite părţi ale etniei noastre, ca fiind Paştele Morţilor. Îmi aduc aminte că în copilăria mea, părinţii ne scoteau la iarbă verde unde se mânca, se cânta, se distra lumea. Ulterior au intervenit mai multe schimbări, s-a dat o altă tentă acestei zile. Vrem s-o readucem la valorile iniţiale. Concret, pentru Hîdîrlez, vom strânge etnici din toate zonele judeţului, vom pleca la pădure, fiecare îşi va aduce de acasă mâncare, sucuri; toate aceastea se pun laolaltă, şi fiecare mănâncă de la fiecare. Va fi o întâlnire în cadrul căreia etnicii musulmani întâmpină primăvara cu bucurie. O altă mare activitate va fi participarea la Festivalul Internaţional al Minorităţilor de la Sulina cu ansamblurile filialei.
R.: Cum faceţi faţă celor două funcţii: preşedinte de filială şi deputat?
I.I.: Vreau să vă spun că numai în cazul nostru şi al tătarilor, deputaţii nu sunt şi preşedinţi de uniune. La toate celelalte minorităţi, deputaţii au şi funcţia de preşedinte. Dacă ei pot face faţă, eu de ce nu aş putea, la nivel de filială? Nu aş merge atât de departe şi să spun că aş dori să fiu preşedinte al uniunii, dar consider că între preşedinte şi deputat ar trebui să existe un vocabular similar. Cred că este un lucru benefic pentru Tulcea şi mi-aş dori să fie la fel şi pentru Constanţa. Aş vrea să mă implic mai mult în activităţile filialei Constanţa şi ale Uniunii în general, să fiu solicitat cât mai des. Au fost cazuri când am ajuns în teritoriu şi nu am avut cu cine sta de vorbă, conducerile filialelor respective nefiind în zonă. De aceste aspecte sunt tare nemulţumit. În campania electorală am promis că voi fi alături de etnicii noştri şi nu aş vrea ca aceasta să fie interpretată ca o minciună. Faptul că un tulcean a fost ales în funcţia de deputat, a fost pentru cei de aici un motiv de bucurie şi mândrie. Eu mă aşteptam la un alt soi de colaborare cu uniunea, la o altă abordare a problemelor comune. Ne propusesem să schimbăm imaginea uniunii, imagine ce a fost terfelită atâţia ani în presa locală şi centrală. Dar se pare că nu se găseşte un limbaj comun. Însă sper că sunt probleme care vor trece în timp.
Ca preşedinte de filială, îmi doresc ca în viitor să existe o persoană care să se ocupe în lipsa mea de toate problemele existente în cadrul filialei, pentru că în momentul acesta, se ia tot timpul legătura cu mine, pentru orice fel de problemă. Îmi doresc un tânăr care să vină alături de mine şi pe care să îl formez ca lider.“
Următorul pas al vizitei noastre a fost o scurtă „inspecţie“ la orele de limba turcă.
Spre dezamăgirea noastră, atmosfera de aici nu s-a conformat aşteptărilor noastre. De la secretariatul filialei am aflat că orele de limbă turcă se şin sâmbăta, la Clubul Elevilor din localitate, prin amabilitatea d-nei directoare Ülker Selim. Predarea se face în cadrul a cinci grupe, totalizând un număr de 70 de elevi. Suliman Necla, cadrul didactic care predă limba şi literatura turcă şi religia islamică, are o vechime de trei ani în activitate, predând în Constanţa, Castelu şi acum, Tulcea. A absolvit Colegiul de Institutori „Kemal Ataturk“ din Constanţa. Am întrebat-o, printre altele, ce metode foloseşte în predare. Am primit un răspuns evaziv: conversaţie, alte cărţi, nu numai manualele, poveşti… Copiii, destul de intimidaţi de prezenţa noastră, ne-au spus că nu prea vorbesc acasă în limba turcă şi că la orele de turcă învaţă cântecele şi poezii.
Ca proiecte de viitor… Având în vedere faptul că este primul an la Tulcea, d-ra profesoară ne-a declarat că încă nu are rezultate vizibile. Dar din alte surse oficiale, am aflat că şase elevi din Tulcea s-au calificat pentru Olimpiada de Limba şi Literatura Turcă – Faza naţională. Totuşi, credem că după câteva luni de şcoală, un cadru didactic ar fi trebuit să aibă mai multe proiecte de viitor. Probabil că acestea există, dar nu ne-au fost împărtăţite. Însă, trebuie să fim optimişti, iar pe viitor, la o altă vizită, să găsim mai multe lucruri de consemnat. De asemenea, sperăm ca într-un final, cadrul didactic să devină permanent, să se acomodeze cu copiii şi, de asemenea, cu părinţii. Facem un apel în acest sens, spre binele elevilor, către forurile răspunzătoare şi către cadrele didactice, deoarece Tulcea este un oraş cu o numeroasă populaţie de etnie turcă şi este cazul ca şi aici să se dea importanţa cuvenită studiului limbii materne.
Sperăm că nu am fost prea caustici în prezentarea situaţiei existente, dar datoria noastră de reporteri este să prezentăm situaţiile reale, aşa cum le găsim la faţa locului.
Urăm copiilor spor la învăţat şi cât mai multe rezultate bune în viitor.
Au consemnat pentru Dvs. Nilgun Asan, Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
8 Nisan, Cumartesi. Tulça'daki müslümanların faaliyetlerini devamlı duyuyorduk, merak edip dergimizde çalışan arkadaşlarla Tulça'ya gittik. Amacımız Türk Birliği'nin Tulça şubesinini ziyaret ve soydaşlarımızın yaşantılarından sizleri haberdar etmek. Hanımlar, bir grup olarak, yeni bir hocadan Kur'an-ı Kerim dersleri alıyorlarmış diye hep anlatılıyordu. Hocamız Nevzat Cebeci Bey, Hünkar Caminin eski imamı. Derse davet edilerek hanımların Kur'an okumalarını dinledim, çok heyecanlandım, kelimelerle anlatılamayacak bir sahne idi. Genci yaşlısı gelmiş dinini öğreniyor, ilahiler söylüyor. Onların o heyecanı insanı teşvik ediyor. Hanımlarla görüşerek sizlere kısa olarak düşüncelerini aktarmaya çalışacağım:
“İsmim Osman Kadife, 73 yaşındayım şimdiye kadar Kur'an-ı Kerim öğrenemedim, şimdi Nevzat hoca geldi bize sabırla okumayı öğretiyor. İlk başta çok zor geldi ama gayem öğrenmek olunca çaba sarf ederek öğrendim. Süreleri ezberledim, namaz kılmayı öğrendim, çok memnunum, torunlarımada öğretiyorum.“
“İsmim Mambet Remzie, 55 yaşındayım Allah’a şükürler olsun, Kur’an-ı Kerim okuyabiliyorum. Ben bir doktorun yanında çalışıyorum ama Kur’an okumayı da çok istiyordum. Allah razı olsun hocamız iki grup yaptı; sabah ve öğleden sonra Kur’an okumaya ve namaz kılmayı çok meraklı olduğum için çalıştığım halde sabah gelemezsem, öğleden sonra, öğle gelemezsem sabah derslere katılarak Allah’a şükürler olsun, tecvidle Kur’an-ı Kerim'i okumayı, namaz kılmayı öğrendim. Çok mutlu çok sevinçliyim.“
“İsmim Mahmudi Gülbie, 55 yaşındayım. Gençliğimde annem Kur'an okuyunca hiç dinlemiyordum, öğrenmek te istemiyordum. Şimdi bu derslere severek katılıyorum. Hocamız daha önceden gelmediğine üzülüyorum, o bizlere çok şey öğretti. Derslerimiz zevkle geçiyor devamlı birşeyler öğreniyoruz. Ben abdest ne olduğunu bilmiyordum, anladım ki şimdiye kadar boş yaşamışım…“
“İsmim Şachir Bennaz, 57 yaşındayım ve yeni Kuran öğreniyorum. Hocanın geleceğini duyunca çok sevindim, bir hocanın bize Kur'an-ı Kerim okutmasını çok istiyorduk. Bu yaşa gelmişiz ve biz dinimizi tanımıyormuşuz. Ne kötü bir durum: besmelle ne olduğunu yeni öğrendim, süreleri, büyük bir sevinçle namaz kılmaya başladım. Sabah erken heyecanla namaza kalkıyorum, rükü, secde şimdiye kadar ne olduğunu bilmiyordum . Niçin ibadet etmemiz gerektiğini bilmiyorduk. Allah'a şükürler olsun, şimdiye kadar Yâsin, Tebarek, Amme sürelerini hem kendim için hem ölmüşlerim için sürekli okuyorum. Kur’an okumaya gelen arkadaşlarla beraber duâlara gidiyoruz, Tulça'daki hoca hanıma, Safure Necip hanıma yardımcı oluyoruz, Kur'an okuyup, ilâhiler söylüyoruz. Hanım, bizleri çok beğeniyor.“
“İsmim Salavat Leyla, 30 yaşındayım. Allah’a hamd, peygamberimize salavat, hocamıza ve T.C.Diyanet İşleri Bakanlığına böyle bir hocayı bizlere gönderdiği için teşekkür ediyorum. Azınlık olarak, Tulça'da eziklik hissediyorduk. Dinimi tanımıyordum, kendi dinimden sıkıntı duyuyordum, herşeyi ve her hareketi günah olarak haram olarak biliyordum, sanki dinimiz çok zor yaşanan bir din gibi geliyordu. Ne zaman ki Peygamberimiz “Zorlaştırmayın, kolaylaştırın, nefret ettirmeyin, sevdirin” hadisini hocamızdan duyduğum zaman itikad, ibadet, siyer, ahlâk, derslerini işledikçe Kur’an-ı Kerim’den süreler ve anlamlarını gördükçe, öğrendikçe çok güzel ve çok mükemmel bir dinimizin olduğunu, kadınlara daha fazla haklar verildiğini öğrenmiş oldum. Bu derslere kendi isteğimle geldim ve dinimi öğrenmek kendi görevim olduğunu düşündüm.“
Ders veren Nevzat Cebeci hoca ile konuşarak, bizlere şunları söyledi:
“2002 yılında Romanya Diyanet İşleri Bakanlığı tarafından Din görevlisi olarak gönderildim. Üç yıl Köstence Hünkâr camide görev yaptım. Oradaki insanlara dinimizi, tebliğ ettim. Yaklaşık 80 öğrenciye Kur'an okumayı öğrettim. Allah’a hamdolsun iyi ki Tulça’ya geldim ve tulçalı insanlara da dinimizi tebliğ ediyorum. Buradaki insanları da mutlu ediyorum ve kendim de çok mutlu oluyorum. İnsanların daha çok bizlere ihtiyaçları olduklarını gördüm. Gelir gelmez derslere başladım, sağ olsunlar bu soydaşlarım meraklandılar, geldiler, yaşlı, genç ayırımı yapmadan büyük bir azimle derslere devam ediyoruz. Bizlere bu imkanı sunan Romanya Hükümetine, T.C.Diyanet İşleri Bakanlığına, Köstence Başkonsolosluğuna teşekkürlerimi bir borç biliyorum. Özellikle “Hakses” dergisine, bizlere bu fırsatı verdiğiniz için ve bizim bu tür faaliyetlerimizi başka insanlara da duyurarak onları da Kur’an okumaya güzel dinimizi öğrenmeye teşvik ettiğiniz için size teşekkür ediyorum.“
Bu güzel sözlerden sonra sizlere derse katılan hanımların isimlerini tanıtacağım:
İlmin yaşı yoktur, Cenab-ı Hakk “İlim öğrenmek her müslüman erkek ve kadın üzerine farzdır” buyurmuşlardır. Bu yüzden böyle derslerin ve sohbetlerin yer aldığı bir camii varsa kaçırmayalım, yaşlısı, genci hep gitmeye çalışalım. Hocalarımız bizler için gelmişler. Bu fırsatı kaçırmayalım. Bildiğimiz üzere her camide yazın çocuklara Kur’an kursları düzenleniyor, onları teşvik edelim. Bu yüzden terbiye büyüklerden gelir, öğren-diklerimizle Cenab-ı Hakk âmel etmeye nasib etsin…
Firdevs Veli
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În cadrul vizitei noastre la Tulcea, am avut ocazia să stau de vorbă cu D-nul Mustafa Edip, reprezentant al U.D.T.R. în Comisia de Cultură şi Învăţământ a Şura-i Islam. Vă prezentăm în continuare discuţia purtată cu domnia sa.
Reporter: Vă rog să vă prezentaţi.
Mustafa Edip: Mă numesc Mustafa Edip născut la 01.02.1931 în satul Caraibil (Colina) din judeţul Tulcea. Sunt căsătorit cu Reşid Tarife. După căsătorie ne-am mutat în oraşul Tulcea, avem două fete de care suntem foarte mândri: Sevim şi Şirin. Actualmente sunt pensionar. În 2005 am fost ales de U.D.T.R. ca reprezentant în Comisia de Cultură şi Învăţământ a Şura-i Islam.
R.: Ce activităţi aveţi ca membru Şura-i Islam?
M.E.: Particip la toate activităţile iniţiate de Şura-i Islam, la evenimen-tele religioase ale comunităţii tulcene; sunt foarte apropiat de Imam-ul Nuredin Amdi şi, împreună cu acesta şi profesorul de religie Nevzat Cebeci, susţinem aprofundarea de către enoriaşi a minimului de cunoştinţe religioase necesare păstrării credinţei islamice.
R: Care este nivelul de cunoştinţe religioase ale enoriaşilor din Tulcea?
M.E.:Datorită unei lungi perioade de neştiinţă religioasă, majoritatea oamenilor şi-au păstrat credinţa prin transmiterea din generaţie în generaţie. Astfel; nivelul cunoştinţelor religioase în rândul celor de vârstă medie este mic, însă în ultimul timp aceştia sunt atraşi în aprofundarea acestora cu ajutorul profesorului de religie Nevzat Cebeci care ţine regulat cursuri la sediul filialei noastre.
R: În ce condiţii se desfăşoară orele de religie islamică în şcolile din Tulcea?
M.E.:Un real folos a fost la începuturi Imam-ul Nuredin Amdi prin cursurile ţinute în cadrul şcolilor pentru elevi. Acum acesta este înlocuit de noile generaţii, noi absolvenţi ai Colegiului “Kemal Atatürk” din Medgidia şi sper ca nivelul să fie cel scontat, având în vedere că există condiţii optime de lecţii şi manuale necesare. Pe de altă parte noi, cei vârstnici, avem ca obiectiv principal convingerea părinţilor de a-şi trimite copii la aceste cursuri.
R: Cum promovaţi Islamul în rândul tinerilor având în vedere că sunteţi membru în Şura-i Islam?
M.E.:Având în vedere că nu sunt de profesie de formaţie religioasă, nu pot decât să vin cu sfaturi în rândul tineretului pentru a-i atrage în activităţile religioase ale comunităţii tulcene. Susţin discuţii cu grupuri de tineri ori de câte mi se iveşte ocazia pentru a putea forma un front comun în păstrarea tradiţiilor şi credinţei Islamice. Sunt convins că poate este mic ajutorul cel pot oferi comunităţii, dar conform proverbului turcesc ”Damla, damla göl olur”.
R: Cum a contribuit comisia de religie la acţiunea iniţiată şi organizată de D-nul Deputat Iusein Ibram cu ocazia Kurban Bayramului când în curtea filialei s-au sacrificat animale?
M.E.:Ca participant din partea comisiei de religie, la acţiunea organizată cu ocazia Kurban Bayramului am fost plăcut impresionat de participarea în masă a enoriaşilor tulceni, cât şi a invitaţilor din partea celorlalte comunităţi şi a reprezentanţilor conducerii locale. În acest cadru l-am susţinut pe profesorului de religie Nevzat Cebeci atunci când explica invitaţilor şi participanţilor simbolul Kurbanului, frumuseţea gestului pe care credinciosul musulman este dator să-l facă pentru menţinerea tradiţiilor, obiceiurilor, credinţei.
R: Vă mulţumesc pentru timpul acordat şi vă urăm succese în activitate.
Firdevs Veli
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Comisia de tineret din cadrul filialei Tulcea a Uniunii Democrate Turce din România a organizat sub atenta îndrumare a domnişoarei Nurten Mahmudi, o adevărată sărbătoare a culturii turce prin simpozionul “Ada Kaleh – Farmecul unei insule dispărute“.
În cadrul acestui simpozion ce s-a desfăşurat la data de 24 martie a.c, a avut loc lansarea cărţii doamnei Ileana Roman “Viaţa şi opera insulei Ada Kaleh“.
Această carte a fost lansată în luna ianuarie şi în Viena de către Doamna conf. univ. dr. Carmen Bulzan, împreună cu un calendar ce conţine imagini din paradisul pierdut.
Pentru ca imaginea insulei Ada Kaleh să fie cât mai completă, au fost prezentate şi două filme documentare realizate de către Studiourile Cinematografice “Alexandru Sahia“ Bucureşti: “Salutări din Ada Kaleh“(1965) şi “Ultima primăvară la Ada Kaleh“ (1968).
Acţiunea a avut darul să trezească amintiri sau să creeze imaginea acestei insule care a avut o istorie atât de tumultoasă şi dureroasă. Oamenii care au trăit acolo nu au reuşit să se adapteze în alte părţi. Pe insulă erai întâmpinat de o atmosferă pur orientală unde simţurile trăiau o adevărată sărbătoare: miros de tutun, cafea făcută la nisip, dulceaţă de smochine, rahat (lokum) de trandafiri, halviţă; iar privirile erau încântate de imaginea localnicilor care purtau straie turceşti (şalvari).
Participanţii au trăit sau au retrăit mirajul acestui petec de pământ, dispariţia căruia ar trebui să devină o lecţie de istorie.
S-au bucurat alături de membrii U.D.T.R.-filiala Tulcea şi reprezentanţi ai Primăriei Tulcea, Consiliului Judeţean Tulcea, reprezentanţi ai altor etnii din Tulcea şi o delegaţie a Comisiei de Tineret U.D.T.R.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Am stat de vorbă cu d-na Şirin Tairol, realizatoarea Paginii de Tulcea şi am consemnat pentru Dvs. următoarele.
R. Cum a apărut ideea editării acestei pagini?
Şirin Tairol: Eram foarte interesată de citirea ziarului Hakses, dar de cele mai multe ori nu-l găseam – ajungea la Tulcea într-un număr mic de exemplare sau cu mare întârziere. Atunci am înţeles că în aceeaşi situaţie pot fi mulţi conaţionali ai mei, adică mulţi alţii care ar avea dorinţa de a răsfoi, de a citi un ziar scris în limba turcă, un ziar care să fie mai aproape de ei, un ziar care să le umple un gol sufletesc acumulat de mulţi ani încoace. Astfel mi-a venit ideea de a publica această Pagină de Tulcea. La început am creat formatul, am stabilit rubricile, am scris totul, am tipărit şi le-am prezentat la o întrunie în cadrul filialei tulcene, fără să mă gândesc că acea foaie prezentată atunci va fi primul număr al publicaţiei. Atunci s-a hotărât redactarea unui ziar în acea formă, urmând ca eu să mă ocup de acest lucru şi, practic, aceasta a fost naşterea acestei publicaţii. Primele patru numere ale ziarului au fost redactate, tipărite, (inclusiv hârtia) numai de mine, pe cont propriu. Apariţiile au fost de câte 150 de exemplare, din care am împărţit şi în oraşele Babadag, Isaccea, Măcin. Din decembrie – ianuarie 2006 am realizat un site pe Internet în care sunt transmise toate apariţiile ziarului, doritorii putând vizita site-ul nostru pe adresa http://www.tulceasayfasi.3x.ro. În tot acest timp am fost ajutată de soţul meu care este un bun cunoscător al limbii turce, el fiind primul cititor şi corector al publicaţiei. Urmarea se vede. Am ajuns la 9 luni de Tulça Sayfası, şi împreună cu d-na Abdula Cader care este un adevărat talent în ale gazetăriei şi cu sprijinul şi ajutorul dânsei, am atras destui colaboratori cărora le mulţumim şi pe această cale. În prezent, conducerea filialei noastre îmi acordă tot sprijinul tehnic necesar editării Paginii de Tulcea.
R. Ce conţine Pagina de Tulcea?
Ş.T. Reportaje cu relatarea unor evenimente culturale şi religioase în comunitatea tulceană, articole cuprinzând fragmente de istorie şi continuitate ale turcilor pe aceste meleaguri, fotografii din cadrul întâlnirilor cu membrii din comunitatea noastră, poezii, poveşti, proverbe, zicători, reţete culinare din bucătăria turcească, diferite anunţuri, horoscop etc.
R. Ce vă propuneţi în viitor?
Ş.T: Îmi doresc şi îmi propun ca această publicaţie să continue mult timp de acum încolo. Sper să avem fonduri pentru a reuşi editarea în mai multe exemplare, deoarece acum încă nu acoperim suficient necesarul de ediţii publicate. O publicaţie acum încă merge din mână în mână la cei care nu le-au primit. Aştept şi alte colaborări cu persoane ce se ocupă de activităţi similare şi sper din suflet să putem avea viaţă culturală bogată, iar această publicaţie să fie port-drapelul activităţii comunităţii tulcene.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Romanya Köstence Ovidius Üniversitesi Kemal Atatürk Pedagoji Koleji, 1997-2001 dönemi eğitim alanındaki işbirliği esasına dayalı olarak Romanya Milli Eğitim Bakanlığı ve Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı arasında, 14.06.2000 tarihinde imzalanan protokol gereğince kurulmuş üç yıllık bir yüksek öğretim kurumudur. Kuruluş amacı, bölgede yaşayan Türk ve Türk-Tatar çocuklarına Türkçe’yi ve İslam Dinini öğretecek öğretmenler yetiştirmektir. Bölgede, Kemal Atatürk Pedagoji Koleji kurulmadan önce Mecidiye Kemal Atatürk Pedagoji Lisesi mezunları ile imamlar tarafından karşılanmakta olan öğretmen ihtiyacı 2003 yılından itibaren Kolej tarafından karşılanmaktadır.
Kemal Atatürk Pedagoji Kolejinde Türkçe, Türk Edebiyatı, İlahiyat Dersleri (İslam Dini, İslam Tarihi, Kur’an), Pedagoji, Psikoloji ve İngilizce dersleri okutulmaktadır. Bu dersler buradaki soydaş öğretim elemanları ile İlahiyat dersleri vermek üzere Türkiye tarafından her yıl gönderilen bir öğretim elemanı tarafından verilmektedir. Kemal Atatürk Pedagoji Koleji’nin kampus içerisinde üçüncü katta dört metrekarelik bir ofisi bulunmaktadır. Hemen yanında ise, sekreterlerin ve yabancı diller bölümünün ortak olarak kullandığı bir oda yer almakta ve öğretmenler de bu odayı kullanmaktadır. Dersler, Kolej için belirli bir sınıf olmadığından kampus içerisinde boş bulunan sınıflarda yapılmaktadır. Üniversite ve kampus içerisindeki fiziki şartların (sınıf, laboratuar vs) yetersiz oluşuna ilave olarak öğretim elemanı sayısındaki azlığa rağmen eğitimin öz veri ile sürdürüldüğü de bir gerçektir. Halen, soydaş öğretim elemanları İbram Nuredin, Emel Emin ve Ciden Sena Menabit ile birlikte bu görevi sürdürmeye gayret ediyoruz.
Kemal Atatürk Pedagoji Koleji, kurulduğu tarihten itibaren günümüze kadar yetmişe yakın mezun vermiş ve bu mezunların ekseriyeti bölgedeki ilköğretim okullarında öğretmen olarak bir kısmı da imam-hatip olarak istihdam edilmişlerdir. Halihazırda Kolejde ikinci ve üçüncü sınıflar olmak üzere otuz öğrenci öğrenim görmektedir. Ancak, Kemal Atatürk Pedagoji Koleji, Romanya hükümetinin, Avrupa Birliğinin Eğitime uyum yasaları programı çerçevesinde almış olduğu kararla, ülkedeki diğer kolejler gibi, 2007 yılında tamamen kapanacaktır. Bu nedenle Kolej, bu yıldan başlayarak yeni öğrenciler almamış ve bundan böyle de alamayacaktır.
Bugün, Kolej mezunlarının yalnız ilk öğretim okullarında öğretmenlik yapabilmeleri istihdam sorununu da beraberinde getirmiştir. Bölgede Türkçe ve Din Dersleri okutulan okullar sınırlıdır. Bu nedenle bir öğretmen bazen üç farklı lisede görev yapabilmektedir. Ayrıca, Kolej mezunlarının liselerde öğretmenlik yapabilmeleri için gerekli mevzuat değişikliği yapılmamış, böylece istihdam alanı genişletilememiştir. Ülkenin ekonomik koşulları dikkate alındığında öğretmenler için ödenen ücretlerin azlığı da gerçekten buradaki Türk kimliğinin var olmasının en temel unsurlarından olan dil ve din öğretiminin önünde ters bir motivasyon aracı olarak durmaktadır. Ancak, bu olumsuz koşullara rağmen değişen ve gelişen şartlara uyum sağlamak amacıyla, uzun vadeli ve geleceğe yönelik plan ve projelerin yapılması da bir zorunluluktur. Bu bağlamda Dil ve Edebiyat fakültesine bağlı İngilizce-Türkçe Bölümü’nün açılmış olması tarihi bir fırsattır.
Romanya Milli Eğitim Bakanlığının uygulamaya koyduğu ve yeni eğitim kurumlarının açılmasına olanak tanıyan taslak çerçevesinde Dil ve Edebiyat Fakültesi’ne bağlı İngilizce-Türkçe Bölümü, Üniversite Senatosundan Mayıs 2005 tarihinde geçmiş ve böylece Kolej’e yönelecek öğrenciler için yeni bir adres olmuştur. Avrupa Birliğinin, eğitimde getirdiği bir takım düzenlemeler çerçevesinde aldığı kararlarla, eğitim kurumlarında öğretmenlik yapabilmek için en az bir fakülte mezunu olmak şartı arandığından bölgede yaşayan soydaş öğrencilerin İngilizce-Türkçe Bölümü’ne yönelmeleri beklenmektedir. İngilizce-Türkçe Bölümü, 2006-2007 eğitim-öğretim yılından itibaren yeter sayıda öğrenci başvurusu sağlanırsa eğitime başlayabilecek durumdadır. Bu itibarla, fakültelere sınavla öğrenci alındığı gerçeğinden hareketle, öğrencilerin şimdiden kendilerini hazırlamaları ve bu bölümü sahiplenmeleri gerekmektedir. Buradan mezun olacak öğrenciler, eskisinden farklı olarak liselerde de öğretmenlik yapabilecekleri gibi, yüksek lisans ve doktora yapma imkanlarına da sahip olabilecekler ve böylece bugün eksikliği büyük ölçüde hissedilen geleceğin akademisyenleri de yetişmiş olabilecektir. Bölümün, Türkçe ile beraber İngilizce gibi popülaritesi her geçen gün artan ve iş bulmak için istenen koşulların arasında yer alan bir dilin eğitimini vermesi de bir fırsattır. Bu bakımdan İngilizce-Türkçe bölümü beklentileri karşılayacak şekilde, yeni öğretim yılına her bakımdan hazırlanmalıdır. Bu vesile ile, mevcut ders müfredatına ek olarak Din Dersleri’nin konması ve böylece, Kolej’in açılma gayelerinden biri olan soydaş çocuklarının dini eğitimini alabilmelerinin önünün açılması için Romanya Müslümanları Müftülüğünün, Birliklerin ve Türkiye’nin bir an önce Romen makamları ile konuyu müzakere etmeleri gerekmektedir. Ayrıca, bu kurumun varlığı ve yaşatılması, bütünüyle, soydaş entelektüellerin her türlü platformlarda konuyu gündeme getirmelerine, birliklerin, Romanya Müslümanları Müftülüğü’nün ilgisine ve Türkiye’nin desteği ile iki ülke arasındaki işbirliğine bağlıdır.
Bugün milletlerin var olmaları, varlıklarını sürdürebilmeleri için eğitim kurumlarının ne kadar önemli olduğu bilinen bir husustur. Bu itibarla, gerek ortaöğretim kurumları ve gerekse üniversitelerin çatıları altında farklı kültürlerin ve farklılıkların korunmasına hizmet etmek amacıyla, hemen her gün yeni birimlerin kurulduğu bir gerçektir. Sayı bakımından oldukça az olmalarına rağmen bugün Portekiz dilini korumak için üniversite çatısı altında bir bölüm açılabiliyorsa eğer, sayıları on binlerle ifade edilen Türk-Tatar toplumunu temsilen açılan bir bölüme gerekli ilginin gösterilmemesi, kendi varlığını, kültürünü inkardan başka bir şey değildir. Ayrıca, bu bölümün, soydaş çocuklarının yanında, Romen öğrencilerinin de öğrenim görebilmesine olanak sağlıyor olması eğitimde rekabet ve kültürler arası diyalog bakımından da bir fırsat olarak görülmelidir. Zira, bölgede yaşayan Romenlerin gerek Türkiye’ye ve gerekse Türk kültürüne hatırı sayılır bir ilgileri vardır. Özellikle Tarih bölümünde, Osmanlı Türk Kültürü ve Osmanlıca derslerine Romen öğrencilerinin gösterdiği teveccüh dikkate alınırsa bunun ne kadar önemli olduğu daha iyi anlaşılır. Bu nedenle, hem soydaş çocukların eğitim alanındaki ihtiyaçlarının karşılanması, hem de hoşgörülü Romen hükümetinin ve Romen halkının Türkiye’ye, Türk Kültürüne ve İslam Dinine olan ilgilerinin karşılık bulması için bugün her zamankinden daha fazla işbirliğine ihtiyaç olduğu bilinmelidir.
Dr. Eyüp Şahin, Ovidius Üniversitesi Kemal Atatürk Pedagoji Koleji, Müdür Yardımcısı
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
INVITAŢIEÎncepând cu anul 2001, Uniunea Democrată Turcă din România este gazda simpozionului internaţional „Femeia Turcă din Balcani“. Lucrările simpozionului vor aborda următoarele teme:
În aceeaşi perioadă, la Casa de Cultură a Sin-dicatelor din Constanţa, va avea loc un spectacol susţinut de fanfara militară Mehter, din Turcia. |
DAVETİYERomanya Demokrat Türk Birliği tarafından 2001 yılında “Balkanlar’da Türk Kadını“ I. Uluslararası sempozyumu düzenlenmiştir. Sempozyumun konuları şunlardır:
Aynı zamanda, Köstence Kültür Evi'nde Mehter'in bir gösterisi yer alacaktır. |
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Pe data de 18 Martie 2006, la Cimitirul Eroilor din Brăila, s-a omagiat Ziua eroilor turci căzuţi în Primul Război Mondial. Cu acest prilej sunt amintiţi nu numai eroii căzuţi pe câmpul de luptă ci şi eroii pompieri, poliţişti ce au căzut la datorie.
La această acţiune au participat: Consulul General al Republicii Turcia la Constanţa d-nul Haluk Ağca împreună cu soţia, d-nul viceconsul Murat Başar, ataşatul pe probleme de religie d-nul Ahmet Erdem, Muftiul Cultului Musluman din România d-nul Murat Iusuf, deputatul U.D.T.R Ibram Iusein, Preşedintele Asociaţiei Oamenilor de Afaceri Turci Dobrogea d-nul Ramazan Gür, reprezentanţi ai Uniunii Democrate Turce.
Au fost depuse coroane de flori la Cimitirul eroilor turci din Brăila, unde toţi cei prezenţi s-au rugat pentru sufletele eroilor căzuţi la datorie.
În aceeaşi zi la Muzeul de Istorie s-a desfăşurat un simpozion dedicat acestui eveniment.
În încheiere s-a vizitat sediul filialei, unde a avut loc o întâlnire cu etnicii turci din Brăila şi s-au discutat unele probleme cum ar fi: construirea unei geamii, renovarea cimitirului musulman, revigorarea învăţământului în limba turcă prin amenajarea unei săli de clasă în cadrul filialei.
Serin Gafar
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Sühedâ gövdesi, bir baksana dağlar taşlar…
O, rükü olmasa, dünyada eğilmez başlar,
Yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor;
Bir hilâl uğruna yâ Râb, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid’i…
Bedr’in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi…
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
“Gömelim gel seni tarihe!” desem, sığmazsın.
Herc-ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab…
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
“Bu, tasindir” diyerek Kabe’yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namiyle,
Kanayan lahdine çeksem bütün ecramiyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;
Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsam oradan;
Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına,
Uzanırken gece mehtabi getirsem yanına,
Türbedarin gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile avizeni lebrîz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana…
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultanı Salâhaddin’i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran…
Sen ki Islam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrami adın;
Sen ki; a’sâra gömülsen taşacaksın… Heyhât,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat…
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana ağusunu açmış duruyor Peygamber.
Mehmet Âkif ERSOY
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Bilindiği gibi, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (S.A.V.)’in dünyaya teşrifleri, asırlardır “Mevlit Kandili” olarak kutlanmaktadır.
Türkiye Diyanet İşleri Başkanlığı ile Türkiye Diyanet Vakfı işbirliği yaparak, Peygamberimizin doğum günü olan Mevlit Kandillerini 1989 yılından beri bir hafta süreyle ilmi, sosyal ve kültürel etkinlikler düzenleyerek “Kutlu Doğum Haftası” adı altında kutlanmaktadır. Bu yıl içindeki “Kutlu Doğum Haftası” programları da 09-20 Nisan 2006 tarihleri arasında Türkiye’de ve yurtdışında gerçekleştirilecektir.
Din Hizmetleri Ataşeliğimiz ve Romanya Müslümanları Müftülüğü birlikte ortak bir program hazırlayarak 10-14 Nisan 2006 tarihleri arasında Köstence, Mecidiye ve Tulça’da çeşitli etkinliklerle “Kutlu Doğum Haftası” kutlanacaktır.
Kutlu Doğum Haftasını kutlamamızdan gaye, Yüce Peygamberimizi bütün yönleriyle tanıtmak, onun örnek ahlakını anlatmak, Müslümanların ona olan sevgi ve saygılarının daha da kuvvetlendirmektir. Bu gün, Hz. Muhammed’e inanan ve inanmayan herkesin önce onu çok iyi tanımaları gerekiyor.
Hz. Muhammed’in dünyaya geldiği yıllarda Araplar elleriyle yaptıkları putlara tapıyor ve onlara kurbanlar kesiyorlardı. Cahiliye döneminde Müslümanların kıblesi olan Kabe’de 360’dan fazla put bulunmakta idi. İnsanlar arasında hak, hukuk güven diye bir şey kalmamıştı. En yakın akraba ve kardeşler arasında bile akrabalık bağları kopmuş, yetimlerin, dulların ve acizlerin hakları ellerinden alınıyordu. Zulme uğrayanların sesine kulak verilmiyordu. Kadının bir eşyadan farkı kalmamıştı. Kız çocukları diri diri toprağa gömülüyordu. İnsani değerler kaybolmuştu. Dolayısıyla, bir çok sıkıntılarla bunalmış olan insanlık artık bir kurtarıcı bekliyordu. İşte böyle bir zamanda Peygamberimiz Hz. Muhammed (S.A.V.), Milâdî 20 Nisan 571 tarihinde dünyaya teşrif ettiler. O’nun doğumuyla dünya nurlandı. Zira Allah Kur’an-ı Kerim’de: “Ey peygamber! Biz seni hakikaten bir şahit, bir müjdeci ve bir uyarıcı olarak gönderdik. Allah’ın izniyle, bir davetçi ve nur saçan bir kandil olarak gönderdik” buyurmaktadır.
Hz. Muhammed (S.A.V.), 40 yaşına geldiği zaman, durumunda bazı değişiklikler olmaya başladı. Çünkü Allah O’nu yüce bir vazifeyi kabule hazırlıyordu. Kulağına gaipten sesler geliyor ve “Sen Allah’ın Elçisisin” deniyordu. Gördüğü rüyaları gerçek çıkıyordu. Miladı 610 yılında Ramazan ayında Hz. Peygamber adeti üzere Hira Mağarasına gitmişti. Burada, hanif dini üzere Allah’a ibadet yapıyordu. Bir gün Cebrail (A.S.) kendisine göründü ve “Oku” dedi. Peygamberimiz “Ben okuma bilmem” diye cevap verdi. Bu durum üç defa tekrar etti. Cebrail üçüncüsünde “Yaratan Rabbi’nin ismiyle oku. O insanı bir aşılanmış yumurtadan yarattı. Oku! İnsana bilmediklerini belleten, kalemle (yazmayı) öğreten Rabbin, en büyük kerem sahibidir” mealindeki ilk ayetleri Peygamberimize okudu. Böylece, Kur’an-ı Kerim Hazreti Muhammed’e inmeye başladı.
Hz. Muhammed (S.A.V.), bu ilk vahiyden sonra evine dönerek, gördüklerini eşi Hz. Haticeye anlatmıştı. O da; “Allah’a yemin ederim ki, Cenâb-ı Hak hiç bir vakit seni utandırmaz. Çünkü sen akrabanı gözetirsin, işini görmekten âciz kimselerin ağırlıklarını yüklenirsin, fakire verir, kimsenin kazandıramayacağını kazandırırsın. Misâfiri ağırlarsın. Hak yolunda herkese yardım edersin…” diyerek, O’nun peygamberliğini hemen kabul etmiş ve daha sonra da Hz. Peygamber (s.a.v.)’i amcazâdesi Nevfel oğlu Varaka’ya götürmüştü. Varaka Tevrat ve İncil’i okumuş, İbrânî dilini ve eski dinleri bilen bir ihtiyardı. Varaka peygamberimiz (s.a.v.)’i dinledikten sonra: “Müjde sana yâ Muhammed! Allah’a yemin ederim ki sen Hz. İsâ’nın haber verdiği son peygambersin. Gördüğün melek, senden önce Cenâb-ı Hakk’ın Musâ’ya göndermiş olduğu Cibril’dir. Keşke genç olsaydım da, kavmin seni yurdundan çıkaracağı günlerde sana yardımcı olabilseydim… Hiç bir peygamber yoktur ki, kavmi tarafından eziyet görmesin…” şeklinde cevap vermişti.
Hazreti Muhammed (S.A.V), önce insanların vicdanında bir inkılap yaptı. Çünkü, inkılap insanların kalplerinde meydana gelmedikçe, insanın değişimi mümkün olamazdı. Peygamberin gönderiliş gayesi, insanın yaratılış gayesiyle aynı noktada birleşmektedir. O da Allah’a gerçekten kul olma noktasıdır. Bunun için Allah “Ben cinleri ve insanları ancak Bana kulluk yapsınlar diye yarattım” buyurmuştur.
Hz. Peygamber (s.a.v.), tıpkı diğer peygamberler gibi Allah’ın dinini insanlara anlatırken çok çileler çekmiştir. bir defasında, Peygamberimize saldırmışlar ve O’nu kanlar içerisinde bırakmışlardı. Bu esnada kızı Hz. Fatıma (r.a), koşarak gelmiş, hem babasının yüzündeki kanları siliyor, hem de ağlıyordu. Ancak, Allah Rasülü (s.a.v.), o halinde dahi kızını teselli ediyor ve “Kızım ağlama, Allah babanı zayi etmeyecektir” diyordu.
Çünkü Allah Rasülü, insanlara bir kere “Lâ ilâhe illah” dedirtebilmek için nelere katlanmış ve nelere göğüs germiştir. O, düşmanlarının bile İslam’la şereflenip cennete girmelerini arzu ediyordu. O, Taif’e gittiği zaman taşlanmış, yüzü gözü kan içinde bir bağa girip saklanmıştı. Ama O, bu durumda bile ellerini kaldırarak, “Allah’ım! Onların neslinden kıyamete kadar yalnızca Allah’a ibadet edip O’na şirk koşmayan birilerini göndereceğini ümit ediyorum” diye dua ediyordu.
Peygamberimizin etrafında toplanan Müslümanların da durumları da bundan farksızdı. Onlar, Mekke sokaklarında dövülüyorlar, kızgın demirlerle vücutları dağlanıyor, kızgın kumlar üzerinde sürükleniyor fakat yine de dillerinde Allah birdir, Allah birdir” ifadeleri dökülüyordu.
Müslümanlık Mekke’de doğdu, Medine’de gelişti ve Hudeybiye Barış Anlaşmasından sonra, Medine dışında yayılmağa başladı. Mekke’nin fethinden sonra, her taraftan Arap kabileleri bölük bölük Medine’ye gelip Müslümanlığı kabul ettiler. Bu husus, Nasr Süresi’nde; “Allah’ın yardımı ve zaferi gelip de insanların bölük bölük Allah’ın dinine girmekte olduklarını gördüğün vakit Rabbine hamdederek O’nu tesbih et ve O’ndan mağfiret dile. Çünkü O, tevbeleri çok kabul edendir” şeklinde ifade edilmektedir.
Görülüyor ki, İslâmın tamamlanmasının yaklaştığını bildiren bu süre, Kur’an-ı Kerim’in bütün olarak inen son süresidir. Dinin tamamlanması ise, Hz. Peygamber (s.a.v.)’in görevinin bitmesi demekti. Bu sebeple Allah Rasülü, bu süre inince “Bana vefatım haber verildi” buyurmuştur. Böylece, Peygamberimiz, 23 yıl gibi kısa bir zaman içinde insanlığa medeniyet, ilim ve fazilet getirdi. Siyahın beyaz, beyazın siyah üzerinde üstünlüğü olmadığını beyan etti. Hangi ırktan olursa olsun insanların birbirinin kardeşi olduğunu ilan etti.
Ahmet ERDEM, T.C. Köstence Başkonsolosluğu, Din Hizmetleri Ataşesi
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Ma-u Rec’i savaşı sonunda, efendimizin arkadaşlarından Hubeyb b. Adiyy (ra), gözü dönmüş, kin ve intikamla köpürüp duran inanmayanlar tarafınndan idam yerine götürüldüğünde ona şunu sormuşlardı: “ Şu anda senin yerine Muhammed’in idam edilmesini arzu edermiydin?” cevap kesin oldu: “hayir.”,vallahi,benim kurtuluşumun pahasına dahi, O’nun ayaklarına bir diken batmasına razı olamam. Ve Hubeyb idam edileceği yerde verdiği bu cesaret örneğinden sonra ellerini açar: Ya Rabbi! Buraya gelirken senin sevdiğin peygambere veda edemeden geldim,benim selamımı O’na ulaştır.” dr.
Tam o sırada peygamberimiz (sav) arkadaşlarıyla konuşurken,birdenbire doğrulur ve:”Aleyküm selam ey Hubeyb.” der Yanındakiler ne olduğunu sorunca, gözyaşları içinde:” Müşrikler Hubeyb’i şehit ettiler. Son anında bana selam gönderdi ve bende selamını aldım.” buyurdular
O’nun çok sevilmesinin sebeplerinden biride, sözünde durması ve hiç yalan söylememesi dir. O’nun (sav) lakabı el-Emin di,yani sözü doğru olan, güvenilir. Henüz peygamber değildi ve bir arkadaşıyla uzak bir yerde buluşmak üzere sözleştiler. Daha sonraki yıllarda müslüman olan bu insane hadiseyi şöyle anlatır: “ Ben buluşmak üzere kendisine verdiğim sözü unuttum. Üç gün sonra hatırladığımda koşarak, anlaştığımız yere gittim. Baktım ki O (sav) halâ orada beni bekliyor, bana ne kızdı need darıldı. Sadece:”Ey genç! Beni zor duruma koydun. Üç gündür seni burada bekliyorum. dedi
Işte Efendimizin doğduğundan peygamberliğine ve ondan sonra vefatına kadar doğruluktan ayrılmamasının mükafatı; Hiç bir insanın sevilmediği kadar sevilmesi. Zaten kendiside şöyle buyuruyor:” Doğruluk insanı iyiliğe, o da cennet’e çeker götürür. Insan kendini bir kere doğruluğa verip o yola yöneldi mi, hep doğru söyler, doğruyu araştırır. Böylece o insan Allah katında sıddık yani doğru olarak yazılır.”
Muhammed dünyaya geldi
Melekler tebriğe indi
Cihan muradına erdi
Can Muhammed nurdan Ahmed (sav)
Mevlit Kandili münasebetiyle, dünya müslü-manların kandillerini kutlar, barış, sevgi dolu ve peygamberimizi örnek alarak hayırlı bir hayat yaşamaları dileğiyle.
TUZLA CAMI IMAMI, VELI REVAN
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
11 Nisan Sanat Lisesi'nde Peygamber Efendimiz(sav)’in doğum yıl dönümü münasebetiyle Romanya Müslümanları Müftülüğü ve T.C.Köstence Başkonsolosluğu Din Hizmetleri Ateşeliğince ortaklaşa düzenlenen “Kutlu Doğum Haftası” programı gerçekleşti.
Proğrama T.C.Kırşehir Müftüsü Sayın Mehmet Emin Avcı konferanslarını tuttular. Acılış konuşmasını Romanya Müslümanlar Müftüsü Sayın Murat İusuf yaptı. Peygamberimizi anlatan güzel konuşmalarıyla programa T.C. Köstence Başkonsolosluğu Din Hizmetleri Ateşesi Sayın Ahmet Erdem ve Ovidius Üniversitesi Kemal Atatürk Pedagoji Koleji öğretim görevlisi Dr. Eyup Şahin Bey katıldılar. Ankara İlahiyat Fakültesi Dini musiki öğretim görevlisi Sayın Fatih Koca’dan nei ve ilahi dinledik.
Firdevs Veli
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Mekkenin sıcağına
Abdullahın ocağına
Aminenin kucağına
Sen geldin ya Rasulullah.
Kararan bulutları dağıtarak
Yanan ateşleri karartarak
Sava gölünü kurutarak
Sen geldin ya Rasulallah.
Kısranın sarayı çöktü
Kâbe'deki putlar düştü
Semave deresi doldu taştı
Sen geldin ya Rasulallah.
Yetimler yetimi olarak
Rebbiul evvel ayında doğarak
Alem-i nura boğarak
Sen geldin ya Rasulallah.
Halimenin evine bereket geldi
Süt vermeyen sürüler süt verdi
Bütün insanlık sevindi
Sen geldin ya Rasulallah
Ağlayan analar güldü
Öldürülen kızlar kurtuldu
Kadın gerçek yerini buldu
Sen geldin ya Rasulallah
Mekke'ye yeni bir gün doğdu
Bütün aleme müjde oldu
Zulüm,şirk, küfür son buldu
Sen geldin ya Rasulallah
Hira dağı seninle şereflendi
Allah'ın ilk buyruğu geldi
Yüce Rabbim oku dedi
Sen geldin ya Rasulallah
Nevzat Cebeci, İmam Hatip Tulcea
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Türk milletinin değerlerinden birisi olan Nevruz her zamanki gibi bize baharın geldiğini hatırlatmaktadır. Nevruz tüm Türk boyları arasında farklı isimlerle ama aynı amaçla kutlanan bir bayramdır. Gök-Tanrı Dini çevresinde tabiat, Tanrı, insan münasebetlerinin işaretlerini toplayan en eski törenimizdir Nevruz.
Romanya’nın bir incisi olan Dobruca’da eskiden Türk ve Tatar azınlıkları Nevruz’u büyük bir sevinçle kutlarlardı. Gençler toplanırlar, yöneticilerinin elinde bir bol dallı, kardelenlerle süslenmiş bir ağaçla, omuzlarında heybeleri, şamata yapmak için uzun kırbaçlarla tüm köyü ev ev gezerler. Nevruz’u müjdeleyen veya kutlama türküsünü oluşturan kıtalar söyleyerek bayramı haber verirlerdi. Ev sahipleri genellikle kadınlardı, farklı renkli oyalı mendil gibi el sanatı işlemeleri kardelenlerle süslenmiş dala asarlardı. Ev sahibinin yaşına göre farklı hitab şekilleri vardı. El işlemerinden başka gençlere kurabiye, şekerleme, simit veya çeşit türlü meyveler de verebilirlerdi. Gençler tüm köyü gezdikten sonra ev sahiplerinden topladıkları bahşişleri aralarında paylaşırlardı. Verilen yiyecekleri ortak sofra kurarak yerlerdi. Sonra köy kenarına salıncak kurarak sallanırlardı, şarkılar söyler, oyunlar oynarlar ve Nevruz günü neşe içinde geçirilirdi.
Dobruca’da kaybolmaya yüz tutan tüm kültür değerleri, adetler, gelenekler gibi Nevruz günü de isminden başka tüm değerlerini kaybetmeye başlamıştır. Nevruz’un sadece adı biliniyor ve bir de baharın habercisi olduğu, köylerde gençler toplaşıp ev ev gezmiyorlar, şarkılar söyleyip Nevruz’u müjdelemiyorlar artık.
Astronomik yönden de 21 Mart baharın habercisi olan bir gündür, işte Türk toplumunun özelliklerinden birisi de “Bahar Bayramı” için doğru günü seçmiş olmalarıdır. Bu onların bilgiçliğini ortaya çıkarmaktadır. Aslında Türkler Ergenekon Destanında anlatıldığına göre 21 Mart’ta dünyaya açılmaya başlamışlardır. Bir dağı deldikten sonra, eski düşmanlarını yenip aydınlık yarınlara güvenle bakmaya başlamışlardır. Türklük çınarı büyümüş büyümüş ve tüm dünyayı yaprakları, dalları altına almıştır zamanla.
Nevruz dediğimizde aklımıza binbir güçlükle karın altından çıkan kardelenler gelir. Açmış ilk çiçek olduklarından boyunları yere eğiktir. Hiç arkadaşları yoktur. Türklerin dağlar erittiği gibi kardelen karları eritir, nasıl ki Yaradan’a başları eğikse inananların kardelenlerin de boyunları eğiktir. Bir zamanlar vatana hasret Türkler gibi hasrettir güneşe kardelenler.
Nevruz da bizim kültürümüzün bir parçasıysa ona sahip çıkmalıyız yoksa biz de suyun kıymetini yakalandığında anlayan balık durumuna geliriz. Eğer biz Nevruz’u tanıyıp onu kutluyorsak torunlarımızın da onu tanıyıp kutlamaları en doğal hakkı. Bir fidan dikelim meyvelerini biz toplayamasak da bizim çocuklarımız toplasın. Nasıl ki biz hep dedelerimizin diktiği fidanların meyvelerini topladık.
Bir şairin dediği gibi:
"Tohum saç bitmesse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!’ Biz de kültürümüzü bırakalım çoçuklarımıza yaşatmazlarsa onlar utansın.
Nevruz bizi biz yapan günlerden birisidir ve bugün tüm Türk boyları arasında kutlanmaktadır. Bu ve bunun gibi günler biz Türklerin bir bütün olduğunu gosteriyor ama biz bakmasını bilmiyoruz ki hala ayrılık var aramızda, bir türlü bir araya gelemiyoruz.
Memet Irfan Baspınarlı
"Kemal Ataturk" Ulusal Koleji Mecıdıye
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Bu ilkbahar ailem ile birlikte bir tatile varmaya karar verdik. Araba ile İstanbul’a varacaktık ama bir köyün kenarında arabamız bozuldu. Bir köylü bizi evine davet etti.Köylünün ismi Ömer babaydı. Bu ihtiyarın bir eşi var, ismi Hatice nine. Bu iki ihtiyar küçük torunları Osman ile bir kulübede oturuyorlardı. Köyün en yaşlı insanlarıydılar. Biz küçük bir odada kaldık.
Sabahleyin Ömer baba bütün halkı topladı ve Nevruz bayramı için hazırlık yapmaya başladılar. Kızlar bayram elbiselerini çıkartıyorlardı. Ben bir kıza sordum:
– Senin ismin ne?
– Bahar. Senin?
– Benim ismim Ünal dedim.
– Bu köyden misin sen?
– Hayır, ben Romanya’danım.
– Burda bir akraban var mı?
– Hayır! Ben ve ailem İstanbul’a varacaktık ama arabamız bozuldu ve Ömer baba bizi evine davet etti. Sen buralı mısın?
– Evet. Ben bu köyde doğdum ve burada yaşıyorum!
– Bu elbise Nevruz Bayramı için mi ?
– Öyle. Nerden biliyorsun?
– Romanyalı Türkler’de her bahar Nevruz bayramını kutluyor, bilmiyor muydun?
– Yok, bilmiyordum! Siz de bizim gibi ateşin üstünden atlıyor musunuz, hora yapıyor musunuz, siz kızlar?
– Hayır! Ama biz de bu İlkbaharın gelişini kutluyoruz. Türlü türlü yemekler yapıyorlar bizim annelerimiz!
– Bahar kızım, kiminle konuşuyorsun?
– Bir kızla, anne!
– Ünal, bizimle hora oynar mısın?
– Evet! Çok memnun olurum! Ama elbisem yok!
– Bak bu kız kardeşimin elbisesi, ama o şehre indi! Sen al onu giy.
– Çok teşekkür ederim! O amca kim?
– Zurnacı Ahmet, o biri de davulcu Hüsrev.
– Davullu, zurnalı bir Nevruz bayramı hiç görmedim bu güne kadar!
Ve iki hafta arabamız tamir olana kadar o köyde kaldım. Nevruz bayramın adetlerini deftere yazdım ve Romanya’ya yetiştiğimde her ilkbaharın gelişini bu adetlere göre kutlayacağım. Ne iyi ki bir Nevruz Bayramı var!
Reşid Ünal, Gheorghe Ţişeica 30 no.Okulu, Köstence, Sınıf VI
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În perioada 07-10 aprilie două vedetele purtătoare de rachete TCG Doğan si TCG Poyraz, aparţinând Forţelor Armate Turce au ancorat în Portul Constanţa.
În programul vizitei au fost incluse primiri la Comandamentul Operaţional Naval şi vizite la obiective aparţinând Forţelor Navale Române, activităţi sportive organizate la Academia Navală “Mircea cel Bătrân”, activităţi culturale şi turistice în municipiul Constanţa şi staţiunile din zona litorală.
Pe perioada staţionării acestora în portul Constanţa, au fost vizitate de grupuri numeroase de conaţionali. Primirea a fost mai mult decât călduroasă, ofiţerii de pe nave fiind foarte încântaţi, arătându-şi ospitalitatea specifică. Astfel, s-au putut vizita toate colţişoarele vedetelor. Toţi vizitatorii au fost impresionaţi, atât de navele în sine, cât şi de echipajele acestora. De departe, punctul de atracţie l-au constituit steagul Republicii Turcia de pe vas, unde majoritatea vizitatorilor s-au fotografiat, precum şi ofiţerii gazdă.
Cu această ocazie, Asociaţia Oamenilor de Afaceri Turci Dobrogea împreună cu Consulatul General al Republicii Turcia la Constanţa au oferit o recepţie în cinstea acestei vizite, la care au fost invitaţi să participe atât staff-ul navelor turceşti, cât şi reprezentanţii oficiali ai Uniunii Democrate Turce din România şi ai Uniunii Democrate a Tătarilor Turco-Musulmani din România.
Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
07-10 Nisan 2006 tarihleri arasında bulunduğum Köstence’den döndüm. Pazar günü gemiyi ziyarete gelen Türkler ile sohbet ettim. Ayrıca Kutlu Doğum Haftası Sebebiyle Kral Camii'nde okunan Melüd’e katıldım. Oralarda Türk olmanın gururunu da yaşadım. Bu gururu yaşatan siz Romanya’da yerleşik soydaşlarımıza ne kadar minnet duysak azdır.
Her zaman sizden bir haber bekleyeceğim.
Sevgi ve saygılarımla,
Dilaver FUKARA
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
31 Mart 2006 tarihinde, T.C. Köstence Başkonsolosluğu'nda Derya Ağca hanıma, davetli olarak, R.D.T.B.’den Şakir Sureya, Melek Osman ve Vildan Bormambet, R.D.T.T.M.B.’den Sevim Mustafa, Kıymet Memet, Serhan Osman ve T.İ.A.D.’tan Hulya Çidam ve Yasemin Uysal hanımlar buluştular ve gelecekte hangi projeleri düzenleyeceklerini konuştular. Bu toplantıda, Derya Ağca hanım, bu üç derneklere her zaman destek vereceğine ve birlikte daha güçlü ve verimli olacağımıza inanıyor.
Toplantıdan sonra, kadınlar daha sevinçli ve kalpleri ümitle dolu evlerine döndüler. İnanıyorum ki gelecekteki projelerimiz daha güzel olacak.
Vildan Bormambet
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În data de 31 martie 2006, la invitaţia d-nei Derya Ağca – soţia Consulului General al Republicii Turcia la Constanţa, reprezentante ale U.D.T.R, U.D.T.T.M.R. şi T.I.A.D s-au reunit pentru a discuta împreună proiectele şi acţiunile ce le vor organiza în următoarele luni.
D-na Derya Ağca ne-a asigurat că nu va fi doar participantă la aceste evenimente, ci ne va acorda tot sprijinul de care vom avea nevoie.
Într-o atmosferă destinsă, doamnele au reuşit să contureze proiectele din perioada imediat următoare, împărţindu-şi între ele atribuţiile şi sarcinile legate de acţiuni. Sperăm că pe viitor acţiunile noastre comune vor fi mai frumoase şi mai atractive astfel încât numărul celor care vor beneficia de aceste acţiuni să fie cât mai mare. Numai uniţi vom putea face lucruri noi şi interesante pentru conaţionalii noştri, care aşteaptă cu nerăbdare să fie invitaţi la toate aceste acţiuni.
Vildan Bormambet
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
2006 Yılı Kutlu Doğum Haftası nedeniyle, T.C. Köstence Başkonsolosluğu Din Ateşeliği tarafından 14.02.2006 tarih ve 20 sayılı yazısıyla, Köstence Müfettişliğine bağlı okullarda düzenlenen kompozisyon ve şiir yarışmalarında dereceye giren öğrenciler:
Kompozisyon Yarışmasında Dereceye Girenler:
Şiir Yarışmasında Dereceye Girenler:
Subihan Iomer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Sarı Saltuk’un efsanesî şahsiyeti, yine efsanesinin türlü varyantlarından anlaşılan etkileyici vasıflarıyla belli oluyor. İşte diğer varyantlarından bir yenisi:
“Fatih Sultan Mehmet, bir rüya görür, rüyasında kendisine, saçları ve sakalı kızıla çalan bir yiğit : “Ben Sarı Saltuk’um” der ve sultana İstanbul şehrinin anahtarlarını teslim eder, bu arada dilek olarak da: “Sultan han, sen bu anahtarları Edirne’de saklayasın” der. Böylece İstambul’un fethedileceğini Fatih Sultan Mehmet’e müjdelemiştir.
Fatih Sultan Mehmed’in oğlu Şehzade Cem, her gittiği yerde Sarı Saltuk adını duyunca çok merak edip, bu adamın kim olduğunu sorar ve biraz bilgi edindikten sonra da Ebülhayir Rumi adındaki birini görevlendirerek Sarı Saltuk’a ait menkıbeleri toplamasını emreder ve 7 yıl uğraştıktan sonra Ebülhayr Rumi tarafından Saltukname adında bir Kitap Sultan Cem’e sunulur.
Sultan Beyazit da Sarı Saltuk’un makamlarının bulunduğu taraflara sefere çıktığında, Babadag’daki halk kendisine Sarı Saltuk için kaybolan mezarı yerine yeni bir makam yapılması ricasında bulunurlar. Sultan Beyazıt da Sarı Saltuk’un şanına yakışır: bir türbe, bir han, bir imaret yeri, medrese ve kervansaray yaptırmıştır. Evliya Çelebi, bu makamları ziaretini: “Hazreti Sultan Saltuk’u ziaret eyledik, çok şürüp hakka ibadet eyledik’ diye anlatmıştır.”
Yine efsanelere göre, Sarı Saltuk, “benzeri olmayan bir kahraman, bir ayağı dünyada, öbür ayaği ile manevî iklimlerde sefer eden, hak ve adaletten ayrılmayan kılıcını kıtalar arasında sallayan ulu bir insan olmuştur.(…) Dobruca’da kral kızlarına musallat olan bir ejderi öldürerek kralın kalbini kazanınca 40.000 Dobruca’lı imana gelmiştir. (M.Aziz Bolel, “Sarı Saltuk’tan Yunus Emre’ye, “Renkler”, Bükreş 1995, s.209-210.)
Rivayete göre, Hacı Bektaş-ı Veli, Sarı Saltuk’a bir tahta kılıç, bir seccade, davul dümbelek ve sancak vererek onun Rum erenlerinden olmasına müsaade etmiştir. (“Hakses” Gazetesi, Haziran 2003, s.1.)
Bir kaynak eserde de Hoca Ahmet Yesevî, 99.000 adedi bulunan müritleri arasından Sarı Saltuk’u seçmiş, kendisinin meşhur olan tahta kılıcını Sarı Saltuk’un beline kuşatmış ve aşağıdaki nasihatı vermiş olduğu yazılmaktadır: ”Saltuk Muhammed’im, Bektaş seni Rum’a göndersin, Leyh diyarında, dalalet-âyin olan Sarı Saltuk suretine girip ol mel’unu bir tahta kılıçla katleyle, Makedonya’da, Dobruca’da yedi krallık yerde nam ve şan sahibi ol”. Sarı Saltuk da Şeyhinin emrini yerine getirerek Hacı Bektaş-ı Veli’yi ziyaretten sonra Dobruca’ya gitmiş, birçok kerametler göstermiş, birçok yerleri zapt etmiş ve ahalisini de İslam yapmıştır. (M. Aziz Bolel, a.g.t., s.207)
Burada Sarı Saltuk’un “tahta kılıcı” ve pek çok efsanevî silaha ve ata sahip olması (Şükrü Haluk Akalın,”Sarı Saltuk ve Ebu’l Hayr-ı Rumi’nin Saltukname’si”, “Renkler”, Bükreş 1995, s.157) ile birlikte, yardımcıları olan manevî askerlerinin başında, manevî komutan ve manevî bir fatih olarak vasıflandırmak yerinde olur. Efsaneleşmiş kahramanın keramet ve menkıbelerini, 15.yüzyılda Ebu’l Hayr-ı Rumi, halk ağızından derleyerek yazıya geçirmiş ve üç ciltlik „Saltuk-nâme” yi meydana getirmiştir. „Saltuk-nâme”ye göre Sarı Saltuk 99 yıl yaşamış, sonunda düşmanları tarafından zehirlendikten sonra hançerlenerek şehit edilmiştir. Ancak, son nefesini vermeden önce de, kendisini zehirleyen ve hançerleyen düşmanını öldürmüştür. Anadolu ve Balkanlarda pek çok yerde türbesi veya makamı varsa da, asıl mezarının Dobruca’da Baba Dağı’nda olması kuvvetle muhtemeldir.
Sarı Saltuk’un asıl mezarı nerede bulunduğu hususunda inanç ve iddialar, onun bir destan kahramanı olarak bilinmesinden de kaynaklanmaktadır. Bir menkıbeye göre, Sarı Saltuk, ölümünden sonra cesedinin yedi tabuttan birine konup yedi tabutun yedi ülkeye gönderilmesini istemiş, ölümünden sora vasiyeti yerine getirilmiş ve hangi tabut açılsa içinde onun cesedi bulunmuştur. Yine rivayete göre yedi tabut, vasiyetine uygun olarak, Moskova, Polonya, Çek ülkesi, İsveç, Edirne, Boğdan ve Dobruca taraflarına götürülmüştür.(İbrahim Agah Çubukçu, “Sarı Saltuk’un Türk İslam Kültüründeki Yeri”, “Renkler”,Bükreş 1995,s.151)
Dr. İrfan Ünver Nasrattinoğlu Evliya Çelebi’nin “Seyahatnamesi”ni inceleyerek, yedi yerde mezarı olduğunu belirten rivayeti “Seyahatname”de kaydedilmiş buldu: “O sene Saltuk Sultan ‘Ölünce beni yıkayıp, yedi tabut hazırlayın. Çünkü benim için yedi kral ceng etse gerektir’ diye vasiyet eder. Fıkarası dahi vasiyeti gereğince yedi tabut hazırlarlar. Aziz hazretleri öbür dünyaya göç edip, bütün müridleri tevhid ve tezkir ile hazreti yikayıp, bir tabut içine koydular. Hemen yedi kral tarafından askerler gelip, evvelâ Moskof Kralı bir tabut alıp, açtı. Saltuk Sultanın mübarek cesedini tabut içinde gördü.’Bre meded bizim tabuttaymış” diye tabutla birlikte Satuk’un cesedini alıp, Moskof diyarına götürüp gömdü. Halâ büyük bir mezarı vardır. Sonra Leh Kralı askerleriyle gelip, bir tabut aldılar. Bu tabutta dahi Saltuk Sultan’ın na’şını buldular. Leh diyarına götürüp, Danıska iskelesi şehrinde gömdüler. Bu şehirde de büyük bir mezarı vardır. Üçünçü defa Çeh Kralının adamları gelip, onlar da bir tabut aldılar. Yine Sarı Saltuk’un na’şını tabut içinde gördüler. Bular da götürüp Çeh diyarında Proniçe denilen şehirde gömdüler. Burada da büyük bir mezarı vardır. Dördüncü defa İsveç Kralı gelip, bir tabut alarak İsveç Ülkesi’nde Bivança denilen şehirde gömdü ki, burada da yeri vardır. Beşinci de Edrene Kralı bir tabut aldı. Edrene yakınında Batorya denilen büyük şehrin manastırında gömdü. Halâ o şehir Babaeski adıyla anılır. İstanbul’dan Edirne’ye gidenlerin ziyaret yeridir ki, Babaeski diye şöhret bulmuştur. Altıncı da Boğdan Kralı Yervan adlı kral kendi gelip, bir tabut aldı. Bozva Kalesi yakınındaki sık ormalık bir yerde bulunan eski kiliselerine gömdü. Halâ o kilise yerinde.(…)
ALİ İMRA,Öğretmen
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În data de 18 martie 2006, la Grădiniţa bilingvă româno- turcă din Medgidia, a avut loc masa rotundă cu tema “Programa şcolară pentru grupa pregătitoare din cadrul grădiniţei bilingve româno- turce”. Activitatea a fost iniţiată de d-na Şachir Bunian – metodistă la educatori. La activitate au participat: d-na Leman Ali – inspector în cadrul Ministerul Educaţiei şi Cercetării, d-na Ulgean Ene – inspector de specialitate limba turcă în cadrul Inspectoratului Şcolar Judeţean Constanţa, d-na Sofica Hordenco director coordonator zona Medgidia, d-na Vildan Bormambet – metodist limba turcă pe centrul metodic Medgidia, doamnele educatoare din cadrul Grădiniţei Bilingve româno-turce, profesorii de limba turcă şi religie islamică de la Colegiul Naţional “Kemal Atatürk” Medgidia, cadrele didactice de limba şi literatură turcă din Medgidia.
Şedinţa a fost deschisă de d-na Şachir Bunian, cu referatul pregătit în colaborare cu d-na Mürvet Ziadin – învăţătoare la clasa I cu predare intensivă limba turcă de la Şcoala nr. 4 din Medgidia. Doamnele au prezentat exemple de obiective şi tipuri de activităţi care ar trebui să fie incluse în Programa şcolară pentru grupa pregătitoare .
D-na Leman Ali a insistat asupra celor două mari obiective care sunt urmărite în Programa şcolară pentru grădiniţe, anume educarea limbajului şi educarea comunicării scrise, şi care din cele două ar trebui aplicată în Programa pentru grupa pregătitoare. D-nul Mustafa Ali Doğru –profesor limba turcă la clasele primare de la Colegiul Naţional “Kemal Atatürk” din Medgidia, a subliniat faptul că la celelalte activităţi copiii îşi dezvoltă aptitudinile de scriere, pe când dezvoltarea vorbirii în limba maternă este necesară, mai ales că aceşti copii vor studia limba maternă şi în clasele primare. Totodată a propus ca să se studieze şi Programa pentru grădiniţe din Turcia şi să se facă o comparaţie cu Programa şcolară pentru grădiniţe din România. D-nul Şemsettin Şeker – profesor limba turcă la Colegiul Naţional “Kemal Atatürk”, s-a alăturat cuvintelor colegului său, şi a propus ca pe o perioadă determinată să se predea numai comunicare în limba maternă – limba turcă.
D-na director coordonator – Sofica Hordenco a vorbit despre relaţia minunată dintre români şi turci şi despre convieţurea socială dintre români şi celelalte minorităţi din Medgidia, despre importanţa interculturalităţii la nivelul învăţământului preşcolar. D-na directoare a spus că trebuie să şinem cont de particularităţile de vârstă ale copiilor atunci când realizăm Programa pentru grupa pregătitoare.
D-na Şachir Bunian va pregăti un proiect cu cel puţin două soluţii, care va fi supus Consiliului directoral de unităţi preşcolare. Acest proiect va fi experimentat tehnic pe o perioadă de trei luni la grupa pregătitoare din cadrul Grădiniţei bilingve nr. 1 româno – turce din Medgidia.
Activitatea s-a finalizat cu o masă cu mâncăruri tradiţionale (şuberec, geantâc şi baclavale) şi un mic program artistic prezentat de copiii din cadrul grădiniţei.
Vildan Bormambet
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Sub acest generic, vineri, 7 aprilie a.c., la Palatul Copiilor din Constanţa, Inspectoratul Şcolar Judeţean Constanţa în colaborare cu comunitatea rromă au organizat un spectacol cu ocazia Zilei Internaţionale a Rromilor. La această manifestare au fost invitate să participe mai multe şcoli din judeţul Constanţa.
Şcolile nr. 1 Mangalia, nr. 14 Constanţa şi Şcoala nr. 1 Băneasa au fost reprezentate de grupuri de copii rromi, care au prezentat dansuri şi cântece specifice, precum şi povestea viorii şi diverse obiceiuri specifice; Şcoala nr. 1 din Valu Traian a fost reprezentată de români cu dansuri (hora, braşoveanca) şi de tătari cu dansuri tradiţionale specifice. Comunitatea turcă a fost reprezentată de şcoala nr. 4 Medgidia, cu un grup de copii din clasele I, care au prezentat cântece şi poezii pentru copii, în limba turcă. Îi felicităm pe această cale pentru reprezentaţie, mai ales având în vedere faptul că programul a fost pregătit doar într-o săptămână, de d-na profesor Ziadin Murvet. Finalul spectacolului a fost realizat de şcoala nr. 11 din Constanţa, cu un grup de copii pregătiţi de d-na profesoară Arif Aisel, reprezentând comunitatea turcă. Aceştia au prezentat un program artistic sub genericul „Să trăim în armonie cu orice etnie“ ce a cuprins poezii de primăvară, cântece tradiţionale turceşti, dansuri orientale, cântece clasice la orgă şi voce.
Ne bucurăm că au loc astfel de manifestări interetnice deoarece credem că este important pentru copiii noştri să primească o educaţie în spiritul toleranţei între etnii şi religii.
Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
În data de 30 martie a.c., la Grădiniţa O.P. nr. 12 din Constanţa s-a desfăşurat „O zi a etniilor din Dobrogea“, în cadrul Zilei Porţilor Deschise. Cu toate că în această grădiniţă nu există decât o singură clasă cu predare bilingvă (cea de germană), majoritatea etniilor ce trăiesc în Dobrogea au fost reprezentate în cadrul acestei manifestări: turci şi tătari, aromâni, germani, rromi. De asemenea, nu a lipsit majoritatea: românii.
Etnia turcă a fost reprezentată de un grup de copii care au fost pregătiţi de d-nele Veisel Resmie, Ismail Semia şi Abibula Nelifer. Este de admirat această iniţiativă, deoarece, după cum am mai spus, aici nu există clase cu predare în limba turcă. Copiii ne-au încântat cu cântecele, poezii şi dansuri adecvate vârstei lor.
După programul artistic, am fost invitaţi să vizităm expoziţia de mâncăruri specifice fiecărei etnii. Ne-au întâmpinat şniţelele germanilor, baclavalele turcilor, plăcintele aromânilor şi alte asemenea produse delicioase.
D-na Leabu Constanţa, directoarea grădiniţei, ne-a declarat că a organizat această zi a etniilor pentru a împărtăşi valorile culturale şi celorlalţi de lângă noi şi pentru a demonstra încă o dată faptul că Dobrogea este un model de convieţuire interetnică; locul unde am împărţit necazuri şi bucurii.
Printre invitaţii de onoare s-au numărat: inspector general adjunct Sârbu Marian, inspector general adjunct Steluţa Andrei, inspectori de specialitate: Nicolae Irinela, Bălosu Elena. De asemenea, au fost prezente cadre didactice de la şcolile din împrejurimi şi foşti copii ai grădiniţei, părinţi şi bunici.
Minever Omer
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Devir ekonomi devri, cilt bakımı yaptırmak için güzellik merkezlerine gitmek haliyle bütçeleri sarsabiliyor. O zaman ne yapıyoruz? Evde kendi kendimize bakım yapıyoruz tabii ki! İşte size pratik, evde yapabileceğiniz şipşak bakım önerileri…
Bir çay bardağı suyun içine iki damla lavanta esansı damlatın. Bir süre buzdolabında soğutun. Ardından bir tutam pamukla yüzünüze sürün. Cildinizdeki canlanmayı hemen göreceksiniz.
Tırnaklarınızı ve etlerinizi yumuşatmak için ellerinizi bir süre sabunlu suda bekletin. Yumuşayan etleri, keskin bir makas yardımı ile fazla derine inmeden kesin. Eğer bu işlem size zor geliyorsa etlerinizi tırnak diplerine bir havlu yardımıyla itin.
İki çay kaşığı küçük doğranmış salatalığı, 1 çay kaşığı süt tozu ile karıştırın. Göz çevrenize ve göz kapağınıza sürün. 10 dakika bekleyip yıkayın. Gözlerinizdeki ağırlığın uçup gittiğini hissedeceksiniz.
Yapmanız gereken tek şey, ojeyi sürdükten sonra buzlu suda birkaç dakika bekletmek. Ne kadar çabuk kuruduğuna inanamayacaksınız. Ancak küçük bir ayrıntı var. Bu işlem ojenin tırnağınızdaki ömrünü kısaltır.
Yüzünüzün dinlenmiş görünmesini isitiyorsanız, önce sıcak hemen ardından soğuk suyla yıkayın. Bu işlem kan dolaşımını hızlandıracağı gibi kaslarınız da harekete geçirecektir.
Vücudunuza çok ince tabaka halinde vücut yağı sürün. Ardından sıcak suyla ıslattığınız havluyu tutulan bölgeye koyup duşa girin. Havlu, yağın iyice derinin içine girmesini sağlayacağından teniniz yumuşayacak ve kaslarınız gevşeyecektir.
Gözaltında oluşan keseleri ve renk değişikliklerini, buzlu suya batırılan pamuk parçalarını gözünüzün üzerinde ve çevresinde gezdirerek geçici olarak ortadan kaldırabilirsiniz.
Vildan Bormambet
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
KAÇ KİŞİLİK: 10-12
HAZIRLAMA SÜRESİ: 25 dk
PİŞME SÜRESİ: 15 dk
3.5 su bardağı un
20 gr yaş maya
4 kahve fincanı ılık su
3 su bardağı sıvıyağ
2 kahve fincanı eritilmiş margarin
3 su bardağı tozşeker
3.5 su bardağı su
Yarım limonun suyu
Mayayı 1 kahve fincanı ılık suda eritip 5 dakika bekletin. Unu derin bir kaba eleyip ortasını havuz gibi açın. Mayayı ekleyip üzerini unla kapatın. Üzeri çatlayıncaya kadar ılık ortamda bekletin. Kalan 3 fincan ılık suyu ekleyip karıştırın. Margarini hamura ilave edip pürüzsüz ve sıvı kıvamda bir hamur elde edinceye kadar çırpın. Üzerini örtüp ılık ortamda mayalanmaya bırakın.
Tozşeker ve suyu tencerede kaynatın. Limon suyunu ekleyip soğumaya bırakın.
Sıvıyağı tavada kızdırın. Bir miktar hamuru avucunuzla sıkın. Yumruğunuzun üzerinde oluşan parçayı yağa batırılmış kaşıkla alıp kızgın yağa atın. Malzeme bitene kadar işlemi tekrarlayarak lokmaları kızartın.
Pişen lokmaları soğuk şerbete atıp birkaç dakika bekletin. Lokmaları kevgirle çıkarıp servis tabağına alın.
▲ Cuprins ▲ İçindekiler ▲ Contents ▲
Din acest zodiac se obţin informaţii foarte precise şi substanţiale în schimbul doar a unei simple cifre reprezentând ziua de naştere. În aplicaţiile legate de acest material nu e nevoie nici de anul naşterii şi nici măcar de luna respectivă. Tot aici vă veţi satisface curiozitatea de a şti cu ce floare vă asemănaţi prin imaginea şi sentimentele pe care le inspiraţi.
persoanele născute în zilele de: 1, 10, 19, 28
Sunteţi dinamic(ă), expansiv(ă), plăcut(ă), iar felul dumneavoastră de a vă comporta în societate vă conferă un anume magnetism în raza căruia vor intra multe persoane. Uneori puteţi deveni tiranic(ă) cu ceilalţi (prin ascuţirea la extrem al unui simţ al autorităţii ce vă este propriu), sau o puteţi apuca pe o cale care nu duce nicăieri, îndeosebi în perioada de tinereţe. Trebuie de asemenea să învăţaţi să vă învingeţi şi alte defecte ca: impulsivitatea şi imprudenţa, severitatea excesivă sau nesinceritatea. Vă descurcaţi în cele mai dificile situaţii şi capacitatea dumneavoastră de a găsi întotdeauna calea spre lumină în astfel de împrejurări va stârni admiraţia şi vă va impune în faţa celorlalţi. În dragoste trebuie să vă lăsaţi călăuzit(ă) de instinct, de ceea ce simţiţi, căci e greu de presupus că va apare vreodată cineva care să vă aducă în postura de victimă.
Floarea ce reprezintă acest semn evidenţiază nevoia dumneavoastră de strălucire, de a fi în centrul atenţiei, precum şi o anume continuitate a acţiunilor de urmărire a unui scop ori ideal (în ciuda unei aparenţe instabilităţi), asemeni florii soarelui ce îşi împrospătează florile din lumina şi căldura soarelui şi-l urmăreşte constant pe tot parcursul zilei.
Trăsătura definitorie: generozitatea.
Compatibilitate cu: bujorul, albăstreaua, orhideea.
Numere norocoase: 1, 11, 16, 19, 22, 25, 31.
Zile favorabile: duminică şi luni.
persoanele născute în zilele de: 2, 11, 20, 29
Ceea ce este de apreciat în mod deosebit la nativul(a) acestui semn e perseverenţa de care dă dovadă în orice situaţie, fie ea cât de grea. Uneori, însă, această calitate se poate transforma în inflexibilitate ţi încăpăţânare şi ar fi de dorit, pentru o mai bună comunicare cu ceilalţi, să încerce să-şi corecteze aceste defecte. Îi place foarte mult natura, iar activităţile sale practice sunt îndreptate către asigurarea unui trai confortabil şi fără probleme. Trebuie să-şi supravegheze tot timpul tendinţele de a-i nesocoti pe ceilalţi (şi uneori chiar şi de a-i jigni) şi să dea dovadă de răbdare şi înţelegere în acest sens. De asemenea, nu ar strica să fie mai curajos(oasă) în tot ce face. În dragoste nu poate trăi singur(ă), acest lucru ar fi o absurditate pentru el(ea) şi (l-)ar dezechilibra(-o) complet şi definitiv. E pasional(ă) şi foarte posesiv(ă), uneori sufocant(ă) în manifestările sale de tandreţe şi are o fire romantică, iubirea o va înţelege doar în acest fel.
Bujorul, roşu ca focul, semnifică sângele înfierbântat al nativului(ei) şi dorinţa lui(ei) devoratoare de a iubi, de a se dărui în trăirile sale cele mai nobile şi de a înflori la căldura acestor sentimente. Caracterul său este exprimat foarte bine de expresia populara “a se îmbujora” în urma unei acţiuni năvalnice ori, cel mai adesea, a unui fior de dragoste şi care redă în aceeaşi măsură elanul sufletesc şi sentimentul unui nou început, specifice unei situaţii.
Trăsătura definitorie: pasiunea arzătoare.
Compatibilitate cu: bujorul, albăstreaua, orhideea, macul si margareta.
Numere norocoase: 1, 4, 7, 9, 18, 27, 33, 42.
Zile favorabile: duminica, luni, vineri.
persoanele născute în zilele de: 3, 12, 21, 30
Nu suportaţi să staţi mai multă vreme într-un loc: decorurile, situaţiile şi personajele trebuie să se schimbe mereu pentru a vă simţi bine. Programele şi regulamentele nu sunt pentru dumneavoastră, căci vi se pare că ele vă răpesc libertatea pe care puneţi mare preţ. Ceea ce vă marchează este o nestinsă curiozitate ce are în permanenţă nevoie de lucruri noi care să o alimenteze. Vă dăunează foarte mult faptul că, raportat şi la instabilitatea ce vă este proprie, tindeţi să fiţi superficial(ă) şi să vă comportaţi ca atare, în special în ceea ce priveşte viaţa sentimentală şi erotică. Mizaţi uneori prea mult pe o singură carte, iar riscurile pe care vi le asumaţi vă pot duce la un eşec total. În dragoste se poate remarca gustul dumneavoastră pentru noutate în jocul iubirii, în caz contrar partenerul fiind imediat con-siderat ca necorespunzător. În orice caz, ar fi naiv din partea lui (ei) să considere că o relaţie cu dumneavoastră e pentru totdeauna, pentru că niciodată nu vă implicaţi total, iar fidelitatea nu vă este o noţiune prea clara.
Culoarea galben-purpuriu a acestei flori semnifică pe de o parte exuberanţă şi timiditate în măsuri egale, agitaţie şi veselie, pe de altă parte. Ca singură specie din familia orhideelor de pe teritoriul ţării noastre, papucul-doamnei conferă supuşilor săi un aer de delicateţe şi de fragilitate uşor exotice, care de multe ori pot rămâne doar la nivelul aparenţelor.
Trăsătura definitorie: instabilitatea.
Compatibilitate cu: macul, trandafirul, papucul-doamnei.
Numere norocoase: 6, 9, 15, 18, 24, 27.
Zile favorabile: sâmbăta, duminica, luni.
Selime Iacomi